Hans Gerritsen, de burgemeester van Haaksbergen, stapte vorige week woensdag op naar aanleiding van het dodelijke ongeval met de monstertruck, in september vorig jaar. De vergunning voor het evenement deugde niet, en hoewel Gerritsen de vergunning zelf nooit onder ogen heeft gehad, moet hij als politiek eindverantwoordelijke toch het veld ruimen.
Ik moest aan Gerritsen denken toen ik gistermiddag Robert Maaskant voor de camera's van FOX zag staan oreren. De trainer was zojuist met NAC Breda gedegradeerd uit de eredivisie en kondigde aan dat hij zijn ontslag zou indienen bij het bestuur omdat hij nu eenmaal de eindverantwoordelijke was. Het was een heel slinkse manier, zoals alles wat Robert Blaaskaak doet doortrapt is, om zijn gezicht te redden.
Maaskant doet nu net of zijn vertrek op louter formele gronden geschiedt. Zoals Gerritsen de vergunning niet had gezien maar wel uit hoofde van zijn functie verantwoordelijk was, zo zou Maaskant geen schuld hebben aan de wanprestatie van zijn ploeg maar als hoofdtrainer alleen de formele verantwoordelijkheid voor het echec dragen.
De waarheid is dat hij aan alle kanten gefaald heeft. Hij nam in de winterstop het roer in Breda over en verbood zijn ploeg nog langer te voetballen. Maaskant parkeerde de bus voor het eigen doel en gokte op de counter met de levensgevaarlijke Tighadouini. Zo'n antivoetbaltactiek is misschien te rechtvaardigen als handhaving op het spel staat, maar wanneer dat vervolgens niet lukt, dan is de enig mogelijke conclusie dat je helemaal niks bereikt hebt met je angsthazenvoetbal.
NAC zou twaalfde worden, blufte Maaskant in januari. Toen dat al snel een brug te ver bleek, werd directe handhaving het doel, maar thuis konden de Bredanaren in twee avondjes NAC niet eens van de directe concurrenten Dordrecht en Heracles winnen. In de nacompetitie werd VVV nog wel op de counter bedwongen, maar Roda JC was over twee wedstrijden duidelijk de betere partij.
Dan kun je nog wel drooghuilend een ronde langs de tribunes maken - supporters zijn nu eenmaal gemakkelijk te lijmen, zeker in Breda -, maar je bent simpelweg met het volle gewicht van je ego door het ijs gezakt.
Het moet gezegd: NAC-Roda JC was een thriller met alles erop en eraan. Dubieuze doelpunten, twaalf gele kaarten en twee rode, ballen op paal en lat, uitblinkers en schlemielen, scrimmages voor de beide doelen in de absolute slotfase van de reguliere speeltijd, Frank Demouge die zo slecht invalt dat als zijn beoordeling in temperatuur zou worden uitgedrukt in Friesland de rayonhoofden bij elkaar zouden komen, maar die dan wel de assist voor de 1-2 levert... kortom: een zinderende apotheose van het seizoen.
En dan vergeet ik nog de hoofdrol voor Franciscus Timmermans! Een vlammende motivatiespeech verzorgen, klodders Bredaas speeksel trotseren, en na het laatste fluitsignaal een one man pitch invasion ondernemen. Ik zei het tegen jullie!!
Meer en meer wordt die slotdag van de play-offs het hoogtepunt van het voetbaljaar. Ieder jaar zit je eind mei weer op het puntje van je stoel en is de ene ontknoping nog heroïscher, knotsgekker en dramatischer dan de andere.
In 2009 met Cambuur dat in de 119e minuut via een penalty langszij Roda komt en een strafschopserie afdwingt maar daarin alle penalty's mist... in 2010 met die niet eens fatsoenlijk samen te vatten slotfase bij Sparta-Excelsior. Een poging: Excelsior krijgt bij 0-0 kort voor tijd een penalty, heel Sparta waant zich gedegradeerd, maar Guyon Fernandez mist; Sparta juicht, scoort zelf diep in de blessuretijd de 1-0 en is in de zevende hemel, maar na de aftrap schiet uitgerekend Fernandez namens Excelsior uit een onmogelijke hoek de 1-1 binnen en daalt Sparta alsnog af. (ZIE)
In 2011 met FC Groningen dat een 5-1 nederlaag tegen ADO uit de heenronde moet goedmaken en dan doodleuk ook met 5-1 wint, om na strafschoppen alsnog te verliezen... in 2012 met de koelkasten, brandblussers en bevroren frikadellen gooiende Bosschenaren bij Willem II... in 2013 met de tergend langzaam binnen hobbelende vrije trap van Fledderus die Roda in extremis in de eredivisie houdt en Sparta - opnieuw Sparta - in rouw dompelt... in 2014 met de goal van Korte vanaf de middenlijn die de promotie van Dordrecht bezegelt - en wéér ten koste van Sparta...
De finale van de Champions League geldt officieel als het sluitstuk van het seizoen, maar het is in wezen een exclusief feestje voor de nouveaux riches van het moderne voetbal, van de verderfelijke commercialisering en geldsmijterij die het hedendaagse topvoetbal tot een speeltje van hele en halve maffiosi hebben gemaakt.
De slotdag van de vaderlandse nacompetitie druipt daarentegen van de romantiek en de dramatiek, biedt euforie en agonie in gelijke rijke proporties, is de leverancier van jongensboekverhalen en supporterstrauma's, kortom: van het ware voetbal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten