The Leaky Sink of Sentiment

Zoals ik eerder al eens terloops heb verteld, houd ik de hedendaagse productie aan rockmuziek nauwelijks bij. Alleen via mijn broer dringt nog weleens een interessante band of een belangwekkend nummer mijn muzikale gehoor binnen. Dan dumpt de beste kerel een verzameling liedjes in Mijn Documenten die volgens hem de moeite waard zijn. Helaas gaan er vaak maanden overheen voor ik ze eens ga beluisteren. Dat spijt me zeer, want er zitten soms juweeltjes bij. Zo ben ik recentelijk erg onder de indruk van een vijftal liedjes.

1.Taking Back Sunday - Liar (Louder Now - 2006) Bekijk de clip
Taking Back Sunday onderscheidt zich van de veelheid aan bands door de opvallende vocale vertolking. De band heeft namelijk twee zangers die werkelijk op verfrissende en vernuftige wijze met elkaar samenwerken. Vaak hebben ze aparte zanglijnen die hun eigen weg gaan, soms om elkaar heen wervelen, zo nu en dan elkaar raken, om uiteindelijk samen te komen. Liar komt van het album Louder Now. Het is een erg aanstekelijk lied. De gitaarintro grijpt meteen de aandacht van de luisteraar en de opbouw naar het refrein vind ik erg goed in elkaar zitten. Liar is een veelzijdig lied met veel tempo- en stemmingswisselingen. Het zijn vooral de gitaren die dit nummer zo goed maken, terwijl ook het genoemde spel met de zangstemmen er in te herkennen is. Taking Back Sunday leer ik steeds meer waarderen. Door het fantastische 'One-Eighty by Summer' volgde ik ze al met bovengemiddelde interesse, maar Liar laat zien dat deze band een blijvertje is.

Liar (liar)
If we're keeping score
We're all choir boys at best
Intrusive and arrogant

2.Matchbook Romance - My Eyes Burn (Stories and Alibis - 2003) Bekijk de clip
Matchbook Romance maakt stevige rock met een flinke dosis emo. Dat betekent niet al te diepgaande teksten, sterk melodische nummers en losbrekende emoties. Dat is ook weleens lekker, op zijn tijd. My Eyes Burn komt van het album Stories and Alibis. Het snerpende intro zet de toon voor het hele lied. De riffs breken al gauw door en zijn met regelmaat snoeihard. Het gevaar bij emo is vaak dat de minieme diepgang eentonigheid en puberaliteit in de hand werkt. Matchbook Romance ontkomt hier m.i. aan door een grote variëteit aan tempowisselingen, drukke en rustige gedeelten, en overtuigend gezongen teksten. De combinatie van felle muziek, met name het refrein en de bridges, en zang met hart en ziel werkt hier wonderwel.

Sometimes I feel I could drop off the face of the earth
It seems I do more harm than good
And I don't know if it's worth me losing sleep over this

3.Death Cab For Cutie - What Sarah Said (Plans - 2005) Bekijk de clip
Death Cab for Cutie (DCFC) is fenomenaal. Ik denk niet dat ik chargeer als ik stel dat DCFC in de categorie kwaliteitsmuziek het beste is wat er te vinden is tegenwoordig. De composities zijn ondanks hun gematigd minimalisme zonder uitzondering doorwrocht en uiterst functioneel. Ze staan optimaal in dienst van de teksten. Die zijn beeldend, suggestief, allitererend, verrassend, bloemrijk. De overwegend volwassen teksten appelleren aan melancholie, levensvragen en zintuiglijke indrukken, zowel de bewuste als de sluimerende. Voorman Ben Gibbard slaagt er steeds weer in prachtige poëtische teksten uit de hoed te toveren. Zijn warme, gevoelvolle stem maakt het geheel compleet. Allmusic stelt terecht dat Plans op maat gemaakt is voor 'graduate students, world-weary and wiser from their experiences, realizing they can no longer be love-starved 20-somethings without a clue yet hopelessly cursed to face the same issues.'

And it came to me then
That every plan
Is a tiny prayer to father time

4.Death Cab For Cutie - Marching Bands of Manhattan (Plans - 2005) Bekijk de clip
Dit nummer is waarschijnlijk hét voorbeeld van de vloeiende synthese van formidabele muziek en diepgravende teksten die zo kenmerkend is voor DCFC en in het bijzonder Plans. In Marching Bands of Manhattan wordt ons in het eerste couplet een zeer mooi verwoorde liefdesverklaring voorgeschoteld (If I could open my mouth/ Wide enough for a marching band to march out/ They would make your name sing/ And bend through alleys and bounce off all the buildings). Het tweede couplet straalt optimisme en vertrouwen uit ondanks de toestand van de ikfiguur (And it is true what you said/ That I live like a hermit in my own head/ But when the sun shines again/ I'll pull the curtains and blinds to let the light in). Het refrein ondermijnt dit beeld echter. Het wordt vier keer snel achter elkaar gezongen en de steeds meer op de voorgrond dringende muziek maakt de overgang even subtiel als treffend:

Sorrow drips into your heart through a pinhole
Just like a faucet that leaks and there is comfort in the sound
But while you debate half empty or half full
It slowly rises, your love is gonna drown

5.Motion City Soundtrack - Hold Me Down (Commit this to Memory - 2005) Bekijk de clip
In deze recensie schakelde ik het stemgeluid van Motion City Soundtrack enigszins gelijk met dat van Taking Back Sunday. Daar kom ik nu op terug. Zanger Justin Pierre laat op Commit this to Memory een bijzonder stemgeluid horen dat bij aanvang even wennen is maar al snel overdondert. Hold Me Down is een extreem gevoelig liedje waarvan de tekst voor mij van een uitzonderlijke schoonheid is. De gelatenheid, weemoed en twijfel die eruit spreken hadden niet beter verwoord en verbeeld kunnen worden dan zoals het nu gedaan is. Perfect voorbeeld zijn de onderstaande regels. De donkere, bonkende drums op de achtergrond zijn de kers op de taart.

You're the laziness of afternoon, you're the reason why I burst and why I bloom
You're the leaky sink of sentiment, you're the failed attempts I never could forget
You're the metaphors I can't create to comprehend this curse that I call love...