Verhaal

Versie A

Tien minuten om te doden.
Het is druk op het perron, avondspits in het openbaar vervoer.
Ik wandel de kiosk binnen en blader lusteloos de Vrij Nederland en de HP/De Tijd door. De twee dienstdoende dames converseren over halfwarme saucijzenbroodjes.
'Meneer!' klinkt het plots iets te hard en iets teveel in mijn richting. 'Het is niet de bedoeling dat u die boeken hier gaat lezen!'
Ik negeer de flankaanval, maar het aanslaan van mijn innerlijke cv-ketel verraadt me.
'Hallo!?'
'Ik lees niks,' stamel ik. 'Ik.. ik blader ze door.'
'Voorin staat een register, kunt u precies zien wat erin staat.'
Ik blader stug door.
De vrouw zucht. 'Ik ga buiten wel tot tien tellen, voor ik een hartverzakking krijg.' De haaibaai rolt briesend een kar lege dozen naar buiten.
Na een halve minuut leg ik de tijdschriften terug en verlaat schielijk de kiosk.

Versie B

Tien minuten om te doden.
Het is druk op het perron, avondspits in het openbaar vervoer.
Ik wandel de kiosk binnen en blader lusteloos de Vrij Nederland en de HP/De Tijd door. De twee dienstdoende dames converseren over halfwarme saucijzenbroodjes.
'Meneer!' klinkt het plots iets te hard en iets teveel in mijn richting. 'Het is niet de bedoeling dat u die boeken hier gaat lezen!'
Ik kijk op. 'Ik lées ze niet,' antwoord ik rustig. 'Ik blader ze slechts door.'
'Voorin staat een register, kunt u precies zien wat erin staat.'
'Het is alleszins redelijk dat ik het volledige product taxeer, alvorens ik besluit al dan niet tot aanschaf over te gaan. Hiermee verlaag ik mitsgaders de kans een kat in de zak te kopen door toedoen van een gewiekste eindredacteur met talent voor misleidende koppen.'
De vrouw staart me wezenloos aan. '... Ik ga buiten wel tot tien tellen, voor ik een hartverzakking krijg...'
'Mag ik u dan adviseren een bedrijfsarts te raadplegen? Een burn-out wordt idealiter in een vroegtijdig stadium gediagnosticeerd, opdat de patiënt bijtijds de adequate medicatie en therapie kan worden voorgeschreven.'
Ik leg de tijdschriften zorgvuldig terug in het rek.
'Een goedenavond.'
Kalm verlaat ik de kiosk.

Versie C

Tien minuten om te doden.
Het is druk op het perron, avondspits in het openbaar vervoer.
Ik wandel de kiosk binnen en blader lusteloos de Vrij Nederland en de HP/De Tijd door. De twee dienstdoende dames converseren over halfwarme saucijzenbroodjes.
'Meneer!' klinkt het plots iets te hard en iets teveel in mijn richting. 'Het is niet de bedoeling dat u die boeken hier gaat lezen!'
Verbaasd kijk ik op. 'Boeken?' repliceer ik minzaam. 'Dit zijn tijdschriften, mevrouw. Bladen. Magazines. Periodieken.'
'Voorin staat een register, kunt u precies zien wat erin staat.'
Ik zet nu grote ogen op. 'Een register? Voorin het tijdschrift? Dan heb ik wel een heel bijzonder exemplaar in handen!'
De vrouw kijkt me niet-begrijpend aan. 'Ik ga buiten wel tot tien tellen, voor ik een hartverzakking krijg.'
'Tot tien maar liefst? Neemt u niet te veel hooi op uw vork?' Ik laat mijn hand over het tijdschriftenrek zweven. 'Misschien kunt u één van deze bóeken hier gebruiken? Wie weet staat er ergens een rekenhulp in. Kijkt u anders even in de registers.'
Ik leg de tijdschriften terug in het rek.
Terwijl ik de kiosk verlaat kijk ik de andere dame aan: 'Defibrileer ze.'