maandag 30 juni 2014

CD-recensies: Editors, The National

We lopen een beetje achter met cd-recensies, daarom twee albums tegelijk.

Editors - The Weight of Your Love (2013)
Editors' vorige, In This Light and on This Evening (2009), was een hoogst curieuze plaat. Met pompende synthesizers en quasi-hippe effecten zocht de Birminghamse band duidelijk naar een nieuw geluid. Het was ook geen goede plaat - een paar geweldige nummers maar ik borg hem vlugger op dan indertijd The Back Room (2005) en An End Has a Start (2007). Ook voor het vorig jaar verschenen The Weight of Your Love liep ik aanvankelijk niet echt warm - de titel alleen al. En dan kwam daar nog de single, het overspannen 'A Ton of Love', bovenop. Te veel 'Love', te veel onzin. 'A Ton of Love' blijkt echter niet representatief; het is een van de weinige mindere nummers. Zo is 'Honesty' een groots nummer, met de majestueuze strijkers in de coupletten, de krachtige drums in het refrein, de interessante bridge en de tegendraadse tekst ('All the honesty / Shuts this place down'). Het album is een terugkeer naar en zelfs een synthese van de vroege cd's. De bedwelmende, maar ietwat monotone drumsound van de debuutplaat en het gitaargeweld en het lyrische pathos van de tweede zijn op dit album verenigd in zorgvuldig opgebouwde composities. (De dubbel-cd bevat nog vijf extra nummers, waarvan twee akoestisch.) Zanger Tom Smith onderscheidde zich altijd door zijn bariton, maar op 'This Thing Called Love' blijkt hij voorwaar ook over een falsetstem te beschikken. Dat nummer is in lijn met de sentimentele ballades op An End Has a Start, net als het prachtig melodramatische 'Two Hearted Spider' ('All my naivety / All my fickle views / I feel my blood boil / As our shadows fuse') en 'Nothing', waarvan de strijkers reminiscenties oproepen aan Arcade Fire, zoals er meer raakvlakken met gelijkaardige bands te ontdekken vallen. 'Hyena' is helemaal Interpol, maar ook een terugkeer naar The Back Room. Het gitaarloopje van 'The Phone Book' doet een beetje denken aan de subtiliteit van The National. Ook tekstueel kent het album enkele hoogtepunten, het rake refrein van 'Sugar' bijvoorbeeld: 'There's sugar on your soul / And you're like no one I know / Your're the light from another world. / You swallowed me whole / With just a mumbled "hello" / And it breaks my heart to love you, it breaks my heart to love you.' Dat is allang geen overdreven onzin meer. [7.5]

The National - Trouble Will Find Me (2013)
'Depressieve mannenmuziek.' Zo typeerde ooit een muziekkenner, expert in de betere sombere plaatjes, op treffende wijze The National. Het is vooral de extreem donkere stem van zanger Matt Berninger die de nummers een duistere sound verleent, vaak in combinatie met dito teksten natuurlijk. Toch heb ik soms het idee dat er bij The National meer aan de hand is, dat het somberen eerder een decadente basis heeft. In Theo Maassens onderscheid tussen mensen die liefdesverdriet hebben als het uit is en mensen die liefdesverdriet hebben terwijl het nog gewoon aan is, behoort The National duidelijk tot de tweede categorie. Achter de wanhoop en de ellende is bovendien vaak een zekere berusting hoorbaar. Het geluid is dan niet beklemmend maar eerder behaaglijk. 'I can't get down any farther', zingt Berninger ergens op Trouble Will Find Me, maar daar is het nog niet zo slecht toeven: 'I stay down with my demons' vervolgt hij, onmiskenbaar opgeruimd klinkend. Daarnaast kent elk National-album wel zijn obligate houd-er-de-moed-maar-in-nummer, zoals 'Apartment Story' op Boxer (2007) of 'Vanderlyle Crybaby Geeks' op High Violet (2010). Trouble Will Find Me past helemaal in het vertrouwde National-stramien, van de overtuigende opener 'I Should Live in Salt' tot de opbeurende epiloog 'Hard to Find'. Hoogtepunt is 'Don't Swallow the Cap', ook al zo'n archetypische National-song, met een intro dat uitloopt in een pulserend ritme, teksten vol zelfverwijt ('I'm tired, I'm freezing, I'm dumb') en culturele referenties ('play Let It Be / Or Nevermind'). 'This Is the Last Time' - mooi outro - en 'Pink Rabbits' - heerlijk treurig - zijn eveneens erg goed, maar verder is het dit keer vrij vlak allemaal. Aardige, degelijke, veilige liedjes, maar geen verrassingen of instant klassiekers. Wel is er veel zorg besteed aan de materiële kant, met prachtig artwork, zowel op en binnen in de covers als in het boekje, en Sufjan Stevens doet ook weer lekker mee als instrumentalist. Is het album als geheel dus geen meesterwerk, het staat wel weer vol gedenkwaardige zinnetjes: herkenbaar ('When I walk into a room / I do not light it up'); hamerend ('I have only two emotions / Careful fear and dead devotion'); mysterieus ('I know I was a 45%er then'); ontroerend ('I don't want you to change, but I want you to sympathize'); confronterend ('I was a television version of a person with a broken heart'). Op Trouble Will Find Me herhaalt The National zichzelf, maar een band met een geheel eigen geluid kan dat eigenlijk niet eens echt kwalijk worden genomen. [7.0]

zaterdag 28 juni 2014

Zeven dagen lang (218): losse WK-notities

22 t/m 28 juni

ZONDAG Ongezien
Er is te veel te doen over de uitgebreide tactische instructies die wisselspelers bij een invalbeurt vanuit een dik boekwerk krijgen voorgelezen door de assistent-bondscoach.
Volgens mij is het met die instructies als met de algemene voorwaarden die je moet accepteren voor je iets installeert: je kijkt er een paar seconden naar, denkt 'het zal wel', klikt op 'volgende' en gaan met die banaan.

MAANDAG Ontdekt
Le Bon Bob en ondergetekende hebben ontdekt met welke bindende richtlijn uit het FIFA-hoofdkwartier de scheidsrechters dit keer naar het WK zijn gestuurd: leg bij iedere corner het spel even stil om tegen de spelers in het strafschopgebied te gaan zeggen dat ze van elkaar af moeten blijven. Iedere corner!

DINSDAG Janken
Toon de Jager rekent vakkundig af met René Waldorf en Nico Statler in zijn cartoon op Nu.nl.

WOENSDAG Juichen
Irritantste reclame deze zomer: de Braziliaanse commentator van Hyundai. 'Juich ook mee met onze Braziliaanse commentator'. Nou, nee bedankt.

DONDERDAG In de aanloop naar Nederland-Mexico (I)
'Ander Herrera naar Manchester United'.
Ik denk even dat het om de Mexicaanse middenvelder Héctor Herrera gaat, of misschien wel coach Miguel Herrera - als assistent van Van Gaal! -, maar dit is een Andere Herrera.

VRIJDAG In de aanloop naar Nederland-Mexico (II)
In de Voetbal International lees ik dat Miguel Herrera in de kwalificatiereeks voor het WK van 1994 alle wedstrijden voor Mexico heeft gespeeld maar uiteindelijk toch niet geselecteerd werd voor de eindronde in Amerika.
1994! Dat is het eerste WK waar ik nog herinneringen aan heb.
Dit leert ons twee dingen: 1) Ik word oud; 2) Je kunt binnen twintig jaar veranderen van een topfitte topsporter in een dichtgeslibde driftkikker.

ZATERDAG In de aanloop naar Nederland-Mexico (III)
Er is bewijs gevonden! Panini had er net als Herrera zelf blijkbaar ook geen rekening mee gehouden dat hij na zo'n kwalificatiereeks niet geselecteerd zou worden voor Amerika '94.
Met dat topfit viel het trouwens ook wel mee, zo te zien. #speknek

(met dank aan Cor)





vrijdag 27 juni 2014

[WK 2014]: Kroniek (IV)



MAANDAG 23 JUNI
Het wereldkampioenschap is anderhalve week onderweg. Spelers en trainers zitten alweer minstens dubbel zo lang in retraite en dan gaan ze vanzelf rare dingen doen en roepen.
Zo is de Ghanees Sulley Muntari gesignaleerd in een favela, links en rechts geldbiljetten uitdelend. De Ramadan begint binnenkort, verklaart hij, dan doe je iets extra's voor de armen.

Australië-Spanje (0-3)
Nederland-Chili (2-0)
Laatste tegenstander Chili is niet, zoals vooraf verwacht, de opponent in een alles-of-niets-wedstrijd maar in een duel om groepswinst. We geven Oranje weinig kans, de Chilenen hebben te veel indruk gemaakt.
De scheidsrechter is een meneer Gassama uit Gambia, of all places. De FIFA neemt deze pot blijkbaar niet al te serieus.
Het optimisme, if any, neemt verder af als we de basiself zien. Dirk Kuijt linksback, meldt teletekst. We knipperen even met de ogen, geloven er niks van, schuiven in gedachten met de elf namen om Kuijt een logischer positie toe te bedelen. Maar als de spelers zich hebben opgesteld - nadat ook de Chilenen de irritante nieuwigheid om nog een halfuur door te zingen als de muziek al lang gestopt is blijken te hebben gekopieerd - is het toch echt waar.
Een geniale zet van Van Gaal, zo blijkt evenwel gaandeweg de wedstrijd. Kuijt zit overal tussen en neutraliseert het gevaar Isla. Er wordt sowieso uitstekend verdedigd, zeker in vergelijking met de gatenkaas tegen Australië. De stormrammende Chilenen komen er eenvoudigweg niet doorheen. In balbezit is het weer bijzonder matig, maar daar liggen nu eenmaal niet de kwaliteiten van dit Oranje.
En 0-0 volstaat natuurlijk ook gewoon. Commentator Frank Snoeks heeft van tevoren weer een paar aforismen opgeschreven: 'Als Nederland wint, wint het, en als het gelijk speelt ook.'
In de tweede helft wordt Chili almaar wanhopiger en gaat de trukendoos open. Ron Vlaar spreekt iedere theatermakende Chileen op 2 centimeter afstand bestraffend toe. Ron is de nieuwe Dré.
Nederland komt er nu vaker uit en Leroy Fer kopt Oranje zomaar op voorsprong na een slim genomen corner. Een vlijmscherpe uitbraak gooit het duel definitief in het slot; De Jong stuurt Robben diep, Robben trekt voor op Depay, Depay schuift binnen: 2-0.
Een sublieme overwinning, alle credits naar Van Gaal. Het wervelende Chili is vleugellam gemaakt met een uitgekiende tactiek; discipline, mentaliteit - altijd onze achilleshiel geweest - én de individuele klasse van Robben zorgen zelfs voor de volle buit.
Man van de wedstrijd is echter niet Robben of Kuijt, ook niet De Jong of Vlaar, maar meneer Gassama uit Gambia. Hij doorziet alle tuimelingen van de Chilenen (en van Robben), wappert niet om de haverklap met kaarten, gaat geen zinloze discussies aan, hij doet kortom alles goed. Kuipers heeft er een geduchte concurrent bij voor de finale.
In Curitiba stappen de Spanjaarden intussen met licht opgeheven hoofd uit het toernooi: Australië wordt overtuigend met 3-0 aan de kant gezet.

Kameroen-Brazilië (1-4)
Kroatië-Mexico (1-3)
In Recife gaan Kroatië, genaaid tegen Brazilië, en Mexico, tekortgedaan tegen Brazilië, uitmaken wie er tweede wordt achter Brazilië. De bondscoach van Kroatië, Niko Kovac, is een artistiek type en de rust zelve. De bondscoach van Mexico, Miguel 'Bertje' Herrera, is een nekloze gnoom van twee turven hoog en een driftkikker. Dat belooft wat.
Commentator Arno Vermeulen meldt dat bij Kameroen-Brazilië gescoord is door Eyong Enoh. Arno maakt ons echter blij met een dode mus, want Matip is de doelpuntenmaker. Wel zien we dat Enoh geel heeft gekregen. In de 12de minuut! Held.
In 'zijn' wedstrijd krijgt de Mexicaan Márquez geel. 'Gunstig voor Nederland,' roept Vermeulen, 'want het is zijn tweede en dat betekent een schorsing.' Het is ook Arno's tweede, zijn tweede dode mus welteverstaan, want Márquez had nog helemaal geen kaart.
Intussen loopt Brazilië uit naar 1-3, met twee goals van die nare druiloor Neymar junior en eindelijk de eerste van Fred, of 'Fredsch' zoals Vermeulen - geheel volgens verwachting - collega-zwamlul Jan Roelfs napraat.
De Kroaten moeten winnen en jagen op een goal aan de hand van Ivan Rakitic, die voor driekwart uit voorhoofd bestaat. Mexico wordt in twee minuten twee penalty's onthouden, Bertje Herrera wordt helemaal gek. Een kwartier voor tijd breekt Mexico toch de ban: de oude Márquez kopt raak. Herrera wordt besprongen en kukelt omver. Mexico walst nu over de Kroaten heen en in geen tijd staat het 0-3.
Nog één goal erbij en Mexico is groepswinnaar en Brazilië plotseling onze volgende tegenstander! Arno Vermeulen blijft evenwel maar roepen dat het zo lastig gaat worden tegen Mexico in Fortaleza, en zo warm ook. We zitten naar de tv te schreeuwen, maar de witte Chinees heeft het pas door als hij het in zijn oortje krijgt ingefluisterd. Brazilië scoort echter de 1-4, en als ook Kroatië een tegentreffer maakt is het gevaar geweken.
Of zijn we juist slechter af? Mexico heeft in de groepsfase veel indruk gemaakt. De steeds van positie wisselende spitsen, de actieradius van de lopende mensen op het middenveld, de rust achterin, keeper Ochoa. De spirit van het team. Bertje Herrera natuurlijk. Nee, Nederland is duidelijk niet de favoriet zondag, Fortaleza kan weleens het eindstation worden.

DINSDAG 24 JUNI
Goed nieuws: Bruno Martins Indi traint weer volledig mee met de groep. Een hersenschudding kan in zijn geval ook niet veel om het lijf hebben. Zoveel valt er immers niet te schudden, zullen we maar zeggen. Bewijsstuk #1

Italië-Uruguay (0-1)
Costa Rica-Engeland (0-0)
Wat vooraf niemand voor mogelijk had gehouden krijgt vanavond zijn beslag: Costa Rica wint de loodzware groep C. Roy Hodgson stuurt een Engels B-team de wei in, slechts twee spelers zijn gehandhaafd, onder wie de grasmaaier Gary Cahill. Een bloedeloze nul-nul is het gevolg.
Alle ogen zijn echter gericht op Natal, waar de winnaars van de eerste vier WK's in een gevecht op leven en dood gaan uitmaken wie er tweede wordt in de groep.
Italië mikt op een lelijke 0-0 en heeft geen enkele moeite met de Uruguayanen, die zich te pletter lopen op de Italiaanse defensie. Bovendien komen de Azzuri er soms gevaarlijk uit, met als aanjager Marco Verratti, de Drie Mertens van Italië.
Het kantelmoment is de domme rode kaart van Marchisio.
Het krankjorummoment moet dan nog komen: Luis Suárez zet zijn tanden wederom in het vlees van zijn directe tegenstander; dit keer is Chiellini het slachtoffer. Verbijstering en walging. Dit is al de derde keer dat hij dat flikt!
Eén keer is oliedom, twee keer is hondsbrutaal, drie keer is hoogst misdadig, een misdaad tegen de menselijkheid. Vergeet Pepe, sinds vandaag is Luis S. officieel de grootste mongool die ooit op een voetbalveld heeft rondgelopen. En dan zijn er nog mensen die hem blijven verdedigen, want hij is zo'n geweldige speler en zo'n winnaarstype... donderstraal toch op joh, deze man is rijp voor het gesticht.
Tot overmaat van ramp komt Uruguay kort na het incident op 0-1 en kwalificeert Suárez c.s. zich voor de achtste finale.
We zitten ons voor de tv op te vreten (niet letterlijk natuurlijk, we zijn Luis niet), bidden vurig dat die Italianen hem na het laatste fluitsignaal nog een corrigerende tik geven, maar niemand doet iets. Waar is Marco Materazzi als je hem nodig hebt?
Enfin, dit krijgt nog een staartje en Luis S. weet het donders goed.

VI Oranje is 's avonds in mineur om Oranje. René van der Gijp breekt het Nederlands elftal tot de grond toe af, gretig bijgevallen door Nico Dijkshoorn. Niemand geloofde dat we de poulefase zouden overleven. Toch zijn we door, met drie overwinningen nog wel. Maar nee, we moeten ons volgens Van der Gijp doodschamen om onze vreugde en opluchting, want we worden niet negentig minuten lang vermaakt met mooi voetbal en aanvallend veldspel. Waar is de 'Hollandse School'!?
Aantrekkelijk spelen én ook winnen, die tijden zijn voorgoed voorbij. Daar hebben we de spelers niet meer voor, dan sta je na drie wedstrijden weer op Schiphol met een kater van hier tot Gambia.
Maar dat interesseert types als Gijp en Dijkshoorn niet, als zij moeten kiezen tussen aanvallende intenties en dus met nul punten naar huis, of de huidige tactiek - die bovendien allesbehalve afbraakvoetbal is! - en met negen punten afgetekend door naar de tweede ronde - en niet eens door drie luizige zeges met één goal verschil à la Spanje maar met tien doelpunten, waaronder enkele wonderschone -, dan kiezen zij nog voor het eerste.
Deprimerend.
Willem Vissers van de Volkskrant had vanochtend ook al zo'n door en door verzuurd stukje. Het is typisch Nederlands, die zelfhaat, die weg-met-ons-mentaliteit gecombineerd met dat zelfgenoegzame gedweep met de 'Hollandse School'. Het is een beetje de 'VOC-mentaliteit' van het voetbaldiscours. Als we Indië nog hadden... geen romantiek maar foute nostalgie.
Werp voor het contrast eens een blik op genuanceerde buitenlandse media als de Engelse kwaliteitskrant The Guardian of de Duitse evenknie de Frankfurter Allgemeine, waarin de prestatie wel op waarde wordt geschat. (En werp trouwens ook eens een blik op het curieuze verslag van de Belgische kwaliteitskrant De Morgen; ...we moeten blijkbaar dood?)

Japan-Colombia (1-4)
Griekenland-Ivoorkust (2-1)
In groep C lijken de kaarten wel geschud: Colombia groepswinnaar, Ivoorkust tweede. Toch zou het ons niks verbazen als die rare Grieken pieken en na twee belabberde vertoningen alsnog de tweede ronde halen, want dat deden ze twee jaar geleden ook al en bovendien staat Karagounis erin, die ongetwijfeld afstamt van Achilles, de grootste Griekse held aller tijden.
Dat de doodgewaande Grieken alsnog uit de as herrijzen ligt voorts voor de hand als we de opstelling bekijken: Lazaros staat erin.
In de eerste helft komt het er nog niet echt uit. Commentator Frank Snoeks ziet dat de zich stierlijk vervelende toeschouwers met de zaklamp-functie van hun telefoons beginnen te klooien. 'Waarom laat de regisseur die lichtjes niet zien?' roept hij uit. Wat denk je zelf, Snoeks. Omdat het dom gedoe is met die smartfoons, natuurlijk. Teletoetergedrag.
Ineens gaat het los. Samaris scoort de 1-0 en even later pegelt de krijger Karagounis keihard op de lat. De 1-1 van B. Wilfried lijkt Ivoorkust te redden, maar in extremis wordt Samaras gevloerd in de zestien. De scheidsrechter wijst naar de stip, tot ongenoegen van Snoeks.
We hadden het blijkbaar de vorige keer toch nog niet helemaal goed begrepen, Snoeks denkt niet dat hij praat voor slechtzienden, hij is zelf slechtziend. Hij zegt dat Samaras zichzelf neerschopt, maar ziet niet dat dit komt doordat zijn been door een Ivoriaan wordt weggemaaid.
Koning die hij is, neemt Samaras de pingel zelf: 2-1!
In Cuiabá leggen de Colombianen opnieuw een imposante vertoning op de mat. Die kunnen weleens verder gaan komen dan de Brazilianen lief is. De Japanners druipen beschaamd af.

WOENSDAG 25 JUNI
Heibel in het Ghanese kamp. De spelers weigeren te trainen en dreigen zelfs met een boycot van de derde wedstrijd als ze geen premies krijgen. Het thuisland stuurt meteen een vliegtuig met drie miljoen dollar cash naar Brazilië. Muntari heeft zijn voor de Ramadan weggegeven biljetten dus al weer terugverdiend; Allah zal trots op 'm zijn.
Het is toch eigenlijk te walgelijk voor woorden hoe die Afrikanen zich hier gedragen. Terwijl de meeste van hun landgenoten nog geen nagel hebben om aan hun gat te krabben en hun sores even hopen te vergeten door de prestaties van hun helden, hangen die doodleuk de decadente patsers uit in Brazilië. Eerder weigerde de Kameroense selectie al naar Brazilië af te reizen uit onvrede over premies. En dan eenmaal in Brazilië er met de pet naar gooien en met elkaar op de vuist gaan.
Deprimerend.

Nigeria-Argentinië (2-3)
Bosnië en Herzegovina-Iran (3-1)
Het forenzen doet ons de eerste zes minuten missen van Nigeria-Argentinië, slechts de eerste zes minuten, maar als de buizen van de tv zijn opgewarmd - figuurlijk gesproken, we gaan soms heus wel met onze tijd mee - staat het al 1-1.
De tribunes in Porto Alegre worden onder meer bevolkt door de nationale selectie van Kenia. Dat land wist zich nog nooit voor een mondiale eindronde te kwalificeren en daarom zijn de spelers door de Keniaanse president Uhuru Kenyatta naar Brazilië gestuurd om de kunst af te kijken. Hopelijk eisen ze er geen premies voor...
De wedstrijd is niet onaardig om te zien, de twee smaakmakers Lionel Messi en Ahmed Musa scoren beiden tweemaal, Rojo maakt de winnende.
Wel vreselijk om te zien is hoe Michael Babatunde zijn arm breekt als hij de bal keihard tegen zich aan geschoten krijgt; je ziet het bot gewoon afbreken in de herhaling.
Argentinië wint dus ook zijn derde wedstrijd, maar overtuigt opnieuw niet erg. Argentinië is Messi, de andere aanvallers maken niks klaar. Higuaín niet, Palacio niet, Koen Agüero niet. De gevaarlijkste is nog Ezequiel Lavezzi, die overigens op briljante wijze laat merken hoe hij over tactische instructies denkt.
Bosnië boekt op het andere veld zijn eerste zege ooit. Iran lijkt na de knappe 0-0 tegen Nigeria en de bijna 0-0 tegen Argentinië doelpuntloos te blijven, maar vlak voor tijd is het de Leeuwardense Iraniër Reza Ghoochannejhad die het net vindt.

Geen VI Oranje vanavond, dat boycotten we even, we hebben al genoeg om over te somberen. Bovendien zit in de NOS-huiskamer Churandy Martina. Daar worden we weer blij van.

Honduras-Zwitserland (0-3)
Ecuador-Frankrijk (0-0)
Het fletse Ecuador moet in Rio de Janeiro winnen van Frankrijk om nog door te gaan maar wordt nooit echt gevaarlijk. Cristhian Noboa loopt een hoofdwond op en krijgt een kek mutsje à la Mohamed Faizel Enait aangemeten. De Fransen zien er dit WK trouwens echt uit als Fransen, met hun getailleerde tricots met knoopjes en hun grijze trainingsjacks die eerder op colbertjes lijken.
Na de gebroken arm van Babatunde komt er nog een gebroken been bij voor Lucas Digne, althans volgens commentator Arno Vermeulen. Dat valt mee, even later loopt ie al weer. Dader Antonio Valencia krijgt wel de rode kaart voor zijn charge.
Björn Kuipers mag in Rio wat aan zijn armspieren werken met het gargantueske elektronische bord: hij is de vierde man.
De gevierde man in Manaus is Xherdan Shaqiri met drie goals. De Zwitsers hebben geen enkele moeite met Honduras, de 0-3 is ruim voldoende om tweede te worden.

DONDERDAG 26 JUNI
De FIFA komt met een uitspraak. De recidiverende rat Luis S. wordt voor vier maanden geschorst. Thuis in Uruguay is hij echter de held. Zelfs de president van het land bemoeit zich ermee: waarom wil de wereld niet inzien dat S. niet voor 'diplomaat, filosoof of automonteur' heeft geleerd? Idioot natuurlijk, maar we zijn vooral geïntrigeerd door dat rijtje. Automonteur is in Uruguay blijkbaar een functie die in hoog aanzien staat?

