Nu minister-president Rutte, in navolging van François Hollande en Manuel Valls, officieel heeft verklaard dat we in oorlog zijn met ISIS, levert dit enige duidelijkheid maar ook nieuwe verwarring op.
Zo'n oorlogsverklaring maakt het bijvoorbeeld gemakkelijker bepaalde maatregelen te treffen om de burger te beschermen. En inzichtelijker en eenvoudiger te accepteren waarom het EK in Frankrijk geen doorgang zal kunnen vinden. Tegelijk drukt het ons nog eens met de neus op het feit dat deze oorlog er een tegen terroristen is, van een andere orde dan een traditionele oorlog tegen een ander, binnenvallend land. Anders was ik nu al lang opgeroepen om onder de wapenen te komen en de landsgrenzen te verdedigen.
Zoals ik al schreef na de Hebdo-aanslag in januari: de aanval komt dit keer van binnenuit, er is ooit een paard van Troje binnengehaald dat zich vermenigvuldigd heeft en niet meer laat beteugelen.
De reacties van de commentatoren in het Journaal en bij Pauw, on air toen de terreur nog volop gaande was, waren lachwekkend voorspelbaar. We mochten de islam niet noemen, want we wisten nog niet zeker of het wel extremistische moslims waren. Nee, inderdaad, ik dacht zelf ook aan boze Franse boeren uit de Dordogne. Die roepen ook altijd Allah is groot voor ze zichzelf opblazen...
Andere reacties waren zelfs stuitend. Rob de Wijk had het gore lef om meteen te wijzen naar populisme, nationalisme en anti-Europa-sentimenten [hij bedoelt natuurlijk anti-EU - anti-deze EU - maar figuren als De Wijk blijven hardnekkig deze stroman inzetten], implicerend dat de toename van de genoemde fenomenen de oorzaak is voor deze terreur en zelfs expliciet stellend dat we nog meer van zulke aanslagen mogen verwachten als we die fenomenen geen halt toeroepen.
Abject en infaam. Als de onvermijdelijke Geert Wilders kort na de terreur zijn gelijk haalt op twitter en Rutte oproept de grenzen te sluiten, dan valt iedereen over hem heen, en misschien terecht, maar zo'n De Wijk ziet niet of wil niet zien dat hij, aan de andere kant van het politieke spectrum, exact hetzelfde doet: een gruwelijke gebeurtenis aangrijpen om over de nog warme lijken van de slachtoffers zijn politieke stokpaardjes erdoor te drukken.
Even later deed hij het nog een keer, in antwoord op de vraag van Philip Freriks wat de daders ertoe drijft zulke wreedheden te begaan. Woede over het slachtofferschap van moslimburgers in de Arabische conflicten, de falende Palestijnse zaak, de uitzichtloosheid van de onderkant van de samenleving waar veel allochtonen niet uit geraken in West-Europa, aldus De Wijk.
De bekende drogredenen. En met drogredenen bedoel ik in dit geval dat al deze zaken voor mijn part legitieme oorzaken mogen zijn voor onvrede, voor boosheid, voor de behoefte om in actie te komen en te protesteren bij overheden en instanties, maar nooit voor het zaaien van dood en verderf onder argeloze burgers.
Deze terroristen zijn wrede barbaren, geesteszieke fanatici, geïnfecteerd met haat door een ziekelijke uitleg en toepassing van een problematische religie. Dat is de enige juiste uitleg, alle zogenaamde oorzaken zijn per definitie onzinnige en onder de huidige omstandigheden ook verwerpelijke pogingen een volstrekt irrationele daad in een web van rationele verklaringen te vangen.
Het is nu tijd om de 40.000 à 50.000 mensen waaruit IS bestaat 'weg te vagen', zei Ahmed Aboutaleb gisteren, dat is de enige oplossing om dit te stoppen. Ik denk dat hij gelijk heeft, maar ik weet niet of ik dat moet hopen of juist moet vrezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten