DONDERDAG 12 JUNI
De stadions zijn niet af, het openbaar vervoer staakt, de bevolking protesteert en de wereld heeft het al wekenlang over Qatar 2022, maar vandaag gaat Brazilië 2014 gewoon volgens plan van start.
De openingsceremonie is traditioneel het aanzien niet waard en dit keer belooft het programma al niet veel goeds: Jennifer Lopez, voor wie we ergens in 2002 voor het laatst warm liepen, en ene Pitbull, een opneukertje in een hoogwaterbroek. Waarom niet gewoon Barry Manilow?
Maar eerst moeten natuurlijk natuur en cultuur van het gastland op creatieve wijze worden verbeeld. Als we commentator Jan Roelfs horen zeggen 'Water, ook een belangrijk onderdeel van de natuur', is het hoogste tijd om maar eens te zappen naar VI Oranje.
Sierd de Vos ergens op een balkon tegenover het stadion in Salvador da Bahia. Een Spaanse collega probeert zijn plekje in te nemen. Moet je net bij Sierd zijn: 'Ik sla je eraf hè!'
Kortom, iedereen staat onder hoogspanning, laat het voetbal eindelijk maar eens beginnen.
Brazilië-Kroatië (3-1)
Regerend wereldkampioen Spanje verloor vier jaar geleden in Zuid-Afrika zijn eerste groepswedstrijd (Zwitserland, 0-1). Marcelo heeft dat blijkbaar onthouden, want we zijn nog niet begonnen of hij schiet de bal al achter zijn eigen doelman Júlio César.
Neymar junior maakt al snel 1-1, maar Brazilië is geen schim van de goed geoliede machine die we tijdens de Confederations Cup zagen schitteren. Vooral de spitsen Fred en Hulk zijn onzichtbaar.
Jan Roelfs zit nog steeds achter de microfoon. Hij heeft
De Kroaten combineren bij vlagen zeer behoorlijk en lijken op weg naar een stuntje, maar scheidsrechter Nishimura verbijstert de wereld door in een duikeling van Fredsch een overtreding te zien. Een belachelijke beslissing, een klap in het gezicht van twee miljard kijkers. Neymar junior schiet raak: 2-1. De arme Kroaten dringen nog wel aan maar Brazilië countert in de slotfase naar 3-1.
Een totaal mislukt schot dat het doel in hobbelt en een slecht ingeschoten pingel die Pletikosa door z'n handen laat glippen, maar klootzakje Neymar junior denkt dat hij nu helemaal het mannetje is. Hij is een soort C. Ronaldo zonder gel & wax.
Maar qua kutjanus is er altijd baas boven baas. Felipe Scolari na afloop: 'Het was een strafschop.'
We hebben er lang naar uitgekeken, maar de openingswedstrijd laat een nare nasmaak achter. Het is duidelijk dat we vier weken naar een schijnvertoning gaan zitten kijken, Brazilië moet en zal winnen.
VRIJDAG 13 JUNI
Een dag later bekent Scolari dat hij gisteren de beelden nog niet had gezien: 'Ik heb ze nu tien keer bekeken. Het was een strafschop.'
Totale lul van de week die Scolari, nu al.
Maar we moeten de zinnen verzetten, want het is de dag der wrake: 21.00 uur: Spanje-Nederland (finale, reprise). Tegen de avond zetten we koers richting Nijmegen. Dat werkte vier jaar geleden ook heel aardig. Kleding: Oranje-thuis. #37. 'Martins Indi'. In 2012 nog een plat vallende grap met profetisch randje. Nu halen we keihard ons gelijk.
Mexico-Kameroen (1-0)
In Natal mogen Mexico en Kameroen in de stromende regen eerst nog het voorgerecht verzorgen. Opnieuw is de rol van de arbitrage even hilarisch als doodeng. De Colombiaanse grensrechter vlagt consequent alle zuivere goals van Mexico af voor buitenspel.
Bondscoach Miguel Herrera wordt helemaal gek. Hij lijkt trouwens sprekend op de PvdA-dief Bertje van der Roest. Na rust wordt het toch nog 1-0. Die ene grensrechter staat nu immers op de helft waar hij geen kwaad kan.
Kameroen is Kameroen niet. Bewijs: Eyong Enoh krijgt geen gele kaart. We hadden gewed op de 21ste minuut, maar betwijfelen na afloop zelfs of hij wel heeft meegespeeld.
Spanje-Nederland (1-5)
Snel de stad in. Het is dan wel de dag der wrake, maar niemand gelooft werkelijk in revanche. Spanje is nog even sterk als toen, Oranje is er alleen maar zwakker en onervarener op geworden.
Ergens hopen we zelfs Dré Ooijer straks in de spelerstunnel te zien opdoemen, net als vier jaar geleden tegen Brazilië, zo wanhopig zijn we.
Het is niet al te druk, de stemming is mat, en nergens een Ron Donders Juichpak te zien - wat dan weer positief is.
Na een halfuur is het al zover: Diego Costa stapt op de schoen van De Vrij, Rizzoli wijst naar de stip, Alonso schiet binnen: 1-0. Wordt het zo'n avond...
Frank Snoeks steekt weer hele verhalen af. 'Trekt u zich niets van mijn woorden aan', horen we hem op een gegeven moment zeggen, vol zelfkennis.
Maar dan. Het wonder van Salvador da Bahia.
De euforie na de waanzinnig mooie 1-1 van Van Persie, die letterlijk uit de lucht komt vallen, is immens en intens. Bij de 1-2 (Robben) en 1-3 (De Vrij) vechten extase en ongeloof om voorrang. Bij de 1-4 (Van Persie) en 1-5 (Robben) is er alleen nog ruimte voor verbijstering. Iedereen stijgt boven zichzelf uit. Arjen Robben is buitenaards.
Bruno Martins Indi is de eerste speler dit toernooi die reageert als de overijverig met z'n spuitbus sprayende scheids een toef scheerschuim over zijn schoenen spuit. Even later is hij helemaal de koning als hij Costa bijna rood aannaait.
Spanje-Nederland 1-5. Het staat er echt. De stadsbussen rijden toeterend door het centrum. Vrijdag de dertiende zal nooit meer hetzelfde zijn.
Chili-Australië (3-1)
Het hoofdgerecht was copieus en zalig, maar er staat nog een toetje op het menu. Chili lijkt even Oranjes vijfklapper naar de kroon te steken als het na een stormachtige beginfase rap op 2-0 komt, maar na de knappe 2-1 van Tim Cahill stort het als een plumpudding in elkaar en komt de dappere Socceroos de gelijkmaker toe.
Chili-coach Jorge Sampaoli zou volgens commentator Jeroen Grueter sprekend op Andre Agassi lijken, maar hij doet ons eerder denken aan Angelo Simone (welkom terug, Angelo! - red.). Of op de Spaanse correspondent die bijna door Sierd in elkaar werd gehoekt.
In blessuretijd valt de treffer toch aan de andere kant: 3-1.
ZATERDAG 14 JUNI
The day after. We kopen kranten en genieten op internet van de buitenlandse headlines, vooral de Spaanse: Siniestro Total; Ridículo; Hummilación Mundial.
Mooi man.
Colombia-Griekenland (3-0)
Na Brazilië en Chili begint ook de derde Zuid-Amerikaanse deelnemer met drie punten en drie goals. Colombia zet een zeer pover Griekenland eenvoudig aan de kant.
Bij het volkslied zingen de Colombianen, net als Brazilianen donderdag, nog een half uur door als de muziek allang gestopt is. Zouden wij ook eens moeten doen met onze vijftien coupletten.
Commentator Frank Wielaard doet een Jan Roelfsje: de voornaam van James Rodriguez is niet James maar Chá-mès.
Teletekst meldt dat de vreugdedans na de 1-0 'ongetwijfeld de mooiste tot nu toe' was. Er zit daar zeker zo'n ultra van Vak 410 vakantiewerk te doen, want het was veeleer een ridicule regendans, of een slechte imitatie van de Edwin Hawkins Singers.
Uruguay-Costa Rica (1-3)
We verwachten niet dat de vierde Zuid-Amerikaanse deelnemer de winning streak doorbreekt. Uruguay is een kanshebber voor goud, Costa Rica slechts opvulling. De bondscoach van de Costa Ricanen, Jorge Luis Pinto, denkt er echter anders over: 'Waarom zou Costa Rica niet de halve finale kunnen halen, of de wereldtitel winnen?' Inderdaad, waarom niet? Waarom zou TOP Oss niet landskampioen van Nederland kunnen worden?
Pinto wordt dan ook 'de Jose Mourinho van Zuid-Amerika' genoemd. Hopelijk zien we hem niet net als de echte Jose in dubieuze bodywarmer het veld in rennen als zijn team scoort.
