De voorbije dagen was ik in Engeland. Mijn broer kreeg maandag in Lincoln zijn diploma Bachelor of Arts in Creative Advertising. De plechtigheid vond plaats in de prachtige kathedraal van het stadje.
Zondagavond vlogen we - pa, ma, ondergetekende en een goede vriend - vanaf Eindhoven naar London Stansted. Dat vliegveld ligt in feite buiten Londen, want met de taxi was het nog ruim een half uur naar Tottenham, waar broer nu woont. Na een overnachting aldaar was het de volgende ochtend vroeg dag. Via een klein stukje overground en enkele haltes underground kwamen we aan op King's Cross, het Den Haag CS-achtige station. We hadden een halfuurtje om even buiten rond te wandelen. Het opvallendst waren de talloze taxi's, klassieke auto's met steeds een zakenman achterin.
Via Peterborough bereikten we na een reis van zo'n 3 uur Lincoln. Vorig jaar met Pasen was ik er al eens geweest, en ook nu was het weer een indrukwekkend gezicht de kathedraal boven het stadje te zien uittorenen. Van een kopje koffie - zeg maar gerust een soepkom koffie - en een stevige lunch - heerlijke stokbroodjes steak onion, friet en salade - werden we goed wakker, waarna we met de taxi naar het hotel togen om in te checken en ons van de bagage te ontdoen. Niet veel later gingen we alweer in de omgekeerde richting naar de kathedraal.
Daar was het een drukte van jewelste. Op het plein voor het gotische bouwwerk stonden vele tientallen graduates, allen getooid in gowns and hats. Binnen was het al afgeladen vol, waardoor we wat achteraan kwamen te zitten. Gelukkig konden we alles via schermen goed volgen. Na de processie met veel pracht en praal opende de Pro Chancellor van de University of Lincoln de plechtigheid. Hij merkte op dat nergens anders de studenten hun bul op zo'n bijzondere locatie uitgereikt krijgen, zelfs niet in Cambridge en Oxford. Vervolgens klapten we onze handen stuk voor de studenten, zoveel waren het er. Allen dienden kort hun hat te toucheren en de Vice Chancellor de hand te schudden, erg indrukwekkend allemaal.
Buiten werden de groepsfoto's geschoten, waarna de studenten dan eindelijk hun hat de lucht in mochten werpen. Na een glas wijn op de receptie in de kasteeltuin werden de feestelijkheden voortgezet in een café. 's Avonds gingen we eten met de familie van de vriendin van broer. Het was erg gezellig en het eten smaakte goed. Inmiddels was het stevig gaan regenen en over de glibberige cobblestones in de verlaten straatjes bereikten we de laatste locatie, een bar/dancing. Tot in de vroege uurtjes werd de feestelijke dag al dansend en proostend afgesloten.
De volgende dag was het alweer tijd om terug te keren naar Londen. Een laatste wandeling door het aangename Lincoln eindigde op het station, waar door een foutje in de planning de geboekte trein naar Londen King's Cross al weg bleek te zijn. Nu moesten we met vijf verschillende treinen en vier overstaps de hoofdstad zien te bereiken. De overstaps in Peterborough en Ely verliepen nog vlekkeloos, maar in Cambridge ging het mis. De trein naar Liverpool Street had panne. Gelukkig konden we probleemloos een rechtstreekse trein nemen naar Stansted, wat ons nog beter uitkwam ook, niet alleen omdat we vroeg waren, maar ook omdat er stakingen waren in de underground.
Bij de douane moesten de schoenen uit, ging de scanner over het scheerapparaat en meer van dat soort absurd overdreven gedoe. Toen even later de priority-pipo's door de gate waren, mocht ook het gewone volk het Ryanair-toestel in. Net gezeten werd ik door de stewardess gesommeerd ergens anders te gaan zitten omdat een hinkend fossiel per se bij het raam wilde zitten. Tja, dan kun je bij de douane wel weer geconfronteerd zijn met de wereld na 9/11, tegen de terreur van 65+'ers moeten zelfs moslimterroristen het afleggen.
Afijn, we zijn weer thuis. Heelhuids, een ervaring rijker en zeer trots.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten