MAANDAG 23 JUNI
Het wereldkampioenschap is anderhalve week onderweg. Spelers en trainers zitten alweer minstens dubbel zo lang in retraite en dan gaan ze vanzelf rare dingen doen en roepen.
Zo is de Ghanees Sulley Muntari gesignaleerd in een favela, links en rechts geldbiljetten uitdelend. De Ramadan begint binnenkort, verklaart hij, dan doe je iets extra's voor de armen.
Australië-Spanje (0-3)
Nederland-Chili (2-0)
Laatste tegenstander Chili is niet, zoals vooraf verwacht, de opponent in een alles-of-niets-wedstrijd maar in een duel om groepswinst. We geven Oranje weinig kans, de Chilenen hebben te veel indruk gemaakt.
De scheidsrechter is een meneer Gassama uit Gambia,
of all places. De FIFA neemt deze pot blijkbaar niet al te serieus.
Het optimisme,
if any, neemt verder af als we de basiself zien. Dirk Kuijt linksback, meldt teletekst. We knipperen even met de ogen, geloven er niks van, schuiven in gedachten met de elf namen om Kuijt een logischer positie toe te bedelen. Maar als de spelers zich hebben opgesteld - nadat ook de Chilenen de irritante nieuwigheid om nog een halfuur door te zingen als de muziek al lang gestopt is blijken te hebben gekopieerd - is het toch echt waar.
Een geniale zet van Van Gaal, zo blijkt evenwel gaandeweg de wedstrijd. Kuijt zit overal tussen en neutraliseert het gevaar Isla. Er wordt sowieso uitstekend verdedigd, zeker in vergelijking met de gatenkaas tegen Australië. De stormrammende Chilenen komen er eenvoudigweg niet doorheen. In balbezit is het weer bijzonder matig, maar daar liggen nu eenmaal niet de kwaliteiten van dit Oranje.
En 0-0 volstaat natuurlijk ook gewoon. Commentator Frank Snoeks heeft van tevoren weer een paar aforismen opgeschreven: 'Als Nederland wint, wint het, en als het gelijk speelt ook.'
In de tweede helft wordt Chili almaar wanhopiger en gaat de trukendoos open. Ron Vlaar spreekt iedere theatermakende Chileen op 2 centimeter afstand bestraffend toe. Ron is de nieuwe Dré.
Nederland komt er nu vaker uit en Leroy Fer kopt Oranje zomaar op voorsprong na een slim genomen corner. Een vlijmscherpe uitbraak gooit het duel definitief in het slot; De Jong stuurt Robben diep, Robben trekt voor op Depay, Depay schuift binnen: 2-0.
Een sublieme overwinning, alle credits naar Van Gaal. Het wervelende Chili is vleugellam gemaakt met een uitgekiende tactiek; discipline, mentaliteit - altijd onze achilleshiel geweest - én de individuele klasse van Robben zorgen zelfs voor de volle buit.
Man van de wedstrijd is echter niet Robben of Kuijt, ook niet De Jong of Vlaar, maar meneer Gassama uit Gambia. Hij doorziet alle tuimelingen van de Chilenen (en van Robben), wappert niet om de haverklap met kaarten, gaat geen zinloze discussies aan, hij doet kortom alles goed. Kuipers heeft er een geduchte concurrent bij voor de finale.
In Curitiba stappen de Spanjaarden intussen met licht opgeheven hoofd uit het toernooi: Australië wordt overtuigend met 3-0 aan de kant gezet.
Kameroen-Brazilië (1-4)
Kroatië-Mexico (1-3)
In Recife gaan Kroatië, genaaid tegen Brazilië, en Mexico, tekortgedaan tegen Brazilië, uitmaken wie er tweede wordt achter Brazilië. De bondscoach van Kroatië, Niko Kovac, is een artistiek type en de rust zelve. De bondscoach van Mexico, Miguel 'Bertje' Herrera, is een nekloze gnoom van twee turven hoog en een driftkikker. Dat belooft wat.
Commentator Arno Vermeulen meldt dat bij Kameroen-Brazilië gescoord is door Eyong Enoh. Arno maakt ons echter blij met een dode mus, want Matip is de doelpuntenmaker. Wel zien we dat Enoh geel heeft gekregen. In de 12de minuut! Held.
In 'zijn' wedstrijd krijgt de Mexicaan Márquez geel. 'Gunstig voor Nederland,' roept Vermeulen, 'want het is zijn tweede en dat betekent een schorsing.' Het is ook Arno's tweede, zijn tweede dode mus welteverstaan, want Márquez had nog helemaal geen kaart.
Intussen loopt Brazilië uit naar 1-3, met twee goals van die nare druiloor Neymar junior en eindelijk de eerste van Fred, of 'Fredsch' zoals Vermeulen - geheel volgens verwachting - collega-zwamlul Jan Roelfs napraat.
De Kroaten moeten winnen en jagen op een goal aan de hand van Ivan Rakitic, die voor driekwart uit voorhoofd bestaat. Mexico wordt in twee minuten twee penalty's onthouden, Bertje Herrera wordt helemaal gek. Een kwartier voor tijd breekt Mexico toch de ban: de oude Márquez kopt raak. Herrera wordt besprongen en kukelt omver. Mexico walst nu over de Kroaten heen en in geen tijd staat het 0-3.
Nog één goal erbij en Mexico is groepswinnaar en Brazilië plotseling onze volgende tegenstander! Arno Vermeulen blijft evenwel maar roepen dat het zo lastig gaat worden tegen Mexico in Fortaleza, en zo warm ook. We zitten naar de tv te schreeuwen, maar de witte Chinees heeft het pas door als hij het in zijn oortje krijgt ingefluisterd. Brazilië scoort echter de 1-4, en als ook Kroatië een tegentreffer maakt is het gevaar geweken.
Of zijn we juist slechter af? Mexico heeft in de groepsfase veel indruk gemaakt. De steeds van positie wisselende spitsen, de actieradius van de lopende mensen op het middenveld, de rust achterin, keeper Ochoa. De spirit van het team. Bertje Herrera natuurlijk. Nee, Nederland is duidelijk niet de favoriet zondag, Fortaleza kan weleens het eindstation worden.
DINSDAG 24 JUNI
Goed nieuws: Bruno Martins Indi traint weer volledig mee met de groep. Een hersenschudding kan in zijn geval ook niet veel om het lijf hebben. Zoveel valt er immers niet te schudden, zullen we maar zeggen.
Bewijsstuk #1
Italië-Uruguay (0-1)
Costa Rica-Engeland (0-0)
Wat vooraf niemand voor mogelijk had gehouden krijgt vanavond zijn beslag: Costa Rica wint de loodzware groep C. Roy Hodgson stuurt een Engels B-team de wei in, slechts twee spelers zijn gehandhaafd, onder wie de grasmaaier Gary Cahill. Een bloedeloze nul-nul is het gevolg.
Alle ogen zijn echter gericht op Natal, waar de winnaars van de eerste vier WK's in een gevecht op leven en dood gaan uitmaken wie er tweede wordt in de groep.
Italië mikt op een lelijke 0-0 en heeft geen enkele moeite met de Uruguayanen, die zich te pletter lopen op de Italiaanse defensie. Bovendien komen de Azzuri er soms gevaarlijk uit, met als aanjager Marco Verratti, de Drie Mertens van Italië.
Het kantelmoment is de domme rode kaart van Marchisio.
Het krankjorummoment moet dan nog komen: Luis Suárez zet zijn tanden
wederom in het vlees van zijn directe tegenstander; dit keer is Chiellini het slachtoffer. Verbijstering en walging. Dit is al de derde keer dat hij dat flikt!
Eén keer is oliedom, twee keer is hondsbrutaal, drie keer is hoogst misdadig, een misdaad tegen de menselijkheid. Vergeet Pepe, sinds vandaag is Luis S. officieel de grootste mongool die ooit op een voetbalveld heeft rondgelopen. En dan zijn er nog mensen die hem blijven verdedigen, want hij is zo'n geweldige speler en zo'n winnaarstype... donderstraal toch op joh, deze man is rijp voor het gesticht.
Tot overmaat van ramp komt Uruguay kort na het incident op 0-1 en kwalificeert Suárez c.s. zich voor de achtste finale.
We zitten ons voor de tv op te vreten (niet letterlijk natuurlijk, we zijn Luis niet), bidden vurig dat die Italianen hem na het laatste fluitsignaal nog een corrigerende tik geven, maar niemand doet iets. Waar is Marco Materazzi als je hem nodig hebt?
Enfin, dit krijgt nog een staartje en Luis S. weet het donders goed.
VI Oranje is 's avonds in mineur om Oranje. René van der Gijp breekt het Nederlands elftal tot de grond toe af, gretig bijgevallen door Nico Dijkshoorn. Niemand geloofde dat we de poulefase zouden overleven. Toch zijn we door, met drie overwinningen nog wel. Maar nee, we moeten ons volgens Van der Gijp doodschamen om onze vreugde en opluchting, want we worden niet negentig minuten lang vermaakt met mooi voetbal en aanvallend veldspel. Waar is de 'Hollandse School'!?
Aantrekkelijk spelen én ook winnen, die tijden zijn voorgoed voorbij. Daar hebben we de spelers niet meer voor, dan sta je na drie wedstrijden weer op Schiphol met een kater van hier tot Gambia.
Maar dat interesseert types als Gijp en Dijkshoorn niet, als zij moeten kiezen tussen aanvallende intenties
en dus met nul punten naar huis, of de huidige tactiek - die bovendien allesbehalve afbraakvoetbal is! - en met negen punten afgetekend door naar de tweede ronde - en niet eens door drie luizige zeges met één goal verschil à la Spanje maar met tien doelpunten, waaronder enkele wonderschone -, dan kiezen zij nog voor het eerste.
Deprimerend.
Willem Vissers van
de Volkskrant had vanochtend ook al zo'n door en door verzuurd stukje. Het is typisch Nederlands, die zelfhaat, die weg-met-ons-mentaliteit gecombineerd met dat zelfgenoegzame gedweep met de 'Hollandse School'. Het is een beetje de 'VOC-mentaliteit' van het voetbaldiscours. Als we Indië nog hadden... geen romantiek maar foute nostalgie.
Werp voor het contrast eens een blik op genuanceerde buitenlandse media als de Engelse kwaliteitskrant
The Guardian of de Duitse evenknie de
Frankfurter Allgemeine, waarin de prestatie wel op waarde wordt geschat. (En werp trouwens ook eens een blik op het curieuze verslag van de Belgische kwaliteitskrant
De Morgen; ...we moeten blijkbaar dood?)
Japan-Colombia (1-4)
Griekenland-Ivoorkust (2-1)
In groep C lijken de kaarten wel geschud: Colombia groepswinnaar, Ivoorkust tweede. Toch zou het ons niks verbazen als die rare Grieken pieken en na twee belabberde vertoningen alsnog de tweede ronde halen, want dat deden ze twee jaar geleden ook al en bovendien staat Karagounis erin, die ongetwijfeld afstamt van Achilles, de grootste Griekse held aller tijden.
Dat de doodgewaande Grieken alsnog uit de as herrijzen ligt voorts voor de hand als we de opstelling bekijken: Lazaros staat erin.
In de eerste helft komt het er nog niet echt uit. Commentator Frank Snoeks ziet dat de zich stierlijk vervelende toeschouwers met de zaklamp-functie van hun telefoons beginnen te klooien. 'Waarom laat de regisseur die lichtjes niet zien?' roept hij uit. Wat denk je zelf, Snoeks. Omdat het dom gedoe is met die smartfoons, natuurlijk. Teletoetergedrag.
Ineens gaat het los. Samaris scoort de 1-0 en even later pegelt de krijger Karagounis keihard op de lat. De 1-1 van B. Wilfried lijkt Ivoorkust te redden, maar in extremis wordt Samaras gevloerd in de zestien. De scheidsrechter wijst naar de stip, tot ongenoegen van Snoeks.
We hadden het blijkbaar de vorige keer toch nog niet helemaal goed begrepen, Snoeks denkt niet dat hij praat
voor slechtzienden, hij is
zelf slechtziend. Hij zegt dat Samaras zichzelf neerschopt, maar ziet niet dat dit komt doordat zijn been door een Ivoriaan wordt weggemaaid.
Koning die hij is, neemt Samaras de pingel zelf: 2-1!
In Cuiabá leggen de Colombianen opnieuw een imposante vertoning op de mat. Die kunnen weleens verder gaan komen dan de Brazilianen lief is. De Japanners druipen beschaamd af.
WOENSDAG 25 JUNI
Heibel in het Ghanese kamp. De spelers weigeren te trainen en dreigen zelfs met een boycot van de derde wedstrijd als ze geen premies krijgen. Het thuisland stuurt meteen een vliegtuig met drie miljoen dollar cash naar Brazilië. Muntari heeft zijn voor de Ramadan weggegeven biljetten dus al weer terugverdiend; Allah zal trots op 'm zijn.
Het is toch eigenlijk te walgelijk voor woorden hoe die Afrikanen zich hier gedragen. Terwijl de meeste van hun landgenoten nog geen nagel hebben om aan hun gat te krabben en hun sores even hopen te vergeten door de prestaties van hun helden, hangen die doodleuk de decadente patsers uit in Brazilië. Eerder weigerde de Kameroense selectie al naar Brazilië af te reizen uit onvrede over premies. En dan eenmaal in Brazilië er met de pet naar gooien en met elkaar op de vuist gaan.
Deprimerend.
Nigeria-Argentinië (2-3)
Bosnië en Herzegovina-Iran (3-1)
Het forenzen doet ons de eerste zes minuten missen van Nigeria-Argentinië,
slechts de eerste zes minuten, maar als de buizen van de tv zijn opgewarmd - figuurlijk gesproken, we gaan soms heus wel met onze tijd mee - staat het al 1-1.
De tribunes in Porto Alegre worden onder meer bevolkt door de nationale selectie van Kenia. Dat land wist zich nog nooit voor een mondiale eindronde te kwalificeren en daarom zijn de spelers door de Keniaanse president Uhuru Kenyatta naar Brazilië gestuurd om de kunst af te kijken. Hopelijk eisen ze er geen premies voor...
De wedstrijd is niet onaardig om te zien, de twee smaakmakers Lionel Messi en Ahmed Musa scoren beiden tweemaal, Rojo maakt de winnende.
Wel vreselijk om te zien is hoe Michael Babatunde zijn arm breekt als hij de bal keihard tegen zich aan geschoten krijgt; je ziet het bot gewoon afbreken in de herhaling.
Argentinië wint dus ook zijn derde wedstrijd, maar overtuigt opnieuw niet erg. Argentinië is Messi, de andere aanvallers maken niks klaar. Higuaín niet, Palacio niet, Koen Agüero niet. De gevaarlijkste is nog Ezequiel Lavezzi, die overigens
op briljante wijze laat merken hoe hij over tactische instructies denkt.
Bosnië boekt op het andere veld zijn eerste zege ooit. Iran lijkt na de knappe 0-0 tegen Nigeria en de bijna 0-0 tegen Argentinië doelpuntloos te blijven, maar vlak voor tijd is het de Leeuwardense Iraniër Reza Ghoochannejhad die het net vindt.
Geen
VI Oranje vanavond, dat boycotten we even, we hebben al genoeg om over te somberen. Bovendien zit in de NOS-huiskamer Churandy Martina. Daar worden we weer blij van.
Honduras-Zwitserland (0-3)
Ecuador-Frankrijk (0-0)
Het fletse Ecuador moet in Rio de Janeiro winnen van Frankrijk om nog door te gaan maar wordt nooit echt gevaarlijk. Cristhian Noboa loopt een hoofdwond op en krijgt een kek mutsje à la Mohamed Faizel Enait aangemeten. De Fransen zien er dit WK trouwens echt uit als Fransen, met hun getailleerde tricots met knoopjes en hun grijze trainingsjacks die eerder op colbertjes lijken.
Na de gebroken arm van Babatunde komt er nog een gebroken been bij voor Lucas Digne, althans volgens commentator Arno Vermeulen. Dat valt mee, even later loopt ie al weer. Dader Antonio Valencia krijgt wel de rode kaart voor zijn charge.
Björn Kuipers mag in Rio wat aan zijn armspieren werken met het gargantueske elektronische bord: hij is de vierde man.
De gevierde man in Manaus is Xherdan Shaqiri met drie goals. De Zwitsers hebben geen enkele moeite met Honduras, de 0-3 is ruim voldoende om tweede te worden.
DONDERDAG 26 JUNI
De FIFA komt met een uitspraak. De recidiverende rat Luis S. wordt voor vier maanden geschorst. Thuis in Uruguay is hij echter de held. Zelfs de president van het land bemoeit zich ermee: waarom wil de wereld niet inzien dat S. niet voor 'diplomaat, filosoof of automonteur' heeft geleerd? Idioot natuurlijk, maar we zijn vooral geïntrigeerd door dat rijtje. Automonteur is in Uruguay blijkbaar een functie die in hoog aanzien staat?
Verenigde Staten-Duitsland (0-1)
Portugal-Ghana (2-1)
In Recife gooien Duitsland en de VS het niet, zoals gevreesd, op een akkoordje. Thomas Müller scoort zijn vierde: 0-1.
Ghana had nog kans om door te gaan, maar de Ghanezen treden tegen Portugal aan met een gedecimeerd elftal. Muntari en Boateng zijn uit de selectie gezet. Boateng heeft de bondscoach beledigd, Muntari heeft een hoge Ghanese official een klap verkocht. 'Ram me dan!' zal die official hem wel geprovoceerd hebben. Hoe dan ook weer een barmhartige daad van onze Sulley, zo vlak voor de Ramadan; Allah zal trots op 'm zijn.
Portugal wint nog eens. Na opnieuw een paar dotten van kansen om zeep te hebben geholpen schiet C. Ronaldo eindelijk raak.
We zien deze wedstrijd overigens voor het eerst dat bij een vrije trap het muurtje de spuitbusstreep negeert. Het gaat dan ook om een rijtje Portugese gefrustreerden en een bleue arbiter uit Bahrein, dus dan zijn de gezagsverhoudingen ook rap zoek.
Zuid-Korea-België (0-1)
Algerije-Rusland (1-1)
In afwaswaterpoule H schrijven de Algerijnen, vanuit de NOS-huiskamer hartstochtelijk gesteund door Hakim Traïdia, ooit uit Algerije naar Sesamstraat geëmigreerd, geschiedenis door de tweede ronde te bereiken ten koste van de opnieuw kleurloze Russen.
Op het andere veld slepen de Belgen, voor de derde keer uiterst moeizaam, hun derde zege uit het vuur. Steven Defour voegt zich in het rijtje botbrekers dat deze derde speelronde beheerste: na de Kroaat Rebić, Marchisio en Valencia krijgt ook hij direct rood voor een zieke stamp op een scheenbeen.
Milow, om duistere redenen door de NOS als Rode Duivels-kenner binnengehaald, doet de achtste finale en de kwartfinale af als een formaliteit en begint alvast de halve finale voor te beschouwen.
Nou, we zullen eens zien.
Nu eerst een dagje rust en dan begint het zenuwslopende knock-out-circus.
