De ramp-Rasmussen...

...of hoe een gemoedstoestand in een uur of 6 volledig kan omslaan.

De gebeurtenissen

Na de magistrale overwinning van Michael Rasmussen op de Aubisque was ik woensdag om 18.00 uur in de zevende hemel. De voorsprong op de tijdrijders was weer verder uitgebouwd en die felbegeerde Tourzege lag nu echt voor het grijpen. Ik geloofde er helemaal in.

In een opperbeste stemming vertrok ik dan ook tegen 20.30 uur naar een verjaardag, waar overigens nog flink gekeuveld werd over deze fantastische Tour voor Rabobank en die smerige streek van Vinokourov. Toen ik rond 23.00 uur thuiskwam sloeg het noodlot echter alsnog toe. Mijn vader staarde me ontdaan aan en bediende zich van enige krachttermen. Op het televisiescherm zag ik een verslagen Mart Smeets en even later beelden van Rasmussen. Ik wist ongeveer hoe laat het was. Alle in zulke situaties verplichte emoties passeerden in de juiste volgorde de revue: verbazing - ongeloof - ontkenning - woede - verdriet.

Om 02.00 uur lag ik nog steeds te trillen en te malen en ik wist dat het een volledig doorwaakte nacht zou gaan worden. Daarbij werd ik ook nog eens geterroriseerd door een mug die op zoek naar bloeddoping bij míj bloed wilde aftappen. Om 07.15 ging de wekker, die nu niet hoefde te wekken, maar slechts aangaf dat het tijd was om op te staan. Met een gezicht op onweer ging ik werken.

De uitwerking

Nu - 24 uur later - moet ik er het volgende over kwijt. Ik voel me zwaar voor schut gezet. In meerder berichten heb ik Rasmussen verdedigd. De Deen wordt dagelijks gecontroleerd, is slachtoffer van een hetze, de Fransen... enz. Nu blijkt de Raborenner alsnog vuil spel gespeeld te hebben. Hij heeft gelogen, was niet in Mexico maar in de Dolomieten, althans volgens oud-renner Cassani. Hij bekende tegenover Theo de Rooij gelogen te hebben, maar nu zegt hij dat De Rooij liegt wat dat betreft.

Rasmussen is hoe dan ook ontslagen, Rabobank is de gele trui kwijt, al het zware werk is voor niets geweest. We hebben ze het snot voor de ogen zien rijden de afgelopen week: Dekker, Boogerd, Flecha die toegaf ongekende inspiratie te ondervinden van de gele trui, Menchov die zich als eigenlijke kopman geheel en al opofferde voor Rasmussen. Ze zijn zwaar gedesillusioneerd. Menchov stapte zelfs vandaag al af. Hij kon het echt niet meer opbrengen.

Ik had dan ook vooral met de renners te doen. Ik dacht aan de arme Dekker, die in zijn eerste Tour al uitblinkt, maar dan dit voor de kiezen krijgt, en natuurlijk aan Boogerd, die aan een schitterende afscheidstour bezig was, maar zo op afgrijselijke wijze een zwarte rand aan zijn carrière ziet toegevoegd worden. Vandaag werden de Rabo's nog uitgejouwd ook! Toont weer eens aan wat voor een achterlijke onwetenden de Fransen kunnen zijn.

De vragen

Wat blijft zijn vragen en onzekerheid over de toekomst. Hoe waar zijn de woorden van De Rooij? In hoeverre is hij onder druk gezet door organisatie, ploegleiders en pers? Hoe sterk is het 'bewijs'? Davide Cassani lijkt immers de enige die hem in Italië gezien heeft. Eén getuige is geen getuige, twee zijn er twee, luidt het bekende credo. Is die tweede getuige er? En als we aannemen dat Rasmussen liegt, wat heeft hij dan uitgespookt in Italië? Ga er maar vanuit dat hij daar heeft liggen rommelen. Ik kan me niet voorstellen dat hij zou liegen als hij niets te verbergen zou hebben. Ironisch genoeg heeft Rabo er nu baat bij dat Rasmussen niet daadwerkelijk op doping gepakt is, want dan was het einde oefening geweest.

De toekomst

Voor de Tour schreef ik over de talentvolle renners die het Rabobank Wielerplan opgeleverd heeft. Daar kwam doping ter sprake:

"De bovengenoemde namen hebben een uitstekend toekomstperspectief, ware het niet dat de dopingshow roet in het eten kan gooien. Vooral dit seizoen lijkt de jacht geopend te zijn en komt de ene na de andere renner naar buiten met een bekentenis. Hoewel de zuivering alleen maar gunstig lijkt te zijn voor o.a. Rabobank - Rabobank is immers tot op heden een van de weinige ploegen die nog 100% schoon is gebleven - kunnen individuele misstappen van renners de naam van de ploeg beschadigen."

Nu is er dus zo'n individuele misstap en ik vrees voor de talenten. Rasmussen is ontslagen, Boogerd stopt, Menchov zal nu ook wel weg willen. Het fundament zal dus verdwijnen en de vraag is hoe de jonge renners nu grote renners moeten worden. In een verziekte wielerwereld zullen zij de kar van het nieuwe wielrennen moeten gaan trekken. In hoeverre krijgen Dekker, Gesink, Langeveld, de onfortuinlijke Reus en de anderen daar nog de mogelijkheid toe? Rabobank heeft gelukkig al toegezegd niet de sponsoring te stoppen, maar er hoeft nog maar dit te gebeuren of ze trekken zich alsnog terug.

Ik hoop met heel mijn hart dat de ramp-Rasmussen niet het einde voor het wielrennen in Nederland betekent. Er is wat dat betreft nog een stukje grond onder mijn voeten, maar als ook dat wordt weggeslagen...