Herfst

September loopt op zijn eind en daarmee ook de eerste maand van het academische jaar. De masterfase blijkt qua werkdruk veel zwaarder te zijn dan de bachelorfase. Zoals we binnen ons groepje van masterstudenten letterkunde tegen elkaar zeggen: we wonen in de UB. Mij viel het in het begin extra zwaar, omdat ik pas enkele dagen terug was uit het warme Griekenland. Ik had verwacht in ieder geval de eerste week nog te kunnen acclimatiseren en de knop om te kunnen zetten, maar vanaf het begin was het vol aan de bak. Omdat het sinds een week officieel herfst is, en omdat het weer dat in volle glorie laat blijken, hieronder een beroemd, schitterend gedicht van Rainer Maria Rilke dat de situatie perfect verwoordt.

Herbsttag

Herr, es ist Zeit. Der Sommer war sehr groß.
Leg deinen Schatten auf die Sonnenuhren,
und auf den Fluren lass die Winden los.

Befiehl den letzten Früchten voll zu sein;
gieb ihnen noch zwei südlichere Tage,
dränge sie zur Vollendung hin und jage
die letzte Süsse in den schweren Wein.

Wer jetzt kein Haus hat, baut sich keines mehr.
Wer jetzt allein ist, wird es lange bleiben,
wird wachen, lesen, lange Briefe schreiben
und wird in den Alleen hin und her
unruhig wandern, wenn die Blätter treiben.
(Rainer Maria Rilke, Das Buch der Bilder)