Tony van der Meulen deugt

Wie staat nog ergens voor, wie heeft er een moraal?
Wie heeft er, net als ik, nog een ideaal?
Wie blijft altijd verliefd op zijn eigen vrouw?
Wie blijft na zoveel jaren al zijn vrienden trouw?
Bij mij kun je terecht, mijn deur staat altijd open.
Al is het middernacht, die wijnfles die gaat open.
Behalve voor mijn beste vriend Ali, Marokkaan,
voor hem heb ik altijd een potje thee klaar staan.
[...] Ik deug, ik deug, ik deug aan alle kanten,
ik vind altijd het goede en ik lees de juiste kranten.(Vliegende Panters - 'Deuglied', Ebbinge, Vrijdag & De Bekker, 2009)

In zijn column in het Brabants Dagblad van afgelopen zaterdag vond Tony van der Meulen het weer eens tijd te benadrukken dat hij een deugdzaam mens is. In de column, die in de wij-vorm is geschreven, schetste hij zijn reactie op de mededeling in het journaal dat een minderheidskabinet van VVD en CDA met gedoogsteun van de PVV eraan zat te komen. Dat moment zal voor altijd in zijn geheugen gegrift staan. Hij beschrijft het op de klassieke wijze van 'ik weet nog precies waar ik was toen ik hoorde dat Kennedy vermoord was'.

Van der Meulen zat heerlijk te tafelen met vrienden toen de onheilstijding hem bereikte: 'Het was aangenaam en redelijk zorgeloos zoals mensen zich dat wel vaker herinneren van de uren vlak voor er iets onvoorstelbaars gebeurt.' Onvoorstelbaar inderdaad voor Van der Meulen. Hij schermt zich dan ook zorgvuldig af van afwijkende meningen. 'Wij zijn thuis niet kinderachtig als het om andere opvattingen of liefhebberijen gaat,' oreert tolerante Tony. 'Wij verkeren op goede voet met hondenbezitters, vegetariërs, homo's, techneuten, nudisten, jazzliefhebbers en zelfs een voormalige communist.' De tolerantie bij Tony thuis is echter wel selectief: 'Maar bij ons komen geen Wilders-aanhangers over de vloer en gelukkig ook niet het halfzachte, wankelmoedige tussensoort dat zegt "dat hij ergens wel een punt heeft".'

Met zulke teksten laat Van der Meulen onbedoeld maar feilloos zien waarom zoveel mensen in de armen van Wilders zijn gedreven. Die stuitende hooghartigheid, dat neerkijken op andersdenkenden, het is om moedeloos van te worden. Bij hem komen ze niet binnen, de Wilders-sympathisanten, hij sluit ze uit van koffievisite. 'Een verstandige mevrouw, die zo bij ons op de koffie mag komen, wees in de NRC op een opmerkelijk falen in het lange termijngeheugen van bekende CDA'ers en ook VVD-ers.' Die zouden tien jaar geleden op alarmtoon gewaarschuwd hebben voor het gevaar Jörg Haider, wiens ideeën verbleken bij die van Wilders nu. Dat Van der Meulens middellange termijngeheugen zelf ook niet goed meer functioneert, werd vandaag benadrukt door David Pinto, die als hoogleraar en directeur van het Intercultureel Instituut Amsterdam toch ook een verstandige - en bovendien ter zake kundige - meneer mag worden genoemd. In een opinieartikel, nota bene in het Brabants Dagblad, haalt Pinto keihard uit naar de arrogantie van links.

'Als je nog geen hekel had aan links zou je dat nu wel krijgen bij de perikelen rondom de kabinetsformatie,' zo opent Pinto. Hij spreekt zijn ergernis uit over de hypocriete verontwaardiging van de linkse partijen, die de huidige politieke koers volledig aan zichzelf te wijten hebben. Een allesbehalve overtuigende campagne, een tegenvallende verkiezingsuitslag, grote strategische blunders in het formatieproces. Links stapelde fout op fout en huilt nu krokodillentranen. 'Links heeft niets van de periode en de inbreng van Pim Fortuyn geleerd', eindigt Pinto pessimistisch. 'Pim is dood en links dacht dat daarmee zijn gedachtegoed is begraven. Helaas. Wilders nu en een ander na hem zullen de arrogantie van de macht van links blijven bestraffen. Het is niet meer te stoppen.'

Het gestuntel van vooral Cohen en Pechtold is inderdaad stuitend. Cohen die dacht weleens eventjes te kunnen bepalen wie er samen met de PvdA mochten regeren, alsof niet Rutte maar hij de grootste was geworden. De enige serieuze optie zonder de PVV consequent afwijzen en dan de informateur de schuld geven als die gok een averechts effect blijkt te hebben. Ook Pechtold richtte in het kamerdebat van woensdag uit arren moede zijn giftige pijlen maar op die arme Lubbers. De informateur zou zich niet aan zijn opdracht hebben gehouden de mogelijkheden voor een meerderheidskabinet te onderzoeken. GeenStijl liet echter de maandag ervoor al zien dat dat pertintente onzin is. In de opdracht wordt Lubbers opgedragen de Koningin te informeren 'over de mogelijkheden die thans reëel aanwezig zijn voor de vorming van een kabinet dat mag rekenen op een vruchtbare samenwerking met de Staten-Generaal [...]'. Nergens iets over een meerderheidskabinet. En dan tijdens het debat toch gewoon stug vol blijven houden dat de informateur fout zit. En dat moeten dan de oppositieleiders worden voor de komende jaren. Ik houd mijn hart vast. Zij zijn het die de weg voor Wilders plaveien en zijn bedje spreien.

Het is een hard gelag dat na zes jaar Wilders er nog steeds geen passend antwoord is geformuleerd op de hardnekkige problematiek die hij op de agenda heeft gezet. Men blijft maar vingertjes opheffen en Wilders' drieste formuleringen corrigeren in plaats van inhoudelijk de vloer aan te vegen met de PVV-leider. De enige die goed op weg was heeft zichzelf van zijn taak ontheven. Pinto heeft nog een cynisch bedankje over voor Wouter Bos: 'Hij heeft Amsterdam verlost van een slappe burgemeester die een hoofdstad achter heeft gelaten waar joden en homo's geterroriseerd worden door zijn goede bescherming van en goede zorg voor zijn geliefde Marokkaanse jongeren.' Dixit de baas van het in de hoofdstad gevestigde instituut dat gespecialiseerd is in diversiteit en interculturele communicatie. Die kan Cohen in zijn zak steken.

Zo stevenen we af op een slagvaardig kabinet - CDA en VVD kunnen het traditioneel prima met elkaar vinden - dat echter wel steeds de oren moet laten hangen naar Wilders, een ongeleid projectiel. De eerste rel is al geboren. Wilders zal zich op 11 september in New York uitspreken tegen de bouw van een moskee op Ground Zero. De aversie die de nabestaanden tegen de moskee koesteren is wel begrijpelijk. Wij laten nog steeds geen Duitse ambassadeur toe bij de dodenherdenking op 4 mei. Het is de hoogste tijd dat dat eindelijk wel gebeurt, maar bij ons is het dan ook al 65 jaar geleden. Nine eleven is nog geen tien jaar oud. Vervelend is wel dat de nabestaanden hun stem nauwelijks kunnen laten horen omdat ze overstemd worden door de schreeuwlelijks van neoconservatief Amerika, de Bill O'Reilleys en anti-Obama-facties.

Wilders wordt in één adem genoemd met iemand als Sarah Palin. Daar valt wat voor te zeggen. Probleem is alleen dat deugdzame types als Van der Meulen elke Wilders-stemmer - en en passant ook iedereen die maar een greintje begrip toont voor de achtergronden en oorzaken van de populariteit van Wilders - afserveren en wegzetten als laffe, labiele blindgangers. Daarnaast is er hier ook geen Nederlandse Obama waar de kiezers hun hoop op kunnen vestigen. Pretendenten Cohen en Pechtold verliezen zich in achterhoedegevechten en gejammer in plaats van met een alternatief groot verhaal te komen waar kiezers in kunnen geloven. Journalisten als Van der Meulen en politici als Cohen en Pechtold zijn de levende voorbeelden van de ontmythologisering van journalistiek en politiek. Beiden hebben hun gezag gestaag zien afkalven, zonder een passend antwoord klaar te hebben. Gevestigde politiek en oude journalistiek hebben beiden niet goed in de gaten wat er leeft, borrelt en gist. En Wilders is de lachende derde.