Ze willen graag blijven, maar toch moeten ze terug.
De dichter en verzetsman Ramsey Nasr zal er binnenkort wel een gedicht over schrijven.
Sietse Fritsma zal er binnenkort wel Kamervragen over stellen.
De katholieke schoolmeisjes (lees: meisjes die op een katholieke school zitten) hadden overal rondgebazuind dat ze op het schoolreisje de bloemetjes buiten gingen zetten en geven nu de schoolbegeleiders de schuld. Hadden ze maar beter op moeten letten, die duffe leraren.
De nonnetjes hadden geen beltegoed meer en kochten van hun laatste geld daarom … kleding. Nu weten ze van de prins geen kwaad en geven de school de schuld. Een tante komt met het lumineuze idee de school aansprakelijk te stellen en roeptoetert dat er al drie docenten ontslagen zijn. En o ja, er was sprake van 'alcoholgebruik'.
Het is treurig te moeten constateren hoe gedrag en verbale uitgesprokenheid van zulke meiden contrasteren met de kledij waarin ze gehuld zijn. De vrijheidsdrang en schijt-aan-alles-mentaliteit botsen nogal met de gewaden en hoofddoeken die nog slechts een klein ovaal gezichtje zichtbaar laten – dat dan meteen dicht geplamuurd wordt, dat dan weer wel.
Het is onzin voor dit incident meteen de moslimkaart te trekken. Uit de band springen tijdens schoolreisjes is van alle tijden. Het hondsbrutale gedrag achteraf van de meiden én van de familie vestigt echter toch weer de aandacht op de beruchte eer- en schaamtecultuur in veel moslimgezinnen. In je jeugdige driestheid te ver gaan, vervolgens schuld bekennen, spijt betuigen en wijzer geworden doorgaan: dat vaste ritueel van de puberende jongeling past blijkbaar niet in die cultuur. Ook nog het boetekleed aantrekken is een kleed teveel, zullen we maar zeggen.
Zoals bij elke ontspoorde jongere het geval is, is de opvoeding begin en eind van alle ellende. Er was even een minister voor gezinszaken, maar die is door de VVD, de partij die zich gretig als het fatsoenlijke antimoslimalternatief voor de PVV afficheert, geslachtofferd als te betuttelend. En dat terwijl er met Gerd Leers nu een minister voorhanden was die geknipt was voor die functie: een binder, geliefd, krachtdadig maar warm, een mensenmens. Maar Leers is geen minister van integratie geworden, maar van immigratie en asiel.
Nu moet de arme Leers beslissen hoe lang hij nog uitstel kan verlenen aan uitgeprocedeerde gezinnen. In zijn Maastricht had hij het binnenbrandje kunnen blussen; nu ziet hij de vlammen op de Dam voor zich.
Jan Mulder (mulderus anticdaensis) zal er wel een ergernis uit weten te peuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten