NIEUW!: Omzien naar de eenentwintigste eeuw

+++ PERSBERICHT +++

01 DECEMBER 2099

In februari 2100 verschijnt bij Unified Europe Press Omzien naar de eenentwintigste eeuw. Hieronder vindt u een voorpublicatie uit het boek.

"In april 2013 was Nederland, een soeverein Koninkrijk dat niet veel later geannexeerd zou worden door de Verenigde Staten van Europa, in de ban van een troonswisseling, de laatste uit zijn geschiedenis. De zittende vorstin Beatrix zou op 30 april worden opgevolgd door haar oudste zoon, Willem-Alexander. Een speciaal voor deze gelegenheid samengesteld Nationaal Comité ontwikkelde een programma dat rustte op drie pijlers: een boek voor de Koning, zogenaamde 'Koningsspelen' en een 'Koningslied'. Die laatste pijler werd al snel de inzet van een hoogoplopend conflict. 

Lang is onduidelijk geweest wat er precies is gebeurd in die bange aprildagen van '13, omdat veel zich afspeelde op de nu totaal vergeten 'sociale media', zoals 'Facebook' en 'Twitter'. Een onderzoeker van de Emsterdem University vond onlangs echter een in redelijke staat bewaard gebleven exemplaar van de Volkskrant, een niet veel later ter ziele gegaan Dagblad. Hierin trof hij een artikel aan van ene Jean-Pierre Geelen dat enig licht op de gebeurtenissen weet te werpen.

In Nederland woedde in die tijd een hevige strijd tussen twee partijen, Hogere Cultuur en Lagere Cultuur, die vooral op televisie werd gestreden. Lagere Cultuur had sinds de jaren '60 van de twintigste eeuw veel terrein veroverd en werd rond de eeuwwisseling de dominerende partij: 'Sinds Big Brother en talloze realitysoaps en talentenjachten waarin de gewone sterveling op het schild werd gehesen, heeft de Hogere Cultuur moeten toezien hoe haar domein kromp.' Geelen noemt verder een aantal personen van wie verder geen enkel spoor is teruggevonden: 'Jarenlang heeft die strijd voortgewoekerd, met Britt en Barbie als koninginnen van het klootjesvolk.'

Lagere Cultuur bleek het Koningslied in het diepste geheim te hebben gegijzeld om er op vrijdag 19 april 'een laffe aanslag' op de tegenstander mee te plegen, met John E. als brein. Lang is gedacht dat het comité de liedjesmaker E. zelfstandig had aangezocht om het Koningslied te maken. Uit recent archiefonderzoek is echter gebleken dat E. zichzelf min of meer had uitverkoren door in De Wereld Draait Door, toentertijd een populair teelvisieprogramma, die functie op te eisen met de proclamatie dat hij het lied al drie jaar lang klaar had.

De werkelijk abominabele tekst moet veel slachtoffers hebben gemaakt, maar Hogere Cultuur wist zich snel te hergroeperen en de tegenaanval werd ingezet: 'De taalterroristen lokten met hun laffe aanslag een ware klopjacht uit, die zich [...] voornamelijk afspeelde via sociale media. De daders konden al snel aan het volk worden getoond op televisie.' Deze 'Slag bij Twitter' werd dus gewonnen door Hogere Cultuur en het lied werd op 20 april door Lagere Cultuur teruggetrokken. Paul Schnabel, de latere minister en toen al alom geacht, sprak de wijze woorden dat een lied schrijven een vak is en dat men er nu maar van af moest zien. 'Een beslissende slag van de beschaving tegen de oprukkende verloedering, al moest de machtige leeuw er even zijn klauwen voor uitslaan', aldus Geelen. 

Het verwarrende is echter dat alles erop lijkt te wijzen dat Lagere Cultuur het Koningslied van John E. na 20 april toch weer in stelling heeft kunnen brengen. Wat is er tussen 20 april en 22 april precies gebeurd? De bronnen spreken elkaar tegen, maar waarschijnlijk was de gang van zaken als volgt: 21 april ging voorbij met slechts enkele schermutselingen, waarna het Comité in de loop van maandag 22 april op basis van bezinning en de resultaten van een peiling onder het volk besloot het lied van E. definitief los te laten en te kiezen voor het bestaande volkslied, het 'Wilhelmus', dat boven de partijen stond. Een persbericht was bijna gereed toen in de late middag Lagere Cultuur een coup uitvoerde op het Binnenhof in Den Haag, destijds het centrum van de politieke macht.

Plotseling was er oploop voor de deur van het ministerie van Algemene Zaken toen een aantal auto's daar met piepende remmen halt hield en enkele figuren zich toegang verschaften tot het gebouw. Pers en publiek spoedden zich naar de toegangsdeur, waaruit even later een triomfantelijke Joop en Janine van den Ende naar buiten trad: 'There are no people who hate this song!' moet hij geroepen hebben, of woorden van gelijke strekking. Joop en Janine van den Ende was een mediamagnaat die zich tot een van de leiders van Lagere Cultuur had opgewerkt, aanvankelijk onder de naam Joop van den Ende, maar later moest men Joop en Janine van den Ende gaan zeggen. De redenen hiervoor zijn niet duidelijk.

Joop en Janine van den Ende moet tegen de aanwezige pers hebben verklaard het lied van E. toch weer in te gaan zetten omdat het een 'rete-commercieel' succes was en omdat 'het maar een lied' was. Dit 'Beleg van Den Haag' werd een succes voor Lagere Cultuur. Een van de belangrijkste aanvoerders bij de tegenaanval van Hogere Cultuur in de Slag bij Twitter was de toonaangevende columnist N. Dijkshoorn, die in het vuur van de klopjacht 'milde steniging' van John E. had bepleit. Van hem was na 21 april echter niets meer vernomen en vermoedelijk is hij dan ook door troepen van Joop en Janine van den Ende te grazen genomen.

De dreiging van een tweede aanslag met het Koningslied van John E. was na 22 april dus weer zeer reëel geworden. Dat was echter buiten de nieuwe koning Willem-Alexander gerekend. Historici zijn het erover eens dat vooral zijn oude moeder en zijn vrouw, de aanstaande Koningin Máxima, een kapitale rol hebben gespeeld in de organisatie van een tweede tegenaanval op Lagere Cultuur, die bekend zou komen te staan als het 'Koekhappersoproer'." 

Omzien naar de eenentwintigste eeuw is vanaf heden te bestellen via de chip in uw hoofd.