Positief nieuws: Yeltsin 'Boris' Tejeda staat aan de aftrap. Hij oogt als een kuitenbijtertje maar ontpopt zich al snel als een kuitenbrekertje, met twee lochte overtredingen.
Costa Rica valt evenwel helegaar niet tegen, vooral de jonge aanvaller Joel Campbell is een druk baasje met een verwoestend schot dat zich gaandeweg tot de eerste revelatie van het toernooi ontpopt. Uruguay bakt er niks van, Costa Rica gaat steeds beter spelen en wint zelfs afgetekend met 1-3! Conclusie: TOP Oss kan landskampioen van Nederland worden.
Maxi Pereira deelt nog een lochte doodschop uit aan Campbell. Rood en bedankt.
Even op adem komen met de kenners.
In de huiskamer van Studio Brasil leest Henk Spaan een lofrede voor op Arjen Robben en refereert daarbij aan Ovidius' Metamorphosen, bij VI Oranje loopt Johan Derksen de polonaise met Frans Bauer, and never the twain shall meet.
Engeland-Italië (1-2)
Om middernacht vindt de tweede van de drie absolute toppers van de eerste speelronde plaats. In Manaus, zoals uitentreuren wordt gememoreerd, want dat zou diep in de jungle liggen, midden in het Amazonegebied. Dat klinkt alsof er ergens een hectare regenwoud is weggekapt waar vervolgens een stadion is neergeplempt, maar Manaus heeft 2 miljoen inwoners en een oppervlakte van Limburg, Noord-Brabant en Gelderland bij elkaar.
Jan Roelfs is weer de man met de microfoon. Na 'Fredsch' heeft hij weer een paar vondsten: 'Loexemburg' horen we hem zeggen, en in 'Immobile' legt hij de klemtoon op de 'i'.
Wist u trouwens dat je niet 'Roelfs' moet zeggen maar Roelfsch?
Italië oogt opvallend fris, vooral Matteo Darmian en Antonio Candreva zijn openbaringen. Marchisio knalt raak na een briljant overstapje van Pirlo, maar een minuut later is het al 1-1 als Sturridge binnenschiet na een snelle uitbraak. Italië troeft Engeland echter op gogme af: Candreva bedient Balotelli, die feilloos raak knikt: 1-2. Daarna is het nog ruim een halfuur kijken naar krampbehandelingen.
Man van de wedstrijd: Bjoern Kuipers.
Ivoorkust-Japan (2-1)
Om 03.00 uur is er nog een vierde wedstrijd. Het is de enige keer dit toernooi dat er zo laat/vroeg wordt gespeeld, dus dat mogen we absoluut niet missen. Bijkomende reden om te blijven zitten is dat na Nederland en Italië ons derde favoriete land in actie komt: Japan.
Frank Snoeks is de commentator van dienst, dus even vrezen we door diens gezever alsnog in slaap te sukkelen, maar de Ivoriaanse tak van dweilorkest Kleintje Pils is ook aanwezig. Iedere drie seconden klinkt er een doffe klaroenstoot uit een vuvuzela.
Japan is superieur. Mijn held Honda poeiert kiezelhard raak. Drogba, op de bank, plaatst een facepalm. De Japanse doelman Eiji Kawashima, wiens neutrale gelaatsuitdrukking 'intens verdriet' is, pareert de spaarzame schoten van Ivoorkust met gemak.
Na rust is ineens alles anders en keren de Ivorianen de achterstand binnen drie minuten om. Bij de 2-1 blundert Kawashima, die nu echt intens verdrietig is. Drogba zou verantwoordelijk zijn voor de ommekeer, meent Snoeks, maar dat lijkt ons een typisch gevalletje post hoc ergo propter hoc: noch bij de 1-1 van Bony, of B. Wilfried zoals hij hier heet, noch bij de 2-1 van Gervinho is Drogba betrokken.
Het ongewone tijdstip zorgt intussen voor onvermoede problemen. Zo krijgen we ineens honger, zo tegen half vijf. Zou de Kees Kroket nog open zijn? Of de visboer? We gaan het maar niet controleren en maken een bak frambozen burgemeester.
Japan is geen schim meer van de frisse ploeg uit de eerste helft en delft het onderspit. Als we iets na vijven het licht uit draaien zien we buiten reeds de rijzende zon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten