Zeven dagen lang (124)

5 t/m 11 augustus

ZONDAG Nederland
Willem-Alexander zegt dat de Nederlandse sporters naar behoren presteren en dat de negatieve stemming dus niet terecht is. Hoe komt hij bij die negatieve stemming? Er is hier echt niemand die klaagt hoor, Wim-Lex.
Eigenlijk is Nederland het ideale land voor de Olympische Spelen. We winnen niet zoveel goud dat je de winnaars niet eens meer uit elkaar kunt houden, zoals de VS of China, maar we zijn ook geen armetierig landje zonder eremetaal. Elke dag zijn er van vroeg tot laat wel Nederlanders in actie, bijna altijd ook als kanshebber of outsider voor een plak, en bovendien in een breed scala van sporten. Soms valt een prestatie tegen, soms weet een atleet te verrassen. In het laatste geval is de vreugde extra groot. Ideaal.

MAANDAG Relatief
Marit Bouwmeester wint zilver, ook al was ze volgens teletekst in het nadeel 'door haar relatief bescheiden gewicht (66 kg)'. De redacteur speelt hier met vuur, dat 'relatief' kan een vrouw al opvatten als dat je haar dik vindt. Je bent best mager voor een dikke, dat idee.

DINSDAG De zigeunernááácht
Non-stop de Olympische Spelen op tv, je krijgt er een beetje het Top 2000-gevoel bij. Inclusief de ergernis van steeds weer dezelfde reclames tussendoor. Ik heb Frans Bauer nu al honderdzesendertig keer horen zeggen dat hij graag een eurootje van de diesel af wil.

WOENSDAG Spektakel
Het IOC wil alleen nog maar snelle, spectaculaire sporten die ook de jeugd enthousiasmeren. Met de introductie van de half pipe en het freestyleskiën (winterspelen) en het fietscrossen en kitesurfen (zomerspelen) is die trend duidelijk zichtbaar.
En daarmee worden de kansen op een olympische status voor het driebanden alsmaar kleiner. Dick Jaspers op de Spelen, het blijft een mooie droom.

DONDERDAG Onheilstijding
Dweilorkest "Kleintje Pils" heeft aangekondigd de beide hockeyfinales op te gaan luisteren met hun 'muziek'. Kan iemand daar nog een stokje voor steken?! Het gaat hier om olympische finales! Bloedserieuze topsport die van de spelers optimale focus eist om te presteren. Hoe kan die schijtlollige hoempapa-muziek in godsnaam bijdragen aan een topprestatie?
Muziek is de soundtrack van je leven, heet het. Je zou maar hockeyer zijn en dan als soundtrack bij de belangrijkste wedstrijd uit je leven een dweilversie van 'Het dondert en het bliksemt' hebben...

VRIJDAG Vierdes
Raymon van der Biezen is oppermachtig in de heats en de semifinale van de BMX, maar in de finale wordt hij slechts vierde. Ik ben hier behoorlijk ziek van, maar Bies zelf zegt na afloop dat hij 'tevreden' is.
Het frappeert me dat vrijwel alle atleten die op die smadelijke vierde stek zijn geëindigd daar lang niet zo van balen als ik. Pieter-Jan Postma zwatelde dat hij 'als mens gegroeid' was. Rick van der Ven kon er heel goed mee leven. En d'n Bies is dus ook tevreden.
Zouden die reacties stiekem verklaren waarom deze sporters vierde geworden zijn?

ZATERDAG Bruno!
Louis van Gaal maakte gisteren bekend dat hij Feyenoorder Bruno Martins Indi voor het eerst bij de selectie van Oranje haalt.
Zoggel was het voorbije EK zijn tijd weer eens ver vooruit...:

Het Olympisch Gevoel: Fenomenologie van de Olympische sporten

Het leuke van de Spelen is dat je twee weken lang geestdriftig gaat zitten kijken, zeker als er Nederlanders meedingen naar de prijzen, naar sporten die je de andere drie jaar en vijftig weken geen bal interesseren. En daar zitten sporten bij... Echt dat je denkt: hoe kómen ze erop?! Soms ook in positieve zin overigens. Het fenomenologisch genootschap is weer bijeengekomen en heeft van zestien sporten of onderdelen de essentie geformuleerd.

Baanwielrennen, sprint: De intensieve veehouderij onder de olympische sporten. Bruten met bovenbenen waar een klein model judoka in past. Opgepompte plofkippen op hightech fietsen, dat is het. Bijna omvallen van het naar elkaar loeren, dan één rondje doortrekken naar de 70 km/uur, en aan het eind winnen de Engelsen. Wel leuk zijn de afvalrace en als ze achter zo'n solex aan karren (keirin).

Hockey: Ook wel genaamd: voetzoeken. Wie het vaakst de bal tegen de poten van de tegenstander weet te meppen, die wint, dat is het adagium. Bovendien: kerels die twee keer vijfendertig minuten met hun eigen stok in hun handen lopen, wij fenomenologen hebben er niks mee. Vrouwenhockey, daar kijken we liever naar. Ook al kijkt de helft niet graag terug, als u begrijpt wat we bedoelen. (Tik je argeloos iets over een grammaticaal miskleuntje in een Randstad-commercial, krijgt dat bericht ineens honderd keer zoveel hits als het gemiddelde blogbericht hier, allemaal via de zoekterm Maartje Paumen + uweetwel; blijkbaar houdt het de mensen nogal bezig.)

Atletiek, snelwandelen: Het idee alleen al. Wandelen als sport. Wandelen! En dan zo snel mogelijk, maar zonder te rennen. Maar dat doet dus wel iedereen, zoals feilloos aangetoond door de NOS: werkelijk niemand hield minimaal één voet aan de grond tijdens het lopen. En de jury zwaait at random met rode kaarten. Totale willekeur en dus niet waardig om olympisch te zijn.

Judo: Over totale willekeur gesproken. Elkaar bij de panden van het jasje vastgrijpen, dan wordt er op een gegeven moment 'mate' geroepen en krijgt er één een straf voor passiviteit. En als het gelijk blijft beslissen drie stokoude scheidsrechters middels vlaggetjes wie er wint. Nee, judo is alleen leuk als er een vol op z'n rug valt: ippon!

Voetbal: Voetbal op de Spelen is een veredeld vriendschappelijk toernooitje voor de jeugd. Aangevuld met enkele kampoudsten. Zie je opeens spelers van VVV internationaal in actie. Enige reden om voetbal olympisch te houden: Ryan Giggs speelt eindelijk het internationale toernooi dat hem zo gigantisch gegund is.

Kogelstoten: Bij de mannen: dikke mannen die kunnen zeggen dat het allemaal spieren zijn onder een laagje vet. Bij de vrouwen: geen excuus, speenvarkens.

Schieten: Die lui schieten tussen hun hartslagen door! Echt een sport voor koele kikkers dus. Het kleiduivenschieten daarentegen is nogal nep. In 1900 schoten ze nog op echte duiven! Een duif van klei is toch een beetje duf, de springruiters gaan toch ook niet op skippyballen over die hekken heen?

Worstelen: Met je worstbenen uit elkaar een beetje met je worstarmen tegen de tegenstander gaan staan duwen. Tot die ineens wegstapt en je voorover kukelt. Dan weer van voren af aan. En Iran wint alles. Een achterlijke sport wordt geregeerd door een achterlijk land zullen we maar zeggen. Pas als sumoworstelen erbij komt wil ik misschien wel gaan kijken.

Tafeltennis: Het dubbelspel bij tafeltennis: de totale gekte. Zo'n tafel is al niet veel groter dan een bijzettafeltje en dan staan er vier Chinezen als dollen zo'n balletje eroverheen te jagen. Mooiste is als ze ergens vanachter de reclameborden de bal nog langs het net weten te topspinnen.

