[Tour 2009] Week twee

Kenny van Hummel is een held, twitterde Lance Armstrong. En zo is het maar net. Al na 10 kilometer lossen en dan puur op karakter 200 kilometer lang in je eentje stoempen om nog net binnen de tijdslimiet te finishen. Hummeltje, wat een koning. Denis Menchov was al lang afgestapt.

De tweede week was net zo bleu als de eerste. Veel slaapverwekkende etappes, geen cols zwaarder dan categorie 3 en Cavendish die het peloton gijzelde. Saxo's huisknecht Nicki Sörensen mocht een etappe winnen - hij was zelf net zo verbaasd als ik - en de achtkantige Rus Ivanov was Maaskant en Timmer te slim af. Mooi was wel de zege van Haussler, toekomstig Australiër. Gisteren was er eindelijk vuurwerk, met de verwachte zege van Contador. Het leek wel of de renners verheugd waren eindelijk serieus bergop te mogen fietsen, zo hard knalden ze de col op.

Prudhomme heeft al het spektakel in de derde week gepland, wat is er over week twee nog te melden? Allereerst Bradley Wiggins. Dé verrassing van de Tour (#3). Wiggins doet wat Bernhard Kohl vorig jaar deed. En daarmee roep ik meteen een hele context op. Aan vermoedens hebben we niks, inderdaad, maar waar haalt Wiggins ineens de kracht vandaan? Wiggins, olympisch kampioen baanwielrennen, beste eindklassering in de Tour honderdvierentwintigste. Vooralsnog hebben we hier een Brit die de wedstrijd van zijn leven fietst. Laten we hopen dat het daarbij blijft.

Hincapie dan (#13). Daar was hij ineens weer, 36 jaar oud, geboren Hincapia. Jarenlang Armstrongs adjudant, nu in dienst van Stapletons overwinningenmachine. Hincapie verloor nergens tijd, bleef steeds kort in het klassement en leek met een ontsnapping zowaar het geel te gaan veroveren. Tot zijn eigen team roet in het eten kwam gooien. Het treintje-Cavendish werd opgestart en sprintte de kostbare seconden van Hincapie aan gort. En de slingerende Cavendish werd gedeklasseerd. Gegokt op twee paarden, twee keer verloren.

Aandacht ook voor Peter Velits (#23). Velits, Slowaak met een kop die je eerder in een Duitse pornofilm zou verwachten dan in de belangrijkste wielerwedstrijd ter wereld. De jonge Velits rijdt evenwel een uitstekende ronde en troeft zijn teamgenoten, stuk voor stuk hoger ingeschat, allemaal af. Markus Fothen? Eendagsvlieg gebleken. Johannes Fröhlinger? Nog een jaartje rijpen. Linus Gerdemann? Heel mooi, met een onbewogen gezicht vooraan in het peloton naast Armstrong gaan rijden, maar dat is het dan wel. Christian Knees is onzichtbaar, wederom.

Over onzichtbaarheid gesproken: de twee Japanners! Arashiro (#143) en Beppu (#129), ze rijden mee, maar grotendeels anoniem. Gisteren bleek Beppu zowaar een beetje te kunnen klimmen, daar komen we dan in etappe 15 achter... Arashiro zet af en toe aan voor een massasprintje, maar hij zakt al gauw weer terug op het zadel. Parijs zullen ze wel halen, de krant niet.

Dat doet ook Stef Clement niet. De aandacht gaat vooral uit naar Menchov, Gesink, Ten Dam, Freire en Flecha, maar het falen van Clement mag ook best eens uitgelicht worden. Dertiende in de Dauphiné, nu 120ste. Het lijkt erop dat de vormpiek van begin juni gevolgd wordt door een vormdip begin juli. Hij blijft er laconiek onder, zoals altijd. Dat is een manco.

Morgen en woensdag twee zware alpenritten. En wederom twee keer nog een afdaling na de laatste col. Een herhaling van de twee saaie 'zware' Pyreneeënetappes lijkt echter uitgesloten, daarvoor zijn de belangen inmiddels te groot. Kenny van Hummel zal het nog het zwaarst krijgen, vooral woensdag. We bidden voor hem.