Herfst

September loopt op zijn eind en daarmee ook de eerste maand van het academische jaar. De masterfase blijkt qua werkdruk veel zwaarder te zijn dan de bachelorfase. Zoals we binnen ons groepje van masterstudenten letterkunde tegen elkaar zeggen: we wonen in de UB. Mij viel het in het begin extra zwaar, omdat ik pas enkele dagen terug was uit het warme Griekenland. Ik had verwacht in ieder geval de eerste week nog te kunnen acclimatiseren en de knop om te kunnen zetten, maar vanaf het begin was het vol aan de bak. Omdat het sinds een week officieel herfst is, en omdat het weer dat in volle glorie laat blijken, hieronder een beroemd, schitterend gedicht van Rainer Maria Rilke dat de situatie perfect verwoordt.

Herbsttag

Herr, es ist Zeit. Der Sommer war sehr groß.
Leg deinen Schatten auf die Sonnenuhren,
und auf den Fluren lass die Winden los.

Befiehl den letzten Früchten voll zu sein;
gieb ihnen noch zwei südlichere Tage,
dränge sie zur Vollendung hin und jage
die letzte Süsse in den schweren Wein.

Wer jetzt kein Haus hat, baut sich keines mehr.
Wer jetzt allein ist, wird es lange bleiben,
wird wachen, lesen, lange Briefe schreiben
und wird in den Alleen hin und her
unruhig wandern, wenn die Blätter treiben.
(Rainer Maria Rilke, Das Buch der Bilder)

Ik vertrek

Het leukste vermaak is leedvermaak, zo leert ons een gevleugelde uitdrukking, en daar zit een grote kern van waarheid in. Leedvermaak is zeker van toepassing op een opmerkelijk programma dat de TROS op donderdagavond uitzendt: Ik vertrek.

In elke aflevering wordt een Nederlandse familie gevolgd die gaat emigreren. Men gaat in de regel een camping beginnen, want dat is altijd een jeugddroom geweest. En in Nederland krijgt men het benauwd, uiteraard. De TROS spaart de Nederlanders niet, integendeel. Haarscherp wordt het proces van optimistische geestdrift naar treurige desillusie in beeld gebracht. Want een succes wordt het nooit.

En daar komt het leedvermaak de hoek om kijken. Ik zit altijd hoofdschuddend op de bank, zo nu en dan cynisch lachend om het getob van mijn landgenoten. Want tobbers zijn het, stuk voor stuk. Bijna altijd is er sprake van een gezin met kinderen en de kinderen zijn de grootste slachtoffers. Zij moeten mee naar een vreemd land. Daar moeten ze naar school, terwijl papa en mama al hun tijd kwijt zijn aan het draaiende houden van de camping. En aan het herstellen en repareren van allerhande gebreken, want bij nader inzien komt de praktijk toch niet zo overeen met het gedroomde en beloofde ideaalbeeld.

Hilarisch was de aflevering waarin een gezin uit Sint-Oedenrode naar Hongarije vertrok om daar stacaravans te verhuren. Het woonhuis bleek niet te beschikken over riolering, gas en elektriciteit. Water moest uit de put worden gehaald. De slakken dreven op het wateroppervlak, maar het water was 'goed te drinken'. De dochter moest meteen naar school. Haar ouders waren niet op het idee gekomen haar in Nederland alvast voor te bereiden op de Hongaarse taal, want 'die leert ze in een paar weken'. Kinderen pikken een taal inderdaad snel op, maar Hongaars? Uit de Finoegrische taalfamilie, niet eens een Indo-Europese taal? Arm kind...

Niet zelden loopt het avontuur uit op een groot fiasco. De klanten blijven weg, de compagnons blijken onbetrouwbaar, de kinderen kunnen niet aarden en zelf hakt de heimwee er ook in. Je ziet de personen voor de camera zogenaamd optimistisch blijven, maar de ontevredenheid en de desillusie druipen van het scherm. Kijkend naar al die tobbers, ben ik toch eigenlijk reuzetevreden met het land waarin ik woon. Hoe vaak hoor je niet mensen klagen dat Nederland Nederland niet meer is, en dat ze weg willen. In Griekenland liet onze vakantievriend Erwin een soortgelijk geluid horen. In de mediterrane landen was men veel vriendelijker, het leven was er beter dan in Nederland.

Tuurlijk, op vakantie is iedereen aardig tegen je. Je bent hun bron van inkomsten. Maar o wee als je je definitief vestigt, dat ligt dat vaak toch iets genuanceerder. En die traagheid van de overheid in Nederland zal toch ineens wel mee blijken te vallen, wanneer je in het land waar je je vestigt iets van de grond wilt krijgen. Zo slecht is Nederland nog niet om in te wonen. Zo denken de hoofdpersonen uit Ik vertrek er aan het eind van elke uitzending ongetwijfeld ook over.

Top 600: (7) Box Car Racer - There Is

Bekijk de clip (YouTube)

Ik heb reeds meerdere malen mijn bewondering geuit voor de eerste en enige cd van Box Car Racer. In de bespreking van de nummer 16 van de Top 600, 'Cat Like Thief', heb ik vrij uitgebreid de persoonlijke waarde van die cd voor mij behandeld. Op nummer 7 in de lijst staat de hoogste notering voor de band van Tom & Travis, het prachtige There Is.

Op internetfora is uitgebreid gedebatteerd over de strekking van de tekst. Het hete hangijzer is de vraag of de geliefde die toegezongen wordt, een ex-geliefde of een verre geliefde is. Voorstanders van de eerste opvatting gaan uit van een 'ik' die terugdenkt aan de mooie tijd die hij heeft gehad met zijn partner en die nu treurt over de gestrande relatie.

Aanhangers van de tweede opvatting interpreteren de tekst als een melancholische jammerklacht van een 'ik' die na de high school afscheid heeft moeten nemen van zijn vriendin, omdat zij naar college is gegaan. Er is dan nog steeds sprake van een relatie, de afstand maakt het alleen moeilijk om bij elkaar te zijn. Het refrein gaat als volgt: Do you care if I / don't know what to say / Will you sleep tonight / will you think of me / Will I shake this off pretend it's all okay / that there's someone out there who feels just like me / There is.

Onderwerp van twist is vooral het fragmentje someone out there who feels just like me. Aanhangers van de 'break up'-gedachte zien hierin de betekenis van het beëindigen van een relatie, dat zo typisch is voor jonge mensen. De someone out there verwijst dan naar een willekeurige medejongere die in het zelfde schuitje zit. Aanhangers van de 'far away'-gedachte interpreteren de someone out there als het meisje dat ver weg is, en net zo over de jongen denkt als hij over haar. De interpretatie van deze groep wordt nog ondersteund door het zinnetje I've given a lot of thought on how to write you back this fall. Dat zou verwijzen naar de herfstperiode, de start van het academische jaar.

Hoe denk ik erover? Ik accepteer beide standpunten. Ik denk namelijk dat het de gigantische kracht van dit liedje is dat beide interpretaties moeiteloos voldoen. De tekst is op beide manieren te interpreteren en te ervaren, en dat maakt een liedtekst goed: door een dubbelzinnige inhoud er is geen vaste betekenis, de luisteraar kan de tekst naar eigen inzicht en gevoel betekenis geven. There Is heb ik daarom, en door de mooie, gevoelige melodie heel hoog zitten en staat dan ook glansrijk op 7 in de Top 600.

I've given a lot of thought to
the nights we used to have
The days have come and gone
Our lives went by so fast
I faintly remember breathing
on your bedroom floor
Where I laid and told you
but you sweared you loved me more

Je weet het niet, met die bamibakkers

Aan het eind van het jaar wordt weer de Gouden Loeki voor de beste televisiecommercial uitgereikt. Inmiddels zijn er 24 reclames genomineerd. Daar komen er in de laatste maanden van het jaar nog 12 bij. Van de tot nu toe geselecteerde commercials word ik niet vrolijk. Dat ligt deels aan de commercials zelf, maar ook aan het ontbreken van een bepaalde reclame. Wat mij betreft is het dit jaar namelijk een uitgemaakte zaak welke reclame de Gouden Loeki moet winnen. Er is momenteel maar één reclame die mij elke keer weer ontzettend aan het lachen maakt.

Benieuwd? Bekijk op YouTube dé commercial van 2007:

http://www.youtube.com/watch?v=DdyISQDT8gM

Rouwzegel

Nog een tweede bericht vandaag, voortkomend uit een verzoekje.

Mijn broer doet namelijk mee aan een wedstrijd om de ontwerper van de nieuwste rouwzegel te worden. Uitvaartmaatschappij Monuta heeft een ontwerpwedstrijd uitgeschreven voor de nieuwste zegel. Het publiek kan stemmen op de mooiste zegel en uit de populairste vijf kiest een vakjury de winnaar. Het ontwerp van mijn broer is hier links te zien.

Stem allemaal op die zegel. De winnaar krijgt namelijk, naast de eer en het verschijnen van 1 000 000 postzegels met zijn ontwerp erop, ook een iMac. Dat zou betekenen dat onze huidige pc geheel en al beschikbaar komt voor mij alleen. Ik ben dus ook gebaat bij een overwinning van mijn broer!

Stem direct via deze link. Je kunt dan zelf een iPod winnen. Bij voorbaat dank.

25 jaar integratiedebat

'In september 1990 zat de top van de Nederlandse politiek in een bushokje in Alma Ata, de hoofdstad van Kazachstan. De leiders van de VVD, D66, de PvdA en het CDA – Frits Bolkestein, Hans van Mierlo, Thijs Wöltgens en Elco Brinkman – zaten daar op een bus te wachten toen Bolkestein hen uitnodigde even een blokje om te lopen. “Toen heb ik discreet bij hen aangekaart dat ik de migranten een belangrijk probleem vond. […] Ik zei: het minderhedenprobleem is belangrijk, het zal de politieke agenda van de komende tien, twaalf jaar bepalen. Het is een probleem dat één politieke partij overstijgt. Ik zei ook: er is geen alternatief voor integratie van de minderheden in de Nederlandse samenleving. Ik moet er nu om lachen. Ik denk nu: ik zei niets bijzonders. Maar toen lag dat anders. Je had toen die idiote slagzin: integratie met behoud van eigen identiteit. Een kind kon zien dat dat niet werkte, omdat het een contradictio in terminis was.”

[...]

Fortuyn was de grote buitenstaander, die het onbehagen een stem gaf en begreep dat dat onbehagen ten diepste voortkwam uit een teloorgang van identiteit, een verdwijnen van gedeelde vormen, het afbrokkelen van het culturele fundament (Bolkestein is de enige geweest die het daar eveneens over heeft gehad, over dat belang van een morele basis als absolute voorwaarde voor het goed functioneren van een vrije markt en een democratische rechtsstaat.) Een van de samenleving en de werkelijkheid vervreemde politieke elite zou, aldus Fortuyn, niet begrijpen dat die verzwakte identiteit geen weerstand kon bieden aan een cultuur die op wezenlijke punten haaks stond op de onze. Uit partijpolitieke loyaliteit, neem ik aan, heeft Bolkestein hem ooit een ‘plee­figuur’ genoemd. Maar hij had hem moeten omhelzen als een politieke erfgenaam, omdat zij, Bolkestein en Fortuyn, eenzelfde intellectuele kracht, gepaard aan retorisch talent en politiek realisme, met elkaar deelden – en omdat zij beiden, in afwijking van alle anderen, begrepen dat wetten en regels niet volstaan als een cultuur in verval raakt. Bovendien waren zij bereid – anders dan Janmaat vóór hen en Wilders na hen – het debat met moslims aan te gaan.

[...]

Met zijn uitspraken, die ontegenzeggelijk op een steeds verdere radicalisering duiden, kiest Wilders een positie in het islamdebat die tot nog toe uniek is. De socioloog J.A.A. van Doorn heeft eens opgemerkt dat de islam ‘als een rotsblok in ons vlakke religieuze landschap ligt. Wie erop bijten wil, bijt op graniet’ (Trouw, 1-2-2003). Wanneer we die karakterisering als uitgangspunt nemen, zijn er ruwweg drie posities mogelijk.

We kunnen, ten eerste, de aanwezigheid en groei van de islam (als gevolg van de demografische ontwikkelingen) als iets onvermijdelijks zien en daarin berusten en hopen dat het uiteindelijk allemaal wel mee zal vallen. [...] We kunnen, ten tweede, die aanwezigheid en groei ook als een bedreiging zien en dan ferm besluiten: ‘Dat nooit!’. Vanuit de gedachte dat de islam, in principe en altijd en overal, nu en in de toekomst, niet in een moderne, democratische samenleving inpasbaar is, ontwikkelen we dan een politiek die gericht is op provocatie – met de uiteindelijke bedoeling dat moslims eieren voor hun geld zullen kiezen. [...]

Een derde mogelijkheid is de onderkenning van alle problemen die het gevolg zijn van de aanwezigheid en de groei van de islam in Nederland, gevolgd door het besluit om door het voeren van een debat, zo hard en scherp als nodig is, en door het nemen van politieke maatregelen, het ontstaan van een politieke islam te voorkomen en een vorm van islam te ontwikkelen die wél inpasbaar is in onze cultuur. Een beweging dus die erop gericht is dat niet zij ons maar wij hen veranderen en die het graniet weet te vergruizen. Deze derde positie is, denk ik, vanuit rechtsstatelijk standpunt de enig mogelijke, en bovendien de meest manmoedige. Het ontwikkelen van zo’n gemoderniseerde vorm van islam is immers nog nooit eerder in de geschiedenis gelukt. Maar natuurlijk, over duizend jaar zal men van ons zeggen: ‘This was their finest hour.’

[...]

Veel belangrijker dan welke kritiek op Wilders dan ook is het besef dat de ontvankelijkheid voor radicale ideeën wordt veroorzaakt door een falende politieke elite. De kracht van Wilders is de zwakte van de oude volkspartijen in het politieke centrum: de zwakte van links om over zijn eigen schaduw heen te springen en de culturele problemen in de wijken en op de zwarte scholen werkelijk serieus te nemen, en de zwakte van CDA en VVD om een scherp alternatief op Wilders’ positie te formuleren, zonder daarbij te vluchten in de achterhaalde methodieken van praten, thee drinken en onderhandelen.

Zolang kiezers beseffen dat de werkelijke problemen van straat en school bij de partijen in het politieke centrum niet in goede handen zijn, zullen zij naar de vleugels blijven uitwijken en dreigt er een parlementaire crisis die uiteindelijk alleen maar in onregeerbaarheid kan uitmonden.'

Dit zijn fragmenten uit het lange artikel '25 jaar Integratie-debat' van de hand van Bart Jan Spruyt. In dit stuk geeft hij een historisch overzicht van de omgang met het thema van de integratie in de Nederlandse politiek. Van Janmaat en Bolkestein, via Fortuyn, naar Verdonk en Wilders. Het artikel is helder geschreven, staat barstensvol informatie en vormt daarmee een uitstekend (inleidend) overzicht voor iedereen die geïnteresseerd is in hét hete hangijzer van deze tijd: de integratieproblematiek.

Ik kan dan ook iedereen aanraden het volledige artikel te lezen. Het is te vinden in het weekblad Opinio en op het weblog van Bart Jan Spruyt. Directe link: http://bartjanspruyt.blogspot.com/2007/09/25-jaar-integratiedebat.html

Schrijvers op Google

Op GeenStijl werd vorige week een lijstje gepubliceerd met de grootste schrijvers uit de Nederlandse literatuur gebaseerd op het aantal Google-hits. Een leuk initiatief, maar helaas verkeerd aangepakt. Men had verzuimd de namen van de auteurs tussen dubbele aanhalingstekens (" ") te plaatsen en daardoor was de lijst nogal ongeloofwaardig. 'Winter' is een veelvoorkomend woord en wanneer je 'Leon de Winter' niet tussen dubbele aanhalingstekens zet krijg je als resultaat een veel te groot aantal hits.

Omdat ik het toch een mooie methode vind om een hiërarchie te bepalen, heb ik zelf eens een aantal namen van in het Nederlands schrijvende of geschreven hebbende schrijvers ingevoerd. Onderstaande lijst is daar de weerslag van. Het cijfer tussen haakjes verwijst naar het aantal hits. Houd in het achterhoofd dat het een momentopname is.

We studeren Nederlands en dus zijn de niet zo literaire schrijvers buiten beschouwing gelaten. Ook moesten enkele literaire kanonnen door hun 'moeilijke' pseudoniem helaas overgeslagen worden (Nescio, Hildebrand). Verder zijn wat dichters en prehistorische schrijvers toegevoegd. Er is rekening gehouden met varianten (Willem Frederik Hermans, W.F.Hermans). Mis je een schrijver? Verdere suggesties zijn welkom.

1. (115 000) Anne Frank

2. (99 400) Harry Mulisch

3. (90 300) Martinus Nijhoff
4. (80 800) Hugo Claus
5. (80 000) Gerard Reve

6. (70 000) Hella S. Haasse
7. (47 500) Leon de Winter

8. (34 900) Multatuli

9. (27 500) Willem Frederik Hermans

10. (27 200) Lucebert
11. (22 300) Cees Nooteboom
12. (22 200) A.F.Th. van der Heijden
13. (21 800) Geert Mak
14. (15 900) Arnon Grunberg
15. (15 000) Jan Wolkers
16. (14 800) Herman Brusselmans
17. (13 600) Remco Campert
18. (12 500) Maarten ’t Hart
19. (11 700) Gerrit Komrij
20. (11 600) Connie Palmen
21. (11 000) Jan Cremer
22. (10 900) Constantijn Huygens
23. (9690) Abdelkader Benali
24. (9020) Kader Abdolah
25. (8690) Willem Elsschot
26. (8610) Louis Couperus
27. (8360) Joost Zwagerman
28. (8200) Simon Vestdijk
29. (8150) Louis Paul Boon
30. (7950) Jeroen Brouwers
31. (7750) Joost van den Vondel
32. (7550) Jan Siebelink
33. (6200) Marcel Möring
34. (4300) F.Bordewijk
35. (4280) Gerrit Achterberg
36. (3860) Gerrit Krol
37. (3760) Gerrit Kouwenaar
38. (3680) Thomas Rosenboom
39. (1880) Geerten Meijsing
40. (336) Gerrit Paape

Late Night News

* Nog een nummer twee

Gisteren kwamen Verdonk en Gesink ter sprake als zijnde nummers 2. Er is echter nog een nummer 2 die in het nieuws is. Yuri van Gelder werd 'slechts' 2e op het WK turnen. Hij mag hierdoor niet naar de Olympische Spelen. Iedereen vindt het natuurlijk waanzin dat de nummer twee van de wereld niet naar Peking mag. Ook Vader Abraham is die mening toegedaan. Edwin Evers vroeg de oude baas in een vroege uitzending van Evers staat op of hij niet bereid was een strijdlied te maken om Yuri toch naar de OS te krijgen. Tot verbazing van velen toverde Vader in een paar uurtjes een compleet lied uit de bolhoed. Hier is meer te lezen over dit initiatief en tevens is in de lopende tekst een link opgenomen om het schitterende lied te downloaden.

Yuri van Gelder moet naar Peking
Zijn inzet is Olympisch goud
Laten wij hem daarin steunen
Zijn leven is op sport gebouwd
(V.Abraham - De kleine man aan grote ringen)

* Brand New

Gespot op MTV Brand New: een clip van een mij onbekende band die opviel door de originaliteit van de clip.

Bekijk HIER (YouTube) de clip 'Dancing Cyprine' van Omaha Bitch.

* "Neeeeeeeeee!!!!!"

Hij is 'ons' nooit gunstig gezind geweest, maar na vanavond haat ik de blessuretijd als nooit tevoren:

MVV - TOP Oss 2-2

33: Thiebaut 1-0
47: Schoofs 1-1
84: Van de Ven 1-2
90+2: Tobiasen 2-2

:@:@:@:@:@

Nummers 1 en nummers 2

Nummers 1

Rutte
Mark Rutte, nummer 1 van de VVD, besloot vrijdag Rita Verdonk uit de fractie te zetten. Na herhaaldelijke botsingen was de maat voor Rutte vol. Verdonk had te vaak laten blijken dat zij eigenlijk de leider van de VVD had willen zijn en in een krampachtige poging zijn eigen leiderschap te bevestigen wees Rutte Verdonk de deur. Ik denk dat hier meer achter zit dan alleen een ordinaire machtsstrijd. Rutte, en de VVD in het algemeen, werden in toenemende mate bedreigd aan de rechterkant door de PVV van Wilders. Die was de liberalen in de peilingen inmiddels voorbijgestreefd. Door Verdonk weg te sturen en haar zo indirect een eigen partij op te laten richten hoopte Rutte het electoraat van Wilders te splitsen, zodat de meest rechtse partijen elkaars zetels zouden betwisten. Beter twee kleintjes dan één grote, zogezegd. Belangrijke voorwaarde daarbij was dat de VVD zélf niet teveel kiezers zou verliezen aan Verdonk én dat er veel kiezers 'terugkeerden' die vanwege Verdonk van de VVD vervreemd waren geraakt. Het plan lijkt faliekant te mislukken. Verdonk blijkt populairder dan gedacht binnen VVD-kringen en zal de VVD verpletteren wanneer ze een eigen partij op zal richten. De kritiek binnen de VVD op Rutte groeit en zijn missie lijkt dan ook een zinloze. Zoals Wiegel al zei is zijn overwinning van vandaag een Pyrrusoverwinning. Mark Rutte, nummer 1 van de VVD: hoe lang nog?

MollemaDan nog een nummer 1, maar nu een mét toekomst. Vandaag wist Bauke Mollema namelijk definitief het eindklassement van de Tour de l'Avenir op zijn naam te schrijven. Deze tiendaagse wedstrijd staat te boek als de 'kleine Tour de France', de Tour voor neo-profs. Mollema is na Joop Zoetemelk (1969) en Fedor den Hertog (1972) de derde Nederlander ooit die deze ronde wint. Ook grote namen als Miguel Indurain, Greg Lemond en Denis Menchov begonnen ooit hun grootse carrières met een eindzege in de Tour de l'Avenir. Mollema rijdt pas sinds dit seizoen voor de opleidingsploeg van Rabobank en manifesteert zich met zijn 20 jaar nu al als een belofte. In een eerder bericht somde ik een grote rij Nederlandse wielertalenten op, maar de Groninger ontbrak toen nog. Na deze schitterende zege hoort hij zeker in het rijtje toptalenten thuis. Chapeau!











Nummers 2
Verdonk
Rita Verdonk, nummer 2 van de VVD, had weer eens kritiek geleverd op de VVD en op Rutte en moest dat met een verwijdering bekopen. Tante Rita kon maar niet leven met haar nipte nederlaag tegen de stijve Rutte en liet dat bij meerdere gelegenheden blijken. Rutte ging erg prat op zijn overwinning. Hij behaalde 51,5 procent van de stemmen, Verdonk 46. Rutte's fout is dat hij hierin niet de grote verdeeldheid binnen de partij herkende. 51,5 - 46 is geen kwestie van een winnaar en een verliezer, maar van twee kandidaten die ieder ongeveer de helft van de partij achter zich hebben staan. Zo onstonden er twee kampen die onverenigbaar waren. Dit werd nog in de hand gewerkt door de landelijke verkiezingsnederlaag en het feit dat Verdonk daarbij meer stemmen kreeg dan Rutte. Nu is de scheuring eindelijk definitief - lijmen is uitstel van executie - en rijst de vraag wat Verdonk moet doen. Bij de VVD zat ze in een gelouterde partij met ervaren mensen. Wanneer ze voor zichzelf begint zal er een grote rits onbekende, onervaren namen voor de dag getoverd moeten worden.

GesinkRabobank had nog een nummer 1 verdiend dit weekend. In de schaduw van het geweld van de Vuelta (waar overigens Menchov nummer 1 staat) werd in Polen de laatste Pro Tour-rittenkoers verreden. Robert Gesink, eerder al door mij bejubeld, werd getipt als outsider. Vandaag was de slotetappe, een loodzwaar parcours met steile klimmetjes. Gesink toonde zijn klimcapaciteiten met verve en reed een peloton absolute toppers uit het wiel. Danilo di Luca, Kim Kirchen, Frank Schleck, allen moesten passen bij Gesinks versnelling. Maar... waar normaal de vluchters van de dag teruggepakt worden, was het nu Johan Vansummeren die vooruit bleef en op enkele seconden van Gesink de winst pakte. Een tweede plaats dus voor Gesink in het eindklassement. Nochtans een uitmuntende prestatie, maar wel eentje met een zuur bijsmaakje.

Top 600: (8) Blink 182 - Adam's Song

Bekijk de clip (YouTube)

Twee weken geleden heb ik vanwege de vakantie geen hit uit de Top 600 behandeld. Vandaag is het weer woensdag en ga ik volgens schema verder.

Op nummer 8 staat het hoogst geplaatste nummer van Blink 182. Blink 182 kampt in deze lijst een beetje met wat ik het Beatles-syndroom noem. In de Radio 2 top 2000 zijn The Beatles traditioneel het vaakst vertegenwoordigd, maar juist omdát er uit zoveel nummers te kiezen valt zal er nooit één echt heel hoog eindigen. Bands als Deep Purple en Led Zeppelin hebben slechts een paar liedjes in de Top 2000 staan en daarom eindigen 'Child in Time' en 'Stairway to Heaven' altijd zo hoog.

Waarom heb ik nu juist voor Adam's Song gekozen als beste Blink-nummer? Ten eerste was het een moeilijke keuze. Geen enkel lied van de Californische band vind ik significant beter dan alle andere liedjes. Ik denk dat ik uiteindelijk voor 'Adam's Song' gekozen heb omdat ik het pas na verloop van tijd ging waarderen. Volgens prof.dr. Leo Blokhuis, professor in de popmuziek, zijn de beste liedjes die liedjes die je pas na meerdere luisterbeurten mooi gaat vinden. Wanneer je een liedje meteen al te gek vindt, zal de houdbaarheid kort blijken. Liedjes die je na verloop van tijd leert waarderen hebben de langste houdbaarheidsdatum.

'Adam's Song' voldoet voor mij aan deze beschrijving. Eerst vond ik het vrij saai, toen vond ik het een aardig nummer en langzaamaan ontdekte ik de schoonheid ervan. Ik leerde de tekst steeds beter begrijpen en uiteindelijk werd het een echte persoonlijke klassieker. Het onderwerp van het nummer is realistisch en serieus.

De band kreeg een e-mail van een moeder die schreef over haar zoon Adam die zelfmoord had gepleegd. Zijn afscheidsbrief was als bijlage bijgevoegd. Tom, Mark en Travis werden getroffen door dit verhaal en besloten er een liedje over te schrijven: 'We kind of got together and wrote this sad, slow song. It came out sadder than we ever thought it would, which is good too. Any song that moves you is good', aldus Tom.

Het refrein verhaalt over de eenzame, depressieve jongen die terugdenkt aan vroeger toen hij 16 was, het leven nog leuk was en die niets liever deed dan zich terugtrekken op zijn kamer om daar alleen te zijn. Na het instrumentale gedeelte komt het refrein nog een keer terug. Het is dan echter subtiel gewijzigd en wijst op een positieve uitkomst. 'At the end of it there's a better way out, there are better things to do than kill yourself', in de woorden van Tom.

I never conquered, rarely came

16 just held such better days

Days when I still felt alive

We couldn't wait to get outside

The world was wide, too late to try

The tour was over we'd survived

I couldn't wait till I got home

To pass the time in my room alone

Gedicht

grijzend, schuchter

hoe het ooit begon weet niemand
'er vielen gestaag druppels regen' zeggen de mensen
en dat was het dan wel
'het waren er niet veel' zegt nog weleens iemand, een man
grijzend, schuchter

ik weet het nog wel
het was niet echt donker, meer half
ik was in een kelder van zinloos gekakel
door een kier donderde het duister naar binnen
ik herinner me pas gemaaid gras, verse koffie met een opgewarmde appelflap
althans de herinnering eraan

toen het voorbij was
werden de hoefijzers weggegooid, de schepen verbrand
de man zocht zijn silhouet in de mist
dichter en dichter