Turnen: Wel fascinerend, door de mix van krachtpatserij en souplesse, van halsbrekende toeren en technische volmaaktheid. Alleen zie ik nooit waarom de een het nu beter of slechter doet dan de ander. Gelukkig is er Hans van Zetten die al tijdens de oefening feilloos weet te vertellen of het een beetje goed is wat we zien.

Zeilen: Varen, over de woeste baren, in je handen staan de blaren, van dat kut touw. Nee, een tv-sport is dat zeilen niet, je ziet toch voornamelijk een bootje of twaalf kriskras door elkaar heen over de golven stuiteren. Geregeld toont de regie wel een animatie met allemaal lijnen en zo, waaraan je zou moeten kunnen aflezen wat de tussenstand is, maar die klopt eigenlijk nooit. Die onzekerheid houdt het wel spannend, dat dan weer wel.

Paardensport: Ook wel: Hippische sport. Maar allesbehalve een sport van hippies, eerder van en voor de aristocratie en de royalty, getuige deelnemers met namen als Nathalie zu Sayn-Wittgenstein, Helen Langehanenberg en HRH Prins Abdullah al Saud. Het springen is wél razend spannend om te zien, met die hoeven die constant langs de balken schampen.

Atletiek, 100 meter sprint: Eén machtige explosie van kracht en techniek. Een kleine tien seconden waarin miljarden mensen de adem inhouden. Schitterend. Met die geweldenaar van een Usain Bolt als icoon. Altijd correct en het charisma spat er vanaf. Wel gek, maar leuk gek, en nooit agressief.

Atletiek, steeple chase: Een hindernisbaan, altijd leuk. Jammer dat er niet meer en ook meer gevarieerde hindernissen gebruikt worden, vier balken en een bak water is wel wat zuinigjes.

Boogschieten: Waarom duurt het zo kort? Slechts drie pijlen per deelnemer per set, een wedstrijd kun je in negen pijlen beslissen. Jammer, want toch wel een behoorlijk televisiegenieke sport. Er zit namelijk een dikke seconde tussen het schot en het moment dat de pijl zich in het bord boort, een seconde waarin je de spanning soms tot in je kruin voelt. Ze schieten dan ook met een boogje, daarom heet het ook boogschieten natuurlijk.

Estafette (atletiek en zwemmen): Fascinerend schouwspel om één reden: het wisselen. Bij het zwemmen liggen de kaarten na elke wissel totaal anders, terwijl het zwemmen zelf weinig verschil maakt. Bij atletiek is het nog intenser: in het wisselgedeelte is het een gewoel en gedrang en gedoe van jewelste, en ineens komen daar uit het stof acht lopers op topsnelheid tevoorschijn terwijl er acht achterblijven. Heerlijk.

Zeven dagen lang (123)

29 juli t/m 4 augustus

ZONDAG Top 10
Het EenVandaag Opiniepanel vraagt of de Nederlanders denken dat de top-10-positie die NOC/NSF nastreeft gehaald gaat worden. Een vaak gegeven reactie is dat dat niet realistisch is 'omdat we maar een klein land zijn'. Dat argument hoor je veel te vaak en gaat slechts ten dele op. Belangrijker is te kijken naar de welvaart van een land, en dan mogen we toch wel ambities koesteren.
Overigens denk ik ook niet dat Nederland de top-10 kan halen, echter niet omdat we een klein landje zijn maar omdat er allerlei achterlijke sporten Olympisch zijn, met bovendien tal van subcategorieën, zoals worstelen (18x3 medailles), gewichtheffen (15x3) en boksen (13x3). In die sporten hebben wij geen enkele traditie en dus ook geen toekomst.

MAANDAG 10.9
Nieuwe held: Peter Hellenbrand bij het schieten. Razend spannend, zeker op de livestream zonder commentaar. Na elk schot stijgt Hellenbrand een plek, maar hij grijpt helaas net naast brons.

DINSDAG Nadoen is belangrijker dan winnen
De BBC heeft een leuke applicatie: Welke Olympiër ben jij? Voer je lengte en je gewicht in en zie met welke Olympiër jij fysiek het meest overeenstemt.
Ik ben de Koreaan Youngjun Byun, die deelneemt aan de 20 km hardlopen. Dat moet ik dus ook kunnen. In theorie.

WOENSDAG Jargon
Prachtig hoe sporters soms in een jargon praten dat voor hen volkomen logisch is maar voor ons leken totaal onbegrijpelijk. Zeiler Pieter-Jan Postma: 'Ik dacht ik dat ik rechts aan de buitenkant een vlaag zag, maar die deed niks.' Juist.

DONDERDAG Roeien
Grootste positivo van deze Spelen: de commentator bij het roeien. Als de Nederlandse boot al op onoverbrugbare afstand ligt roept hij nog steeds geestdriftig dat ze nu de glorieuze eindsprint in zullen gaan zetten.

VRIJDAG Twee Ossenaren
Bas Verwijlen is nog maar net begonnen aan zijn Olympisch toernooi of de twitters stromen al vol met woedende reacties. Stuitend arrogant, vreselijk showmannetje, meest irritante sporter ooit, dat niveau. Verwijlen heeft het nodig om te presteren, maar als het tegenzit werkt het tegen hem: in de tweede ronde ontbreekt het hem aan beheersing en geduld om van een achterstand terug te komen.
Rick van der Ven is de absolute tegenpool van Verwijlen. Volledig ontspannen schiet hij zijn pijlen, gemoedelijk glimlachend als hij de roos raakt, maar ook als hij mist. Hij verliest de halve finale op shoot-out, hij verliest de strijd om het brons op shoot-out. Beide keren geeft hij op het moment suprême niet thuis: Van der Ven lacht al voor zijn pijl het bord heeft bereikt. Ook na afloop is hij pijnlijk laconiek.
Bas Verwijlen had iets rustiger moeten zijn, Rick van der Ven juist iets gepassioneerder.

ZATERDAG Namen
De zelf geknutselde filmpjes die de NOS tussen de Olympische wedstrijden door laat zien zijn soms erg vermakelijk. Het filmpje 'met name', over rare namen van deelnemers, is uiteraard mijn persoonlijke favoriet.
Nog een aanvulling daarop. In het damesdubbel bij het badminton komt het Deense koppel Alex Bruce en Michelle Li uit. Inderdaad: Bruce/Li.

Het Olympisch Gevoel: Stapt Duitsland uit de Euro?

Wat hebben Aschwin Wildeboer Faber, Denise van Lamoen, Matthew Grevers en Saskia van Erven gemeen? Het zijn alle vier Nederlanders die op de Olympische Spelen in Londen uitkomen, maar niet namens Nederland. In zekere zin dan. Ze hebben Nederlandse ouders maar zijn in een ander land geboren en opgegroeid, of ze hebben een bloedlijn met een ander land en zijn bewust overgestoken naar dat land om de kwalificatiemogelijkheden te vergroten. Om laatstgenoemde reden doen dan weer namens ons Li Jie, Li Jiao, Hilda Kibet en Lornah Kiplagat mee in Londen.
Legaal valsspelen noem ik het maar.

Misschien ook een idee voor Duitsland? In het grote sportland is immers de pleuris uitgebroken omdat de eerste medaille almaar uitblijft. Ik moet zeggen dat het me eerst niet eens was opgevallen. Je kunt wat dat betreft nog beter geruisloos buiten de medaillespiegel blijven met helemaal geen medailles dan juist de aandacht trekken met te weinig medailles en bovendien van de verkeerde kleur, zoals Groot-Brittannië overkomt. Dan moet er worden afgereageerd en wordt onze Marianne Vos, groot kampioene én de goedheid zelve, opeens 'some bitch from Holland' genoemd.

Duitsers zouden echter geen Duitsers zijn als ze zich wel koest zouden houden. 2 Tage Olympia und wir haben immer noch keine Medaille! Kann das denn sein, obwohl wir Europa gerettet haben? kopt Lokalkompass.de, een soort Duitse variant van Kliknieuws.nl.

Keine Bronze, keine Silber und schon gar keine Goldmedaille, eher Mittelfeldplätze blieben am Ende übrig für die deutschen Teilnehmer. [...] Da wird der ein oder andere sich fragen und das obwohl wir halb Europa mit etlichen Milliarden von Euros gerettet haben. Ja muss denn da nicht mal die ein oder andere Nation einsehen, dass wir jetzt auch mal mit Edelmetall belohnt werden müssen?!

Daar heb je het al. Wij houden hoogstpersoonlijk de eurozone in leven en dan gaan ze ons potverdikkie medailles betwisten! Stank voor dank! Tsja, Duitsland heeft blijkbaar geen Jort Kelder, die immers vorig jaar al zei dat je je geld moet steken in zilver en goud, en dus niet in failliete landen en dan pas verwachten dat je er edelmetaal voor terugkrijgt...

Overigens is het voor Duitsland minder een kwestie van falende atleten dan een kwestie van geduld. In de sporten waarin de Duitsers traditioneel uitblinken moeten de medailles immers nog verdeeld worden. Roeien, kanoën, paardrijden... het is slechts een kwestie van geduld voor de zilvervloot binnenloopt en de goudkoorts uitbreekt. Maar tot het zover is genieten we heimelijk van berichten als 'In de halve finale versloeg de Rus Kovalev de Duitse topfavoriet Nicolas Limbach' en kijken we elke tien minuten even op teletekstpagina 606 om ons ervan te vergewissen dat Duitsland er nog steeds niet tussen staat.

Over teletekst gesproken: hulde voor de teletekstredacteur die gewoon onverstoorbaar 'Melissa Franklin' intikt, in plaats van dat bloedirritante 'Missy'. Wij hebben het toch ook niet over Leentje Veldhuis? Of over Mari Vos? Hoe is het de Amerikanen trouwens gelukt dat lang eind ingeschreven te krijgen onder haar koosnaampje? Zonder je officiële naam ben je nergens, Dirk Advocaat, Wouter Poels en ondergetekende kunnen erover meepraten.

Zeventien is ze, miss Missy, en de eerste gouden medaille is al in de pocket. En een Litouwse van vijftien wint ook al goud. Iedereen razend enthousiast natuurlijk. Behalve ondergetekende. Noem het flauw, noem het belachelijk, maar ik kan er niet tegen dat al die zwemmers zich vier jaar lang het schompes trainen en dat er dan op het moment suprême een kind voor het eerst meezwemt en meteen wint. In de aap gelogeerd denk ik dan. Die was dus pas 11 jaar toen de anderen aan hun Olympiade begonnen hè! Die was nog aan het schoolzwemmen. En dan heb ik het vanzelfsprekend niet over de professionele schoolslag.

Maar goed, dag 3 zit erop en Duitsland is nog steeds niet van die nul af. De Duitsers schermen nu waarschijnlijk met het intrekken van de miljardensteun of zelfs een vertrek uit de eurozone als dat niet snel verandert. Ik kijk nog even op teletekst voor het programma van morgen. Mijn oog valt op een recent toegevoegd bericht: 'Eindelijk medaille voor Duitsland'. Verdammt noch mal... Bij het schermen nog wel, ene Britta Heidemann, maar vraag niet hoe:

Heidemann won in de halve finales nipt van Shin A-lam, die zo ontstemd was over haar nederlaag dat ze uit protest een uur lang op de loper bleef zitten. Volgens de Zuid-Koreaanse schermster scoorde Heidemann het beslissende punt toen de tijd al verstreken was. De jury bleef bij haar besluit en liet de hevig tegenstribbelende Shin verwijderen.

Dat Duitsers altijd winnen in de laatste minuut is een gevleugelde uitdrukking geworden. Maar dat ze nu ook al na het laatste fluitsignaal met de zege aan de haal gaan...