Verenigde Staten-Duitsland (0-1)
Portugal-Ghana (2-1)
In Recife gooien Duitsland en de VS het niet, zoals gevreesd, op een akkoordje. Thomas Müller scoort zijn vierde: 0-1.
Ghana had nog kans om door te gaan, maar de Ghanezen treden tegen Portugal aan met een gedecimeerd elftal. Muntari en Boateng zijn uit de selectie gezet. Boateng heeft de bondscoach beledigd, Muntari heeft een hoge Ghanese official een klap verkocht. 'Ram me dan!' zal die official hem wel geprovoceerd hebben. Hoe dan ook weer een barmhartige daad van onze Sulley, zo vlak voor de Ramadan; Allah zal trots op 'm zijn.
Portugal wint nog eens. Na opnieuw een paar dotten van kansen om zeep te hebben geholpen schiet C. Ronaldo eindelijk raak.
We zien deze wedstrijd overigens voor het eerst dat bij een vrije trap het muurtje de spuitbusstreep negeert. Het gaat dan ook om een rijtje Portugese gefrustreerden en een bleue arbiter uit Bahrein, dus dan zijn de gezagsverhoudingen ook rap zoek.

Zuid-Korea-België (0-1)
Algerije-Rusland (1-1)
In afwaswaterpoule H schrijven de Algerijnen, vanuit de NOS-huiskamer hartstochtelijk gesteund door Hakim Traïdia, ooit uit Algerije naar Sesamstraat geëmigreerd, geschiedenis door de tweede ronde te bereiken ten koste van de opnieuw kleurloze Russen.
Op het andere veld slepen de Belgen, voor de derde keer uiterst moeizaam, hun derde zege uit het vuur. Steven Defour voegt zich in het rijtje botbrekers dat deze derde speelronde beheerste: na de Kroaat Rebić, Marchisio en Valencia krijgt ook hij direct rood voor een zieke stamp op een scheenbeen.

Milow, om duistere redenen door de NOS als Rode Duivels-kenner binnengehaald, doet de achtste finale en de kwartfinale af als een formaliteit en begint alvast de halve finale voor te beschouwen.
Nou, we zullen eens zien.
Nu eerst een dagje rust en dan begint het zenuwslopende knock-out-circus.

dinsdag 24 juni 2014

Bomans op Rottumerplaat: 'Ik heb vrede met mezelf'

Godfried Bomans was misschien wel de eerste tv-ster van Nederland. In de beginjaren van de televisie werd de auteur ongekend populair. Bomans stierf op 22 december 1971 op 58-jarige leeftijd aan een hartaanval. Vaak wordt een verband gelegd tussen zijn overlijden en zijn verblijf op Rottumerplaat enkele maanden eerder, zoals samengevat in zijn Wikipedia-lemma: 'Het primitieve verblijf lag hem niet; vrijwel zeker heeft het hem een terugslag bezorgd in zijn gezondheid.'

Bomans bracht van 10 tot 17 juli een week in afzondering door op het onbewoonde Waddeneiland. Willem Ruis van de VARA had vanuit een hotel in Warffum dagelijks contact met Bomans voor het programma Alleen op een eiland. Bomans werd afgelost door Jan Wolkers, die er van 17 tot 24 juli de tijd van zijn leven had (en onder meer het leven van een jonge zeehond redde), terwijl Bomans het verblijf een ramp vond. Hij zou er neerslachtig en eenzaam zijn geweest.

Toch zijn er twee kanten aan dat verhaal, zo blijkt als men het verslag van Bomans zelf er eens op naslaat: zijn Dagboek van Rottumerplaat (1988, eerder verschenen in Op reis rond de wereld en op Rottumerplaat, 1972). Eerst de bekende kant van het verhaal. Bomans wordt op zondag, de tweede dag, ziek wakker: 'Vanochtend klam en lusteloos. Vermoedelijk koorts. Niet de geringste eetlust. Wel een voortdurende dorst.' (1988, p. 13) De volgende ochtend is zijn toestand onveranderd: 'Was erg bezweet en dronk drie colaflesjes leeg.' (17)

Hij moet 's avonds ook overgeven, maar verzwijgt het ziek zijn in zijn gesprekken met Ruis. Gedurende zijn verblijf zal Bomans nauwelijks iets eten maar wel veel drinken, voornamelijk cola. Geen eetlust, wel hevige dorst, dat zijn typisch de symptomen van een buikgriep. De neerslachtigheid blijkt ook een gevolg van die griep, omdat zijn plannen nu in duigen vallen: 'Ik voelde me opeens diep neerslachtig. Ik ben nooit ziek en dat moest nou net nu gebeuren.' (17)

's Avonds voelt hij zich iets beter, maar dinsdagmorgen is er een terugslag: 'Ik kan ook nog steeds niets eten en het is nu al de vierde dag dat ik alleen maar drink. Als daar geen wending in komt gaat het mis en daar zou ik m'n hele leven de smoor in hebben.' (25) De koorts is wel gezakt tot lichte verhoging: 'De thermometer wijst 37,6 aan. Dit is geen koorts. Weer een zorg minder.' (26) Op woensdag voelt hij zich 'heel goed' (36), maar op donderdag weer 'zeer moe en lusteloos'. (37)

De zieke maakt niettemin lange wandelingen over het eiland, leest zo nu en dan eens wat en luistert naar muziek. Grootste ergernis is echter het voortdurende lawaai. De krijsende meeuwen, die rond de tent hun broedplaatsen hebben, houden hem uit de slaap, net als de onophoudelijk jagende wind die het tentzeil doet klapperen dat het een aard heeft. Het is er geen moment echt stil. Op zaterdag, de laatste ochtend, concludeert hij: 'Ik vind dat ik er niet veel van terecht heb gebracht' en 'Ik had op nooit vermoede extases gehoopt en kreeg voornamelijk verdriet.' (53)

Het dagboek is echter geen doorlopende ziektegeschiedenis of aaneenschakeling van jammerklachten. Bomans heeft namelijk ook zijn welhaast mystieke momenten van reflectie en overpeinzing, die soms tot een diep zelfinzicht leiden. Zo beseft hij dat hij eerlijkheid en ernst maar saai vindt en de voorkeur geeft aan ironische speelsheid:

'Er is zelden iets wat ik zeg of denk of het tegenovergestelde gaat ook door mijn gedachten. Vroeger schaamde ik mij daar wel voor. Ik probeerde dan wel te doen als de ernstigen, maar kwam dan altijd in een kramptoestand. Toen kwam er een periode van berusting in het onvermijdelijke. Maar het laatste jaar denk ik: ik ben zo en daar maak ik iets van. Ik voel me daarin veel gelukkiger. Er lukt me ook meer.' (19)

Een prachtige passage. Hier is een man aan het woord die met zichzelf in het reine komt. Op woensdag constateert hij dat de verwachte 'diepe gedachten' hem op het eiland niet invallen maar dat het verblijf hem wel veranderd heeft, en wel ten positieve:

'De verandering zit hierin: dat ik vrede heb met mezelf. Ik heb veel aan vroeger gedacht, vooral aan mijn jeugd, en vele gebeurtenissen die ik dacht vergeten te zijn, kwamen langzamerhand boven, zoals hier het gras boven het water, als het eb is. Ik zie nu beter dan eerst en nú eigenlijk pas goed, dat ik ben wie ik ben en dat het zo heeft moeten zijn. Ik heb geen wrevel, geen spijt en geen wrok meer tegen het verleden. Zo is het allemaal gelopen en ik genees van mijn wonden.' (28)

Dit is een zeldzaam ontroerende passage, die mij erg raakt en bovendien mijn beeld van Bomans en zeker van zijn verblijf op Rottumerplaat ingrijpend verandert. De passage gaat nog verder:

'Ik heb meer dan de meeste mensen hebben. Ik merkte dat wel aan hun aandacht voor wat ik zei of deed, maar ik kon het zelf nooit geloven. / Ik dacht altijd: ze vergissen zich en elke enge droom die ik 's nachts had kwam hierop neer dat ze die vergissing plotseling zouden inzien. Nu denk ik: wat valt er eigenlijk in te zien? Weten zij soms iets wat ik niet weet? Alleen al dit: zouden ze me hier op dit eiland gezet hebben als ik niet iemand was? Ik zie nu beter dan vroeger in dat die diepe twijfel aan eigenwaarde in mijn jeugd heeft wortel geschoten, maar dat betekent niet dat ik met alle macht aan die plant ga rukken, want die krijg ik er toch niet uit, maar wel dat hij te leiden is, zó, dat ik er wat aan heb, bijvoorbeeld tot zelfkritiek, dan doe ik er wat mee.' (28-29)

De conclusie aan het eind is dan ook minder negatief dan ik hierboven heb doen uitschijnen, want dat hij er niet veel van terecht heeft gebracht legt Bomans juist positief uit: 'dit te weten is voor mij de waarde van dit avontuur. Niet door wat lukt leer je je begrenzingen kennen.' En dat hij voornamelijk verdriet voelt leidt ook al niet tot verregaande neerslachtigheid: 'Ik voel mij echter niet terneergeslagen, 1. Omdat dadelijk die boot komt, 2.omdat ik het in elk geval heb volgehouden, 3.omdat ik meen iets meer van mezelf te weten dan daarvóór.' (53)

Maar ook de eenzaamheid, het van de wereld afgesloten zijn, lijkt niet het grootste probleem te zijn geweest. Eerder is het zo dat een plotselinge doorbreking van dat isolement hem van zijn stuk brengt. Al op de eerste dag naderen vier wadlopers het eiland. Bomans verhult het in zijn dagboek enigszins, maar een van die mensen heeft enkele jaren geleden verteld dat de schrijver de lopers niet opwachtte maar zich doodsbang in zijn tentje terugtrok, met de rits dicht.

In die tijd ontving Bomans doodsbedreigingen van de Rode Jeugd, een communistische beweging met militante trekjes. Door het onverwachte bezoek van de wadlopers overvalt hem de paniek dat Rottumerplaat misschien niet het toevluchtsoord is waar hij op hoopte maar juist een ideale locatie vormt voor kwaadwillenden om hem iets aan te doen. (38) Toch vindt die verstoring al op de eerste dag plaats en de geciteerde momenten van 'epifanie' juist in de dagen erna.

Is het niet eerder zo dat Bomans niet op Rottumerplaat maar juist in de maanden voor zijn verblijf op het eiland zijn toch al wankele gezondheid verder in gevaar bracht door een overvolle agenda - zoals ook bij Multatuli en Hermans in wezen het geval was? Aan het begin schrijft hij immers: 'Ik voel mij vredig en gelukkig. Zó had ik het mij ongeveer gedacht, in al die weken daarvóór, toen ik in Engeland, België, Tunis, Libië, Malta en Sicilië aan dit eiland dacht.' (10)

Of de mislukte week op het onbewoonde eiland het einde van Godfried Bomans heeft bespoedigd zullen we nooit weten. Wel kunnen we uit zijn dagboek opmaken dat hij er in elk geval had afgerekend met demonen uit het verleden, met een negatief zelfbeeld, en berusting vond in wie hij was en wat hij deed. Juist in de eenzaamheid en somberheid van Rottumerplaat sloot Bomans vrede met zichzelf.

maandag 23 juni 2014

[WK 2014]: Kroniek (III)



DONDERDAG 19 JUNI
Goed nieuws: Bruno Martins Indi heeft gisteren tegen Australië slechts een lichte hersenschudding opgelopen. Inmiddels is hij ook internationaal uitgegroeid tot een cultheld, door z'n schoenpoetsactie, door z'n priemende blik naar Diego Costa, en natuurlijk gewoon door z'n verschijning an sich. Hij kan zomaar uitgroeien tot de Mario Balotelli van 2014. Iemand heeft zijn hoofd zelfs al op het lijf van Mario gefotoshopt: Bruno Balotelli.

Colombia-Ivoorkust (2-1)
Na de drooghuiler Neymar junior zien we vandaag echte tranen van ontroering om het nationale volkslied bij de Ivoriaan Serey Die.
De eerste helft is vervolgens ook om te huilen.
Tegen Japan viel Didier Drogba in de 60ste minuut in voor Ivoorkust bij een 0-1 achterstand, waarna het drie minuten later al 2-1 stond. Dat zou allemaal de impact van Drogba zijn. Ook nu komt hij er in de 60ste minuut in en ook nu zorgt hij voor de ommekeer: in mum van tijd staat Ivoorkust met 2-0 achter. Maar nu heeft het zeker niets met Drogba te maken?
Na de 1-0 dansen de Colombianen weer als zwakzinnigen.
Een blunder leidt de 2-0 in. De blunderaar is Serey Die. We huilen een traantje mee.

Wil Genee laat aansluitend bij VI Oranje weten dat Serey Die huilde omdat zijn vader vandaag is overleden. Dat zet het weer in een ander perspectief.
Bij de NOS zit Vincent Bijlo. Bijlo's favoriete speler is zeker Daley Blind?

Uruguay-Engeland (2-1)
Om negen uur een echte zespuntenwedstrijd. Twee topploegen die hun eerste duel hebben verloren en nu móeten winnen, dat belooft een onvervalste kraker te worden. En dat wordt het ook. Het is spannend, het is sensationeel, het is slecht.
Luis Suárez, hersteld van een knieblessure, smeert zijn Liverpool-teamgenoot Gerrard bijna geel aan. Dat zou de eerste keer zijn geweest dat Suárez iemand een oor aan naait.
Even later kopt hij Uruguay op voorsprong, maar Wayne Rooney brengt de Engelsen laat langszij. Toch is het opnieuw Suárez die Uruguay alsnog de winst bezorgt na een ongelukkig getimede kopbal van Gerrard.
De Engelsen, met vijf Liverpool-spelers in de basis, proberen nog verwoed door de Uruguayaanse muur te breken, maar niemand komt langs de dreumes Egidio Arévalo, de Angelo Cijntje van Uruguay.
Suárez, gewisseld, gaat intussen op de bank homo-erotisch zitten doen met Diego Perez.
Engeland uitgeschakeld, eeuwig zonde.

Geen NOS-huiskamer in de late avond door een storing. Het hondje Messi zal de kabels wel hebben doorgebeten.
Genee laat op de andere zender weten dat de vader van Serey Die reeds in 2004 is overleden. Dat zet het weer in een ander perspectief.

Japan-Griekenland (0-0)
We willen alles zien, zeker de nachtelijke wedstrijden, omdat een WK nu eenmaal een bijzonder gebeuren is, maar we moeten morgenvroeg, net als vanochtend trouwens, weer om zes uur op, dus als die wedstrijden nou van dien aard waren dat je dan met goed fatsoen kunt zeggen: die had ik niet willen missen... Maar neen, de nachtwedstrijden zijn vaak de saaiste van de dag. Ook Japan en Griekenland geven niet thuis.
(Overigens wil dit niet zeggen dat we tot nu toe ook echt alles hebben gezien. Vooral de wedstrijden van zes uur sneuvelen soms deels of geheel onder randzaken als werk en privé.
We doen hier veel op verbeeldingskracht en intuïtie.)
Commentator Frank Snoeks blijft stof leveren voor deze kronieken. In Japan doen ze aan 'samoerai-worstelen', Griekenland zou de 'Europees kampioen van 2007' zijn, en hij denkt dat Japanners anno 2014 nog steeds gedwee in de pas lopen en nooit een schwalbe maken of om een kaart zeuren.
Hij is ook ziek, Snoeks. Op een gegeven moment bulderhoest hij er een halve long uit.
Griekenland is ideeënloos. Een van de Grieken heet Fetfatzidis. Toch is hij niet twee keer zo dik als de rest.
Japan is geen schim meer van de vlot tikkende ploeg die eind 2013 Nederland (2-2) en België (3-2 winst) zoekspeelde.
0-0.
Snoeks hoest er nog maar eens een stuk long uit.

VRIJDAG 20 JUNI

Italië-Costa Rica (0-1)
In het snikhete Recife zorgt Costa Rica opnieuw voor een stunt. Joel Campbell verdient een penalty maar krijgt die niet, waarna Pinto helemaal gek wordt. Een Jose Mourinho van Zuid-Amerika die naam waardig. Even later wordt het toch 0-1; Ruiz kopt vlak voor rust knap raak.
De Italianen spelen zeer matig. Chiellini is doodmoe, Balotelli balorig, invaller Insigne doet alles fout. Costa Rica geeft het niet meer weg.
Het verhaal 'Costa Rica 2014' begint langzamerhand op een sprookje te lijken, à la Griekenland 2004. Of 2007, zou Frank Snoeks zeggen.

De NOS heeft Ivo Niehe te gast in de huiskamer. Omdat hij als enige Nederlander een woordje Frans spreekt? Zijn analyse is overigens geen belachelijk groot succes.

Zwitserland-Frankrijk (2-5)
Ik denk ontdekt te hebben wat het nu is met Frank Snoeks. Vincent Bijlo heeft mij de ogen geopend. Frank is wijsgemaakt dat NOS niet Nederlandse Omroep Stichting betekent maar Nederlandse Omroep voor Slechtzienden. Hij denkt dat hij verslag doet voor de mensen die het licht in hun ogen moeten missen, daarom praat hij zo veel.
Hij wordt vanavond bij het zeveren steeds afgeleid door doelpunten. Zonder Pogba rollen de Fransen de Zwitsers op: 2-5.

Honduras-Ecuador (1-2)
Honduras-Ecuador! Wat een affiche, mensen. Daar kunnen we in principe niet voor opblijven. Maar omdat we vandaag niet kunnen in plaats van niet willen slapen, kijken we toch maar gewoon vanaf het bankje.
De sfeer is geweldig in het knusse stadion van Curitiba, waar het publiek er lekker dicht op zit. Hondurezen en Ecuadoranen maken er gezamenlijk een feestje van.
Op het veld is het allemaal wat minder feestelijk. Veel gezwoeg, veel gedraaf, veel gestuntel ook. Honduras moest voor de 38ste minuut scoren om niet het record doelpuntloosheid van Bolivia over te nemen, dus er rustte grote druk op de schouders van Carlo & Jerry. Maar het lukt: Carlo Costly pegelt op technisch knappe wijze in de 31ste minuut de 1-0 binnen. Ecuador sleept helaas nog de zege binnen.

ZATERDAG 21 JUNI

Argentinië-Iran (1-0)
Iran. De man mag er alles en de vrouw niets. Het is een meesterwerk van gerechtigheid.*
En diervriendelijk zijn ze er ook al. Vooraf werd aangekondigd dat de aanvoerder van Iran een 'bal met 32 bedreigde diersoorten' aan de aanvoerder van Argentinië zou geven. De WK-mascotte, Fuleco, is trouwens ook een bedreigde diersoort. Hij is een zogenaamd 'driebandgordeldier'.
Tja, was het dan niet logischer geweest om Fuleco de mascotte van het WK driebanden te maken? Dick Jaspers met een gordeldier op z'n giletje.
In Iran heet Iran 'Team Melli'. Tegenstander Team Messi neemt het erg licht op tegen de Melli's. Die weren zich bovendien kranig en halen met 0-0 de rust. Commentator Frank Wielaard houdt niet op over hoe aantrekkelijk de Iraanse keeper volgens de Iraniërs is.
De tweede helft ontwikkelt zich gaandeweg tot een meesterlijk schouwspel, met de dappere Iraniërs als helden.
Ze houden stand en krijgen zelfs kansen op meer. De scheids speelt een dubieuze rol, want hij schiet tot twee keer toe de bal weg voor de voeten van een opstomende Iraniër. Dejagah wordt een glaszuivere penalty onthouden. Hij wordt helemaal gek en lijkt de scheids in een heupzwaai te willen nemen. Hij krijgt hiervoor géén kaart, wat dan weer voor de scheidsrechter pleit.
Er volgen meer kansen, met zelfs een reuzekans voor Reza Ghoochannejhad, die volgens Wielaard volgens de Iraniërs ook een mooie jongen is.
Argentinië bakt er helemaal niks van. Dieptepunt is de invalbeurt van Palacio, die net een euro tekort kwam bij de kapper.
Zo lijkt Iran in dit epische gevecht op weg naar een stunt van Trinidad en Tobago-achtige proporties. Maar in blessuretijd is het de vermaledijde Messi die de Argentijnen toch nog de volle winst bezorgt. Anti-climax.

Duitsland-Ghana (2-2)
De Ghanezen zitten voorafgaand aan de wedstrijd in de kleedkamer als de telefoon gaat. De president belt in. Hij draagt de spelers op de eer van hun land te verdedigen.
Ghana is vervolgens 90 minuten lang een razende tornado. Ze rennen zich de longen uit het lijf en proberen het met afstandsschoten van 80 meter, vooral Muntari en de broers Ayew. Die Muntari is sowieso een raar figuur, met z'n broek op half zeven en een blik in z'n ogen of hij vooraf nog een paar puntjes van het witte poeder naar binnen heeft gewerkt.
Toch is het Duitsland dat na rust als eerste scoort. Götze kopt als een meisje met z'n ogen dicht. Tegen z'n knie aan. Waarna de bal in het doel rolt. Duitsers...
Gelukkig zetten de energieke Ghanezen het snel recht via A. Ayew en Gyan. Na de 1-2 gaan ze collectief swingen. Dat is tenminste een dans! Daaraan kunnen die Colombianen nog een puntje snuiven zuigen.
Het wordt toch nog gelijk, nota bene door de oude Klose, die nu met Ronaldo - de echte, niet die dameskapper - WK-topscorer aller tijden is. Klose gooit er een salto uit en scheurt bijkans beide achillespezen af.
Löw trapt nog een bal het veld in als Ghana, jagend op de 2-3, wil ingooien. Waarom wordt hier niet tegen opgetreden?

Even uitblazen na twee heerlijke duels.
Twee jaar geleden protesteerde ik rondom het EK tegen de wave, die ik toen zeer treffend de 'sloomste aller TIFO-acties' noemde. Vanavond krijg ik steun van Wim Kieft, alias Wim Wakkie, die bij VI Oranje de wave krachtig verwerpt.
We hebben sowieso veel gemeen, Wim en ik, zo blijkt uit het boek Kieft. Gevlucht uit de afkickkliniek en op weg naar Amsterdam, stapte Wim ooit uit op station 's-Hertogenbosch om een fles wijn te kopen en die meteen soldaat te maken. Ik kom ook vaak op station 's-Hertogenbosch.

Nigeria-Bosnië en Herzegovina (1-0)
Twee fantastische wedstrijden hebben we al gezien vanavond. In het merkwaardige playmobile-stadion van Cuiabá mogen Nigeria en Bosnië proberen daar drie van te maken. Dat lukt niet echt.
Nigeria komt na een halfuur op 1-0 en leunt in het vervolg achteruit.
Rond Argentinië-Iran waren er protesten van joden tegen het antisemitische Iran. Ze hadden misschien ook een delegatie naar Cuiabá kunnen sturen, want bij Nigeria speelt een O'nazi.
Bosnië ontbeert creativiteit, Nigeria houdt gemakkelijk stand, al raakt Dzeko nog de paal in de slotseconde.
Het publiek zet de wave in. Eikels.

ZONDAG 22 JUNI

België-Rusland (1-0)
Marc Wilmots zei: ik ben het met Zoggel eens, het waren geen gouden wissels, ik was met de verkeerde opstelling begonnen. Fellaini en Mertens, invallers tegen Algerije, staan nu tegen Rusland in de basis, ten koste van Dembele en Chadli.
Vertonghen had rood moeten hebben, zeiden we, en ook daar is Wilmots het mee eens, want ook Jan moet nu toekijken, ten koste van Vermaelen.
België begint sterk, maar weet niet te scoren. Het komt goed weg als Alderweireld de voet van Kanunnikov boven de bal wegmaait. Honderd procent strafschop, maar scheidsrechter Felix Brych ziet het niet.
In de tweede helft zakken de Belgen ver weg, tot een bedenkelijk niveau. Rusland weet ondanks een veldoverwicht niet te profiteren, voornamelijk omdat het gewoon niet zo goed kan voetballen. Kort voor tijd valt de goal, zoals zo vaak, aan de andere kant: 1-0.
Twee wedstrijden gespeeld, twee keer een wanprestatie, toch zes punten. België is het Ajax van dit WK aan het worden: bedroevend spelen en aan het eind van het liedje toch weer met de volle buit ervandoor. Dat wordt een wereldtitel.

Zuid-Korea-Algerije (2-4)
'Wat verwacht je van Algerije-Zuid-Korea', vroeg Genee. 'Helemaal niks', antwoordde Gijp, niet ten onrechte. Poule H is dan ook de Mickey Mouse-poule van dit WK, met al die zwakke landen onder België.
Toch is deze pot zeer vermakelijk. De Algerijnen gooien alle schroom van zich af en lopen uit naar 0-3. Na rust kan het zomaar 3-3 worden, maar Algerije brengt met een vierde treffer Korea de genadeslag toe.
Van matige ploegen die gewoon fris en unverfroren ten strijde trekken valt meer te genieten dan van menig favoriet of kanshebber die met angsthazenvoetbal op de nul speelt.

Verenigde Staten-Portugal (2-2)
De allerlaatste nachtwedstrijd alweer. Vanaf morgen wordt er alleen nog om 18.00 en 22.00 uur afgetrapt. Nani zet Portugal al vroeg op voorsprong, maar de Joenaaited Steets vecht zich zoals altijd puur op karakter, dreadlock Kyle Beckerman voorop, terug in de wedstrijd.
Als Dempsey de VS tien minuten voor tijd zelfs op 2-1 buikt, is de uitschakeling van Portugal nabij. C. Ronaldo komt niet verder dan een paar afzwaaiers. Nani schiet net over en wordt de huid vol gescholden door C.
De laatste nachtwedstrijd wordt maximaal benut, want Varela kopt in de laatste seconde, zo rond 01.55 uur, toch nog de 2-2 tegen de touwen. Alles is nog open in deze groep.

Morgen begint voor Nederland ook het WK Literatuur (speelschema), met Nederland-Chili, Herman Koch tegen Roberto Bolaño. Hup Herman!

zaterdag 21 juni 2014

Zeven dagen lang (217)

15 t/m 21 juni

ZONDAG Metamorfose
'Arjen Robben is tegenwoordig te snel voor zijn eigen schwalbes.' (Henk Spaan)

MAANDAG Economie
Teletekst is zo geweldig omdat de headlines altijd zo mooi neutraal zijn, tot aan het gortdroge toe. Vandaag echter: 'CPB blijft erbij: economie herstelt.'
Daar klinkt toch wat frustratie in door. Iedereen weet wel beter, maar de CPB is weer eens eigenwijs - zoiets.

DINSDAG Terroristen
'Al-Shabaab eist aanslag Kenia op.' Niet alleen op het plegen, ook op aanslagen opeisen gaan ze hard, die terroristen.
Ik voorspel in de nabije toekomst zulke nieuwsberichten: 'Het opeisen van de aanslag door Al-Shabaab is opgeëist door Boko Haram. Het opeisen door Boko Haram van het opeisen van de aanslag door Al-Shabaab is tot op heden nog niet opgeëist, maar men vermoedt dat Al-Qaida erachter zit.'

WOENSDAG Mijn leven als twintiger
'20 years, it's breaking you down, now that you understand, there's no one around.' (The Fray, 'Heaven Forbid')
'I was 21 years when I wrote this song. I'm 22 now, but I won't be for long.' (Simon & Garfunkel, 'Leaves That Are Green')
'We're almost 23, and you're still mad at me.' (Yellowcard, 'Twenty Three')
'Old man, take a look at my life, 24 and there's so much more.' (Neil Young, 'Old Man')
'25, 26, 27, off in the future maybe there ain't no heaven.' (The Flaming Lips, 'Vein of Stars')
'See, I've been here for 28 years, pounding sweat beneath these wheels.' (The Gaslight Anthem, 'Meet Me by the River's Edge')
'You know I've dreamed about you, for 29 years, before I saw you.' (The National, 'Slow Show')

DONDERDAG Against gloryhunters
'Although attendances have halved [...], somehow the atmosphere is often better at games than it was then. It feels as is the club is down to a hardcore of deep, deep carers: those that identify most with the team. The drifters have gone; long live the belongers.'
(Daniel Gray, Hatters, Railwaymen and Knitters. Travels through England's Football Provinces, 2013, p. 33)

VRIJDAG Italië-Costa Rica 0-1
Duizenden lezers van dit blog zullen zich momenteel ongetwijfeld een breuk lachen om mijn voorspelling aangaande Costa Rica: 'Op naar de nul punten.'
Prima.
Ruim een jaar geleden voorspelde ik dat de AIVD door besparingen niet langer in staat zou zijn om terroristen in de gaten te houden: 'Een misdadige bezuiniging.' Wat las ik heden ochtend: 'AIVD verliest grip op jihadisten door bezuinigingen'.
Ha!
Nu jullie weer.
Met je Costa Rica.

ZATERDAG En nu
'Rise up like the sun,
labor 'till the work is done.'
(The Killers, 'Be Still')

donderdag 19 juni 2014

[WK 2014]: Kroniek (II)



ZONDAG 15 JUNI
De Nederlandse coach is uit, de Colombiaanse coach is in. Dit WK geen Dickie, Don Leo en Guus Hiddink, maar drie heren die van de voetbaltrainer het op een na belangrijkste exportproduct van Colombia maken. Gisteren hadden we al Pinto (Costa Rica), vandaag zijn Suárez (Honduras) en Rueda (Ecuador) aan de beurt.

Zwitserland-Ecuador (2-1)
Commentator Frank Wielaard noemt rechtsback Paredes van Ecuador een 'slager'. Als Paredes de slager is, dan is zijn Zwitserse evenknie Stephan Lichtsteiner het paard. Bij zijn club Juventus hebben we hem nog nooit iets goeds zien doen en ook nu draaft hij blinder naar voren dan Stijn Vreven in zijn hoogtijdagen.
De Zwitsers en de Ecuadoranen lijken in het Estadio Nacional van Brasília voor het eerste gelijkspel van dit WK te gaan zorgen, maar diep in blessuretijd verschijnt Ecuador toch nog voor open doel na een mooie counter... om die vervolgens te verprutsen waarna uit de counter-counter de Zwitsers de winnende maken.
In a Brasília minute, everything can change.

Elk jaar is het weer slikken voor de voetbalromanticus als hij ziet welke verderfelijke nieuwlichterijen en moderne smakeloosheden nu weer op de vleugels van de immorele commercie de edele sport zijn komen bevuilen.
De klassieke zwarte kicksen zijn allang verdrongen door schoeisel in de krankzinnigste kleuren, maar het kan blijkbaar nog gekker. De nieuwste trend is een linker- en een rechterschoen in een verschillende kleur.
Gelukkig is er bij VI Oranje Jan Boskamp voor de nodige relativering: 'Als mijn kleinkind zulke schoenen zou dragen hoef ik hem nooit meer te zien.'

Frankrijk-Honduras (3-0)
Het tweede duel in groep E wordt de wedstrijd van de technologie. Van de falende technologie welteverstaan. Eerst weigert de geluidsinstallatie dienst als de Marseillaise en het Tu bandera es un lampo de cielo door het stadion moeten galmen. En even later zorgt de doellijntechnologie voor verwarring door eerst 'no goal' aan te geven en daarna 'goal'.
Commentator Arno Vermeulen mist deel twee van de mededeling en roept nog minutenlang dat de 2-0 van Frankrijk niet over de lijn was.
Fratsen breken de Fransen steevast op, maar Didier Deschamps lijkt de zaak dit keer eindelijk onder controle te hebben. Prompt gooit de nieuwe ster Paul Pogba alsnog bijna roet in het eten door opzichtig na te trappen, maar hij ontsnapt met slechts geel. Ook het slachtoffer Wilson Palacios ontvangt gek genoeg een gele prent. Even later krijgt hij na een duw, op nota bene Pogba, ook zijn tweede gele kaart en kan hij inrukken.
De Hondurezen beperken zich in het vervolg tot schoppen, wat ook wel eens aardig is om te zien.

Argentinië-Bosnië en Herzegovina (2-1)
Waardeloze pot. De Argentijnen komen al snel op voorsprong na een lullige eigen goal en geloven het verder wel.
Commentator Jeroen Grueter is net bezig aan een minutenlange monoloog waarin Lionel Messi zo'n beetje definitief wordt afgeschreven als de vlo er een solo uit gooit: 2-0. Grueter had overigens recht van spreken, want Messi doet verder niets goed en staat met een houding van zie-g-'t te maken een beetje te lummelen. Zelfs in het hondje Messi in de NOS-huiskamer zit meer leven.
De Bosnische bondscoach is wel een koning trouwens. Safet Susic staat negentig minuten lang hoofdschuddend langs de zijlijn.
De debuterende Bosniërs hebben dan ook veel te veel ontzag voor hun gereputeerde tegenstander. Haris Medunjanin maakt het het bontst door meteen na het laatste fluitsignaal een sprint te trekken in de richting van Messi om om diens shirtje te bedelen. Respect is goed, ontzag is funest.

MAANDAG 16 JUNI
Haris Medunjanin verdedigt zich de volgende ochtend met verve tegen de kritiek op zijn actie: 'Messi vroeg om míjn shirt.'

Duitsland-Portugal (4-0)
Nederland is na vrijdag the talk of the town, maar natuurlijk moeten de Duitsers ook weer een deel van de taart hebben.
Mario Götze, die met het babyroze meisjesgezicht, gaat gewillig naar de grond als er een Portugees aan hem gaat hangen. Thomas Müller, die met het gekwelde mijnwerkersgezicht, scoort de 1-0.
Als de kloothommel Hummels de Duitsers op 2-0 heeft gekopt en de volbloed psychopaat Pepe zich weer eens heeft laten gaan en met rood kan inrukken, is het gebeurd met Portugal. 4-0 wordt het. Angela Merkel, 'außerordentliche Führerin' van Europa (aldus Obama), brengt een heilsdronk uit op de Sieg.

Iran-Nigeria (0-0)
Na twaalf duels met een winnaar en een verliezer kunnen we maandagavond laat dan eindelijk het eerste gelijkspel optekenen. En meteen ook maar de eerste 0-0.
Het is zeer armoedig wat Iran en Nigeria de kijkers voorschotelen.
Carlos Queiroz, bondscoach van Iran, draagt subtiel een dun gouden kettinkje onder zijn strakke witte overhemd. Stephen Keshi, bondscoach van Nigeria, draagt een enorme keycord over zijn flodderige trainingspak.
Niet dat ik daar verder iets mee wil zeggen.

Het is hockeymeisjesavond bij de praatprogramma's. Kim Lammers en Maartje Paumen in de NOS-huiskamer, Fatima Moreira de Melo bij VI Oranje. Geen van drieën heeft iets zinnigs te melden. Wáár, ik herhaal: wáár is Piet de Visser?

Ghana-Verenigde Staten (1-2)
In het merkwaardige stadion van Natal, een soort werf of hangar, compleet met laad-en-losplatforms in de hoeken, treden de Ghanezen in hun sportbeha's aan tegen de Amerikanen in hun mooie klassieke shirts.
Net als zijn Nigeriaanse collega Keshi draagt ook James Appiah, bondscoach van Ghana, een gigantische keycord. Blijkbaar denken die Afrikaanse trainers dat als niet duidelijk zichtbaar is dat ze echt de trainer zijn, ze onmiddellijk onverbiddelijk van het terrein zullen worden verwijderd.
Frank 'free kick' Snoeks laat weten dat de Ghanese media het hoofd van Appiah al bij voorbaat op het hakblok hebben gelegd en dat alleen wereldkampioen worden hem van de valbijl kan redden.
Na 30 seconden staat het al 0-1. Amerika leidt. Appiah lijdt.
Asamoah Gyan is naar de kapper geweest; hij heeft aan de ene kant het getal '3' laten coupedesoleilen, en aan de andere kant een vreemd symbooltje. Waarschijnlijk het internationale teken voor 'totaalmalloot'.
We zijn weer de nacht in gegaan, maar een enerverende tweede helft houdt ons wakker. Ghana speelt praktisch zonder middenvelders zodat het veld erg lang wordt gemaakt en het spel op en neer golft.
Uitgerekend Gyan staat met een subtiel hakje aan de basis van de 1-1, maar de Amerikanen winnen alsnog.
Arme Appiah, hij wordt nu zeker geëxecuteerd.

DINSDAG 17 JUNI

België-Algerije (2-1)
In een kroeg. Op een verjaardag. Bij een barbecue. Gewoon thuis op de bank. Het WK volgen we deze zomer op allerhande locaties. België-Algerije heeft de primeur deels te worden aanschouwd op NS-station Breda. Oorzaak: een 'defecte bovenleiding'.
Het probleem met de NS is dat de leiding daar boven al jaren niet functioneert.
Er zijn bussen besteld. Dat duurt wel even.
Het staat 0-1 bij rust door een penalty. Veroorzaakt door Vertonghen, wat altijd mooi is. Helaas geen rood voor die veramsterdamsde volksmenner, maar wat niet is kan nog komen.
België ploetert.
De bussen zijn er na een half uur nog niet.
Invaller Fellaini kopt met buitenkant boerenkool onverwachts toch de gelijkmaker tegen de touwen.
Er staan buiten inmiddels driehonderd mensen te wachten. Er komt 1 bus. Hartverscheurende taferelen.
Tien minuten voor tijd counteren de Belgen alsnog naar de winst met een goal van tweede invaller Mertens. Twee gouden wissels van Wilmots, is de teneur, maar je kunt natuurlijk met evenveel recht zeggen dat Wilmots gewoon met de verkeerde opstelling is begonnen.
Er komen meer bussen. Ik weet me er in eentje naar binnen te ellebogen maar word er weer uitgejaagd omdat je er niet in mag staan.
Weer buiten schijt er een vogel op mijn nette jasje.
Het blijft bij 2-1.

Brazilië-Mexico (0-0)
Van dat theatrale gedoe van die Brazilianen voor de aftrap worden we een beetje Wim Kieft (d.w.z. moe). Neymar junior doet alsof hij moet huilen om het volkslied, de armoedige aansteller. En de hele wedstrijd door blijft hij janken.
Commentator Jeroen Elshoff zegt in tegenstelling tot collega Jan Roelfs geen 'Fredsch', maar gewoon Fred. Daarmee is commentator João Elshoff een held.
Na Hulk en Fred komen na rust ook Bernard en Jô erin. Zou Scolari ook nog een Harry en een Tinus achter de hand hebben?
Brazilië kan opnieuw niet overtuigen. Hebben we vorig jaar bij de Confederations Cup wel naar dit Brazilië gekeken? Van de flitsende machine van toen is een pruttelend apparaatje overgebleven. Wel moet gezegd dat Mexico met hart en ziel speelt.
Thiago Silva, de 'shemale' van Brazilië (Joey Barton), ontsnapt aan rood. De Mexicanen hebben een geweldige keeper en draaien de Brazilianen de duimschroeven aan. Ze verdienen te winnen, maar het blijft helaas bij 0-0.

Rusland-Zuid-Korea (1-1)
Brazilië en Mexico hebben er inmiddels al twee duels op zitten, maar Rusland en Korea moeten nog beginnen aan hun toernooi. Allemaal om de commercie natuurlijk, het thuisland moet op prime time, de mindere goden kunnen de nacht in.
Net als zondagnacht is ook deze after midnight niet om aan te zien.
Gelukkig is er als remedie tegen het gapen nog wat tragiek voorhanden om ons aan te vergapen: de arme Akinfejev blundert opzichtig bij de 0-1.

WOENSDAG 18 JUNI

Australië-Nederland (2-3)
Uitentreuren riepen de Oranjespelers na de galactische tweede helft tegen Spanje dat het pas de eerste 3 punten waren, dat er nog niets bereikt was en dat de focus op Australië moest. En toch wisten we zeker dat die tweede wedstrijd lastig zou worden omdat onderschatting en gemakzucht onwillekeurig toch in de hoofden zouden gaan zitten.
En zo geschiedt.
Het spel is niet om aan te gluren, de Aussies spelen voortreffelijke pressie, alle passes van achteruit worden in de voeten van de tegenstander geschoven. Het is weer de individuele wereldklasse (Robben) die het verschil lijkt te maken, maar de herhaling is nog niet afgelopen of het is alweer gelijk. Een prachtige pegel van Tim Cahill, applaus voor deze koning.
De koning en de koningin zitten ook op de tribune. Ze zien tot hun afgrijzen dat de Algerijnse referee naar de stip wijst als de bal tegen Janmaats arm wordt geschoten. Er is het hele toernooi nog geen penalty gemist, en ook nu is het raak: 2-1. Invaller Depay zet alles toch nog recht met een subtiele assist en een effectvol schot: 2-3. Gouden wissel van Van Gaal! Ja, ja.

Spanje-Chili (0-2)
Nederland ging er twee jaar geleden hard en onafwendbaar af met een drievoudige zeperd. Ooit moest de onaantastbare Spanjaarden hetzelfde overkomen en dit jaar lijkt het al zo ver.
Xavi en Piqué zijn naar de bank verwezen, Casillas en Costa krijgen een herkansing maar falen opnieuw. Na het demasqué tegen Oranje komt Spanje ook tegen de dartelende Chilenen schromelijk tekort: 0-2.
De Chileense coach Sampaoli geeft 90 minuten lang het begrip 'ijsberen' een nieuwe lading, Arno Vermeulen vestigt intussen een nieuw wereldrecord verkeerde naam noemen.
Oranje zal ongetwijfeld tegen Brazilië moeten in de achtste finale, want deze Chilenen zijn zo vief en zo vlijtig dat we daar maandag geen schijn van kans tegen maken.

Johan Derksen slaagt er na elven bij VI Oranje in genoeg beledigingen aan het adres van Frans Bauer toe te voegen dat zelfs de eeuwige positivo Frans Bauer geen polonaise meer met 'm wil lopen.
Frans is er zelf niet minder vrolijk om. 'Ik wil springen met mijn skippybal! Lekker skippen, totdat ik val!'

Kameroen-Kroatië (0-4)
We sluiten af met een allitererend affiche.
Stéphane M'bia, saluerende soldaat van Sevilla, viel ons tegen Mexico al in positieve zin op met twee grotesk theatrale schwalbes, en tegen Kroatië gaat hij er vrolijk mee door.
Enoh maakt na negenentwintig minuten een gelekaartwaardige overtreding, maar scheidsrechter Proença houdt de kaart helaas op zak. Song - niet Chong-gug maar Alex - krijgt wel een kaart, rood zelfs, wegens een klap, oftewel een vriendschappelijk schouderklopje op z'n Kameroens.
De Kroaten walsen over Kameroen heen: 0-4.
Danny Nounkeu, die we uit de Champions League kennen als de ploeggenoot van Wesley Sneijder met het perfect bolvormige hoofd, valt in maar kan er ook niks meer aan doen.
Assou-Ekotto deelt nog een kopstoot uit. Aan zijn eigen ploeggenoot... 'Kameroen is geen team', orakelt Jan Roelfs. Nee, het zijn allemaal republiekjes. Bananenrepubliekjes.
We zouden willen zeggen: bondscoach Volker Finke is deze weken twintig jaar ouder geworden, maar dan zou hij 115 zijn of zo.

De NOS zendt na tweeën nog een samenvattinkje van Australië-Nederland uit met commentaar van Jack van Gelder. We zien Vlaar weer intimiderend reageren op de schwalbe van Matthew Leckie.
'Nederland denkt: het leckie is boven', zegt Jack.
Er komen ook nog beelden binnen van na afloop van Kameroen-Kroatië. Webo en Rakitic wisselen niet van shirtje maar van broekje.
Men gaat rare dingen horen en zien als men 's nachts niet slaapt.

zondag 15 juni 2014

[WK 2014]: Kroniek (I)




DONDERDAG 12 JUNI
De stadions zijn niet af, het openbaar vervoer staakt, de bevolking protesteert en de wereld heeft het al wekenlang over Qatar 2022, maar vandaag gaat Brazilië 2014 gewoon volgens plan van start.
De openingsceremonie is traditioneel het aanzien niet waard en dit keer belooft het programma al niet veel goeds: Jennifer Lopez, voor wie we ergens in 2002 voor het laatst warm liepen, en ene Pitbull, een opneukertje in een hoogwaterbroek. Waarom niet gewoon Barry Manilow?
Maar eerst moeten natuurlijk natuur en cultuur van het gastland op creatieve wijze worden verbeeld. Als we commentator Jan Roelfs horen zeggen 'Water, ook een belangrijk onderdeel van de natuur', is het hoogste tijd om maar eens te zappen naar VI Oranje.
Sierd de Vos ergens op een balkon tegenover het stadion in Salvador da Bahia. Een Spaanse collega probeert zijn plekje in te nemen. Moet je net bij Sierd zijn: 'Ik sla je eraf hè!'
Kortom, iedereen staat onder hoogspanning, laat het voetbal eindelijk maar eens beginnen.

Brazilië-Kroatië (3-1)
Regerend wereldkampioen Spanje verloor vier jaar geleden in Zuid-Afrika zijn eerste groepswedstrijd (Zwitserland, 0-1). Marcelo heeft dat blijkbaar onthouden, want we zijn nog niet begonnen of hij schiet de bal al achter zijn eigen doelman Júlio César.
Neymar junior maakt al snel 1-1, maar Brazilië is geen schim van de goed geoliede machine die we tijdens de Confederations Cup zagen schitteren. Vooral de spitsen Fred en Hulk zijn onzichtbaar.
Jan Roelfs zit nog steeds achter de microfoon. Hij heeft ontdekt bedacht dat we niet 'Fred' moeten zeggen, maar 'Fredsch'.
De Kroaten combineren bij vlagen zeer behoorlijk en lijken op weg naar een stuntje, maar scheidsrechter Nishimura verbijstert de wereld door in een duikeling van Fredsch een overtreding te zien. Een belachelijke beslissing, een klap in het gezicht van twee miljard kijkers. Neymar junior schiet raak: 2-1. De arme Kroaten dringen nog wel aan maar Brazilië countert in de slotfase naar 3-1.
Een totaal mislukt schot dat het doel in hobbelt en een slecht ingeschoten pingel die Pletikosa door z'n handen laat glippen, maar klootzakje Neymar junior denkt dat hij nu helemaal het mannetje is. Hij is een soort C. Ronaldo zonder gel & wax.
Maar qua kutjanus is er altijd baas boven baas. Felipe Scolari na afloop: 'Het was een strafschop.'
We hebben er lang naar uitgekeken, maar de openingswedstrijd laat een nare nasmaak achter. Het is duidelijk dat we vier weken naar een schijnvertoning gaan zitten kijken, Brazilië moet en zal winnen.

VRIJDAG 13 JUNI
Een dag later bekent Scolari dat hij gisteren de beelden nog niet had gezien: 'Ik heb ze nu tien keer bekeken. Het was een strafschop.'
Totale lul van de week die Scolari, nu al.
Maar we moeten de zinnen verzetten, want het is de dag der wrake: 21.00 uur: Spanje-Nederland (finale, reprise). Tegen de avond zetten we koers richting Nijmegen. Dat werkte vier jaar geleden ook heel aardig. Kleding: Oranje-thuis. #37. 'Martins Indi'. In 2012 nog een plat vallende grap met profetisch randje. Nu halen we keihard ons gelijk.

Mexico-Kameroen (1-0)
In Natal mogen Mexico en Kameroen in de stromende regen eerst nog het voorgerecht verzorgen. Opnieuw is de rol van de arbitrage even hilarisch als doodeng. De Colombiaanse grensrechter vlagt consequent alle zuivere goals van Mexico af voor buitenspel.
Bondscoach Miguel Herrera wordt helemaal gek. Hij lijkt trouwens sprekend op de PvdA-dief Bertje van der Roest. Na rust wordt het toch nog 1-0. Die ene grensrechter staat nu immers op de helft waar hij geen kwaad kan.
Kameroen is Kameroen niet. Bewijs: Eyong Enoh krijgt geen gele kaart. We hadden gewed op de 21ste minuut, maar betwijfelen na afloop zelfs of hij wel heeft meegespeeld.

Spanje-Nederland (1-5)
Snel de stad in. Het is dan wel de dag der wrake, maar niemand gelooft werkelijk in revanche. Spanje is nog even sterk als toen, Oranje is er alleen maar zwakker en onervarener op geworden.
Ergens hopen we zelfs Dré Ooijer straks in de spelerstunnel te zien opdoemen, net als vier jaar geleden tegen Brazilië, zo wanhopig zijn we.
Het is niet al te druk, de stemming is mat, en nergens een Ron Donders Juichpak te zien - wat dan weer positief is.
Na een halfuur is het al zover: Diego Costa stapt op de schoen van De Vrij, Rizzoli wijst naar de stip, Alonso schiet binnen: 1-0. Wordt het zo'n avond...
Frank Snoeks steekt weer hele verhalen af. 'Trekt u zich niets van mijn woorden aan', horen we hem op een gegeven moment zeggen, vol zelfkennis.
Maar dan. Het wonder van Salvador da Bahia.
De euforie na de waanzinnig mooie 1-1 van Van Persie, die letterlijk uit de lucht komt vallen, is immens en intens. Bij de 1-2 (Robben) en 1-3 (De Vrij) vechten extase en ongeloof om voorrang. Bij de 1-4 (Van Persie) en 1-5 (Robben) is er alleen nog ruimte voor verbijstering. Iedereen stijgt boven zichzelf uit. Arjen Robben is buitenaards.
Bruno Martins Indi is de eerste speler dit toernooi die reageert als de overijverig met z'n spuitbus sprayende scheids een toef scheerschuim over zijn schoenen spuit. Even later is hij helemaal de koning als hij Costa bijna rood aannaait.
Spanje-Nederland 1-5. Het staat er echt. De stadsbussen rijden toeterend door het centrum. Vrijdag de dertiende zal nooit meer hetzelfde zijn.

Chili-Australië (3-1)
Het hoofdgerecht was copieus en zalig, maar er staat nog een toetje op het menu. Chili lijkt even Oranjes vijfklapper naar de kroon te steken als het na een stormachtige beginfase rap op 2-0 komt, maar na de knappe 2-1 van Tim Cahill stort het als een plumpudding in elkaar en komt de dappere Socceroos de gelijkmaker toe.
Chili-coach Jorge Sampaoli zou volgens commentator Jeroen Grueter sprekend op Andre Agassi lijken, maar hij doet ons eerder denken aan Angelo Simone (welkom terug, Angelo! - red.). Of op de Spaanse correspondent die bijna door Sierd in elkaar werd gehoekt.
In blessuretijd valt de treffer toch aan de andere kant: 3-1.

ZATERDAG 14 JUNI
The day after. We kopen kranten en genieten op internet van de buitenlandse headlines, vooral de Spaanse: Siniestro Total; Ridículo; Hummilación Mundial.
Mooi man.

Colombia-Griekenland (3-0)
Na Brazilië en Chili begint ook de derde Zuid-Amerikaanse deelnemer met drie punten en drie goals. Colombia zet een zeer pover Griekenland eenvoudig aan de kant.
Bij het volkslied zingen de Colombianen, net als Brazilianen donderdag, nog een half uur door als de muziek allang gestopt is. Zouden wij ook eens moeten doen met onze vijftien coupletten.
Commentator Frank Wielaard doet een Jan Roelfsje: de voornaam van James Rodriguez is niet James maar Chá-mès.
Teletekst meldt dat de vreugdedans na de 1-0 'ongetwijfeld de mooiste tot nu toe' was. Er zit daar zeker zo'n ultra van Vak 410 vakantiewerk te doen, want het was veeleer een ridicule regendans, of een slechte imitatie van de Edwin Hawkins Singers.

Uruguay-Costa Rica (1-3)
We verwachten niet dat de vierde Zuid-Amerikaanse deelnemer de winning streak doorbreekt. Uruguay is een kanshebber voor goud, Costa Rica slechts opvulling. De bondscoach van de Costa Ricanen, Jorge Luis Pinto, denkt er echter anders over: 'Waarom zou Costa Rica niet de halve finale kunnen halen, of de wereldtitel winnen?' Inderdaad, waarom niet? Waarom zou TOP Oss niet landskampioen van Nederland kunnen worden?
Pinto wordt dan ook 'de Jose Mourinho van Zuid-Amerika' genoemd. Hopelijk zien we hem niet net als de echte Jose in dubieuze bodywarmer het veld in rennen als zijn team scoort.
Positief nieuws: Yeltsin 'Boris' Tejeda staat aan de aftrap. Hij oogt als een kuitenbijtertje maar ontpopt zich al snel als een kuitenbrekertje, met twee lochte overtredingen.
Costa Rica valt evenwel helegaar niet tegen, vooral de jonge aanvaller Joel Campbell is een druk baasje met een verwoestend schot dat zich gaandeweg tot de eerste revelatie van het toernooi ontpopt. Uruguay bakt er niks van, Costa Rica gaat steeds beter spelen en wint zelfs afgetekend met 1-3! Conclusie: TOP Oss kan landskampioen van Nederland worden.
Maxi Pereira deelt nog een lochte doodschop uit aan Campbell. Rood en bedankt.

Even op adem komen met de kenners.
In de huiskamer van Studio Brasil leest Henk Spaan een lofrede voor op Arjen Robben en refereert daarbij aan Ovidius' Metamorphosen, bij VI Oranje loopt Johan Derksen de polonaise met Frans Bauer, and never the twain shall meet.

Engeland-Italië (1-2)
Om middernacht vindt de tweede van de drie absolute toppers van de eerste speelronde plaats. In Manaus, zoals uitentreuren wordt gememoreerd, want dat zou diep in de jungle liggen, midden in het Amazonegebied. Dat klinkt alsof er ergens een hectare regenwoud is weggekapt waar vervolgens een stadion is neergeplempt, maar Manaus heeft 2 miljoen inwoners en een oppervlakte van Limburg, Noord-Brabant en Gelderland bij elkaar.
Jan Roelfs is weer de man met de microfoon. Na 'Fredsch' heeft hij weer een paar vondsten: 'Loexemburg' horen we hem zeggen, en in 'Immobile' legt hij de klemtoon op de 'i'.
Wist u trouwens dat je niet 'Roelfs' moet zeggen maar Roelfsch?
Italië oogt opvallend fris, vooral Matteo Darmian en Antonio Candreva zijn openbaringen. Marchisio knalt raak na een briljant overstapje van Pirlo, maar een minuut later is het al 1-1 als Sturridge binnenschiet na een snelle uitbraak. Italië troeft Engeland echter op gogme af: Candreva bedient Balotelli, die feilloos raak knikt: 1-2. Daarna is het nog ruim een halfuur kijken naar krampbehandelingen.
Man van de wedstrijd: Bjoern Kuipers.

Ivoorkust-Japan (2-1)
Om 03.00 uur is er nog een vierde wedstrijd. Het is de enige keer dit toernooi dat er zo laat/vroeg wordt gespeeld, dus dat mogen we absoluut niet missen. Bijkomende reden om te blijven zitten is dat na Nederland en Italië ons derde favoriete land in actie komt: Japan.
Frank Snoeks is de commentator van dienst, dus even vrezen we door diens gezever alsnog in slaap te sukkelen, maar de Ivoriaanse tak van dweilorkest Kleintje Pils is ook aanwezig. Iedere drie seconden klinkt er een doffe klaroenstoot uit een vuvuzela.
Japan is superieur. Mijn held Honda poeiert kiezelhard raak. Drogba, op de bank, plaatst een facepalm. De Japanse doelman Eiji Kawashima, wiens neutrale gelaatsuitdrukking 'intens verdriet' is, pareert de spaarzame schoten van Ivoorkust met gemak.
Na rust is ineens alles anders en keren de Ivorianen de achterstand binnen drie minuten om. Bij de 2-1 blundert Kawashima, die nu echt intens verdrietig is. Drogba zou verantwoordelijk zijn voor de ommekeer, meent Snoeks, maar dat lijkt ons een typisch gevalletje post hoc ergo propter hoc: noch bij de 1-1 van Bony, of B. Wilfried zoals hij hier heet, noch bij de 2-1 van Gervinho is Drogba betrokken.
Het ongewone tijdstip zorgt intussen voor onvermoede problemen. Zo krijgen we ineens honger, zo tegen half vijf. Zou de Kees Kroket nog open zijn? Of de visboer? We gaan het maar niet controleren en maken een bak frambozen burgemeester.
Japan is geen schim meer van de frisse ploeg uit de eerste helft en delft het onderspit. Als we iets na vijven het licht uit draaien zien we buiten reeds de rijzende zon.

zaterdag 14 juni 2014

Zeven dagen lang (216)

8 t/m 14 juni

ZONDAG BBC
Vanochtend een prachtige BBC-documentaire uit 1974 gezien: FIFA World Cup 1974. Met ongemeen mooie slow motion-beelden van de finale West-Duitsland-Nederland.
Overigens heb ik altijd begrepen dat we er daar toen behoorlijk ingetuind zijn, maar na de 2-1 wordt er in de tweede helft nog een doelpunt van Müller onterecht wegens buitenspel afgekeurd en worden de Duitsers een zuivere strafschop onthouden, dus de eindstand had ook zo 4-1 kunnen zijn.

MAANDAG Pinkpop
Zelfs de weergoden laten er geen misverstand over bestaan dat men dat Metallica stilaan wel beu is.

DINSDAG Nieuwsuur
Hillary Clinton noemt het raar dat Poetin in 2012 zomaar kon zeggen: ik word weer president.
Klopt, maar niet veel raarder dan denken dat je een geschikte president bent omdat je echtgenoot het al eens acht jaar is geweest.

WOENSDAG After all is said and done
Nog steeds geen spoor van een nieuw Fleet Foxes-album. Het is echter geen straf om voor de zoveelste keer Helplessness Blues (2011) op te zetten. Deze regels uit 'Someone You'd Admire' bewijzen dat Robin Pecknold naast groot muzikant en zanger ook een begenadigd tekstschrijver is:

I walk with others in me, yearning to get out
Claw at my skin and gnash their teeth and shout
One of them wants only to be someone you'd admire
One would as soon just throw you on the fire

DONDERDAG Vis
Vanmiddag mijn eerste broodje Hollandse Nieuwe van het seizoen verorberd. Er gaat toch niets boven zo'n heilzaam en verrukkelijk visje waar je de zee nog in proeft.
En dan lees ik dat jongeren nauwelijks haring eten omdat het een oubollig imago heeft. Nee, die halen liever zo'n duur bakje pasta bij het quasi-hippe Julia's.

VRIJDAG Spanje-Nederland (I)
Staan juichen in de euforie na een goal is voelen dat je leeft. Jules Deelder heeft helemaal gelijk in dit gedicht uit Het graf van Descartes (2013):

Ik sta dus ik ben 
zegt in 't Hollands 
meer over wezen en

zijn dan Descartes 
ooit bedenken kon
in het Latijn

Ik staat zou zelfs
nog beter zijn

ZATERDAG Spanje-Nederland (II)
Ik had 0-0 voorspeld in de toto.
Balen.

woensdag 11 juni 2014

[WK 2014]: Groep H

België
België. Land van 's middags warm eten en 's avonds geen koffie. Verder lijken ze wel op ons. De Belgen zijn zelfs een beetje de nieuwe Nederlanders, qua geloof in goud. Als ze grachten hadden in Brussel, dan was de rondvaartboot al besteld, zo overtuigd zijn ze van hun Rode Duivels. België is er na zes mislukte EK- en WK-kwalificaties eindelijk weer bij en dat willen ze weten ook. Alles waar ze ons - terecht - om uitlachten hebben ze nu zelf, tot aan autospiegelhoezen toe. 'Al die mensen die N-VA hebben gestemd hangen nu een Belgische vlag uit het raam,' zei een groot filosofe me laatst, en zo is het. Het moet gezegd dat Marc Wilmots over een formidabele selectie beschikt. Hij zou zelfs een basiself kunnen opstellen bestaande uit elf Premier League-toppers, en dan is Benteke nog geblesseerd thuisgebleven. Fellaini, die ene met die zwartgeblakerde boerenkool op z'n kop, is er wel bij. Enige bezwaar is dat topspelers niet automatisch een topteam vormen. Weet Wilmots er een collectief van te smeden, dan kunnen de Belgen heel ver komen.

Algerije
Vier jaar geleden deden de Algerijnen ook al mee. De enige herinnering die die deelname heeft achtergelaten is het epische filmpje van de ene Algerijnse fan die de andere met een vuvuzela een levenslange gehoorbeschadiging bezorgt. Sportief wisten de Algerijnen geen potten te breken, en dat zal dit keer niet anders zijn. De enige speler uit de huidige selectie die ik ken is verdediger Essaid Belkalem, alleen omdat die afgelopen seizoen voor het sympathieke Watford uitkwam. Dat Algerije zich heeft gekwalificeerd is eigenlijk ronduit jammer. De woestijnvossen versloegen in de Afrikaanse play-off Burkina Faso. Helaas, want zo'n Togo-achtig land hadden we er graag bij gehad voor de broodnodige komische noot. De Algerijnen zijn toch een beetje de Denen van Afrika, qua doodsaaiheid.

Rusland
Rusland is een dark horse. Fabio Capello - bijgenaamd Il geometra (De landmeter) - selecteerde alleen maar spelers uit de Russische competitie. Nu zit daar zoveel oliegeld dat het niveau de laatste jaren wel wat gestegen is omdat de topspelers ook in eigen land goed kunnen verdienen, maar het blijft opmerkelijk. Hoe sterk de Russen zijn is moeilijk te peilen, maar zeker is dat ze moeilijk zijn te verslaan. Met Alan Dzagojev hebben ze bovendien een magnifieke middenvelder. Acclimatiseren schijnt het grootste probleem te zijn voor de Russen. Gelukkig voor ze hebben ze gunstig geloot en moet de poulefase overleven een formaliteit zijn.

Zuid-Korea
Sinds Guus Hiddink alias Hi-Dung Gu in 2002 met heel veel geluk en met wat hulp van de later voor drugssmokkel gepakte scheidsrechter Byron Moreno tot de halve finale wist te reiken, is het met Zuid-Korea alleen maar minder geworden. De Aziatische Tijgers zijn zelfs zo ver afgezakt op de wereldranglijst dat ze de laagste klassering ooit naderen. Anno 2014 hebben de Koreanen dan ook een zeer matige selectie. Het keurkorps van bondscoach Hong Myung-Bo wist zich maar ternauwernood te plaatsen, onder meer door een winnende treffer in de zesennegentigste minuut tegen Qatar en een gelijkmaker in de zevenennegentigste minuut tegen Libanon. Voer voor Van Duren & Knipping, naar wij dachten.

Prognose
1) België
2) Rusland
3) Algerije
4) Zuid-Korea

zondag 8 juni 2014

[WK 2014]: Groep G

Duitsland
Lang werd Duitsland met Spanje te midden van het Zuid-Amerikaanse geweld als de belangrijkste Europese gegadigde voor goud beschouwd. De oefencampagne verloopt echter moeizaam, Marco Reus is geblesseerd afgehaakt en de laatste weken rolt de Mannschaft van het ene incident in het andere. Zo werd bondscoach Joachim 'Yogi' Löw gepakt door de Polizei toen hij als een dolle over de Autobahn scheurde. Maar de schandaalbokaal gaat naar verdediger Kevin Großkreutz, die maar liefst twee keer in opspraak kwam, eerst toen hij in een hotellobby tegen een pilaar stond te zeiken en daarna toen hij 'in een horecagelegenheid' een broodje shoarma tegen iemands kanis gooide (waarschijnlijk kreeg hij rode saus waar hij om witte had gevraagd). Met Özil, Schweinsteiger, Khedira, Kroos en Götze hebben de Duitsers een formidabel middenveld. Dat moet ook voor de doelpunten zorgen, want de enige (!) geselecteerde spits is veteraan Miroslav Klose. We zagen al een Tino-Sven bij Bosnië, maar ook de Duitsers doen een duit in het zakje dubieuze dubbele voornamen: tweede keeper Zieler heet van voren Ron-Robert.

Portugal
Paniek bij de Portugezen, naar verluidt, want sterretjespeler Cristiano Ronaldo heeft een peesblessure. Ik wilde al voorstellen om niet Portugal maar Zweden af te vaardigen naar Brazilië, aangezien Portugal zonder Ronaldette toch niets voorstelt en we dan alsnog Zlatan Ibrahimovic kunnen bewonderen. Maar het is natuurlijk allemaal theater, zoals alles rond Ronaldo. Straks staat hij gewoon aan de aftrap tegen Duitsland, met dat gelotionde huilsmoeltje van 'm. Het blijft natuurlijk een bloedirritant clubje heetgebakerde naaiballen, die Portugezen. Met de dwaas Bento nog steeds op de bank. Met de ontsnapte TBS'er Pepe achterin. Met de wandelende tatoeagezuil Raul Meireles op het middenveld. En natuurlijk met die narcistische gladjanus voorin. Maar ja, laten we eerlijk wezen: zonder Ronaldo als rotkop van jut wordt de blogdienst hier er ook niet leuker op.

Ghana
De Ghanezen hebben we onlangs aan het werk gezien in De Kuip tegen Oranje. Ze vielen vooral op door hun tackles en door hun tenue. Een maagdelijk wit shirt, maar met vreemd aangehechte, bontgekleurde kraag. Het leek wel of ze een sportbeha in de landskleuren onder hun shirt droegen. Afijn, er zal wel over zijn nagedacht. In Zuid-Afrika reikte Ghana vier jaar geleden knap tot de kwartfinale. Of dat er nu inzit is twijfelachtig. Aanvoerder is net als toen de inmiddels in het Emiraten-zand poenscheppende spits Asamoah Gyan, die in narcisme overigens niet veel onderdoet voor C. Ronaldo. Na de achtste finale tegen de VS dankte hij God 'omdat die mij de beste speler van het toernooi heeft gemaakt'. In de kwartfinale miste hij prompt een penalty. Nooit fucken met Gods almacht, Asamoah. Dat had je toch van je naamgenoot Christian Gyan kunnen leren.

Verenigde Staten
Toen hij bondscoach was van Duitsland woonde Jürgen Klinsmann al in Los Angeles, dus het is ergens logisch dat hij nu bondscoach is van het land waar hij zich metterwoon heeft gevestigd. Klinsi heeft het evenwel niet getroffen, want hij beschikt over de zwakste Amerikaanse selectie in jaren. Vooral achterin is het behelpen, de frêle linksbuiten DaMarcus Beasley (ex-PSV) wordt zelfs noodgedwongen als linksback geposteerd. Behalve een DaMarcus zit er trouwens ook een DeAndre in de selectie. Dat soort ridicule voornamen zie je normaal alleen in het basketbal, maar klaarblijkelijk it has spread to soccer. De dag is niet ver meer dat Oranje gevuld wordt met DaWesley Sneijder en DeRobin van Persie. Het Amerikaanse spitsenduo heeft wel een Nederlands tintje: AZ'er Aron Jóhansson en ex-AZ'er Jozy Altidore. Alleen als de fans in Brazilië net als het Alkmaarse publiek als debielen met kartonnen klappers gaan zitten meppen komt het misschien goed.

Prognose
1) Duitsland
2) Portugal
3) Ghana
4) Verenigde Staten

zaterdag 7 juni 2014

Zeven dagen lang (215)

1 t/m 7 juni

ZONDAG Schandpaal
Uit onderzoek van ING blijkt dat de Nederlander er gemiddeld 39 euro voor over heeft om de wereldtitel te winnen. Ter vergelijking: de gemiddelde Chileen 526 euro, Italiaan 464 euro, Argentijn 429.
Het gemiddelde is hier zo laag omdat er ook een groep 'voetbalhaters' is: 'Sommigen hebben er juist geld voor over om het WK niet door te laten gaan. Het gaat hier om een kleine minderheid van zes procent. Voor een voetbalvrije zomer heeft deze groep gemiddeld tweehonderd euro over.' (VI 22, p. 30)
Dat lijkt me iets voor de AIVD. Namen en rugnummers van deze mensen graag!

MAANDAG K&vdB
We zijn nog niet uitgelachen om het optreden van Mohammed Faizel Enait bij de laatste uitzending van Pauw & Witteman of Knevel & Van den Brink hebben zijn antisemitische achterneefje Abdelkarim Honing aan tafel zitten. Ook al zo'n schertsfiguur die in elke zin zes moeilijke woorden gebruikt zonder te weten wat ze betekenen.
Andries vraagt hem waarom jihadisten hun misdaad zo graag op film vastleggen. 'Het is heraldiek', antwoordt Honing kordaat, en hij trekt er een gezicht bij of hij zojuist het raadsel van de oerknal heeft opgelost.
Heraldiek!
Dat is de 'leer der familiewapens'. Blazoenen en wapenschilden en zo! Dat heeft niks met schietwapens te maken, Honing. (En als hij 'heroïek' bedoelde, dan is dat inhoudelijk een walgelijk antwoord.)

DINSDAG 8 word story
Hij nam de gok en kneep 'm dicht.

WOENSDAG Nederland-Wales
Wat een plaatje op het ereterras: Johan Cruijff tussen Sjaak Swart en Ali B.
De Grote Drie! ...der onbeschoftheid welteverstaan.

DONDERDAG MaFifa
De FIFA kan volgens sommigen Qatar het WK 2022 niet meer afpakken omdat het land al te vergevorderd is met de voorbereidingen.
Ja, dat arme Qatar zou zomaar eens failliet kunnen gaan door zo'n financiële strop...

VRIJDAG Big O
Mooie anekdote van technicus Richard Dodd op de dvd Mystery Girl unraveled :
'Roy, as I walked into the room, leaned to Jeff [Lynne] and said: "Jeff, is it time for some coke and a smoke?"
And I thought: "Oh, no. He's just like all the others. Drugs, and drugs, and drugs."
Well, it didn't take long, it was a few seconds later, Jeff said: "Well allright". They got up, went into the kitchen next to the control room. Jeff let him have a drag on his cigarette, and Roy... popped the top of a cherry coke.
And the world was back on its axis again.'

ZATERDAG Over Europa
'Waarom iedereen daar zo entoesiast [sic] over is, mag de Heer weten. Het is zo'n ouderwetse utopie. Men zegt: die republiekjes en koninkrijkjes, dat is nergens voor nodig. Maar dat is niet zomaar uit te bannen. En waarom bovendien? De wereld wordt zo saai, zo uniform. De mensen gaan graag op reis, en hoe meer ze de gelegenheid krijgen, hoe minder er buiten de grenzen te zien is. De Benelux, dat vind ik al mooi genoeg. Al die andere landen, wat moeten wij daar nou mee? Duitsland heeft de oorlog verloren, maar via een omweg zal het hem winnen.'
(W.F. Hermans iDe Standaard, 29 april 1994)

donderdag 5 juni 2014

[WK 2014]: Groep F

Argentinië
De laatste wereldtitel van de Argentijnen - elke nieuwe eindronde weer steevast een van de topfavorieten - dateert van 1986. In de laatste vijf WK's kwamen de Albicelestes nooit verder dan de kwartfinale, in 1998 natuurlijk mede door de epische schwalbe van Edwin 'even schijten' van der Sar. De huidige bondscoach Alejandro Sabella (wie?) is overgeleverd aan de grillen van Lionel Messi. De kleine grote man moet de kar weer trekken, dit keer na een minder seizoen. Hij heeft zich gespaard voor het WK, zeggen de Henk ten Cates van deze wereld dan (alhoewel, Henk zegt niks, hij grunt op fluistertoon). Messi moet de steekpassjes afleveren op wereldspitsen Gonzalo Higuaín, Ezequiel Lavezzi en Koen Agüero, terwijl achterin de slagers Zabaleta en Demichelis de deur dicht houden. Het is natuurlijk een topteam, Argentinië. Alle ogen zijn gericht op Brazilië, het zou een geweldige stunt zijn als de Argentijnen met de cup gaan lopen.

Bosnië en Herzegovina
22 jaar na zijn ontstaan mag Bosnië voor het eerst naar een eindronde. Herzegovina mag ook mee. Twee jaar geleden waren ze er al dicht bij en nu werd ten koste van Griekenland rechtstreekse kwalificatie afgedwongen. De Bosnische blikvanger is natuurlijk Edin Džeko (Manchester City), die met Vedad Ibišević (Vfb Stuttgart) het dodelijk effectieve aanvalskoppel vormt. Op het middenveld is Miralem Pjanić (AS Roma) nog een interessante speler. Op 'onze' Haris Međunjanin (ex-Jong Oranje) na bestaat de rest van de selectie uit onbekende actoren. Opvallende naam is ene Sušić, die van voren Tino-Sven heet. Weer eens wat anders dan Jan-Joost of Peter-Paul. De sterkte van de debutant is moeilijk in te schatten. Niemand houdt rekening met Bosnië, maar dat gold in 1998 ook voor het debuterende Kroatië en dat werd toen meteen derde.

Iran
Nee, dit is geen aantrekkelijke poule. Iran-Bosnië, ga er maar voor zitten. Nu Noord-Korea zich niet heeft geplaatst is Iran wel de enige schurkenstaat op dit WK. Of je moet Rusland ook meetellen. Voorwaar telt de selectie twee bekende namen: de eerste is Reza Goochannejhad, die bij Cambuur en GA Eagles speelde, de tweede Alireza Jahanbakhsh, die onlangs namens N.E.C. de 2-2 zou hebben gemaakt in de ArenA tegen Ajax, maar dat was natuurlijk een eigen doelpunt van die travestiet, Daley Blind. (Als Vera Pauw hem zou opstellen in het Nederlands Dameselftal heeft niemand het door. Maar ik dwaal af.) Verder is het armoe troef. Veel spelers uit de Iraanse competitie, vooral van Persepolis FC. Sinds topschutter Ali Daei de snor aan de wilgen heeft gehangen is het daar een beetje in de versukkeling geraakt. Hij is nu trainer, Daei. Van Persepolis FC. Ik ontwaar een een-en-een-is-twee'tje.

Nigeria
De laatste editie van de Afrika Cup (2013) werd gewonnen door Nigeria, traditioneel Africa's finest. We moeten dus opnieuw rekening houden met de Super Eagles deze zomer. Met Victor Moses (Liverpool) en John Obi Mikel (Chelsea) staan er in elk geval twee geweldenaars uit het Premiership in de as. Zwakke schakel is traditioneel de verdediging en dat zal dit keer niet anders zijn. Vincent Enyeama, die in Zuid-Afrika opviel door zijn dodelijk blikken naar prutsende medespelers, staat weer in de goal, dus dat wordt sowieso genieten. Opvallend: met Uche Nwofor, Michael Uchebo en Ahmed Musa staan er maar liefst drie voormalige VVV-spelers in de Nigeriaanse voorhoede. Japan heeft er met Maya Yoshida en Keisuke Honda ook al twee, dus ik sluit niet uit dat de Venlonaren op een bepaalde manier hofleverancier zijn in Brazilië.

Prognose
1) Argentinië
2) Nigeria
3) Bosnië en Herzegovina
4) Iran