Ilja Leonard Pfeijffer - Harde feiten. 100 romans. De Arbeiderspers, 2010, 224 blz.Honderd romans in een boekje van krap tweehonderd bladzijden. Geweldenaar Ilja Leonard Pfeijffer heeft zich weer eens uitgesloofd. Tenminste, zo lijkt het. Volgens de achterflap heeft hij zich bij het schrijven aan Harde feiten twee beperkingen opgelegd: maximaal 500 woorden en 'volwaardige vertellingen met een kop en een staart'. Dat laatste criterium moet dan rechtvaardigen van 'romans' te spreken. Maar dat is al te pretentieus.
Harde feiten bevat 100 korte verhalen, ik kan er niets anders van maken. Ook korte verhalen kunnen 'volwaardig' zijn en een kop en een staart hebben. Volgens mij zijn er geen inhoudelijke elementen die bepalen of een vertelling een roman is of een kort verhaal. Er is maar één formeel aspect aan te wijzen: de lengte. Kort is een (kort) verhaal, lang is een roman en wat er tussen valt is een novelle. De grenzen zijn vaag en extreem oprekbaar, iedere auteur kan voor zichzelf bepalen wat voor hem of haar zo'n beetje de limiet is. Zo bezien mag Pfeijffer zijn verhalen inderdaad 'romans' noemen. Maar niet om genoemd inhoudelijk criterium.
Over de inhoud: maar heel weinig van de 100 romans beklijven. Er is een aardig verhaal over Einstein die God op een fout in diens scheppingsformule wijst, een sympathiek stuk over Diego Milito en de derby van Genua, en Pfeijffers six word story 'Zelfportret van de dichter op negenendertigjarige leeftijd' weet wel de juiste toon te treffen: 'Gewoon. Maandag. Lekker treurig. Verder niets.'
Lekker pretentieloos. Zoals dit boek ook had moeten zijn. Gewoon. Verhalen. Korte verhalen. Verder niets.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten