Sinds 1 januari jongstleden is de wijze socioloog Dick Pels werkzaam als directeur van het wetenschappelijk onderzoeksbureau van GroenLinks. Dat lijkt vreemd, Pels staat immers bekend als een niet-partijgebonden vrijdenker. Zijn nieuwe functie belet hem echter niet te blijven vrijdenken. Vorige week, op 6 mei, was hij aanwezig bij de herdenking van de sterfdag van Pim Fortuyn.
Daar in Rotterdam was het minder druk dan vorig jaar, zoals er elk jaar minder belangstelling is. 'Waarom zou je naar een herdenking gaan waar Dick Pels spreekt?' zeurde iemand op een Fortuyn-forum. Iemand die wat minder ruimdenkend is dan Pels.
Waar de belangstelling voor een jaarlijks moment van contemplatie bij de persoon en politicus afneemt, daar neemt de belangstelling voor de moord juist toe. Eerder wees ik al op de complottheorieën van Ine Veen in haar boek Moord namens de kroon? en nu is ook BNN overstag gegaan voor de sensatie. De jongerenomroep zond op 5 mei een 'documentaire' uit, getiteld Moordcomplot Pim Fortuyn.
Ik wilde eigenlijk naar Netwerk kijken omdat daar de, mijns inziens onjuiste, opinie dat Wilders een voortzetting van Fortuyn is onder de loep zou worden genomen. Maar helaas, de dodenherdenkingpaniek noopte Netwerk dit onderwerp uit te stellen.
En dus keek ik maar naar BNN. Een uur later was de kwelling voorbij. Wat een waardeloze 'docu'. Alle theorietjes, onopgeloste vraagstukken, 'opmerkelijke conclusies' en complotten uit Veens boek kwamen onversneden voorbij. De sluipschutter uit het Midden-Oosten, Stork en de JSF, de Bilderberg-groep, al die o zo spannende en mysterieuze en - laat ik vooral niet vergeten: 'schimmige' - organisaties en personen speelden de hoofdrol. En o ja, Herben heeft het eigenlijk gedaan.
De belangrijkste vraag is niet wie er echt achter de moord op Fortuyn zit(ten). De belangrijkste vraag is wie Patrick Lodiers eens tot de orde roept. Het BNN van Lodiers (ruim drie ton per jaar) doet je welhaast erkennen dat Wilders gelijk heeft met zijn opvatting dat we terug moeten naar één publieke omroep.
Patrick Lodiers is dan ook veel te hard omhooggevallen. Lang was hij de aangever van de Lama's, een passend baantje. De Frans van Dusschoten van de 21ste eeuw - was Patrick toch nog goed terechtgekomen. Maar de Emmy voor De Grote Donorshow maakte hem overmoedig en Patrick elleboogde zich tot voorzitter van BNN. Bartje de Graaff draait zich nu om in zijn graf.
Lodiers is een figuur uit een gedicht van P. Kouwes geworden. 'Programma's/bedenken,/dat/deed hij/graag.' Zoiets. En bedenkt hij eens iets met potentie, dan maakt het verplichte kwajongenselement het weer kapot. De bubbel is op zich een aardig idee. Sluit drie mensen een week op in een villa, sluit ze daarbij af van alle informatie en kijk of ze vervolgens nog nieuws van nep-nieuws kunnen onderscheiden. Past mooi bij deze gemediatiseerde tijd.
Maar Lodiers' eerste vraag is of er nog iets gebeurd is daar in die villa tussen de kandidaten. En dat vraagt hij dan aan een CDA-Kamerlid. Try before you die. Gewoon kijken hoe ver je kan gaan, dat is het adagium.
BNN = gesubsidieerd belletje lellen. In dat licht moet ook de docu Moordcomplot Pim Fortuyn worden bezien. Gewoon kijken hoe ver je kan gaan. En dan krijg je dus dit. Het leek zo overzichtelijk: sensatie met Alberto Stegeman bij SBS 6 en degelijke onderzoeksjournalistiek bij de Publieken. Maar BNN gooit alles overhoop.
Patrick Lodiers is nooit voorbij de Lama's geraakt, hij is de Eeuwige Aangever. Ik zie helemaal voor me hoe het idee voor deze documentaire is ontstaan. Vergadering, brainstormsessie, Lodiers vanachter een desk tegen zijn medewerkers: 'Ik wil van jullie zien: Mat Herben die Pim Fortuyn vermoordt.'
2 opmerkingen:
Dranatusche docu ja... Overigens werd De Bubbel eerder dit jaar op de BBC uitgezonden (met enige controverse omdat de BBC News niet mee wilde werken aan de nepreportages voor het (eigen!) programma, omdat dat de integriteit zou aantasten). Daar viel of stond het met de gasten (en de presentator) - dus niet iedere aflevering was even leuk. Als het wel klikte werd het heel leuk. Ze lieten ook hoogstens 1 minuut uit het huis zien en als de presentator vroeg wat er was gebeurd, werd er altijd een duf filmpje van een of ander bordspel uitgezonden - waarschijnlijk als grapje naar Big Brother achtige programma's, waar iedereen zodra de camera's draaien met elkaar van bil gaat.
Dramatische, bedoel ik...
Een reactie posten