21 t/m 27 juni
ZONDAG Klaartje Polak
Clairy Polak introduceert in Het filosofische kwintet een gast: 'van de Universiteit van Tilburg, die zichzelf graag Tilburg University noemt, maar daar doen wij lekker niet aan mee.'
Nu al Televisievrouw van het jaar, die Clairy.
MAANDAG One blood
Boeiende documentaire over Satudarah. Ben wel benieuwd wat die motormuizen zich er zelf van hadden voorgesteld. Een charmeoffensief kun je het toch niet echt noemen.
Hoogtepuntje: lid dat al gezeten heeft voor moord en nu weer voor doodslag moet voorkomen die uitroept: 'Edelachtbare, is er dan helemaal geen recht meer in dit land?!'
Curieus trouwens dat Mick Harren staat te zingen in het clubhuis, je verwacht toch eerder een Justine Pelmelay.
DINSDAG Scottish cuisine
Er is die sketch van New Kids waarin de snackbarhouder een Bounty in de frituur gooit. Maar in Schotland staat de gefrituurde Mars serieus op de kaart, zo weet Joris van de Wier ons te vertellen.
WOENSDAG Slothoofdstuk
Remco Campert dient uiterlijk 2017 het tijdelijke voor het eeuwige te verwisselen, zo heeft zijn uitgever beslist.
DONDERDAG Koud
De PvdA wil geen gas uit Rusland importeren, want Poetin. 'Je moet bereid zijn keuzes te maken die misschien wel pijn doen', aldus volksvertegenwoordiger Servaes. Typisch PvdA, er ís al een keuze gemaakt, namelijk de Groningse gaskraan dichtdraaien. Maar het enige serieuze alternatief mag dus ook al niet. Ik ga investeren in elektrische kacheltjes, dat wordt een groeimarkt.
VRIJDAG Niet koud
Tsipras en Varoufakis stappen uit de onderhandelingen met de Eurogroep. Kijk, daar hebben we er twee die wél al een gasdeal met Rusland gesloten hebben.
ZATERDAG Tour
De heren geven Vincenzo Nibali een kussen met de beroemde quote van Joop Zoetemelk ('De Tour win je in bed') in het Italiaans, stoppen een Kindersurprise in het etenszakje van Koen de Kort en bepalen dat Kurt van de Wouwer de Tour de France van 1999 heeft gewonnen.
Bureau Sport is ook nu weer met afstand het origineelste sportprogramma.
zaterdag 27 juni 2015
donderdag 25 juni 2015
Excuses
Het EO-programma Hufterproef zette een vrouw neer als racist terwijl ze het juist opnam voor een moslima die discriminerende opmerkingen naar haar hoofd geslingerd kreeg.
Ophef! Marc Dik, creatief directeur van producent Skyhigh TV, bood zijn excuses aan. 'Wij zouden deze mevrouw nooit moedwillig kwetsen.'
Hans de Boer, VNO-NCW-voorzitter, noemde in een interview met de Volkskrant een deel van de uitkeringsgerechtigden 'labbekakken' en 'slappelingen'.
Beroering! Een dag later bood De Boer zijn excuses aan. 'Het spijt me oprecht als ik mensen daarmee heb gekwetst.'
Pier Eringa, topman van ProRail, sprak in een toespraak zijn ergernis uit over het feit dat zelfmoordenaars zo vaak in de spits voor de trein springen: 'Als ik na een zelfmoord een smsje krijg, denk ik: verdorie, waarom niet een minder druk tijdstip uitgekozen?'
Consternatie! Een dag later bood Eringa zijn excuses aan. Hij had 'niemand willen kwetsen' met zijn uitspraak.
Na de zomer van de haat vorig jaar lijken we dit jaar weer fijn terug in onze nationale cocon. Poetin houdt zich al een tijdje koest, zijn separatisten idem dito, Hamas vuurt niet langer dagelijks raketten vanuit Gaza op Israël af. Alleen ISIS laat zijn gruwelijkheden in reprise gaan - maar de journaals besteden er geen aandacht meer aan, vreemd genoeg. Nee, we hobbelen weer van nationaal incident naar nationaal incident.
Ik zie een patroon. Iemand doet een gepeperde uitspraak, mensen zijn op hun tenen getrapt, op hoge poten worden excuses geëist, verpakt in standaardfrasen komen die er - en we gaan weer over tot de orde van de dag.
Ik blijf niet graag achter.
De politievakbonden bijvoorbeeld. Wat een lamstralen! De CAO-onderhandelingen verlopen stroef en nu willen ze de Tour de France hinderen wanneer de karavaan door Rotterdam trekt. De zoveelste hemeltergende provocatie van voorman Gerrit van de Kamp, wiens plofkop onderhand vaker op tv is dan de centenbak van Peter R. de Vries.
Of mensen die een festival of ander evenement bezoeken met een selfiestok. Wat zeg ik, mensen met een selfiestok überhaupt. Zulke irritante figuren moeten toch acuut aan de geestelijke gezondheidszorg worden toevertrouwd!
Verder erger ik me aan dagjesLimburgers die in de ochtendspits per trein naar Amsterdam reizen en in de avondspits weer terug. Als ik weer eens moet staan, denk ik: verdorie, waarom niet een minder druk tijdstip uitgekozen?
Zo. Ik heb gezegd.
Morgen of overmorgen kom ik met excuses en dat het niet kwetsend was bedoeld.
Maar alleen als er ophef komt.
Ophef! Marc Dik, creatief directeur van producent Skyhigh TV, bood zijn excuses aan. 'Wij zouden deze mevrouw nooit moedwillig kwetsen.'
Hans de Boer, VNO-NCW-voorzitter, noemde in een interview met de Volkskrant een deel van de uitkeringsgerechtigden 'labbekakken' en 'slappelingen'.
Beroering! Een dag later bood De Boer zijn excuses aan. 'Het spijt me oprecht als ik mensen daarmee heb gekwetst.'
Pier Eringa, topman van ProRail, sprak in een toespraak zijn ergernis uit over het feit dat zelfmoordenaars zo vaak in de spits voor de trein springen: 'Als ik na een zelfmoord een smsje krijg, denk ik: verdorie, waarom niet een minder druk tijdstip uitgekozen?'
Consternatie! Een dag later bood Eringa zijn excuses aan. Hij had 'niemand willen kwetsen' met zijn uitspraak.
Na de zomer van de haat vorig jaar lijken we dit jaar weer fijn terug in onze nationale cocon. Poetin houdt zich al een tijdje koest, zijn separatisten idem dito, Hamas vuurt niet langer dagelijks raketten vanuit Gaza op Israël af. Alleen ISIS laat zijn gruwelijkheden in reprise gaan - maar de journaals besteden er geen aandacht meer aan, vreemd genoeg. Nee, we hobbelen weer van nationaal incident naar nationaal incident.
Ik zie een patroon. Iemand doet een gepeperde uitspraak, mensen zijn op hun tenen getrapt, op hoge poten worden excuses geëist, verpakt in standaardfrasen komen die er - en we gaan weer over tot de orde van de dag.
Ik blijf niet graag achter.
De politievakbonden bijvoorbeeld. Wat een lamstralen! De CAO-onderhandelingen verlopen stroef en nu willen ze de Tour de France hinderen wanneer de karavaan door Rotterdam trekt. De zoveelste hemeltergende provocatie van voorman Gerrit van de Kamp, wiens plofkop onderhand vaker op tv is dan de centenbak van Peter R. de Vries.
Of mensen die een festival of ander evenement bezoeken met een selfiestok. Wat zeg ik, mensen met een selfiestok überhaupt. Zulke irritante figuren moeten toch acuut aan de geestelijke gezondheidszorg worden toevertrouwd!
Verder erger ik me aan dagjesLimburgers die in de ochtendspits per trein naar Amsterdam reizen en in de avondspits weer terug. Als ik weer eens moet staan, denk ik: verdorie, waarom niet een minder druk tijdstip uitgekozen?
Zo. Ik heb gezegd.
Morgen of overmorgen kom ik met excuses en dat het niet kwetsend was bedoeld.
Maar alleen als er ophef komt.
zaterdag 6 juni 2015
Zeven dagen lang (251)
31 mei t/m 6 juni
ZONDAG Naming
TOP Oss haalt Xavier Mous uit de jeugd van Ajax. Een andere jeugdkeeper van de Amsterdammers heet Mickey van der Hart. Toch jammer dat die twee nooit van voornaam hebben geruild.
MAANDAG De barbaren boven ons
Tegen beter weten in blijf ik hopen dat dit artikel eigenlijk voor De Speld was bedoeld.
DINSDAG Kers
Vorig jaar kwam er na het smakelijke nacompetitieslot nog een onverwacht toetje met de Schotse play-off om promotie/degradatie Hibernian-Hamilton, een thriller. Dit jaar bestaat het dessert uit 1860 München-Holstein Kiel, om promotie/degradatie tussen de 2.Bundesliga en de 3.Bundesliga. Stadion tot de nok toe gevuld met 57000 toeschouwers! 1860 München buigt in de absolute slotfase puur op karakter een achterstand om in een 2-1-zege en handhaaft zich.
WOENSDAG Taart
Robert Maaskant blijft toch trainer van NAC, dolgelukkige supporters brengen hem taart. Die fans in Breda geven een geheel nieuwe dimensie aan het begrip 'Stockholm Syndroom'...
DONDERDAG Drs. Boekestijn deelt zijn wijsheid met het volk
Ik kijk nu al uit naar de nieuwe roman van Jeroen Brouwers over seksueel misbruik in boeddhistische tempels. Eerste zin: 'De soepjurk irriteert mijn huid.'
ZATERDAG Staan
Het eerste nummer van Staantribune. Hét magazine over voetbalcultuur is verschenen! En het is een werkelijk oogverblindend mooie uitgave geworden.
Ik zou de makers deze prachtregels van Jules Deelder, op zijn manier zelf ook een icoon van voetbalcultuur, als motto willen aanbevelen:
ZONDAG Naming
TOP Oss haalt Xavier Mous uit de jeugd van Ajax. Een andere jeugdkeeper van de Amsterdammers heet Mickey van der Hart. Toch jammer dat die twee nooit van voornaam hebben geruild.
MAANDAG De barbaren boven ons
Tegen beter weten in blijf ik hopen dat dit artikel eigenlijk voor De Speld was bedoeld.
DINSDAG Kers
Vorig jaar kwam er na het smakelijke nacompetitieslot nog een onverwacht toetje met de Schotse play-off om promotie/degradatie Hibernian-Hamilton, een thriller. Dit jaar bestaat het dessert uit 1860 München-Holstein Kiel, om promotie/degradatie tussen de 2.Bundesliga en de 3.Bundesliga. Stadion tot de nok toe gevuld met 57000 toeschouwers! 1860 München buigt in de absolute slotfase puur op karakter een achterstand om in een 2-1-zege en handhaaft zich.
WOENSDAG Taart
Robert Maaskant blijft toch trainer van NAC, dolgelukkige supporters brengen hem taart. Die fans in Breda geven een geheel nieuwe dimensie aan het begrip 'Stockholm Syndroom'...
DONDERDAG Drs. Boekestijn deelt zijn wijsheid met het volk
Bekwaamheid van mens voor gerechtigheid maakt democratie mogelijk; maar neiging van mens tot ongerechtigheid maakt democratie noodzakelijk
— Arend Jan Boekestijn (@ajboekestijn) 30 mei 2015
VRIJDAG Maar yogi, wat doet u nu?Ik kijk nu al uit naar de nieuwe roman van Jeroen Brouwers over seksueel misbruik in boeddhistische tempels. Eerste zin: 'De soepjurk irriteert mijn huid.'
ZATERDAG Staan
Het eerste nummer van Staantribune. Hét magazine over voetbalcultuur is verschenen! En het is een werkelijk oogverblindend mooie uitgave geworden.
Ik zou de makers deze prachtregels van Jules Deelder, op zijn manier zelf ook een icoon van voetbalcultuur, als motto willen aanbevelen:
Ik sta dus ik benKoop die shit, mensen!
zegt in 't Hollands
meer over wezen
en zijn dan Descartes
ooit bedenken kon
in 't Latijn.
maandag 1 juni 2015
Maaskant en de apotheose
Hans Gerritsen, de burgemeester van Haaksbergen, stapte vorige week woensdag op naar aanleiding van het dodelijke ongeval met de monstertruck, in september vorig jaar. De vergunning voor het evenement deugde niet, en hoewel Gerritsen de vergunning zelf nooit onder ogen heeft gehad, moet hij als politiek eindverantwoordelijke toch het veld ruimen.
Ik moest aan Gerritsen denken toen ik gistermiddag Robert Maaskant voor de camera's van FOX zag staan oreren. De trainer was zojuist met NAC Breda gedegradeerd uit de eredivisie en kondigde aan dat hij zijn ontslag zou indienen bij het bestuur omdat hij nu eenmaal de eindverantwoordelijke was. Het was een heel slinkse manier, zoals alles wat Robert Blaaskaak doet doortrapt is, om zijn gezicht te redden.
Maaskant doet nu net of zijn vertrek op louter formele gronden geschiedt. Zoals Gerritsen de vergunning niet had gezien maar wel uit hoofde van zijn functie verantwoordelijk was, zo zou Maaskant geen schuld hebben aan de wanprestatie van zijn ploeg maar als hoofdtrainer alleen de formele verantwoordelijkheid voor het echec dragen.
De waarheid is dat hij aan alle kanten gefaald heeft. Hij nam in de winterstop het roer in Breda over en verbood zijn ploeg nog langer te voetballen. Maaskant parkeerde de bus voor het eigen doel en gokte op de counter met de levensgevaarlijke Tighadouini. Zo'n antivoetbaltactiek is misschien te rechtvaardigen als handhaving op het spel staat, maar wanneer dat vervolgens niet lukt, dan is de enig mogelijke conclusie dat je helemaal niks bereikt hebt met je angsthazenvoetbal.
NAC zou twaalfde worden, blufte Maaskant in januari. Toen dat al snel een brug te ver bleek, werd directe handhaving het doel, maar thuis konden de Bredanaren in twee avondjes NAC niet eens van de directe concurrenten Dordrecht en Heracles winnen. In de nacompetitie werd VVV nog wel op de counter bedwongen, maar Roda JC was over twee wedstrijden duidelijk de betere partij.
Dan kun je nog wel drooghuilend een ronde langs de tribunes maken - supporters zijn nu eenmaal gemakkelijk te lijmen, zeker in Breda -, maar je bent simpelweg met het volle gewicht van je ego door het ijs gezakt.
Het moet gezegd: NAC-Roda JC was een thriller met alles erop en eraan. Dubieuze doelpunten, twaalf gele kaarten en twee rode, ballen op paal en lat, uitblinkers en schlemielen, scrimmages voor de beide doelen in de absolute slotfase van de reguliere speeltijd, Frank Demouge die zo slecht invalt dat als zijn beoordeling in temperatuur zou worden uitgedrukt in Friesland de rayonhoofden bij elkaar zouden komen, maar die dan wel de assist voor de 1-2 levert... kortom: een zinderende apotheose van het seizoen.
En dan vergeet ik nog de hoofdrol voor Franciscus Timmermans! Een vlammende motivatiespeech verzorgen, klodders Bredaas speeksel trotseren, en na het laatste fluitsignaal een one man pitch invasion ondernemen. Ik zei het tegen jullie!!
Meer en meer wordt die slotdag van de play-offs het hoogtepunt van het voetbaljaar. Ieder jaar zit je eind mei weer op het puntje van je stoel en is de ene ontknoping nog heroïscher, knotsgekker en dramatischer dan de andere.
In 2009 met Cambuur dat in de 119e minuut via een penalty langszij Roda komt en een strafschopserie afdwingt maar daarin alle penalty's mist... in 2010 met die niet eens fatsoenlijk samen te vatten slotfase bij Sparta-Excelsior. Een poging: Excelsior krijgt bij 0-0 kort voor tijd een penalty, heel Sparta waant zich gedegradeerd, maar Guyon Fernandez mist; Sparta juicht, scoort zelf diep in de blessuretijd de 1-0 en is in de zevende hemel, maar na de aftrap schiet uitgerekend Fernandez namens Excelsior uit een onmogelijke hoek de 1-1 binnen en daalt Sparta alsnog af. (ZIE)
In 2011 met FC Groningen dat een 5-1 nederlaag tegen ADO uit de heenronde moet goedmaken en dan doodleuk ook met 5-1 wint, om na strafschoppen alsnog te verliezen... in 2012 met de koelkasten, brandblussers en bevroren frikadellen gooiende Bosschenaren bij Willem II... in 2013 met de tergend langzaam binnen hobbelende vrije trap van Fledderus die Roda in extremis in de eredivisie houdt en Sparta - opnieuw Sparta - in rouw dompelt... in 2014 met de goal van Korte vanaf de middenlijn die de promotie van Dordrecht bezegelt - en wéér ten koste van Sparta...
De finale van de Champions League geldt officieel als het sluitstuk van het seizoen, maar het is in wezen een exclusief feestje voor de nouveaux riches van het moderne voetbal, van de verderfelijke commercialisering en geldsmijterij die het hedendaagse topvoetbal tot een speeltje van hele en halve maffiosi hebben gemaakt.
De slotdag van de vaderlandse nacompetitie druipt daarentegen van de romantiek en de dramatiek, biedt euforie en agonie in gelijke rijke proporties, is de leverancier van jongensboekverhalen en supporterstrauma's, kortom: van het ware voetbal.
Ik moest aan Gerritsen denken toen ik gistermiddag Robert Maaskant voor de camera's van FOX zag staan oreren. De trainer was zojuist met NAC Breda gedegradeerd uit de eredivisie en kondigde aan dat hij zijn ontslag zou indienen bij het bestuur omdat hij nu eenmaal de eindverantwoordelijke was. Het was een heel slinkse manier, zoals alles wat Robert Blaaskaak doet doortrapt is, om zijn gezicht te redden.
Maaskant doet nu net of zijn vertrek op louter formele gronden geschiedt. Zoals Gerritsen de vergunning niet had gezien maar wel uit hoofde van zijn functie verantwoordelijk was, zo zou Maaskant geen schuld hebben aan de wanprestatie van zijn ploeg maar als hoofdtrainer alleen de formele verantwoordelijkheid voor het echec dragen.
De waarheid is dat hij aan alle kanten gefaald heeft. Hij nam in de winterstop het roer in Breda over en verbood zijn ploeg nog langer te voetballen. Maaskant parkeerde de bus voor het eigen doel en gokte op de counter met de levensgevaarlijke Tighadouini. Zo'n antivoetbaltactiek is misschien te rechtvaardigen als handhaving op het spel staat, maar wanneer dat vervolgens niet lukt, dan is de enig mogelijke conclusie dat je helemaal niks bereikt hebt met je angsthazenvoetbal.
NAC zou twaalfde worden, blufte Maaskant in januari. Toen dat al snel een brug te ver bleek, werd directe handhaving het doel, maar thuis konden de Bredanaren in twee avondjes NAC niet eens van de directe concurrenten Dordrecht en Heracles winnen. In de nacompetitie werd VVV nog wel op de counter bedwongen, maar Roda JC was over twee wedstrijden duidelijk de betere partij.
Dan kun je nog wel drooghuilend een ronde langs de tribunes maken - supporters zijn nu eenmaal gemakkelijk te lijmen, zeker in Breda -, maar je bent simpelweg met het volle gewicht van je ego door het ijs gezakt.
Het moet gezegd: NAC-Roda JC was een thriller met alles erop en eraan. Dubieuze doelpunten, twaalf gele kaarten en twee rode, ballen op paal en lat, uitblinkers en schlemielen, scrimmages voor de beide doelen in de absolute slotfase van de reguliere speeltijd, Frank Demouge die zo slecht invalt dat als zijn beoordeling in temperatuur zou worden uitgedrukt in Friesland de rayonhoofden bij elkaar zouden komen, maar die dan wel de assist voor de 1-2 levert... kortom: een zinderende apotheose van het seizoen.
En dan vergeet ik nog de hoofdrol voor Franciscus Timmermans! Een vlammende motivatiespeech verzorgen, klodders Bredaas speeksel trotseren, en na het laatste fluitsignaal een one man pitch invasion ondernemen. Ik zei het tegen jullie!!
Meer en meer wordt die slotdag van de play-offs het hoogtepunt van het voetbaljaar. Ieder jaar zit je eind mei weer op het puntje van je stoel en is de ene ontknoping nog heroïscher, knotsgekker en dramatischer dan de andere.
In 2009 met Cambuur dat in de 119e minuut via een penalty langszij Roda komt en een strafschopserie afdwingt maar daarin alle penalty's mist... in 2010 met die niet eens fatsoenlijk samen te vatten slotfase bij Sparta-Excelsior. Een poging: Excelsior krijgt bij 0-0 kort voor tijd een penalty, heel Sparta waant zich gedegradeerd, maar Guyon Fernandez mist; Sparta juicht, scoort zelf diep in de blessuretijd de 1-0 en is in de zevende hemel, maar na de aftrap schiet uitgerekend Fernandez namens Excelsior uit een onmogelijke hoek de 1-1 binnen en daalt Sparta alsnog af. (ZIE)
In 2011 met FC Groningen dat een 5-1 nederlaag tegen ADO uit de heenronde moet goedmaken en dan doodleuk ook met 5-1 wint, om na strafschoppen alsnog te verliezen... in 2012 met de koelkasten, brandblussers en bevroren frikadellen gooiende Bosschenaren bij Willem II... in 2013 met de tergend langzaam binnen hobbelende vrije trap van Fledderus die Roda in extremis in de eredivisie houdt en Sparta - opnieuw Sparta - in rouw dompelt... in 2014 met de goal van Korte vanaf de middenlijn die de promotie van Dordrecht bezegelt - en wéér ten koste van Sparta...
De finale van de Champions League geldt officieel als het sluitstuk van het seizoen, maar het is in wezen een exclusief feestje voor de nouveaux riches van het moderne voetbal, van de verderfelijke commercialisering en geldsmijterij die het hedendaagse topvoetbal tot een speeltje van hele en halve maffiosi hebben gemaakt.
De slotdag van de vaderlandse nacompetitie druipt daarentegen van de romantiek en de dramatiek, biedt euforie en agonie in gelijke rijke proporties, is de leverancier van jongensboekverhalen en supporterstrauma's, kortom: van het ware voetbal.
Abonneren op:
Posts (Atom)