Zoggel.blogspot.com Top 100 muziek 2007-2017: #80-61

Een top 100 van de tussen 2007 en 2017 ontdekte hedendaagse muziek (max. één lied per album)

Deel 2: #80-61

[80] Iron and Wine - 'White Tooth Man'
 The Shepherd's Dog (2007)
[79] Cold War Kids - 'Finally Begin'
 Mine Is Yours (2011)
[78] Band of Horses - 'Detlef Schrempf'
 Cease to Begin (2007)
[77] The Go Find - 'Downtown'
 Stars on the Wall (2007)
[76] Death Cab for Cutie - 'Champagne from a Paper Cup'
 Something About Airplanes (1999)
[75] The War on Drugs - 'Red Eyes'
 Lost in the Dream (2014)
[74] The Arcade Fire - 'Old Flame'
 Arcade Fire [EP] (2003)
[73] The Whitest Boy Alive - 'Burning'
 Dreams (2006)
[72] My Morning Jacket - 'Hopefully'
 At Dawn (2001)
[71] Taking Back Sunday - 'Liar (It Takes One to Know One)'
 Louder Now (2006)
[70] Sufjan Stevens - 'Vesuvius'
 The Age of Adz (2010)
[69] Keane - 'Black Burning Heart'
 Perfect Symmetry (2008)
[68] Explosions in the Sky - 'Glittering Blackness'
 How Strange, Innocence (2000)
[67] Editors - 'Papillon'
 In This Light and on This Evening (2009)
[66] Paul Banks - 'Over My Shoulder'
 Banks (2012)
[65] The Killers - 'All These Things That I've Done'
 Hot Fuss (2004)
[64] Pinback - '3x0'
 Summer in Abaddon (2004)
[63] Ryan Adams - 'Blue Sky Blues'
 29 (2006)
[62] Matchbook Romance - 'Playing for Keeps'
 Stories & Alibis (2003)
[61] Bloc Party - 'Song for Clay (Disappear Here)'
 A Weekend in the City (2007)

Zoggel.blogspot.com Top 100 muziek 2007-2017: #100-81

Een top 100 van de tussen 2007 en 2017 ontdekte hedendaagse muziek (max. één lied per album)

Deel 1: #100-80

[100] The Shins - 'New Slang' 

 Oh, Inverted World (2001)

[99] William Fitzsimmons - 'Find Me to Forgive' 

 The Sparrow and the Crow (2008)

[98] Newton Faulkner - 'I Need Something' 

 Hand Built By Robots (2007)

[97] Lisa Hannigan - 'Pistachio' 

 CD van de Somberheid (2010)

[96] Ben Howard - 'The Fear' 

 Every Kingdom (2011)

[95] Angels & Airwaves - 'Do It for Me Now'
 We Don't Need to Whisper (2006)

[94] The National - 'The Perfect Song'
 The National (2001)

[93] Interpol - 'My Blue Supreme'
 El Pintor (2014)

[92] Low - 'What Part of Me'
 Ones and Sixes (2015)

[91] Death Cab for Cutie - 'Information Travels Faster'
 The Photo Album (2001)

[90] Bright Eyes - 'If the Brakeman Turns My Way'
 Cassadaga (2007)

[89] Luke Sital-Singh - 'Nothing Stays the Same'
 The Fire Inside (2014)

[88] Wilco - 'You Satellite'
 Star Wars (2015)

[87] Tame Impala - 'Why Won't You Make Up Your Mind?'
 Innerspeaker (2010)

[86] Editors - 'All Sparks'
 The Back Room (2005)

[85] Arcade Fire - 'It's Never Over (Hey Orpheus)'
 Reflektor (2013)

[84] The Last Shadow Puppets - 'Standing Next to Me'
 The Age of the Understatement (2008)

[83] Blink-182 - 'Love Is Dangerous'
 Neighborhoods (2011)

[82] Sufjan Stevens - 'John My Beloved'
 Carrie and Lowell (2015)

[81] The Rural Alberta Advantage - 'The Dethbridge in Lethbridge'
 Hometowns (2009)

Zeven dagen lang (314)

13 t/m 19 februari

MAANDAG Hierom

Inzichtelijke reportage in Nieuwsuur vanavond over PVV-stemmers in traditionele PvdA-contreien. Ze zijn allemaal voor opvang van asielzoekers, sommigen helpen er zelfs actief aan mee, maar ze stemmen toch Wilders omdat ze zich genegeerd en benadeeld voelen door de regering.

DINSDAG EU

Het begint met veel animo, het eindigt met veel animositeit.

WOENSDAG Muziek

Beth Hart, 'Mechanical Heart' (2015) 

DONDERDAG Herr Schulz

René Cuperus vertelt in Met het oog op morgen dat Martin Schulz (SPD), die wij kennen als een van de vreselijkste eurocraten van Brussel, in Duitsland als een frisse politieke outsider wordt gezien, een onbeschreven blad. 

Hier was hij vorige week nog in het nieuws omdat hij als voorzitter van het Europees Parlement met geld smeet en aan vriendjespolitiek deed, daar is hij in het nieuws als de belangrijkste uitdager van Angela Merkel voor het bondskanselierschap. Opvallend, en ook wel een beetje beangstigend.

VRIJDAG Bruna

Het had zomaar gekund dat Bruna op een en dezelfde dag was overleden en failliet verklaard.

ZATERDAG Niet doormodderen

De euro heeft zijn langste tijd gehad, daar zijn de economen het wel over eens. Daarom in de Volkskrant vier scenario's hoe we de euro vaarwel kunnen zeggen:

1. Nexit: terug naar de gulden
2. Een sterke 'neuro'
3. Twee euro's, hard en zacht
4. Lexit: eruit, en dan linksaf

Alle vier de scenario's hebben voor- en nadelen, maar het domste is krampachtig aan de euro vast blijven houden, wat Rutte en Dijsselbloem doen. 'De euro als motor van de Europese samenwerking rammelt en rookt. Dat blijven negeren lost niets op. Wie zichzelf en zijn kiezers serieus neemt, zorgt dat er een nieuw motorblok klaar staat voor als deze het definitief begeeft. Het minste wat we kunnen doen is hardop nadenken over hoe zo'n leven na de euro eruit moet zien.'

ZONDAG Boer zoekt vrouw

Ik dacht, ik ken die Olke ergens van. Nu weet ik het weer: hij speelde in die TUI-reclame:

De bestuursvoorzitter, de columnist en de kroniekschrijver

Vrijdag las ik het 1163 pagina's tellende KL (2015) van Nicolaus Wachsmann uit. Dit boek, voluit getiteld KL. Een geschiedenis van de naziconcentratiekampen, is alom bejubeld als de langverwachte synthese van de talloze gespecialiseerde studies over de SS-kampen. 

  Wachsmann begint en eindigt zijn indrukwekkende verhaal met het relaas van Edgar Kupfer, die van november 1940 tot eind april 1945 in Dachau zat en er nauwgezet een kroniek bijhield van de gang van zaken in het kamp. Na de oorlog was er nauwelijks belangstelling voor zijn lot, laat staan voor zijn geschriften, en vertrok hij naar de VS en later Sardinië.

  In de jaren zestig moest Kupfer hemel en aarde bewegen om het pensioen van de Duitse overheid te ontvangen waar hij recht op had. Telkens werd het geld te laat uitbetaald, en in 1979 schreef Kupfer een brief aan de instanties: 'Ik word kotsmisselijk van dit leven. Het is voor alle partijen waarschijnlijk het beste als ik een eind aan mijn leven maak, dan bent u een lastpost kwijt en hoeft de overheid alleen nog de begrafenis te vergoeden.' (p. 825-826)

  Kupfer overleed uiteindelijk in 1991. 'Niemand die nog wist wat hij had meegemaakt', aldus Wachsmann.

  Ik had de lectuur van het boek nog niet helemaal verwerkt toen ik vernam van de ophef over een column op RTL Z met de omineuze titel 'We hebben een stemverbod voor ouderen nodig'.

  De columnist had een 'bestuursvoorzitter van een groot Nederlands bedrijf' gesproken die vond dat 55-plussers het stemrecht moest worden ontnomen. 55-plussers gaan immers spoedig dood, hebben geen toekomst meer en zullen dus bij het stemmen ook niet aan de toekomst denken - zo luidde kort samengevat de redenering. De columnist was het 'roerend' met de bestuursvoorzitter eens.

  Het kan de impact van KL zijn geweest, maar ik meende tussen de regels te lezen dat bestuursvoorzitter en columnist 55-plussers maar lastposten vonden die maar beter een einde aan hun toch al toekomstloze leven konden maken.

  Uiteraard werd er in de column verwezen naar de Brexit, die vooral door Britse ouderen werd gesteund. 'Het merendeel van de jongeren wilde juist blijven'. Ik heb eerder al laten zien dat het merendeel van de jongeren daar nogal banale en vooral weinig solidaire redenen voor bleek te hebben, maar vooral dat het merendeel van de jongeren het blijkbaar om het even was, want ze bleven in groten getale thuis.

  Beslissingen worden genomen door degenen die komen opdagen en wie komt opdagen zal ook gemakkelijker de uitslag kunnen accepteren als die tegenstrijdig is met de eigen voorkeuren.
  Alsof het zo moest zijn die dag zond Nieuwsuur 's avonds een reportage uit over de desinteresse in de politiek onder jongeren. Dieptepunt was de studente die het volgende zei:

  'Er spreekt mij niet echt wat aan. Ik heb niet echt wat gezien op de series en de dingen die wij kijken, ook niet op Facebook of zo. Als je dan een filmpje hebt op Facebook van een politieke partij die er wat minder leuk uitziet dan een filmpje van bijvoorbeeld eten, wat ik best wel leuk vind, dan ga ik liever eten kijken dan dat ik naar zoiets kijk. Dus ik heb er geen belang bij en er zijn geen dingen die me echt aanspreken.'

  Van de wel geëngageerde studenten vond de eerste het eng dat zo veel Nederlanders een probleem hadden met de multiculturele samenleving. Zelf dacht ze bij al het moois van de multiculturele samenleving bijvoorbeeld aan 'lekker Indonesisch eten'. En de tweede student was zeer pro-EU. Want je kon nu zo gemakkelijk Duitsland in rijden.
  Volgens de bestuursvoorzitter en de columnist denkt een oudere kiezer vooral 'aan wat hij heeft en wat hij kwijt kan raken'. Dat lijken me nu juist voortreffelijke criteria om je stemgedrag te bepalen. In het verleden ligt 'de kern van de cultuur, van de ethiek van belevenissen van mensen' om met Ruud Lubbers te spreken. De schandalige behandeling die de kroniekschrijver van Dachau ten deel viel kwam vooral voort uit de weigering van Duitsland om zich rekenschap te geven van het verleden. Pas na de Koude Oorlog is dat meer dan goed gekomen - maar toen was het voor Kupfer al te laat.
  Het probleem is volgens mij dat veel jongeren vooral een heden hebben, geen verleden maar ook nog geen toekomst. Dat is hen niet eens aan te rekenen.

  Ontwikkelingspsychologen hebben ontdekt dat het brein pas rond het 25ste levensjaar volgroeid is. Pas dan ben je op grond van je beleefde ervaringen, opgedane kennis en doorstane emoties in staat weloverwogen keuzes te maken en ben je voldoende toegerust om te anticiperen, om vooruit te kijken. Áls er dus al aan de stemgerechtigde leeftijd moet worden gemorreld, dan toch eerder aan de onderkant.

Zeven dagen lang (313)

6 t/m 12 februari

MAANDAG Dwaalspoor

'Het gelijkstellen van populisme aan rechts-extremisme en zelfs fascisme zet ons op een dwaalspoor. Juist in het gebruik van geweld onderscheidt het fascisme zich van het populisme, dat altijd opereert binnen de kaders van de parlementaire democratie.

Dit cruciale onderscheid wordt in het debat over het hedendaagse populisme vaak over het hoofd gezien. Sterker nog: politiek-correcte media en wetenschappers halen het fascisme uit de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw maar al te graag van stal. Zoals wijlen Theo van Gogh eens snedig opmerkte, was het antifascistische verzet na de oorlog aanmerkelijk heldhaftiger dan tijdens de bezettingsjaren.'

Populismekenner Hans Wansink in de Volkskrant

DINSDAG Muziek
The Association, 'Windy' (1967)

WOENSDAG Europisme

Donald Tusk pleit voor 'assertieve en spectaculaire stappen' om de Europese integratie 'naar een volgend niveau' te tillen en roept regeringsleiders op om op 25 maart bij de viering van zestig jaar Verdrag van Rome trouw te zweren aan de EU. 

Waanzin! Ewald Engelen dient Tusk in De Groene Amsterdammer krachtig van repliek: 'Het is wat mij betreft de meest expliciete demonstratie van het quasi-religieuze karakter dat Europese integratie voor de politieke elite heeft aangenomen. Euroscepsis niet bestrijden door de zorgen en problemen van de burgerij te adresseren maar door onderling een nieuwe belijdenis te doen aan het geloofsartikel van Europese integratie dat voor een groeiend deel van diezelfde burgerij meer en meer steen des aanstoots is geworden. Lijkt me een fantastische manier om de gapende kloof tussen kiezer en politiek te dichten, heren. En veel succes gewenst bij de komende verkiezingen met dit complot tegen de democratie!'

DONDERDAG Jinek

Peter R. de Vries bedient zich van agressieve intonatie om zijn gebrek aan argumentatie te verhullen.

VRIJDAG 1940

Bij de stelling in de Stemwijzer dat er een Europees leger moet komen heeft Artikel 1 van S. Simons als commentaar gegeven: 'De verdediging van "Nederland" is sinds 1940 een betekenisloos begrip. Onze toekomst en veiligheid liggen bij een Europees leger, zeker in de context van een minder betrouwbare Verenigde Staten.' 

Een intrigerende reactie. Even afgezien van dat tussen haakjes plaatsen van 'Nederland' waar ik al onpasselijk van word, roept het gekozen jaartal allerlei vragen op. Denkt S. Simons dat we nog steeds bezet zijn door Duitsland? Dat Nederland sindsdien nooit meer een soevereine staat is geworden? Vindt ze dat we het al die jaren zonder krijgsmacht hadden moeten doen? 

Artikel 1 negeert met deze reactie Artikel 97 van de Grondwet: '1. Ten behoeve van de verdediging en ter bescherming van de belangen van het Koninkrijk, alsmede ten behoeve van de handhaving en de bevordering van de internationale rechtsorde, is er een krijgsmacht. 2. De regering heeft het oppergezag over de krijgsmacht.'

ZATERDAG Hopelijk

Zorgwekkend nieuws in de ochtendjournaals: D66-, CDA-, GroenLinks- en PvdA-kiezers overwegen op 15 maart 'strategisch' VVD te gaan stemmen. Saskia van der Jagt (56, uit Utrecht) bijvoorbeeld zweeft tussen de linkse partijen, maar ze kiest mogelijk voor de VVD - 'al druist het tegen alles in waar ik voor sta, mijn waarden en mijn idealen' - om de PVV niet de grootste te laten worden. 

Krankzinnig, het enige wat je ermee bereikt is dat VVD én PVV straks zo groot worden dat ze samen gaan regeren, ook al heeft Rutte dat uitgesloten. 'In het verleden heeft hij al eens eerder gezegd niet met de PVV samen te gaan werken en dat gebeurde toen toch. Hopelijk houdt hij nu woord.'

Schrijnend, zo veel naïviteit. Ze bestaan dus echt, mensen die de naam Mark Rutte en de uitdrukking je aan je woord houden nog in één zin durven te gebruiken. PVV-stemmers worden vaak dom en gevaarlijk genoemd, maar het zijn mensen als Saskia van der Jagt die de democratie ondermijnen.

ZONDAG Swansea-Leicester

Vorig jaar rond deze tijd supporterde ik Leicester City in de hoop dat ze kampioen zouden worden, nu in de vrees dat ze zullen degraderen.

Huilen om Jesse Klaver

Aan onze vaderlandse universiteiten is GroenLinks traditioneel de favoriete partij onder de geleerde heren en dames.

  Dan ben ik toch benieuwd wat zij bij de komende verkiezingen gaan stemmen nu Jesse Klaver van de ooit zo redelijke partij een hysterische 'volksbeweging' heeft gemaakt, een belediging van je intelligentie.

  Sinds we wakker werden met Donald Trump regeert de angst voor een kopie van dat scenario in ons kleine kikkerlandje op 15 maart. Wilders is in dat draaiboek de laaglandse Trump, maar vlak ook Jesse Klaver niet uit.

  Qua wereldbeeld zijn het natuurlijk tegenpolen, maar qua manier van politiek bedrijven en campagne voeren zijn het vader en zoon. Nou ja, opa en kleinzoon.

  De kern van Trumps campagne was dat hij zich succesvol wist af te zetten tegen het politieke establishment door zich te presenteren als niet eenvoudigweg de volgende kandidaat van de oude partij, maar als de leidsman van een nieuwe burgerbeweging, 'the movement'.

  Precies dat is wat Klaver ook doet. Hij werpt zich op als de aanvoerder van een beweging, een partijoverstijgende 'beweging van hoop en optimisme' uitroepteken.

  Sinds Klaver tot boy wonder van links werd gebombardeerd is het hem nogal naar de bol gestegen. Ergens vorig jaar besteedde de NPO weer eens aandacht aan de periodiek terugkerende 'noodzaak' tot fuseren van de linkse partijen. Klaver werd erover geïnterviewd, maar opeens richtte het kereltje zich direct tot zijn linkse bentgenoten door recht de camera in te kijken en op te roepen tot progressieve samenwerking onder zijn leiding.

  Ik ga hem hier geen 'snotneus' noemen. Dat deed Vierdaagseverslaggever Fons de Poel immers al. Maar wat een potsierlijke aanmatiging.

  Het Algemeen Dagblad en de regionale kranten publiceerden afgelopen weekend een groot verhaal over de messias van de linkse kerk. Een ontluisterende reportage. Klaver kwam er bepaald niet uit naar voren als een authentieke persoonlijkheid, laat staan als een integer politicus. Veeleer als een merk, een marketingproduct - en het enge was dat Klaver en de zijnen geen moeite deden te verbergen dat dit ook precies de bedoeling was.

  De reportage leest als een verslag van de zoveelste talentenjacht op een commerciële televisiezender. Het kleffe omhelzen van zijn paladijnen de godganselijke avond, de boksgebaartjes voor hij het podium op gaat. Het is de politieke pendant van de emoporno. Er is geen inhoud, er is alleen buitenkant. Klaver is de politieke vertegenwoordiger van de Idols-generatie.

  'Er wordt zorgvuldig geboetseerd aan zijn imago door een team van getrouwen', lezen we. Dat team heet Team Jesse en 'Team Jesse wil graag de media-aandacht controleren'. Klaver heeft daartoe niet alleen de beschikking over woordvoerders maar ook over 'een legertje "beeldvoerders"'. Die groene riefenstahls moeten ervoor zorgen 'dat Klaver gunstig overkomt op camera en in internetfilmpjes'.

  GroenLinks organiseert ook allang geen partijbijeenkomsten meer, die heten tegenwoordig 'Jesse meetups'. De partij is sowieso geheel naar de achtergrond verdwenen, alles draait om het poppetje. De aanval op Rutte moet in de meetups vooral 'goed "geframed"' zijn.

  Er zijn er voor minder op de politieke mestvaalt gekieperd.

  Klaver jat teksten van Obama, kopieert het uiterlijk van Trudeau, bauwt de theorieën van Piketty na - die politiek overigens volstrekt onbruikbaar schijnen te zijn.

  Hij oogst niettemin succes met zijn mantra 'dat geluk "meer is dan economische groei"' en met zijn pleidooi voor 'het verkleinen van de "kloof tussen arm en rijk"'. Dat lijkt me sowieso al in tegenspraak met elkaar - als je immers meent dat geluk niet door economische factoren wordt bepaald, waarom zou je dan nog zo nodig die kloof tussen rijk en arm willen verkleinen.

  Zoals alle lijsttrekkers schreef ook Klaver in de aanloop naar de verkiezingen zijn visie op in een boekje: De empathische samenleving (De Bezige Bij, 107 blz.). Het zijn vensters op de toekomst, maar zonder raamwerk eromheen, zonder huis, zonder fundering. Geen noten, geen literatuuropgave, alleen gebakken lucht. Het ruikt misschien lekker maar het heeft in feite geen enkele substantie.

  Laten we allemaal wat aardiger zijn voor elkaar, de filosofie van de zandbak. Tegen zulk idyllisch idealisme is ook geen weerwerk mogelijk - wie is er niet voor hoop en optimisme, uiteraard juich ik meer empathie toe -, maar hoe Jessias met dat evangelie de woestijn van de politiek door wil trekken wordt hem nooit gevraagd.

  Wilders, die andere populist, wordt uitentreuren aangewreven dat hij wel steeds een grote mond opentrekt maar zelf niet met fatsoenlijke oplossingen komt, maar Klaver mag zijn kretologie ongehinderd de huiskamers in slingeren.

  Het is allemaal oudbakken wereldverbeteraarsjargon in een nieuwe, frisse verpakking. De geitenwollen sokken zijn vervangen door een hagelwit overhemd, maar de halfzachte opinies zijn dezelfde gebleven.

  Jesse Klaver is zijn zorgvuldig geboetseerde image, er zit verder niets achter. Het is honderd procent dikke nep, honderd decibel holle galm.

  Daarmee is hij GroenLinks in rap tempo tot een sekte aan het transformeren, getuige ook de semireligieuze reacties tijdens een meetup: 'Er waren mensen aan het huilen, man.' 

  Ik geef die vrouwen gelijk, zij het om een heel andere reden: het is inderdaad om te huilen zo bedroevend.

Zeven dagen lang (312)

30 januari t/m 5 februari

MAANDAG VI

Gertjan Verbeek: 'Ik deel nooit boetes uit.'

Over Gertjan Verbeek in Kees 't Hart, Het mooiste leven... Een seizoen bij sc Heerenveen (2006): 'De boetelijst is in de kleedkamer tegen de muur geplakt, Gj werkt hem steeds bij, je krijgt een boete wanneer je op een verkeerde plaats schoenen laat slingeren, wanneer je je spullen niet opruimt, onterecht opbelt, verkeerde schoenen aanhebt etc.' (p. 193)

DINSDAG Jack

Jack Keijzer verloor zijn zoon door een liquidatie in het drugsmilieu en sindsdien kennen we hem allemaal van tv als onvermoeibare strijder tegen drugs en voor spreekrecht voor nabestaanden.

Vorig jaar verloor hij ook zijn tweede zoon, door zelfdoding. Lees het hartverscheurende verhaal van Menno van Dongen in de Volkskrant.

WOENSDAG Positiebepaling

Welke kans is groter: dat je wanneer je 's ochtends wakker wordt leest: 'TRUMP BEGINT NUCLEAIRE OORLOG', of dat je leest 'PRESIDENT TRUMP DOODGESCHOTEN'?

DONDERDAG Joker

Kwade tongen beweren dat Trump na zijn democratische verkiezing nu achter de schermen met een coup bezig is. Ik weet het niet. Er is al een Wikipedialemma over, maar ik snap er helemaal niks van.

VRIJDAG Kutbever

Ik vind dat elke reclame die door die blije eikel Johan Fretz wordt ingesproken automatisch voor een Loden Loekie moet worden genomineerd.

ZATERDAG Muziek
The O'Jays, 'Back Stabbers' (1972)

ZONDAG Buitenhof

Jeroen Smit prijst in 'Schuim & as' de Amerikaanse journalistiek omdat die zich heeft voorgenomen vaker het land in te trekken om naar de mensen te luisteren.

Ik wens ze veel succes. In Nederland doet Wierd Duk dat al op zeer integere wijze, met verhalen in het AD en de regionale dagbladen die soms somber stemmen en soms juist hoop geven, maar als je ziet wat Duk voor bagger over zich heen krijgt van de meningen-gestapo... verschrikkelijk, dat is echt schandalig.

Ambacht

Jongeren gaan op 15 maart massaal op de PVV stemmen, zo blijkt uit onderzoek onder kiesgerechtigden uit de leeftijdsgroep 18-25 jaar.

  21% van deze groep heeft een voorkeur voor de PVV, dat is drie keer zoveel als voor enig andere partij: GroenLinks en VVD volgen met respectievelijk 7% en 6%.

  Een mogelijke verklaring is dat jongeren de praktijkdeskundigen zijn: op school, in het uitgaansleven, op de sportclubs ondervinden ze de demografische verschuivingen aan den lijve. Voor hen is de multiculturele samenleving bovendien een gegeven, zowel de zegeningen als de bedreigingen, en nauwelijks nog een taboeonderwerp zoals nog maar al te vaak in de media en de politiek het geval is.

  Een andere verklaring stelt juist dat jongeren vandaag de dag geen enkele voeling meer hebben met wat er speelt in de samenleving sinds ze geen televisie meer kijken (kranten lazen ze al niet meer) maar slechts nog via de grillige sociale media met de grotemensenwereld in verbinding staan - het 'nepnieuws' van Facebook.

  Die wereldvreemdheid is ook een gevolg van woekering van woord en beeld in de digitale era. Jongeren blijken namelijk moeite te hebben het ongebreidelde aanbod van nieuws (overload aan content, zoals dat tegenwoordig heet) te filteren.

  Ze volgen het nieuws alleen nog om mee te kunnen praten, aldus een RTL-medewerkster die er onderzoek naar deed: 'Ze willen niet voor schut staan omdat ze niet weten wat er speelt. Ze willen weten wat hun vrienden lezen. Tegelijk worstelen ze met een overload aan content. Er komt zoveel op ze af. Ze missen een filter.'

  Tja, denk ik dan, en mij maar uitlachen om mijn trouw aan Teletekst.

  Mark Misérus schreef vorige week in de Volkskrant een mooi artikel over de onverminderde populariteit van Teletekst, dat in veel andere landen al verdwenen is. Daar hebben de publieke omroepen overhaast gehandeld en de digitale mogelijkheden genegeerd. Want het is de app die Teletekst toekomstbestendig maakt, met 619.000 unieke bezoekers gemiddeld per dag.

  Op zondag raadplegen ruim 800.000 mensen de voetbalpagina's. Op de dag dat Donald Trump tot president verkozen werd waren het er 2 miljoen.

  Teletekst is bondig, braaf en objectiever dan al het andere. Een filter zonder fratsen. 'Hier geen foto's, filmpjes en advertenties die de aandacht van de boodschap afleiden. Geen slecht onderbouwde meningen, godwins, scheldkanonnades en doodsbedreigingen. Teletekst is niet links en niet rechts, is progressief noch conservatief. Het is rechttoe-rechtaan, hardcore nieuws, de servicepagina's daargelaten.'

  Dat vat het vrij aardig samen. Vooral van die advertenties, fijn dat iemand anders het ook eens opmerkt. En nog nooit is er iemand in geslaagd in te breken: 'Teletekst is oldskool hufterproof.'

  Teletekst is ook een doorlopende ode aan de taal. De creativiteit van de koppen, en de schoonheid van het woordbeeld bijvoorbeeld. Zo moet de teletekstredacteur ervoor zorgen dat de regels zo veel mogelijk vollopen: 'de nieuws- en sportberichten bestaan uit drie alinea's die bij voorkeur netjes uitlijnen. Want dat vinden bepaalde teleteksters nogal belangrijk, dat de regels mooi vollopen.' Misérus schrijft het hier enigszins smalend op, zo lijkt het, maar het is natuurlijk een vorm van taalvirtuositeit.

  De ruimte om zo volledig mogelijk te zijn is beperkt. 'Het is een ambacht', aldus een NOS'er. Dat is het, een ambacht. Graag meer aandacht voor het ambacht. In der Beschränkung zeigt sich erst der Meister.

  De partij die Teletekst in de nationale inventaris immaterieel cultureel erfgoed wil opnemen krijgt 15 maart mijn stem.