Tot aan de laatste Kamerverkiezingen groeide de PVV harmonieus en van binnenuit. De kamerleden waren Wildersianen van het eerste uur, aan de zijde van Geert hadden ze gezamenlijk de hemel bestormd, het was een hecht gezelschap. Met naast Wilders capabele en fatsoenlijke mensen als De Roon, voormalig advocaat-generaal, Bosma, politicoloog en gelouterd journalist, en Brinkman, democraat in hart en nieren.
De verdriedubbeling van de fractie bij de laatste verkiezingen moest wel problemen opleveren. Je kon er vergif op innemen dat er dan een horde baantjesjagers, rancuneuzen en halvegaren op af zou komen. Als weldenkend mens denk je immers wel drie keer na voor je je aanmeldt bij de PVV, al was het maar omdat je meteen weggezet wordt als fout of van lotje getikt als je begrip toont voor de PVV en de beweegredenen van een deel van haar electoraat. NRC Handelsblad-hoofdredacteur Peter Vandermeersch noemde Bosma's boek De schijn-élite van de valse munters laatst 'een goed boek' en bood de auteur meteen een bijbaan als columnist aan. Zo kan het ook.
Bosma heeft het in zijn boek over de 'Nuttige Idioten-continuïteit', de historische constante dat in alle tijden principiële pacifisten als vooruitgeschoven post gebruikt worden door de totalitaire agressor, zonder dat ze het zelf door hebben. De theedrinker die de islamisering faciliteert, om meer in PVV-termen te blijven.
De onstuimige groei van populistische partijen nu lijkt altijd gepaard te gaan met een 'Nutteloze Idioten-continuïteit': elke serieuze, fatsoenlijke populist neemt onbedoeld in zijn kielzog minstens drie onbeschofte debielen mee. Daarom zit Wilders nu logischerwijs opgescheept met, in de woorden van Dijkshoorn, 'pornoboeren en brievenbuspissers'.
Had Wilders dan geen filter dat de nutteloze idioten bijtijds tegen kon houden? Screening is een kwestie van tijd en geld. Geld is voor Wilders geen struikelblok, de geldstromen uit met name Amerika schijnen enorm te zijn. Tijd was en is veel schaarser, de vervroegde verkiezingen noopten Wilders in korte tijd een lijst samen te stellen. Hij kon niet meer doen dan de kandidaten op hun blauwe ogen geloven. De kop van Lucassen had Wilders al op zijn hoede moeten doen zijn, hoor je nu her en der. Dat is onzin. Tofik Dibi ziet er ook uit als een gluiperd die altijd stoned is, maar in de praktijk is de GroenLinkser een sympathieke, ruimdenkende en moderne politicus.
Dibi ligt niet voor niets goed bij nieuw-rechtse media als GeenStijl. Hij is open, benaderbaar en reageert niet zo krampachtig en met dedain op de roze microfoon als veel van zijn collega's ter linkerzijde. De ophef rondom de PVV mag overigens voor een niet onbelangrijk deel op het conto van PowNed geschreven worden. TV-recensent Hans Beerekamp (niet die van de kleine kinderen) deed een klein onderzoekje en ontdekte dat tegen de verwachting in de rechtse omroepen WNL en PowNed het meest kritisch ten opzichte van de PVV zijn. Die kan profetes van de angst Hanneke Groenteman in haar zak steken.
Blijkbaar zijn de traditionele, 'linkse' media te blasé of te angstig om het hard te spelen. Begrijpelijk, het verwijt de linkse politieke agenda uit te voeren wordt immers al te gauw geuit door nieuw-rechts. PowNed kan nu gemakkelijk de rol overnemen van kritisch medium dat Den Haag continu op de vingers kijkt, zonder aanzien des persoons of politieke kleur. Zo is het ontluisterende anti-interview met Ella Vogelaar niet langer meer een schandelijke karaktermoord op een PvdA-minister, maar een typisch eenentwintigste-eeuwse methode van journalistiek die de weerbaarheid van politici test. Marcial Hernandez werd immers net zo onbarmhartig gedegradeerd tot zwijgende faalhaas voor het oog van de camera als Vogelaar destijds.
Vogelaar werd door Wouter Bos stante pede van Wonen en Wijken gehaald, zoals ook Lucassen nu de portefeuilles Wijken en Defensie door zijn baas wordt afgenomen. Vogelaar schreef met haar eega een boek waarin de laatste beschreef hoe hij sensuele lingerie voor zijn vrouw kocht, Lucassens student-veroveringen klommen in de microfoon om erop te wijzen dat het allemaal vrijwillig was gebeurd. Dan zal Lucassen binnenkort ook wel genoemd worden als kandidaat-burgemeester van een middelgrote stad.
Daar moet ook de verklaring gezocht worden voor het wat curieuze feit dat hij wél het woordvoerderschap van Koninkrijkrelaties mag behouden. Zijn immers niet onlangs enkele Antillen verdergegaan als bijzondere gemeenten van Nederland? Let maar op, Eric Lucassen wordt op den duur de nieuwe burgemeester van Oranjestad.
Bij een 'corrupt boevennest' hoort immers een boef als burgemeester.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten