De vaderlanders van 2012

Wie waren de mensen die 2012 een gezicht gaven? Wie zijn de vaderlanders van 2012? Vijf categorieën, vijf duo's.

De polletiek
Diederik en Emiel
Er waren eens verkiezingen. Job moest Mark gaan verslaan, maar Job deed het best kut en Emiel-van-de-buren deed het bovendien veel beter. Toen werd Job gewisseld en kwam Diederik erin: de activistische anarchist voor de stamelende notabel. Toch bleef Emiel baas boven baas: hij ging het winnen. Toen kwamen de debatten. Diederik had ineens een stropdas onder zijn aardappelhoofd geknoopt en hij acteerde niet onaardig een ervaren staatsman. Emiel bleef wel zichzelf en deed het voorbeeldig. Maar toen gebeurde het: de VARA zei tegen iedereen dat Emiel het juist heel kut had gedaan! Ze zeiden er niet bij waarom dan, maar dat hoefde ook niet, want het socialistische stemvee geloofde het. En Emiel ging omlaag in de peilingen en Diederik ging omhoog. Toen stak de VARA nog een mes in Emiels rug en rolde de rode loper uit voor Diederik, die gezellig mocht komen ginnegappen om een imitatie-Emiel. En Emiel ging verder omlaag en Diederik won de verkiezingen. En de VARA feliciteerde zichzelf nog lang en gelukkig.

De misdaad
Peter R. en Willem
2012 was een misdadig jaar. En dus een echt Peter R. de Vries-jaar. Holleeder kwam vrij in januari en Peter R. ging gezellig een stukje met hem wandelen. Om een frisse neus te halen. Conclusie: 'Willem heeft geen enkele behoefte de komende tijd in de media te verschijnen'. Maar wie zijn neus schendt schendt zijn aangezicht, dacht Willem, waarna we de hartlijder plots overal zagen opduiken. Hij mocht zelfs college komen geven, ook al riep iedereen dat Twan Huys geen knip voor de neus waard was, maar die vond Willem juist het neusje van de zalm voor zijn College Tour. Willem was een 'volksheld', zei Matthijs. Ook Peter R. ging lekker door. De zaak-Vaatstra werd opgelost en Peter R. twitterde het nieuws al voor dag en dauw triomfantelijk het net op. Maar niet alleen in zijn hoedanigheid van ex-misdaadverslaggever was Peter R. niet te missen. In september, in het kader van de verkiezingen, brulde Peter R. met het schuim op zijn bek debiele aantijgingen en krankzinnige verwijten naar Mark Rutte, daarmee een geheel nieuwe invulling gevend aan de term 'Gestapo-verhoor'.

De ouderen
Ingeborg en Jan
Ook in 2012 was Griekenland onophoudelijk in het nieuws. Griekenlanddeskundige van dienst was Ingeborg Beugel, die steeds tekst en uitleg mocht komen geven bij Jeroen en Paul. Tenminste, dat was de bedoeling. In plaats van een insider die een kritische, genuanceerde, kortom: objectieve kijk op de zaak gaf ontpopte deze toverkol zich tot een volstrekt verblinde Griekenland-hooligan. 'Griekenland is geen hond!' blafte Ingeborg. Een supporter aan tafel: Ingeborg Beugel was de Ronald Waterreus van Pauw & Witteman. De grenzen van de dementie werden intussen verder opgerekt aan die andere borreltafel. Tafelbejaarde Jan Mulder bleef ook in 2012 het CDA kapittelen. Die partij had de PVV niet succesvol ingekapseld volgens Jan, integendeel: ze was ermee besmet geraakt! Het CDA ging dit jaar dood, maar wat was de diagnose van dokter Mulder na de verkiezingen? VVD en PvdA samen was uit den boze, de VVD moest over rechts! En o ja, nu moest GroenLinks opgeheven worden! Jan Mulder, boos op bestelling, voor al uw politieke kletsmeierij.

De jeugd
Sywert en Alexander
Niet alleen de gerimpelde elite stelde teleur, ook de jeugd bracht vooral ergernis. Voorop het jong belegen wonderkind Sywert van Lienden. Hij kwam even het politieke landschap herinrichten, Sywert. Zijn sjemmersclubje "G500" ging infiltreren in de grote drie PvdA, VVD en CDA om die partijen van binnenuit te hervormen. Faliekant mislukt natuurlijk. Vervolgens kwam hij met de "Stembreker", een gedrocht dat al doodverklaard werd voor het goed en wel online stond. Toen trok hij zich maar terug in de luwte: onze politieke landschapsarchitect bleek toch meer een gemeentewerker die over zijn schoffel gaat hangen wanneer na zonneschijn regen blijkt te zijn gekomen. Nu speelt hij wordfeud met Alexander Klöpping, naar verluidt. Klöpping, meneertje Zak Hooi, geboren Capuchon, hopman van de iZombies. Hij kwam de rol van de asociale media in de Harense Facebookrellen duiden: het was de schuld van de fossielen. Seabert en Kloepping, als dat de gezichten van mijn generatie zijn, dan kan wat mij betreft het facebook dicht. Gelukkig is er nog Tim Knol.

De sport
Epke en Churandy (en Teun)
En gelukkig was er Epke Zonderland. Voor gelukzaligheid, voor euforie, voor optimisme moesten we dit jaar wederom bij de sport zijn. Het was sowieso een belangrijk sportjaar, met een EK voetbal en Olympische Spelen. Bertje en zijn vedetten leverden echter een collectieve wanprestatie. Gelukkig kwam alles nog goed in Londen. Marianne Vos, Ranomi Kromowidjojo, de hockeyvrouwen. Dorian van Rijsselberghe. En natuurlijk Epke. Ook ik hield het niet droog, beken ik nu. Toen hij stond, en Hans van Zetten stond, toen was ik weerloos. Soms waren juist de zilveren of bronzen medailles extra mooi, zoals Gerco Schröders zilver in een razendspannende barrage. En wat te denken van Teun Mulder op de keirin, die eerst gebroken over zijn stuur hing omdat hij het brons op minder dan een millimeter was misgelopen, maar toen te horen kreeg dat hij toch derde was geworden. Van ellende naar euforie binnen één minuut: topsport in een notendop. Dé sporter die naast Epke echter voor altijd verbonden zal zijn met deze sportzomer won niet eens een medaille: Churandy Martina. Zijn brede tandpastalach en onverwoestbare goede zin werkten aanstekelijk. 2012 was geen topjaar, economisch en politiek en zo, maar niettemin is dé zin van 2012: 'Ik ben blij, man!'