Het TOP-jaar 11/12

Supporter zijn van TOP/FC Oss betekent niet alleen een chronisch gebrek aan sportieve glorie (nog nooit eredivisie gespeeld), maar ook een lange zomerstop om te overleven. Afgelopen vrijdag, het was nog april, werd alweer de laatste wedstrijd van het seizoen gespeeld. Met de 0-2 tegen MVV ging de spreekwoordelijke nachtkaars - 1 punt uit de laatste 7 wedstrijden - in stijl uit.

Toch kan gesproken worden van een uitermate succesvol seizoen. Het was immers het jaar van de terugkeer in het betaalde voetbal na een jaar Topklasse, iets wat velen na de degradatie in 2010 niet meer voor mogelijk hielden. Door het verlies aan inkomsten stond degraderen uit het betaalde voetbal voor de financieel instabiele eerstedivisieclubs immers gelijk aan de definitieve nekslag, zo luidde de algemene opinie. Maar FC Oss bleef bestaan, behaalde de titel en werd zo de eerste herintreder op sportieve gronden.

Dat een nieuwe degradatie feitelijk het hele seizoen ver weg is geweest, bewijst nog maar eens wat een prestatie van formaat trainer Dirk Heesen de voorbije twee seizoenen heeft geleverd. Het met gezang, vuurwerk en een groot spandoek opgeluisterde afscheid afgelopen vrijdag na veertien jaar trouwe dienst – als speler, jeugdtrainer, assistent-trainer en hoofdverantwoordelijke – was dan ook dikverdiend.
Het seizoen in tien persoonlijke momenten:

1.De avond van het jaar (FC Oss – Go Ahead Eagles 5-3)
De schitterendste pot van het seizoen, misschien wel van de laatste jaren. 0-1 voor je goed en wel op je plek zit of staat, 0-2 na een kwartier spelen, werkelijk niks in te brengen hebben en dan om 22 uur toch met 5-3 op het scorebord dolgelukkig naar huis gaan. De ongeëvenaarde roes was voor een groot deel op het conto te schrijven van een geniale Marcel van der Sloot, die drie fantastische doelpunten maakte en mij verleidde tot een lofzang, maar niet in de laatste plaats ook door een goed gevuld en vooral zinderend stadion. Animositeit voorafgaand aan de wedstrijd had het vuurtje naar verluidt flink opgestookt. Met dit spektakelstuk tot gevolg. Dit zijn de wedstrijden die het leven zin geven.

2.Het Bieber-effect (FC Oss – AGOVV Apeldoorn 1-0)
Van de kampioensselectie verhuisde slechts een klein aantal spelers mee naar de Eerste Divisie. Nieuwe spelers druppelden in de zomer echter maar mondjesmaat binnen. De eerste twee wedstrijden was er zelfs geen echte spits voorradig. Heesen ging zelf maar eens in Duitsland kijken en kwam terug met ene Christopher Bieber, een slungelige, traag ogende midvoor. Bieber scoorde meteen in zijn eerste wedstrijd. Hij scoorde ook in zijn tweede. En verdomd ook in zijn derde. Bieber liep 1 op 1. De vierde, thuis tegen hekkensluiter AGOVV, loopt het voor geen meter. In de blessuretijd geven de Apeldoorners nog een corner weg. Bieber wordt gehinderd door drie man, maar met een schitterend vertoon van wilskracht klimt hij – ja hij klimt echt – over de verdedigers heen en kopt de winnende tegen de touwen. Een cultheld is geboren. (Helaas kende Bieber een dramatische tweede seizoenshelft. Enige voordeel was dat het volgen van de club via Twitter daardoor minder vaak versjteerd werd door kids die massaal ‘Haha, zo’n speler [altijd 'zo’n', het lidwoord ‘een’ kennen ze blijkbaar niet meer] van Oss heet Bieber!’ twitterden.)

3.On Tour (Sparta – FC Oss 2-2)
De mooiste uitwedstrijd was voor mij Sparta. Eindelijk vrij vervoer, dus lekker vanuit het Haagse rechtstreeks naar Rotterdam. Uiteraard weer manisch te vroeg op locatie, maar met een bijzonder sympathieke steward vervolgens een halfuur staan praten over de politiek, de staat van Sparta en het fileprobleem. Conclusie mijnerzijds: de beste man moest Minister van Verkeer worden. Omdat het dus vrij vervoer was een zeer goed gevuld uitvak. Een kwartier voor tijd zo’n eeuwigheidsmomentje: de stand is 1-1, Oss is in de aanval aan de andere kant van het veld. Een Spartaan wil wegwerken, maar Bieber zet een sliding in en blockt de bal. Tergend langzaam rolt het leder langs doelman Pellatz. Binnenkant paal. De volgende seconde duurt in mijn herinnering een minuut. Niemand beweegt, iedereen houdt de adem in. Dan zien we Bieber richting de cornervlag rennen, de beide armen in de lucht, en dringt het tot ons door: hij zit erin. Door het dolle heen, wij. Dat Sparta in de laatste minuut nog de 2-2 maakt is een fikse domper.

4.Het Nelemans-effect (FC Oss – FC Eindhoven 1-0)
Was de eerste seizoenshelft voor Van der Sloot en Bieber, de tweede kende de periode-Nelemans. Tim Nelemans, al anderhalf jaar een te traag en te lui ogende spits die het met korte invalbeurten moest doen en daarin niet bepaald grote indruk maakte. Maar door blessures van Roy de Ruiter en Mark Redshaw krijgt hij na de winterstop de kans zich te bewijzen. En grijpt die kans met beide handen aan: zeven doelpunten in tien wedstrijden, vaak beslissende, zoals in de sensationele overwinningen tegen de op dat moment om de titel strijdende clubs FC Zwolle en FC Eindhoven (beide keren 1-0). Vooral tegen zijn oude club Eindhoven is Nelemans ongrijpbaar. Hij sleurt, zwoegt en is niet van de bal af te krijgen. De wedstrijd is sowieso een echte kraker, met twee rode kaarten, twee gemiste penalty’s en acht keer geel aan Eindhovense zijde.

5.'Zo slecht heb ik het nog nooit gezien' (FC Oss - FC Volendam 1-3 e.v.a.)
Mooie overwinningen dus, maar ook dit seizoen telde weer het vertrouwde rijtje kansloze, intens treurig stemmende nederlagen. De vertrouwde verliespartijen bij medelaagvliegers (Almere 3-2, Telstar 2-1, AGOVV 3-2, etc.), maar bijvoorbeeld ook de ellende op Paasmaandag tegen Volendam (1-3). Lege tribunes, geen moment zicht op een overwinning, kansloze slappe hap. Dan klinkt her en der een 'zo slecht heb ik het nog nooit gezien', wat natuurlijk niet waar is, zo slecht is het elk jaar wel een paar keer. Extra zuur is dat er tegen Volendam een jeugdteam van Windermere FC aanwezig is. Die mannetjes zullen thuis in Cumbria hoogstwaarschijnlijk nooit meer op internet hebben gekeken wat FC Oss heeft gedaan. Verloren kans.

6.Nippertjes (FC Oss – SC Cambuur 3-2)
Bijzondere wedstrijd om particuliere reden. De Nederlandse Spoorwegen boorden deze wedstrijd namelijk bijna door Zoggels neus: hij strandt in Tilburg. Gelukkig is de oude Zoggel bereid het gaspedaal diep in te trappen. Vlak voor het station lijkt het alsnog mis te gaan als hij de juiste afslag blijkt te hebben gemist en voor het stoplicht staat dat weer naar huis leidt. Maar dwars over de drukke weg, door bermen, over fietspaden en tussen al dan niet remmend verkeer door sprint ik naar de auto toe, hopend dat dat rode stoplicht nog even rood zal blijven. Dat blijft het, en we halen het. Op het nippertje. De wedstrijd lijkt vervolgens in 2-2 te eindigen, waarmee Oss schromelijk tekort zou zijn gedaan. Maar in de allerlaatste seconde, uit de allerlaatste aanval, scoort Grootfaam de winnende. Op het nippertje.

7.Bekerberoerdigheden (FC Oss - FC Den Bosch 3-1 n.v. en sc Heerenveen - FC Oss 11-1)
Niet altijd loopt het zo goed af. De loting voor de derde ronde van de KNVB-beker werd nog geestdriftig begroet: de besnorde Heinrich lootte TOP-FCDB. Maar met angst en beven keek ik naar de verdeling van de wedstrijden over de drie speeldagen dinsdag, woensdag en donderdag: dinsdag zou lastig worden om te halen. Het werd dinsdag. De aftrap om 20.00 zou ik evenwel kunnen halen, als alles meezat. Maar des burgemeesters wegen zijn ondoorgrondelijk en de wedstrijd werd een uur vervroegd. Die mooie overwinning ging dus aan mijn neus voorbij. En in de vierde ronde kwam de Vernedering van Heerenveen er nog overheen: 11-1.

8.Onwerkelijk (FC Oss - FC Emmen 1-1 en Go Ahead Eagles - FC Oss 7-2)
Ook surrealisme is nooit ver weg. Tijdens Emmen-thuis krijgt een oudere supporter op de tribune een hartstilstand. De wedstrijd gaat gewoon door. Net als twee ambulances het stadion binnenrijden scoort Van der Sloot en klinkt de doelpuntentune. Heel onwerkelijk allemaal. Dat was in zekere zin ook GA Eagles-uit. Vijf ME-busjes op een rij onderaan de afrit van de snelweg. Op topsnelheid, dwars door rode stoplichten naar de Adelaarshorst. Alsof je bezet gebied binnengaat in een beveiligd konvooi. Het uitvak vervolgens een bunker, het halve veld bovendien onzichtbaar, en een fors verlies wordt geïncasseerd. Zo absurd is betaald voetbal soms ook.

9.Live op maandag (FC Emmen – FC Oss 1-3 en SC Veendam – FC Oss 1-2)
Eredivisie Live zond elke maandagavond een Jupiler League-wedstrijd uit. Twee keer was dat een uitwedstrijd van Oss, in Emmen en in Veendam. Heel mooi, want dat is te ver weg om naartoe te gaan op een werkdag. Nu verlopen die verre uitwedstrijden in het hoge noorden zelden succesvol, maar prompt is het dit jaar twee keer prijs: de volle zes punten. De wedstrijden zijn overigens niet om aan te zien – de neutrale kijker zal snel overgeschakeld zijn naar VI op RTL 7 – maar voor de fan is kwaliteit even niet van belang. Overigens waren ook Dordrecht-thuis (3-3) en Zwolle-thuis (1-0) maandagavond-livewedstrijden. 10 uit 4, tell me why I do like Mondays.

10.Decembergezelligheid (FC Oss – Telstar 3-1)
Dit was nou zo’n archetypische TOP Oss-wedstrijd die het supporterschap soms tot pure romantiek maken. December, donker en ijskoud. Bevroren voeten, geen aansprekende tegenstander, weinig volk op de tribune. 1-0 door een van richting veranderd schot. Matig voetbal, maar de tegenstander is nog dramatischer. Een Telstar-verdediger wil een breedtepass over 5 meter geven maar schiet de bal op Sunday-Oliseh-neemt-een-vrije-trap-snelheid over de zijlijn. We liggen dubbel op het vak. De fans worden van de weeromstuit baloriger, de slappe klets rolt de tribune af. Als het in de tweede helft plotseling snel 3-0 wordt trekken er twee het shirt uit. Blote buiken! Op andere vakken volgen er meer. Min drie graden, maar de sfeer is hartverwarmend.