zaterdag 30 april 2011

Zeven dagen lang (60)

24 t/m 30 april

ZONDAG Neen
Ajax-publiek dat juicht voor Feyenoord.
What's next? Geert Wilders die pleit voor mildere straffen? Jan Mulder die het CDA prijst? El Hamdaoui die sociale vaardigheden toont?

MAANDAG Vis
O vis waarmee het bezig is
wat ik niet heb: verheffenis
op eigen kracht en zinken
door drempels van verdrinken;
symbool van God de Zoon
om ons verdiende loon.
(Gerrit Achterberg, 'Aquarium')

DINSDAG Visser
'A fishing rod is a stick with a hook at one end and a fool at the other'
(Samuel Johnson)

WOENSDAG Real-Barca
Ronald Waterreus en Ronald Koeman als analysten. Dan gaan je gedachten toch onwillekeurig terug naar dat ene moment in 2004 bij het afscheid van Waterreus.

DONDERDAG Porto-Villarreal
De spits van Porto heet Hulk, voetbalnaam voor Washington Cesar Santos. Een beetje Braziliaan creëert dan ook zijn eigen voetbalnaam. De Midfield Dynamo heeft een top-tien samengesteld, met daarin behalve Hulk ook juweeltjes als Bismarck, Fred en Creedence Clearwater.
Je kunt overigens ook je eigen Braziliaanse naam laten genereren, hierzo. Ik zou 'Mio Pau' heten, wat me toch eerder doet denken aan een Vietnamese loempia dan aan een Braziliaanse middenvelder, maar goed.
Ik heb ook 'Stefan Meeuws' ingevoerd, en dat genereert 'Stefisco'. Dat vind ik dan wel weer een schitterende naam.

VRIJDAG Feest
Over Stefan gesproken: het is Royaltyweek op Ditisstefan. Maar ook GeenStijl besteedt er aandacht aan: 'Of het nog niet erg genoeg is dat je morgen in je eigen land geen binnenstad kunt bezoeken zonder je poten te breken over een miljoen miljard groezelige kleedjes met zeventiendehands kudtspeelgoed, krijg je vandaag ook de hele dag monarchistisch geweld uit Engeland voor je plaat'. Daar heb ik niks aan toe te voegen.

ZATERDAG Bundel van spierbundel
Oostveen bespreekt Ome Boomsma. Lees.

donderdag 28 april 2011

Esther Gerritsen - Superduif

Esther Gerritsen - Superduif. De Geus, 2010, 189 blz.

De scholiere Bonnie heeft een rijke fantasie. Ze beeldt zich in dat ze een superheldin is. In haar geval een superduif. Zo nu en dan jeuken haar schouderbladen, breken er vleugels door en redt Bonnie al fladderend het leven van een in levensgevaar verkerend wezen.

Naar het einde toe blijkt echter dat Bonnie's verbeeldingskracht minder onschuldig is dan het lijkt: haar superduif-gedrag is meer dan een vlucht uit de realiteit. Ze denkt écht dat ze een duif is. Bonnie blijkt knettergek en suïcidaal.

Gerritsen neemt echter te veel tijd om die ontwikkeling te beschrijven. Bonnie lijkt een kleine tweehonderd pagina's lang eerder een buitenbeentje dan een patiënt, iemand met de creatieve gekte van de kunstenaar of, modieuzer, zo'n 'lekker gek' persoon. Maar neen, niets van dat alles, ze is echt ziek. Dat komen we echter pas op de allerlaatste pagina, in de allerlaatste zin zelfs, te weten. Als het echt interessant dreigt te worden is de roman afgelopen.

Ook in stilistisch opzicht valt er weinig te genieten. Nergens een zin die het onthouden waard is, laat staan het citeren. Veel herhaling, veel gestamel, weinig virtuositeit.

Met haar roman Superduif is Esther Gerritsen genomineerd voor de Libris Literatuurprijs 2011. Het is altijd gissen wat een jury ertoe doet besluiten een bepaalde titel op de shortlist te zetten, maar in dit geval begrijp ik niet goed waarom bijvoorbeeld een prachtwerk als Het kraaien van de haan van Piet Meeuse niet verder dan de longlist komt en een in alle opzichten middelmatig boek als Superduif wél bij de laatste zes zit.

*****

zaterdag 23 april 2011

Zeven dagen lang (59)

17 t/m 23 april

ZONDAG April is the cruellest month
April, dus T.S. Eliot's The Waste Land herlezen. Met de huidige weersomstandigheden komt dat 'spring rain' uit de vierde regel dit jaar niet echt uit de verf. Regel 6 daarentegen slaat de spijker op de kop: 'Summer surprised us [...]'.

MAANDAG Drukte
'Vroegtijdige geboorte vergroot kans op ADHD'
In mijn tijd moest je gewoon geen ranja drinken.

DINSDAG DJ
Beste artiestennaam ooit: Kees Kunta Kinte. (gezien bij Man Bijt Hond)

WOENSDAG Barca-Real
Ik dacht dat PSV'er Ola Toivonen de meest irritante speler van het voetbalseizoen 2010/2011 was, maar ik neig nu sterk naar Pepe. Wat een volslagen doorgedraaide psychopathische totaalmalloot... Negen jaar met TBS en dwangverpleging, dat zeg ik.

DONDERDAG P&W
Goed idee om de twitters te volgen tijdens Thomas von der Dunks optreden in Pauw & Witteman:
De beste 3:
3. 'Kijken naar Thomas von der Dunk is hetzelfde als in je arm snijden met een samoeraizwaard!' @nickstruik
2. 'Thomas van der Dunk: wie is toch de acteur die deze man zo geweldig als typetje neerzet?' @HansHagens
1. 'Thomas von der Dunk imiteert gelijktijdig meneer De Uil én juffrouw Ooievaar. Knap hoor' @tjan

VRIJDAG LOL
Van der Gijp noemt C. Ronaldo een 'nicht'. Johan Boskamp denkt er anders over: 'Hij heb 'm ook nie versleten met zeiken.'

ZATERDAG Maarten 't Hart
'Een dametje dat hinderlijk lang bleef praten en maar bleef volhouden dat ze in 1946 bij mij in de klas had gezeten ("mevrouw, dat kan helemaal niet, toen was ik twee jaar oud"), duwde ik haar ten slotte met één machtige haal van mijn arm tussen de belendende stand met krimi's.' (Dienstreizen van een thuisblijver, p. 102)

De zin loopt grammaticaal niet helemaal lekker, maar toch: hier zou ik graag bij zijn geweest.

donderdag 21 april 2011

Ramdas, dumb and dumber

'Het huidige kabinet is nu een halfjaar oud, en nu al is duidelijk dat deze coalitie van VVD, CDA en PVV een ramp is voor allochtonen. Nederland heeft nooit eerder een regering gehad die zich tegenover allochtonen en tegenover moslims zo hard en zo onvriendelijk opstelde.'

Van wie is deze uitspraak? Van niemand minder dan Anil Ramdas. Ramdas werd ooit bekend toen hij in een essay Joost Zwagerman aanviel, omdat die in zijn roman De buitenvrouw geen volwaardige zwarte personages zou hebben neergezet. Dat in Zwagermans roman de gebeurtenissen door de ogen van de bevooroordeelde blanke hoofdfiguur werden beschreven en dat diens bekrompenheid dus juist gethematiseerd werd, ontging Ramdas volledig.

Zo dreigde Ramdas de geschiedenis in te gaan als de man die pleitte voor realistische negers in de literatuur. Vorig jaar was hij ineens terug, als columnist voor deburen.eu. De meeste PVV-stemmers zijn 'white trash', had Ramdas geconcludeerd uit een paar comments op de Telegraaf-site. Het zijn 'tokkies' en 'families Flodder'. Ze zijn 'boers, onbehouwen, ruw, plat, vulgair, ordinair en ongemanierd'.

Zwagerman moest weer orde op zaken komen stellen na zoveel domheid: 'Als Wilders op basis van de misdragingen van een kleine groep jonge Marokkaanse Nederlanders een hele bevolkingsgroep stigmatiseert en schoffeert, dan heet dat "gevaarlijk" en xenofoob. Dat zal heus. Als iemand als Ramdas op basis van het getier van een kleine groep rancuneuze kleinburgers die zich roeren op internet een hele bevolkingsgroep (bijna 2 miljoen Nederlanders) stigmatiseert als "achterlijk", dan vindt Ramdas dat van zichzelf vermoedelijk heel strijdbaar en vooruitstrevend.'

Meer het kan altijd nog marginaler. Ramdas maakt nu ZOZ, een discussieprogramma voor een multiculturele omroep. Het is ergens op de zaterdagmiddag weggestopt, op Nederland 2. Afgelopen zaterdag keken er 28 000 mensen naar ZOZ, dat opende met de aan het begin van dit stukje geciteerde revelatie van de gastheer.

Hebben allochtonen het echt opeens slechter nu Rutte/Verhagen regeert met Wilders in de zijspan (span aan de rechterkant)? Ik geloof er niks van. Studenten, huurders, de cultuursector, defensiepersoneel, die zijn de pineut, maar de allochtonen, de moslims als groep? Neen. Alleen ritueel slachtende moslims zien hun ritueel bedreigd. Maar dat is nu net een wetsvoorstel van de oppositie waar de regering juist tegen is.

Jan Mulder - nog zo'n licht - dacht eerder al de primeur te hebben toen bleek dat er Afghaanse meisjes uitgezet zouden worden. Dat was de schuld van Wilders, die Leers het mes op de keel zou zetten. Maar hij moest rap op zijn schreden terugkeren, want wat bleek: Leers voerde slechts bestaand beleid uit. De vreemdelingenwet-Cohen nota bene.

Ramdas verwart nu concrete beleidsmaatregelen met holle retoriek. Als er weer een PVV-kaalkopje iets wil, dan wil dat niet zeggen dat zijn wil meteen wet wordt. Bovendien lijkt het er eerder op dat Wilders qua islamofobe uitspraken een paar tandjes terug heeft geschakeld nu hij een regering gedoogt. In zijn pamflet over Martin Bosma wijst Ronald Havenaar al op de noodzaak van de huidige constructie: de PVV is voorlopig ingekapseld en heeft geen vrije rol meer zonder verantwoordelijkheid. Rutte en vooral Verhagen krijgen hiervoor lof toegezwaaid.

Te gast waren zaterdag drie 'kritische' CDA'ers: socioloog Anton Zijderveld, die al geen lid meer is, Leonard Geluk, ex-wethouder in Rotterdam, en loyaliste Kathleen Ferrier. Ramdas ontpopte zich tot de allochtone Andries Knevel: die liet Abdullah van de Ven zeggen dat Wilders liefst spoedig sterve aan kanker. Ramdas zwaaide net zo lang met de NSB-kaart tot zijn gasten doodgemoedereerd de vergelijking met de aanhang van de PVV bevestigden om van het gezeur af te zijn.

Aan het slot voelde Ramdas Kathleen Ferrier aan de tand: 'Verwacht u dat u ooit het besluit neemt dit kabinet te laten vallen.' Ik schrijf hier bewust geen vraagteken aan het eind, want Ramdas stelde de vraag niet als vraag. Niet qua intonatie, maar ook omdat het een bewering was, zo bleek al gauw.

Ferrier: 'als op het punt van de gelijkwaardigheid van alle mensen in ons land [...] deze regering een kant uitgaat waarin wij de christendemocratie niet herkennen, zullen wij moties van de oppositie die dit tegengaan steunen'.

En Ramdas concludeerde: 'uw antwoord is: ja, er komt waarschijnlijk een moment waarop ik het kabinet laat vallen.'

Ramdas doet denken aan Lloyd uit Dumb & Dumber. De domoor vraagt aan de mooie Mary wat zijn kansen zijn. Mary: 'Not good.' Lloyd: 'You mean like one out of a hundred?' Mary: 'More like one out of a million.' Lloyd: 'So you're tellin' me there's a chance!!!' En Lloyd rent euforisch weg: zie je wel.

Het is wel duidelijk: de gasten zaten er voor spek en bonen, als decor bij de als discussieprogramma vermomde gesproken column van Anil Ramdas.

maandag 18 april 2011

Steve Marriott 20 jaar dood

Aanstaande woensdag, 20 april, is het precies twintig jaar geleden dat Steve Marriott stierf. De voorman van de Small Faces is tegenwoordig grotendeels vergeten, zoals ook de band zelf meer en meer in de nevelen van de geschiedenis verdwijnt. Ten onrechte.

The Small Faces bestormden in de late jaren zestig de hitlijsten in het kielzog van de Beatles en de Stones. Samen met bands als The Who, The Kinks en The Yardbirds vormden ze de subtop achter de twee absolute grootmachten. Waar de Who en de Kinks vandaag de dag nog een relatief grote bekendheid genieten en nog jaarlijks met meerdere nummers vertegenwoordigd zijn in de hoogste regionen van de allertijdenlijsten, en de Yardbirds de mythische status bezitten van het bandje waarmee Clapton, Beck en Page hun glansrijke carrières aanvingen, daar hebben de Small Faces de slag met de tijd al grotendeels verloren.

Niettemin bestempelde Mojo de Small Faces ooit als de meest ondergewaardeerde band van de late jaren zestig. De enigmatische Marriott vormde samen met gitarist Ronnie Lane het gezicht van de band, die verder nog bestond uit Kenney Jones op drums en Ian McLagan op keyboard. De voormannen van de jaren zestig-bandjes hebben hun schatplichtigheid aan de 'zwarte' muziek nooit onder stoelen of banken gestoken, maar Marriott is een van de weinigen die met hun zang een goede balans wisten te vinden tussen de onstuimige pop-rock en het meer ritmische en intense soulgeluid.

Feitelijk hebben de Small Faces maar een korte periode bestaan. Opgericht in 1965 ging de band nog geen vier jaar later al uit elkaar. Die paar jaar waren evenwel voldoende om een stevig stempel op de muziek te drukken. Ogdens' Nut Gone Flake (1968) is een van de beste albums ooit gemaakt. De Small Faces hadden zowel de pech als het geluk dat een klein jaar eerder met Sgt. Pepper's van de Beatles een nieuwe datum in de popmuziek was vastgelegd. Pech, omdat Ogdens' nu de eer van revolutieaanvoerder aan Pepper's moest laten, geluk omdat het een van de zeer weinige albums was die even hoge toppen scheerden als de legendarische Beatles-lp.

De twee kanten van de plaat vormen een merkwaardige combinatie. De stevige rock, soul en psychedelica van de A-kant zijn op de B-kant ingeruild voor een lieflijk sprookje over de antiheld Happiness Stan, aan elkaar verteld door de archetypische opa-vertelt-stem van Stanley Unwin. Daarmee is Ogdens' feitelijk een conceptalbum, nog voor die term daadwerkelijk in zwang raakte. Maar ook de A-kant is al een curieuze opeenvolging van zes op het eerste gehoor onsamenhangende nummers. De titeltrack is een instrumentale psychedelicatrip, 'Afterglow (of your love)' is vervolgens een typisch Sturm und Drang-product van jonge honden, 'Long Agos and Worlds Apart' is dan weer een fijnzinnig dromerig-melancholisch kunststukje, enzovoort. De plaat bleek zelfs zo ingenieus in elkaar te zitten dat live uitvoeringen hoogst problematisch waren.

In 2000 zette Q Magazine Ogdens' Nut Gone Flake nog op #59 in de 100 Best Britsh Albums Ever. Toch lijken alleen de twee nummers die het meest de geest van de flower power ademen te beklijven. De vrijheid ('Lazy Sunday') en blijheid ('Itchycoo Park') staan ook via de Small Faces symbool voor een generatie en een tijdperk. Keerzijde is dan wellicht dat de Small Faces via deze nummers al te zeer verbonden zijn aan die specifieke periode, wat de 'tijdloosheid' van de muziek schaadt. Maar dat is maar een veronderstelling.

Na het uiteengaan van de band op 31 december 1968 gingen de leden hun eigen weg. Lane, Jones en McLagan gingen met Rod Stewart verder als The Faces, Marriott vormde samen met Peter Frampton de semi-supergroup Humble Pie. Lane stierf in 1997 aan multipele sclerose, McLagan werkte met Dylan en Bruce Springsteen en Jones is na een periode als drummer van The Who een van de vaste polomaatjes van prins Charles geworden. Terwijl hij met de prins paardengolf speelde, namen in de jaren negentig opnieuw een aantal Britse groepen het voortouw in de popmuziek. Enkele bands die deze Britpop-hype kleur gaven noemden de Small Faces als inspiratiebron, bijvoorbeeld The Jam, Blur en Oasis. Steve Marriott was in 1991 overleden en maakte dus nog slechts op zijn best het vroegste begin van deze periode mee.

Wat de Romantiek voor de literatuur was, waren de Jaren Zestig voor de popmuziek: de helden bezongen de liefde, stierven jong en werden vervolgens tot mythische proporties opgeblazen. De Romantische dichters laafden zich aan de opium, de idolen van de Sixties spoten zich een overdosis. Steve Marriott 'overleefde' de wilde jaren maar kwam in 1991, 44 jaar oud, jammerlijk om het leven bij een brand in zijn huis. Dat is de canonieke korte versie. De lange versie leert dat de brand die Marriott noodlottig werd door hemzelf was veroorzaakt toen hij in bed knock out ging met een brandende sigaret in zijn handen. Hij was flink onder invloed van alcohol en cocaïne. Ook Marriott is dus, zij het via een omweg, bij te schrijven in het omvangrijke lijstje aan drank en drugs bezweken pophelden.

Met Colin Blunstone (de bleue Blunstone van The Zombies, niet de late Alan Parsons-Blunstone) is Steve Marriott de meest veronachtzaamde stem van de vroegmoderne popmuziek. Noch in Rolling Stone's 100 Greatest Singers, noch in Mojo's 100 - waarschijnlijk de twee meest gezaghebbende lijsten - komt Blunstone voor, terwijl Marriott alleen bij Mojo met de 97ste plaats nog net de lijst heeft gehaald.

De break up van The Small Faces rond de jaarwisseling '68-'69 kwam vrij onverwacht. De band was volop bezig met een derde studioalbum, The Autumn Stone. Dat verscheen in de loop van 1969 alsnog, 'postuum', zij het als een merkwaardige combo van nieuwe liedjes en een soort best of. Op deze plaat zet Steve Marriott naar mijn mening zijn beste prestatie neer, en wel in het titelnummer 'The Autumn Stone'. Dit schitterende juweel van vier minuten wordt geheel gedragen door de stem van Marriott. De poëtische tekst, in de oorspronkelijke plannen mogelijk de ontwikkeling naar een meer doordacht geluid markerend, staat door het plotselinge einde van de band symbool voor drieënhalf jaar Small Faces: 'Tomorrow changes, / fields of green today, / yesterday is dead, but not my memory'.

zaterdag 16 april 2011

Zeven dagen lang (58)

10 t/m 16 april

ZONDAG Joost
Lezen voor het slapen gaan is voor mij altijd hoogst problematisch. Ik dommel al gauw weg en weet de volgende ochtend soms bij god niet meer wat ik gelezen heb. Dit jaar heb ik de oplossing: Joost Zwagermans bloemlezing De Nederlandse en Vlaamse literatuur in 250 korte verhalen ligt naast mijn bed en elke avond lees ik één kort verhaal. Daar moet ik tot het eind van het jaar zoet mee kunnen zijn.

MAANDAG Oscar
Oscar Freire gaat dit jaar niet naar de Tour, maar dat vindt hij niet erg want de Tour is de saaiste wedstrijd van het jaar, aldus Freire. Hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik hem gelijk moet geven.

DINSDAG Ryan
Lezenswaardig artikel op Kennislink over de 'dirty mind' van de T9-functie. Het woordenboek van je mobieltje bevat in de regel geen (voor)namen. 'Anja' wordt 'cola', 'Ine' is 'God', 'Machteld' wordt 'maaiveld', enzovoort.
Eén naam kent mijn mobieltje in ieder geval wel: Giggs. Volledig terecht natuurlijk, zo blijkt ook vanavond weer bij United-Chelsea. Wat een held.

WOENSDAG Janine
Zit ik laatst te denken aan de Eminem-parodie 'Jelle' van Arjen Lubach (alias 'De Slimme Schemer') van zo'n tien jaar geleden, me daarbij afvragend wat er van dat meisje ('Tido') zou zijn geworden, lees ik vandaag in De Pers dat 'Jakhals' Janine dat meisje was!

DONDERDAG Bert
If there's something strange
in your EO-hood
Who ya gonna call??
Bert van Leeuwen!!

VRIJDAG Johan
Johan Derksen heeft een uitgesproken mening, maar ook een onwrikbare. Wat hij op zondag bij Doordekken te berde brengt, zegt hij op maandag in soortgelijke bewoordingen bij Voetbal International, en op woensdag heeft hij het allemaal nog eens precies zo opgeschreven in zijn column in VI.

ZATERDAG Jezus
Even frons ik de wenkbrauwen als tijdens de Matthäus Passion in de Sint Jan, Jezus 'Eli, Eli, lama asabthani' zingt. Dat moet toch 'sabachtani' zijn?, meen ik me te herinneren.
Even googelen leert dat hier een eeuwenlange ontwikkeling achterzit, van 'een Aramees sprekende Jezus in het Griekstalige evangelie volgens Marcus naar een Hebreeuws sprekende Jezus in Erasmus’ Latijnse en Luthers Duitse vertaling'. ZIE
Bach gebruikte de Luthervertaling (1545) met 'asabthani', onze Statenvertaling (1637) bevat het bekende 'sabachtani'.
De zin betekent overigens zoiets als 'mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten?'

woensdag 13 april 2011

Elbert regeert

In de aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen van vorig jaar juni schreef Frank Verhoef in HP/De Tijd: 'Ik heb het nog nooit gedaan, maar ik overweeg soms zelfs een proteststem voor de SGP, tégen de schrijnende onkunde van steeds jonger wordende Kamerleden, en vóór diepgaande kennis van het staatsrecht.' Of Verhoef uiteindelijk zijn proteststem heeft uitgebracht weet ik niet, maar de SGP is er hoe dan ook niet door geraakt: de mannenbroeders bleven wederom steken op twee zetels.

Alles wees dus op wéér vier jaar een rol in de marge van de volksvertegenwoordiging. En met het vertrek van eminence grise Bas van der Vlies was ook het boegbeeld van de partij verdwenen. De huidige politieke constellatie heeft echter als curieus neveneffect dat de SGP plots een sleutelrol vervult. De strenggereformeerden kunnen vanaf mei het kabinet vanuit de Eerste Kamer de broodnodige steun bieden om besluiten erdoor te drukken en trekken dus druk mee aan de touwtjes. Dan kan het gebeuren dat de liberale premier Rutte de SGP ineens een 'leuke partij met leuke mensen' noemt.

Deze week blijkt weer hoe groot de invloed van de SGP feitelijk al is. De boete voor langstudeerders is met een jaar uitgesteld, een vurige wens van de SGP waarmee staatssecretaris Zijlstra aanvankelijk geen rekening wenste te houden. De SGP'er Elbert Dijkgraaf zei gisteren dat huidige studenten ten onrechte geconfronteerd worden met een maatregel die ze niet konden voorzien toen ze gingen studeren. Hoewel het fair is dat een dusdanig ingrijpende maatregel pas ingaat voor nieuwe gevallen, kun je je ook afvragen wat de reikwijdte is van het argument. Zo kun je ook beargumenteren dat de verhoging van de pensioenleeftijd pas mag ingaan voor mensen - kinderen - die nu nog niet werken, omdat mensen die eenmaal aan het arbeidsproces zijn gaan deelnemen niet hadden kunnen voorzien dat ze langer door zullen moeten werken dan ze gedacht hadden.

Net zoals potentiële studenten, hadden die voor aanvang geweten dat studeren ze diep in de schulden zou kunnen brengen, tot het besluit hadden kunnen komen niet te gaan studeren, zo hadden potentiële werknemers ervoor kunnen kiezen maar meteen uit de staatsruif te vreten in plaats van tot hun 70ste in het zweet huns aanschijns een boterham te moeten verdienen. Dit is natuurlijk een nogal gechargeerd voorbeeld, maar het geeft aan dat Dijkgraafs redenering niet altijd geldig is. Hoe dan ook, de langstudeerdersboete een jaartje uitstellen lijkt me zeker te billijken. Als was het maar om te voorkomen dat een student uit wanhoop een scriptie inlevert die volledig is ge-zu-Guttenbergd.

Vandaag moest Dijkgraaf opnieuw aan de bak. In de Kamer ging hij in debat met Marianne Thieme, die een wetsvoorstel had ingediend om onverdoofd ritueel slachten strafbaar te stellen. Alleen de christelijke partijen zijn tegen. Dat lijkt op het eerste gezicht wat vreemd, aangezien van de drie grote religies het christendom juist de enige is waar de rituele slacht niet (meer) voorkomt. Het gaat de partijen echter om de vrijheid van godsdienst die in het geding dreigt te komen. Dijkgraaf heeft dan ook een wat omslachtige redenering nodig om tot zijn standpunt te komen: Nederland is groot geworden in een joods-christelijke traditie, vandaar dat het kosjer slachten niet verboden mag worden, zoiets.

Het is niet de bedoeling dat wij vanuit Den Haag gaan bepalen wat mensen wel of niet mogen geloven, zei Dijkgraaf vanmiddag. Hij vergist zich echter in de aard van de zaak: het gaat hier niet om wat men wel of niet mag geloven, maar om wat men wel of niet mag doen vanuit dat geloof. Sterker nog: om wat de gevolgen kunnen zijn als men het toch doet. Het is juist wel de taak van Den Haag om grenzen te stellen, om vast te leggen wat mag en wat niet. Als fundi's geloven dat ongelovigen afgemaakt moeten worden, mogen ze dat geloven, zolang ze het maar niet in hun botte hersens halen het werkelijk te doen. Als ik heilig geloof dat ik door rood licht mag rijden, dan mag ik dat geloven. Ik kan het zelfs doen, maar de gevolgen zijn dan voor eigen rekening.

De crux is dat gelovigen best zelf mogen weten wat ze doen, als ze maar strikt binnen de eigen kring blijven opereren zonder andersdenkenden voor de voeten te lopen. Het argument van Thieme komt erop neer dat dieren er niet voor kiezen deel te nemen aan het ritueel. Tsja. Als het voorstel het haalt, dan mag er ook wel iets gedaan worden aan een ander ritueel dat overlast bij onschuldigen veroorzaakt: het zaterdagvoetbal. Enkele zaterdagclubs uit de Topklasse willen best promoveren naar de Jupiler League, maar ze hebben grote moeite de zaterdag als enige speeldag op te geven. Want op zondag voetballen, dat mag niet. Deze hopeloos ouderwetse onzin zorgt ervoor dat de zondagkampioen* letterlijk bij god niet weet waar hij aan toe is, want de KNVB blijft de uiterste datum waarop de clubs moeten aangeven of ze overstap willen wagen maar uitstellen.

Gelovigen mogen best geloven dat ze niet op zondag mogen opdraven, maar laat ze dan - weer letterlijk - in godsnaam hun eigen bond oprichten. Hier ligt een taak voor een andere neopoliticus met veel macht: Richard de Mos. De officieuze staatssecretaris voetbalzaken kijkt niet op een proefballonnetje meer of minder. Dat betekent wel dat Elbert Dijkgraaf opnieuw aan de bak zal moeten om een voorstel tegen te houden. Maar dat is dan ook de consequentie die je moet aanvaarden wanneer je plotseling een 'leuk mens' bent geworden dat met je 'leuke partij' in het centrum van de macht is beland.

zaterdag 9 april 2011

Zeven dagen lang (57)

3 t/m 9 april

ZONDAG Ongeloofwaardig
Opvallend: bij De Reünie is iedereen altijd 'gelukkig'. Als ze hun leven een cijfer moeten geven, is dat altijd minstens een acht. Wat zou dat zijn? Een generatiedingetje? Bewijs dat het leven pas echt begint na je 40ste? Of een leugentje om niet uit de toon te vallen?

MAANDAG Alfredo
De hele serie Alfred J. Kwak moet ik tot op heden zo'n 80 keer gezien hebben, maar elke keer weer werd er één bepaalde aflevering vervangen door een andere. Nu weet ik dankzij Wikipedia eindelijk waarom:
'De aflevering "De Boerenganzen" wordt bij uitzendingen van de serie vaak vervangen door "Het Verjaardagsfeestje". Dit is waarschijnlijk in verband met de racistische opmerkingen gemaakt door Wannes Waggel [moet zijn: Wannes de Gans, MvZ]. De video uitgaven van Alfred J Kwak slaan deze aflevering ook over. Hij is echter wel te zien op de DVD "Liefde 3".'

DINSDAG Ivoorkust
New Kids in Ivoorkust: broodje Gbagbo, jonge!

WOENSDAG Multi
Ook Multatuli had al in de gaten dat naar het Nederlands vertaalde titels zo'n stijve indruk geven:
'Er ligt in onze onartistieke burgerlijkheid een bezwaar. En als we de stijfheid overwinnen, schijnt het op de klank af terstond in 't gemene te vallen. Dit is wel slechts schijn, maar die schijn hindert. [...] We zouden Goethes Gretchen zelfs niet als Grietje kunnen slikken. We zijn dus gedwongen tot de keus om of on-Hollands te zijn, of stijf.'
(Multatuli, een zelfportret. Het leven van Eduard Douwes Dekker, door Multatuli verteld, p.335)

DONDERDAG Parallel
F.Wilders was het pseudoniem van de literator Fokke Sierksma (1917-1977).
G.Wilders laat zich vertegenwoordigen door drs. Sietse Fritsma.

VRIJDAG Sliert de vos
Een livewedstrijd uit de Jupiler League is even slikken na een week Europees voetbal, maar commentator Sierd de Vos doet er alles aan om het een beetje op te leuken. Over de theatermakende Zwolle-keeper Diederik Boer: 'Als Boer een vrouw zoekt, hebben ze vandaag allemaal gezien dat hij mietjesgedrag vertoont.'

ZATERDAG Af dat ding
Wat betreft gezichtsbedekking valt er op Westerse vrouwen trouwens ook nog wel wat aan te merken: de zon hoeft maar te gaan schijnen of ze bestaan meteen voor driekwart uit zonnebril.

donderdag 7 april 2011

Scènes uit het rijke roomse leven

Vandaag werd een vliegtuig vol Irakese gezinnen terug naar Irak gestuurd. De vluchtelingen komen in Nederland niet in aanmerking voor een verblijfsvergunning. Een Iranese lotgenoot stak zichzelf op de Dam in de hens; ook zijn aanvraag was afgewezen. De dambrander overleed vandaag aan zijn verwondingen.
Ze willen graag blijven, maar toch moeten ze terug.

De dichter en verzetsman Ramsey Nasr zal er binnenkort wel een gedicht over schrijven.

Gisteren kwamen de weggelopen Maastrichtse meisjes terug in Nederland. De leerlingen Halima Saoufi (16) en Anousha Aram (17) van het Sint-Maartenscollege wilden in Parijs blijven, maar hadden geen geld meer. Ze halen nu iedereen het bloed onder de nagels vandaan met hun optreden in de media.

Sietse Fritsma zal er binnenkort wel Kamervragen over stellen.

De katholieke schoolmeisjes (lees: meisjes die op een katholieke school zitten) hadden overal rondgebazuind dat ze op het schoolreisje de bloemetjes buiten gingen zetten en geven nu de schoolbegeleiders de schuld. Hadden ze maar beter op moeten letten, die duffe leraren.
De nonnetjes hadden geen beltegoed meer en kochten van hun laatste geld daarom … kleding. Nu weten ze van de prins geen kwaad en geven de school de schuld. Een tante komt met het lumineuze idee de school aansprakelijk te stellen en roeptoetert dat er al drie docenten ontslagen zijn. En o ja, er was sprake van 'alcoholgebruik'.

Het is treurig te moeten constateren hoe gedrag en verbale uitgesprokenheid van zulke meiden contrasteren met de kledij waarin ze gehuld zijn. De vrijheidsdrang en schijt-aan-alles-mentaliteit botsen nogal met de gewaden en hoofddoeken die nog slechts een klein ovaal gezichtje zichtbaar laten – dat dan meteen dicht geplamuurd wordt, dat dan weer wel.

Het is onzin voor dit incident meteen de moslimkaart te trekken. Uit de band springen tijdens schoolreisjes is van alle tijden. Het hondsbrutale gedrag achteraf van de meiden én van de familie vestigt echter toch weer de aandacht op de beruchte eer- en schaamtecultuur in veel moslimgezinnen. In je jeugdige driestheid te ver gaan, vervolgens schuld bekennen, spijt betuigen en wijzer geworden doorgaan: dat vaste ritueel van de puberende jongeling past blijkbaar niet in die cultuur. Ook nog het boetekleed aantrekken is een kleed teveel, zullen we maar zeggen.

Zoals bij elke ontspoorde jongere het geval is, is de opvoeding begin en eind van alle ellende. Er was even een minister voor gezinszaken, maar die is door de VVD, de partij die zich gretig als het fatsoenlijke antimoslimalternatief voor de PVV afficheert, geslachtofferd als te betuttelend. En dat terwijl er met Gerd Leers nu een minister voorhanden was die geknipt was voor die functie: een binder, geliefd, krachtdadig maar warm, een mensenmens. Maar Leers is geen minister van integratie geworden, maar van immigratie en asiel.

Nu moet de arme Leers beslissen hoe lang hij nog uitstel kan verlenen aan uitgeprocedeerde gezinnen. In zijn Maastricht had hij het binnenbrandje kunnen blussen; nu ziet hij de vlammen op de Dam voor zich.

Jan Mulder (mulderus anticdaensis) zal er wel een ergernis uit weten te peuren.

maandag 4 april 2011

Vergane glorie #12: Dragon Ball Z

Naam: Dragon Ball Z
Functie: animatieserie

Sinds vandaag is Kindernet terug op de buis. Wicki de Viking, Alfred J. Kwak, Nils Holgersson, Boes Boes, Sindbad de Zeeman, de helden uit de kindertijd zijn terug van weggeweest. Kindernet vervangt TMF, een mooie symbolische daad: de nostalgie wint het van de apathie. En passant onttrekken de genoemde series zich voorlopig aan het predikaat 'Vergane glorie'. Dat biedt wel mooi de gelegenheid om een nieuwe aflevering in deze, veel pageviews scorende, rubriek te wijden aan een serie die de puberteit kleur gaf: Dragon Ball Z. Kamehameha!

De glorie
Het heet dat meiden wat eerder volwassen worden dan jongens. Daarom vinden ze op de middelbare school de jongens uit hun klas in de regel maar kinderachtig en vallen ze op oudere jongens. De vijftien- en zestienjarige jongens van begin eenentwintigste eeuw ondervinden de gevolgen van deze wet wanneer ze in de ban raken van Dragon Ball Z. De meisjes lachen de jongens uit. Ze schamperen over 'een tekenfilm'. Ze begrijpen het niet. DBZ is veel meer dan dat.

Dragon Ball Z is een van origine Japanse 'manga'-serie die tussen 2000 en 2003 op de Nederlandse televisie te zien is. De 276 afleveringen worden door Cartoon Network en Yorin uitgezonden. Hoofdpersoon is Goku. De met zwart piekhaar getooide krijger verdedigt met een bont gezelschap medestanders de aarde en andere planeten tegen het kwaad. Het is moeilijk exact aan te geven wat de aantrekkingskracht is van de serie. Het is in ieder geval een stoere serie. De gevechten zijn veelomvattend en heftig, de 'saga's' spannend en verslavend, de karakters aansprekend en evoluerend - letterlijk en figuurlijk.

De epische gevechten in DBZ worden vaak over meerdere afleveringen uitgesmeerd. Dat geeft de serie een bepaalde traagheid die soms wel erg aan het vertragen-en-uitstellen-principe van de soapserie doet denken. Positief daarentegen is dat niet alle personages zwart of wit zijn. Zo is Vegeta aan het begin de slechterik, maar later schaart hij zich aan de zijde van Goku en de zijnen. Toch blijft hij altijd een duister randje behouden en verlaat het gevoel je nooit dat hij niet helemaal te vertrouwen is en dat er elk moment een dramatische wending kan plaatsvinden.

Yorin zendt onder de naam Yorkiddin' de programma's van Cartoon Network uit. Legendarisch is de 'Dragonball Z Rewind' in het weekend: alle afleveringen van de voorbije week worden achter elkaar herhaald. Ideaal als je er doordeweeks eentje gemist hebt en perfect voor de verregende zondagen. Dragon Ball Z is de ideale serie voor puberende jochies tussen servet en tafellaken: je kijkt nog steeds naar een soort van tekenfilm, maar wel naar eentje die niet geschikt is voor kinderen en die bovendien verre van kinderachtig is.

De vergetelheid
Dragon Ball Z verdween na 2003 snel van het toneel. Daar waren verschillende oorzaken voor. Yorin hield ermee op, sequel Dragon Ball GT was minder interessant dan Z en zoals alle hypes was ook de Dragon Ball-hype niet het eeuwige leven beschoren. Belangrijkste reden was misschien wel het feit dat de serie een specifieke generatie jongeren aansprak. Elke nieuwe generatie heeft weer zijn eigen favoriete series en hypes.

Vreemd genoeg is de serie nooit op een op de Nederlandse markt toegespitste reeks DVD's uitgebracht. Dat is een trend die voor meer schitterende series van vroeger geldt. Ook Alfred Jodocus Kwak is nog nooit gewoon chronologisch op dvd gezet, zoals tegenwoordig met zo'n beetje elke serie gebeurt. Alle afleveringen van Alfred zijn op 17 'thema'-dvd's uitgebracht, maar de chronologie is volledig doorbroken en afleveringen zijn nogal willekeurig gegroepeerd.

De Dragon Ball Z-saga's zijn wel in een Amerikaanse versie verschenen. Geïmporteerde boxen met alle 9 seizoenen worden op Marktplaats aangeboden. Biedingen gaan al snel boven de 300 euro, wat aangeeft dat er hier absoluut een markt voor is. Overdag Boes Boes kijken en 's avonds een dvd Dragon Ball Z: mannen blijven jongens.

zaterdag 2 april 2011

Zeven dagen lang (56)

27 maart t/m 2 april

ZONDAG Bram de nieuwe Jelle
Bram Vermeulen reist namens de VPRO door Turkije en maakt er de zevendelige serie In Turkije. Een jonge talentvolle journalist die een reportageprogramma maakt in een groot, semi-Westers land, waar kennen we dat concept toch van? Dan zal Vermeulen ook wel de nieuwe presentator van Zomergasten worden...

MAANDAG Titels
Conclusie van de 'Lelijke boektitels'-post was dat Nederlandse vertalingen van Engelse titels vrijwel altijd niet om aan te zien zijn. Er is echter één uitzondering: There and Back Again van Bilbo Baggins heeft in het Nederlandse de prachtige titel Daarheen en weer terug.

DINSDAG Pers
De Pers is met afstand de beste gratis krant, maar qua hip taalgebruik schieten de makers af en toe wel wat door. Vandaag kwam ik tegen: 'die op de grond tufte', 'de rest is afgetaaid', 'hij is helemaal weg van teruggeweest'.

WOENSDAG PowNed
Weer een briljante editie van het Pownews gezien vandaag. Humor om te lachen en tegelijkertijd de meest kritische vertegenwoordiger van de parlementaire pers. Waarom heeft niemand dit eerder bedacht?

DONDERDAG Zucht
CDA'ers kunnen voor de functie van partijvoorzitter kiezen tussen Sjaak van der Tak en Ruth Peetoom. Een kerel die niet doorheeft dat die van het Pownews hem gewoon voor de gek houden of een dametje dat 'ik geloof in de God van Israël' als argument heeft om de Islam inferieur te achten.
Kan Herman Wijffels niet nog één keer opstaan om de kar te trekken?

VRIJDAG Eens moet het Hofwijck zijn
Het Huygensmuseum Hofwijck is dit weekend gratis toegankelijk voor bezoekers. Gaat dat zien!

ZATERDAG Aan de kant!
De temperatuur komt even boven de 15 graden en meteen slibt de binnenstad dicht met 'winkelend publiek'. Gerrit Achterberg dichtte: 'Ik laat mij door de menigte opwinden / tot zachte haast en voetenschuifelen'. Voor mij heeft dat 'opwinden' dan maar even de betekenis van 'ergeren', 'tergen'.