EP(P)O

De Tour de France nadert met rasse schreden en dat betekent dat ook bij mij de spanning een hoogtepunt nadert. De dopingperikelen zijn weer niet van de lucht met de vele bekentenissen van de laatste tijd, de ophef om de antidopingverklaring die de renners van de ASO moeten tekenen en de namennoemerij door Jörg Jaksche die we morgen in Der Spiegel kunnen lezen. Daarnaast werden vandaag overal de nationale kampioenschappen gereden. Doping en NK's, twee mooie aanleidingen om een stukje te schrijven.

Allereerst het NK van vandaag. Gelukkig werd er weer in en om Maastricht gereden, zodat de sprinters bij voorbaat kansloos waren en de echte elite om de eer zou gaan strijden. Het werd uiteindelijk een mooie wedstrijd met de sympathieke Koos Moerenhout als winnaar. Een kampioen waar ik mee kan leven. Koos is al jaren een goede prof en na de teloorgang van Phonak, vind ik het dan ook mooi hem in Rabobank-shirt als Nederlands kampioen te mogen eren. Helaas gaat Koos niet mee naar de Tour, de leiding geeft de voorkeur aan Bram de Groot. Een keuze waar ik niet achter sta, maar wie weet kan De Groot mij verrassen in een overgangsetappe. Boogerd was weer meesterlijk in zijn laatste NK met als slagroom op de taart een adellijk gebaar door de 3e plaats aan good old Maarten den Bakker te gunnen. Boogerd, 'een hele grote', zoals Smeets terecht opmerkte.

Wat verder opviel vandaag, was het goede rijden van de jonge Martijn Maaskant. Pas 23 jaar, nog deel uitmakend van het Rabo Continental Team, maar vandaag al bij de besten fietsend. Maaskant kan een grote worden, maar helaas heeft hij de kolder in de kop gekregen en weigert hij te tekenen voor het 'grote' Rabobank-team. Maaskant is de zoveelste exponent van de opleidingsploeg van Rabobank. Dat project begint zichtbaar zijn vruchten af te werpen en we mogen dan ook een flinke lading talenten verwelkomen de komende jaren.

Allereerst is daar natuurlijk de eerste lichting die inmiddels enkele jaren als prof actief is. De namen zijn Thomas Dekker, Theo Eltink, Pieter Weening, Joost Posthuma, Koen de Kort en - als buitenbeentje - de laatbloeier Laurens ten Dam. Weening won al een Touretappe en Dekker heeft al meerdere malen gewonnen. Dit seizoen is hij, nog altijd pas 22 jaar, bijzonder goed op dreef met de eindzege in de bergachtige Ronde van Romandië en een formidabele winst in een bergrit in de Ronde van Zwitserland. Dekker maakt dit jaar zijn debuut in de Tour en ik ben benieuwd of hij al wat kan laten zien, bijvoorbeeld in een tijdrit. De tweede lichting begint zoetjes aan door te breken met namen als Stef Clement, Niki Terpstra, Tom Stamsnijder, Mathieu Heijboer, Sébastian Langeveld, Robert Gesink en Marc de Maar. De eerste vier hebben al onderdak gevonden in buitenlandse topploegen en de laatste drie debuteren dit seizoen bij de Rabobankprofs. Vooral Gesink is een groeibriljant die eerder dit jaar - pas 20 jaar oud(!) - al 13e werd in de Ronde van Romandië. Alsof het nog niet genoeg is, staat ook een derde lichting te trappelen om door te breken. Exponenten zijn behalve de eerder genoemde Maaskant ook Kai Reus, Rick Flens, Tom Leezer en Lars Boom.

De bovengenoemde namen hebben een uitstekend toekomstperspectief, ware het niet dat de dopingshow roet in het eten kan gooien. Vooral dit seizoen lijkt de jacht geopend te zijn en komt de ene na de andere renner naar buiten met een bekentenis. Hoewel de zuivering alleen maar gunstig lijkt te zijn voor o.a. Rabobank - Rabobank is immers tot op heden een van de weinige ploegen die nog 100% schoon is gebleven - kunnen individuele misstappen van renners de naam van de ploeg beschadigen. Denk aan Lotz, die op eigen houtje aan de EPO ging, of misschien Dekker, die nu de samenwerking met een omstreden arts opzegt. Ik vraag me af of toppers überhaupt zonder middelen kunnen. Drie weken lang in moordend tempo over de hoogste cols fietsen is toch niet te doen op water, brood en spaghetti?

De nationale kampioenschappen en de kwestie van doping brengen mij naar een mooie afsluiter van deze topic. Vandaag werd Stijn Devolder (foto boven) Belgisch Kampioen. Devolder is een uitzonderlijk talent, kan zowel in tijdritten als in bergritten met de besten mee en ontpopt zich als een echte ronderenner. Geen wonder dan ook dat Devolder voor de Tour geselecteerd is door zijn ploeg Discovery Channel. Maar... Devolder wil niet! Hij maakt 'liever volgend jaar zijn debuut.' Onbegrijpelijk. Elke renner hoopt ooit aan de Tour mee te mogen doen, want dat is het hoogst bereikbare. Mijn goede vriend Theo Eltink was ontroostbaar toen het laatste overgebleven ticket niet naar hem maar naar Grischa Niermann ging en zo'n eppo als Devolder wimpelt achteloos deelname af, ook na verwoede pogingen van de ploeg hem alsnog over te halen. Mijns inziens is hier maar een verklaring voor: Stijn is bang geworden. Elke renner moet een verklaring tekenen dat hij dopingvrij is om deel te mogen nemen aan de Tour en wordt bovendien uitgebreid gecontroleerd. Ik denk dat Stijn de bui voelt hangen en de vluchtroute neemt. Het blijft natuurlijk een gissing, maar door een Tourdeelname af te wijzen wordt Devolder automatisch een verdachte.