I
Elma Drayer stelt in
de Volkskrant de prangende
vraag waarom 'ooit zo respectabele instituten' als
NRC Handelsblad, De Bezige Bij en de VPRO opeens zo weglopen met de Belgisch-Libanese onruststoker Dyab Abou Jahjah.
Dat is eenvoudig: bij elk van de drie is hij gechaperonneerd.
Bij onze Zuiderburen werd Abou Jahjah ooit mede salonfähig gemaakt door Peter Vandermeersch. Als hoofdredacteur van De Standaard ruilde die de katholieke signatuur van de krant in voor de politiek-correcte heilsleer, met als middellangetermijneffect dat men in 2014 een eindredacteur vrijmaakte om Abou Jahjah een wekelijkse column te kunnen bieden. Nu diezelfde Vandermeersch de baas zetbaas bij de NRC is, vormt ook die krant een gespreid bedje voor onze activist.
Bij de Bij was het eveneens een Vlaming, ene Katrijn Vanhauwermeiren, die de wolf in schaapskleren binnen wist te loodsen. Dat kunnen we namelijk afleiden uit deze bizarre alinea in een
reportage over het rumoer binnen de uitgeverij:
'Inmiddels heeft De Bezige Bij maatregelen getroffen om ongelukken als deze in de toekomst te voorkomen. Voortaan overleggen de hoofdredacteuren van de verschillende bedrijfsonderdelen fictie, non-fictie en Vlaamse literatuur met elkaar voordat ze besluiten om een titel uit te geven. Dat gebeurde tot nu toe niet.'
Vanhauwermeiren heeft er dus helemaal op eigen houtje voor kunnen zorgen dat het in de korf van de Bij nu hommeles is.
En de VPRO? Heeft Abou Jahjah zijn columnistenhonorarium misschien aangewend om tientjeslid van de Voorheen Progressieve Radio Omroep te worden? Of zou er een verband zijn met het feit dat
Zomergasten dit jaar gepresenteerd wordt door Thomas Erdbrink, bekend van de
geslepen Iran-promotie? Die vriendelijke jongen die met zijn ironische dictie Iran portretteerde als betrof het een aflevering van '
t Is Hier Fantasties?
Om alvast warm te draaien mocht Abou Jahjah bij zijn beschermheer Vandermeersch een
opstel inleveren over de mislukte coup in Turkije. Het resultaat is een krakkemikkige hak-op-de-tak-tekst vol kromme redeneringen, onnavolgbare gedachtesprongen en absurde vergelijkingen, dat alles gelardeerd met een flinke schep slachtoffersentiment en een snuf schaamteloze zelfverheffing.
II
De wereld beschouwt Erdogan nu als de belichaming van het kwaad, zo heeft Abou Jahjah geconstateerd. En dat terwijl die arme Erdogan alleen maar af en toe een grote mond opzet tegen Europa, meer niet. Waarom is hij dan toch de gebeten hond? Onze radicale denker heeft het antwoord klaar: omdat Erdogan een moslim is.
Verdomd.
Omdat hij een moslim is.
Is dát het.
En ik dacht nog wel dat het was omdat in Turkije - dat al in rap tempo naar een dictatuur aan het afglijden was - de dagen van de lange messen zijn begonnen: omdat Erdogan sinds de coup ruim 10.000 militairen, waaronder een paar honderd generaals en admiraals, heeft ontslagen of gevangen heeft gezet. Omdat die gevangenen vernederd, gemarteld en gelyncht worden.
Ik dacht omdat Erdogan zo'n 2700 rechters en officiers van justitie op non-actief heeft gezet, 8000 politieagenten heeft ontslagen en 17.000 ambtenaren naar huis heeft gestuurd.
Omdat hij 1577 decanen en andere onderwijsbestuurders uit hun functie heeft ontheven, van 21.000 docenten de onderwijsbevoegdheid heeft ingetrokken en academici tot nader order heeft verboden het land te verlaten.
Omdat hij 45 kranten, 23 radiozenders, 16 tv-stations, 15 tijdschriften en 3 persbureau's een publicatie- of uitzendverbod heeft opgelegd.
Omdat hij de noodtoestand heeft uitgeroepen om nog meer macht naar zich toe kunnen trekken, zodat hij nu zelfs niet meer het excuus van een vermeende link met de coup nodig heeft om zijn ideologische zuiveringen door te voeren.
Omdat hij eerder al de grondwet heeft gewijzigd om de immuniteit van volksvertegenwoordigers te kunnen opheffen en het parlement daarmee te kunnen zuiveren van Koerden - diezelfde Koerden die bij 'militaire operaties' in het Zuid-Oosten van het land massaal worden vermoord of van huis en haard worden verdreven.
Kortom, omdat Erdogan de rechtsstaat heeft opgeheven en van Turkije een onvervalste fascistische dictatuur aan het maken is.
Diezelfde Erdogan,
mind you, die al eens heeft verklaard het nazi-Duitsland van Hitler als zijn grote
voorbeeld te beschouwen voor de staatsinrichting van Turkije.
Allemaal klein bier, volgens Abou Jahjah. Afbraak van de rechtsstaat? Hij ziet dat toch anders: Erdogan durft slechts 'af en toe de rechtsstaat tot het uiterste te stretchen'. Het staat er echt.
III
En ik al die tijd maar denken dat ik Erdogan als een groot gevaar beschouw omdat ik met lede ogen moet aanschouwen dat hem nauwelijks een strobreed in de weg wordt gelegd.
Omdat de EU-bonzen na het mislukken van de militaire coup er als de kippen bij waren om Erdogan te feliciteren met 'de overwinning van de democratie en de rechtsstaat' maar vervolgens laf er het zwijgen toe deden toen bleek dat Erdogan diezelfde rechtsstaat - of wat daar nog van over was - in moordend tempo aan het ontmantelen was.
Omdat ze de onderhandelingen over een Turks EU-lidmaatschap niet onmiddellijk beëindigden, zelfs niet opschortten, maar er doodleuk
een vervolg aan gaven.
Omdat Erdogan ook de Turken in het buitenland opstookt om zogenaamde Gülen-aanhangers aan te geven. Omdat hij er daarmee voor zorgt dat ook in ons land en elders in Europa Turken elkaar naar het leven staan, ruiten ingooien, brandstichten en dreigen en bedreigen dat het een aard heeft.
Maar nee, de werkelijke reden is volgens Abou Jahjah dus dat Erdogan een moslim is. Kritiek op Erdogan = islamofobie. En islamofobie is 'antisemitisme 2.0'. Hij schrijft het echt.
Islamofobie is niet antisemitisme 2.0, Jahjah, islamofobie is islamofobie. Het zich heel slinks 'antizionisme' noemende antisemitisme, waarvan jij de belichaming bent, dát is antisemitisme 2.0.
Snel genoeg wordt duidelijk waar het Abou Jahjah eigenlijk om gaat, waar het deze whataboutist uiteindelijk altijd om te doen is: Israël en de Joden. Waarom Erdogan een dictator noemen en Netenyahu (sic) niet? vraagt hij.
Erdogan is een enge dwaas, een paranoïde potentaat. Bovenal is hij - en dat is de kern van de zaak - een dictator die als een spin in het midden van het explosieve wereldpolitieke web zit. Iemand die door een samenloop van geografische, historische en politieke omstandigheden een ongekende machtspositie heeft en daarmee in staat is Europa ernstig te destabiliseren, niet in de laatste plaats omdat hij met zijn lange arm ten onzent myriaden gewillige aanhangers weet te mobiliseren - jongeren vooral, diezelfde jongeren die door Abou de Opjutter aangemoedigd worden om vooral niet te veel te integreren in de samenleving maar die samenleving juist te wantrouwen en zich te wentelen in de van rancune en ressentiment doortrokken slachtoffercultus.
Die levensgevaarlijke combinatie is op Benjamin Netanyahu niet van toepassing. Op Israël is genoeg aan te merken, maar Israël vormt geografisch niet de cruciale verbinding tussen Europa en het kruitvat Midden-Oosten, Israël is geen doorvoerhaven naar Europa voor IS-terroristen, met Israël is geen schimmige deal gesloten over de migrantenstroom, Israël is geen kandidaat-EU-lidstaat, en bovendien hebben we hier geen last van louter aan het land van herkomst loyale Israëliërs die op afstand bestuurbaar met vlaggen de straat op te dirigeren zijn. Dat geldt allemaal wel voor Turkije.
Abou Jahjah ziet het allemaal niet, hij is verblind door zijn haat jegens Israël, zijn afkeer van Joden, en zijn lucratieve handel in allochtoons slachtofferschap.
Zij die Erdogan bekritiseren hebben niet 'het morele gelijk', beweert hij aan het slot van zijn epistel. 'Wanneer ze Erdogan als dictatoriaal wegzetten, doen ze dat niet uit liefde voor democratie, maar uit haat voor mannen die het met geiten doen, mannen zoals Erdogan, maar ook zoals ik en velen anderen (sic), met een big mouth en een attitude.' Erdogan en Jahjah, de fascist en de narcist, geestverwanten - fijn dat hij het zelf erkent - door hun grote bek en onbeschofte gedrag.
En door het feit dat we nog jaren spijt als haren op ons hoofd zullen hebben dat we ooit met beiden in gesprek zijn gegaan.
