Het Olympisch Gevoel: Stapt Duitsland uit de Euro?

Wat hebben Aschwin Wildeboer Faber, Denise van Lamoen, Matthew Grevers en Saskia van Erven gemeen? Het zijn alle vier Nederlanders die op de Olympische Spelen in Londen uitkomen, maar niet namens Nederland. In zekere zin dan. Ze hebben Nederlandse ouders maar zijn in een ander land geboren en opgegroeid, of ze hebben een bloedlijn met een ander land en zijn bewust overgestoken naar dat land om de kwalificatiemogelijkheden te vergroten. Om laatstgenoemde reden doen dan weer namens ons Li Jie, Li Jiao, Hilda Kibet en Lornah Kiplagat mee in Londen.
Legaal valsspelen noem ik het maar.

Misschien ook een idee voor Duitsland? In het grote sportland is immers de pleuris uitgebroken omdat de eerste medaille almaar uitblijft. Ik moet zeggen dat het me eerst niet eens was opgevallen. Je kunt wat dat betreft nog beter geruisloos buiten de medaillespiegel blijven met helemaal geen medailles dan juist de aandacht trekken met te weinig medailles en bovendien van de verkeerde kleur, zoals Groot-Brittannië overkomt. Dan moet er worden afgereageerd en wordt onze Marianne Vos, groot kampioene én de goedheid zelve, opeens 'some bitch from Holland' genoemd.

Duitsers zouden echter geen Duitsers zijn als ze zich wel koest zouden houden. 2 Tage Olympia und wir haben immer noch keine Medaille! Kann das denn sein, obwohl wir Europa gerettet haben? kopt Lokalkompass.de, een soort Duitse variant van Kliknieuws.nl.

Keine Bronze, keine Silber und schon gar keine Goldmedaille, eher Mittelfeldplätze blieben am Ende übrig für die deutschen Teilnehmer. [...] Da wird der ein oder andere sich fragen und das obwohl wir halb Europa mit etlichen Milliarden von Euros gerettet haben. Ja muss denn da nicht mal die ein oder andere Nation einsehen, dass wir jetzt auch mal mit Edelmetall belohnt werden müssen?!

Daar heb je het al. Wij houden hoogstpersoonlijk de eurozone in leven en dan gaan ze ons potverdikkie medailles betwisten! Stank voor dank! Tsja, Duitsland heeft blijkbaar geen Jort Kelder, die immers vorig jaar al zei dat je je geld moet steken in zilver en goud, en dus niet in failliete landen en dan pas verwachten dat je er edelmetaal voor terugkrijgt...

Overigens is het voor Duitsland minder een kwestie van falende atleten dan een kwestie van geduld. In de sporten waarin de Duitsers traditioneel uitblinken moeten de medailles immers nog verdeeld worden. Roeien, kanoën, paardrijden... het is slechts een kwestie van geduld voor de zilvervloot binnenloopt en de goudkoorts uitbreekt. Maar tot het zover is genieten we heimelijk van berichten als 'In de halve finale versloeg de Rus Kovalev de Duitse topfavoriet Nicolas Limbach' en kijken we elke tien minuten even op teletekstpagina 606 om ons ervan te vergewissen dat Duitsland er nog steeds niet tussen staat.

Over teletekst gesproken: hulde voor de teletekstredacteur die gewoon onverstoorbaar 'Melissa Franklin' intikt, in plaats van dat bloedirritante 'Missy'. Wij hebben het toch ook niet over Leentje Veldhuis? Of over Mari Vos? Hoe is het de Amerikanen trouwens gelukt dat lang eind ingeschreven te krijgen onder haar koosnaampje? Zonder je officiële naam ben je nergens, Dirk Advocaat, Wouter Poels en ondergetekende kunnen erover meepraten.

Zeventien is ze, miss Missy, en de eerste gouden medaille is al in de pocket. En een Litouwse van vijftien wint ook al goud. Iedereen razend enthousiast natuurlijk. Behalve ondergetekende. Noem het flauw, noem het belachelijk, maar ik kan er niet tegen dat al die zwemmers zich vier jaar lang het schompes trainen en dat er dan op het moment suprême een kind voor het eerst meezwemt en meteen wint. In de aap gelogeerd denk ik dan. Die was dus pas 11 jaar toen de anderen aan hun Olympiade begonnen hè! Die was nog aan het schoolzwemmen. En dan heb ik het vanzelfsprekend niet over de professionele schoolslag.

Maar goed, dag 3 zit erop en Duitsland is nog steeds niet van die nul af. De Duitsers schermen nu waarschijnlijk met het intrekken van de miljardensteun of zelfs een vertrek uit de eurozone als dat niet snel verandert. Ik kijk nog even op teletekst voor het programma van morgen. Mijn oog valt op een recent toegevoegd bericht: 'Eindelijk medaille voor Duitsland'. Verdammt noch mal... Bij het schermen nog wel, ene Britta Heidemann, maar vraag niet hoe:

Heidemann won in de halve finales nipt van Shin A-lam, die zo ontstemd was over haar nederlaag dat ze uit protest een uur lang op de loper bleef zitten. Volgens de Zuid-Koreaanse schermster scoorde Heidemann het beslissende punt toen de tijd al verstreken was. De jury bleef bij haar besluit en liet de hevig tegenstribbelende Shin verwijderen.

Dat Duitsers altijd winnen in de laatste minuut is een gevleugelde uitdrukking geworden. Maar dat ze nu ook al na het laatste fluitsignaal met de zege aan de haal gaan...