De beslissing van de Rabobank om te stoppen met de wielerploeg is hypocriet en opportunistisch en getuigt bovendien van minachting van het publiek en van wereldvreemdheid.
Tussen 1996 en 2007 werd doping gedoogd door de ploegleiding. Het is hypocriet om het zo voor te stellen dat men door er nu halsoverkop mee op te houden de handen in onschuld kan blijven wassen. Alsof de onthullingen die nog gaan volgen de Rabobank niet meer kunnen raken.
Het is opportunistisch om op de mediahype die deze weken is losgebarsten mee te liften en nu gauw het hazenpad te kiezen.
Een onderzoeksbureau publiceerde eerder deze week de resultaten van een enquête waaruit bleek dat maar liefst 85% van de ondervraagden nog steeds positief dacht over Rabobank als wielersponsor.
En die minderheid die er anders over denkt?
Tsja, je hebt in Rotterdam ook een paar mensen die geen schoonmaakmiddel van het merk Ajax kopen. Maar om daar nou je beleid op af te stemmen?
Het is echt een minachting van het publiek om te denken dat er klanten weglopen als de Rabobank een wielerploeg blijft sponsoren. In 2007 werd bekend dat zes Nederlandse banken, waaronder Rabobank, investeerden in bedrijven die clusterbommen en landmijnen produceren. Zijn de klanten toen massaal weggelopen? Neen.
En dan zouden mensen nu wél weglopen omdat de bank investeert in een sport met een dopingprobleem? Schei toch uit.
De reden die de Rabobank opgaf: 'Wij zijn niet meer overtuigd dat de internationale professionele wielerwereld in staat is een schone en eerlijke sport mogelijk te maken. Wij hebben niet het vertrouwen dat dit op afzienbare termijn zal veranderen.'
Iedereen doet net of de onthullingen omtrent Lance Armstrong het begin van de ondergang van het wielrennen zijn, in plaats van het einde van een periode.
De ontmaskering van Armstrong is het sluitstuk van een donker tijdperk. Nadat eerder al grote namen waren gesneuveld is nu dan ook de eindbaas verslagen. Game over, het spel is uit.
Maar we zitten alweer enige tijd in een nieuwe wereld.
De etappezege van David Millar deze zomer in de Tour was een prachtig ijkpunt. Millar, de dopingzondaar uit het EPO-tijdperk die in zijn tweede wielerleven als spijtoptant het gezicht van het nieuwe wielrennen wil zijn. Die Millar won negen jaar na zijn laatste individuele Touretappezege weer een rit, nu schoon, en daarmee honderd keer zoveel mooier als de zeges van toen. Millar reageert nu op twitter:
'Dear Rabobank, you were part of the problem. How dare you walk away from your young clean guys who are part of the solution. Sickening.'
Gisteren schreef de Schot zelfs een openbare brief in de Volkskrant om die tweet toe te lichten. Hierin verwoordt hij prachtig de status die Rabobank bij miljoenen Nederlanders en nog meer buitenlanders heeft:
'Rabobank vertegenwoordigt Nederland, van de oranje gereedschapskist tot de nationale steun van de mannen en vrouwenploegen, van de basis tot de top. Nederland is het land van fietsers, zo zien wij jullie. Het leek zo toepasselijk dat een nationale bank bereid was om de wielerhoop van de natie onder zijn hoede te nemen.'
Zo is het. Ik begon het wielrennen te volgen in 1996. Toen was Rabobank al sponsor. Rabobank was de nationale trots, om hartstochtelijk voor te juichen én vurig op te kankeren, zoals dat gaat met wat je lief is en aan het hart gaat. Ik kan mij geen wielrennen voorstellen zonder Rabobank.
Millar: 'Het aantal dromen dat door jullie besluit is kapotgemaakt is niet te tellen. Jullie hebben een aantal van de geweldigste atleten. Marianne Vos en Robert Gesink zijn de beroemdste, maar er zijn er nog veel meer. Zij verdienen het niet te boeten voor fouten uit het verleden.'
Zo is het. Gesink, Bauke Mollema, Steven Kruijswijk, nieuwe jonge helden van het asfalt, part of the solution zoals Millar zo treffend schrijft, die op de puinhopen van het recente verleden hard aan het bouwen waren aan een nieuw monument. En de volgende generatie stond alweer klaar, met Wilco Kelderman als belangrijkste exponent. Dat de Rabobank geen oog heeft voor dit proces getuigt van een schrijnende wereldvreemdheid.
De carrières van deze talenten hoeven niet in de knop gebroken te zijn. Er kan zich een nieuwe sponsor aandienen, ze kunnen bij andere teams gaan rijden en daar geschiedenis gaan schrijven.
Maar de naam Rabobank zal in dat geval niet in de kronieken worden bijgeschreven.
Rabobank heeft ervoor gekozen voor eeuwig en altijd uitsluitend verbonden te blijven aan de dark ages van het wielrennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten