24 t/m 30 november
ZONDAG Tot tranen geroerd
Vanavond een werkelijk schitterende documentaire gezien: Searching for Sugarman.
Sixto Rodriguez maakte begin jaren '70 twee platen die goede kritieken kregen maar slecht verkochten, waarop hij er door zijn label uit werd gegooid. Intussen was een illegale kopie in Zuid-Afrika beland en Rodriguez werd er het icoon van de ondergrondse blanke anti-apartheidsbeweging. Iedere Zuid-Afrikaan had minstens drie platen: Abbey Road van The Beatles, Bridge over Troubled Water van Simon & Garfunkel en Cold Fact van Rodriguez. Honderdduizenden exemplaren werden er van verkocht, maar Rodriguez wist van niets! Hij maakte thuis in Detroit lange dagen in de sloopindustrie om de eindjes aan elkaar te knopen; wat er met de royalty's gebeurde is schimmig.
Omdat hij in Amerika een anonymus was, omdat Zuid-Afrika lang een gesloten staat was én omdat daar de mythe had postgevat dat Rodriguez zelfmoord had gepleegd, kwam ruim 25 jaar lang niemand op het idee op zoek te gaan naar deze mysterieuze artiest. In de beginjaren van het internet begonnen een platenzaakeigenaar en een muziekjournalist een zoektocht, die toevallig een dochter van Rodriguez bereikte. Tot hun stomme verbazing bleek Rodriguez nog te leven. In 1998 vloog hij naar Zuid-Afrika, rekenend op misschien 25 belangstellenden, maar hij gaf er prompt zes concerten voor telkens 20 000 uitzinnige fans.
De documentaire is rijk gelardeerd met fragmenten uit Rodriguez' liedjes, die al de hele week in mijn hoofd spelen. Wat een stem! Ik moet die cd's hebben.
MAANDAG Low Expectations
Begin januari komt Bruce Springsteen met een nieuw album: High Hopes. Het titelnummer staat al online en valt nogal tegen. De plaat zal bovendien voor een deel uit nieuwe opnamen van bestaande liedjes bestaan, wat weinig goeds belooft. Maar laat ik niet voor mijn beurt spreken.
DINSDAG Storing
Wéér een storing bij de NPO. Je gaat toch zo langzamerhand denken dat ze het expres doen om de politiek duidelijk te maken dat nog meer bezuinigen funest is voor de continuïteit.
WOENSDAG The Big Purse
Ook ruim 100 jaar geleden regeerde het grote geld al in het voetbal:
'In 1908, the Football League determined that the Tottenham Hotspurs [sic] of London would be a more attractive draw than the Lincoln City club, a decision wholly consistent with the tendency to "concentrate the best professional football in the largest centres." Citing Lincoln City's past loyalty to the League, excellent playing facilities, accessibility, and hard-working supporters, one writer from Lincoln felt that it was despicable that the club should "go under before the encroachments of clubs with their ignoble and sole considerations of the 'big purse.'" The club was replaced nontheless.'
(Steven Tischler, Footballers and Businessmen. The Origins of Professional Soccer in England, 1981, p. 82)
DONDERDAG DWDD
Als de serie 'Guilty Pleasures' iets duidelijk maakt, is het dat een 'fout' lied praktisch nooit fout is door de tekst. Van elk nummer is wel een geloofwaardige versie te maken.
VRIJDAG De Stokoude
Net als een dag eerder met de Feyenoord-hooligan hadden ze de P&W van gisteren met Freek de Jonge ook een uur eerder moeten opnemen, dan hadden ze de uitzending nog te elfder ure (haha, het begint ook altijd om elf uur! haha die Zoggel) kunnen cancelen om de meelijwekkend seniele hakkelaar tegen zichzelf in bescherming te nemen.
ZATERDAG Overtime
Schakel je als elke week om 22u30 in voor de eredivisie-samenvattingen, blijkt de gehypete serie Overspel nog tot 22u55 de zender bezet te houden. Ramsey Nasi verpest het dus ook al voor de goedwillende Nederlandse voetbalvolger.
2 opmerkingen:
Searching for Sugarman vond ik ook erg mooi gemaakt. Las later wel een hoop kritiek over het waarheidsgehalte (dat ie bijvoorbeeld heel populair was in Australië en daar tot twee keer tourde in 79 en 81). Maar ik snap die kritiek niet zo goed. De docu maakte op mij ook niet zo zeer indruk vanwege het eventuele waarheidsgehalte. In zo'n documentaire moet de maker toch altijd keuzes maken.
Nadat ik de docu had gezien ben ik op internet gaan zoeken naar meer informatie en toen las ik, behalve dat hij een Oscar heeft gewonnen, inderdaad over de controverse.
De kritiek vind ik ook niet helemaal terecht, deze docu is duidelijk vanuit Zuid-Afrikaans perspectief gemaakt, dus dan is dat hele Australië-intermezzo irrelevant.
Ik heb gisterochtend nog een stuk van de herhaling gekeken. Die eigenaar van dat Sussex-label wordt subliem als de snoodaard van het royalty's-verhaal geportretteerd, zonder dat dit expliciet wordt gemaakt. Je ziet hem in het defensief gaan en vervolgens wordt er niet meer op teruggekomen, maar de kijker vermoedt intussen wel hoe de vork in de steel zit.
Een hoogtepunt is ook het begin van het eerste optreden in Zuid-Afrika. Dat heerlijke basloopje... En dan Rodriguez ineens: 'Thanks for keeping me alive.' Magnifiek.
Een reactie posten