'Zomergasten' is een programma waarin een presentator drie uur lang met een gast in gesprek gaat, onderbroken door tv-fragmenten die door de gast zijn geselecteerd. Het is net zo belangrijk een interessante interviewer te hebben als een interessante gast. Adriaan van Dis was kritisch en scherp, maar teveel zelf de hoofdpersoon, Connie Palmen begon richting het einde van de uitzending steeds meer met een dubbele tong te praten, Joost Zwagerman wist zich wonderwel dienend op te stellen, Bas Heijne was totaal slaapverwekkend.
Dit jaar is gekozen voor Margriet van der Linden, de iets te masculiene hoofdredacteur van het extremistisch-feministische maandblad Opzij. Van der Linden zet steeds een gevoelvol luistergezicht op, maar als hetgeen de gast te berde brengt echt interessant wordt, stelt ze een nieuwe vraag. Toch bepaalt nog steeds de gast of ik de uitzending tot het einde uitzit. Dieptepunt is nog altijd Felix Rottenberg, die erin slaagde drie uur lang volslagen oninteressante prietpraat uit te kramen. Het huidige seizoen opende met fladdernichten Viktor & Rolf. Na een kwartier was ik het al beu.
Gisteren werd de kijker getrakteerd op het absolute tegendeel van saaiheid. Prem Radakishun, schreeuwlelijk die de kunst van het 'van de hak op de tak springen' tot in de puntjes beheerst. Bij hem is het niet de vraag of je wakker kunt blijven maar of je hersenen niet oververhit raken door alle prikkels. Bij 'Zomergasten' begon hij nog redelijk rustig - hij had bovendien zijn wilde haren afgeschoren -, maar al gauw ratelde hij weer als vanouds van het ene onderwerp naar het andere. Was hij net een kritisch betoog aan het construeren over de huidige politiek, schreeuwt hij ineens uit volle borst: 'IK HOOP DAT WILDERS 76 ZETELS KRIJGT EN DAT HIJ PREMIER WORDT!!!'. Tsja.
Tussen al het gebrul en de onafgemaakte zinnen door wist Prem evenwel heel wat interessants op tafel te leggen. Hoogtepunt was een tv-fragment van een kwartier. Het betrof een interview met Pim Fortuyn door de Moslim Omroep, uitgezonden een dag voor de moord. De interviewster, een ignorante, arrogante jonge vrouw, werd door Fortuyn met speels gemak haar plaats gewezen. Een blijk van Fortuyns intellectuele superioriteit, zo stelde Prem terecht vast.
Prem kwam na het fragment met een rake constatering. Fortuyns analyses waren briljant. Ik was het niet eens met zijn oplossingen, aldus Prem, maar zijn analyses waren juist en waar. De afbraak van de universiteiten die nu pas object van zorg is? Fortuyn schreef er al over in de jaren negentig. Drop outs die een verloren groep in de samenleving zouden gaan vormen? Fortuyn signaleerde het probleem, Prem baseerde er zijn 'School van Prem' op.
Van der Linden laveerde het gesprek vervolgens snel naar de huidige politiek. Dat was jammer, want Prem liet nog eens zien hoe groot de kloof eigenlijk is tussen Fortuyn en Wilders. De Limburger wordt algemeen gezien als een soort opvolger van de Rotterdammer, terwijl hij eerder een stap terug is, of beter: een meer oppervlakkige versie van Fortuyn. In intellectuele kracht, culturele bagage en analyserend vermogen was Fortuyn een klasse apart. Ruim voor hij zelf de politiek in ging, had hij reeds een indrukwekkend oeuvre geschreven van politiek-sociale en -economische studies en maatschappijkritische columns. De ideeën en analyses die hierin vervat zijn, lijken sinds de diepgravende studie van Dick Pels gelukkig steeds meer op waarde te worden geschat.
Volgens Prem ging het dus mis bij de oplossingen van Fortuyn. 'Je moet van de hofnar geen koning maken,' zei hij nog maar eens. Premier Fortuyn was een fiasco geworden. Of Prem gelijk heeft, zullen we nooit weten. Op een ander punt heeft hij zeker gelijk. 'De Volkskrant?' schreeuwde Prem ergens in de uitzending, 'De Volkskrant is een waardeloze krant van zure witte mannen die niet begrijpen dat de maatschappij is veranderd en mag morgen failliet gaan!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten