20 t/m 26 mei
ZONDAG Boodschappen doen
Dat er weleens een dronken Pool een aanrijding veroorzaakt of een huiskamer binnenrijdt, dat wist ik wel, maar deze kende ik nog niet: Zoggel sjokt met zijn tasje naar de Albert Heijn wanneer een slingerend over de weg fietsende Pool plotseling de macht over het stuur verliest en de stoep op schiet, de argeloze Zoggel van de sokken rijdend.
Hij leek op Przszsemyszszlaw Tyton.
MAANDAG Duivels toeval
In een geshuffelde iPod-afspeellijst kom ik vandaag bij liedje #666. Titel: 'God is in the Radio'. Er is meer tussen hemel en aarde.
DINSDAG DWDD
René van der Gijp doet eindelijk een boekje open over de reden van zijn maandenlange burn-out. Het was de schuld van Jan Mulder. De zoveelste misdraging van Mulder, wie roept die man eens tot de orde?
WOENSDAG Niet vrolijk van
'Emile Ratelband niet welkom op reünie Rob Geus'
Van sommige koppen op Nu.nl word ik stil van ontroering.
DONDERDAG Moloch
ESM: Einde van de Soevereiniteit van het Moederland.
VRIJDAG Tafereel
Acht soldaten in een opblaasbaar bootje op de Dieze, gemoedelijk een waterijsje etend.
Nu weet ik het zeker: binnen nu en drie jaar is het oorlog.
ZATERDAG Fortuyn 2002-2012
Voorzag Pim Fortuyn de neergang van het CDA?
'Teneinde de gemeentelijke bestuurskracht en slagvaardigheid aan te passen aan de eisen van de tijd, wordt op nationaal niveau gekozen voor schaalvergroting door een gemeentelijke herindeling die veel grotere gemeenten oplevert. Een moeizaam proces, daar de bevolking er, met name in de plattelandsgebieden, vrijwel nooit iets van moet hebben. Tegen de zin van de meerderheid van de inwoners in worden door Den Haag gemeenten opgeheven en samengevoegd. Dit alles dikwijls onder leiding en aanvoering van de christelijke partijen die in de jaren zeventig versmelten tot het huidige CDA.
De prijs die nu wordt betaald voor deze afgedwongen schaalvergroting is hoog en het is in de eerste plaats de politiek, het CDA voorop, die de prijs moet betalen. Met de vernietiging van de kleine gemeenten hebben de grote politieke partijen [...] de haarwortels van hun organisatie vernietigd. En het is als met een boom: vernietigt men zijn haarwortels, dan merkt men lange tijd ogenschijnlijk niets. Maar na verloop van tijd beginnen zijn bladeren te verkleuren, doordat de voedseltoevoer minder wordt en op den duur zelfs stagneert. Het einde van onze trotse woudreus laat zich dan voorspellen: onvermijdelijk de dood.'
(Pim Fortuyn, De verweesde samenleving, 2002 [1995], p. 126)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten