Michael Jackson en ik

Uiteraard kan ik de dood van Michael Jackson hier niet zomaar onbecommentarieerd voorbij laten gaan. Men kan echter overal Jacksons levensloop lezen en zien, vernemen wat zijn betekenis voor de popmuziek is en overzien wat een impact zijn dood heeft over de hele wereld. Daarom maar een overpeinzing over Jackson en mijzelf.

Ik meen dat het mijn tiende verjaardag was waarop ik mijn eerste stereo-toren kreeg. Een mooi gestroomlijnde, bescheiden Sharp van drie 'verdiepingen'. Ik heb het ding nog steeds. Het afspelen van cd's wordt steeds moeilijker - steeds vaker blijft de cd even hangen, gebrande cd's hebben het nooit gedaan -, maar de radiofunctie gebruik ik nog weleens, vooral aan het eind van het jaar met de Top 2000.

Om de stereo in te wijden, had ik ook enkele singletjes gekregen à 9 gulden 95. 'Per Spoor' van Guus Meeuwis & Vagant, 'Gabbertje' van Hakkûhbar en 'Captain Jack' van Captain Jack. Wat later kocht ik de eerste cd's, meteen maar twee dubbelcd's: het beste uit de Mega Top 50 van 1995 en HIStory van Michael Jackson.

Ik weet niet precies waarom ik die laatste toen kocht. De Mega Top 50 op zaterdagmiddag was vaste prik, maar Michael Jackson? Ik kan me niet herinneren een bijzondere interesse te hebben gehad voor de liedjes van de steeds witter wordende neger. Misschien stond een liedje van Jackson ergens in de weken na mijn verjaardag in de Top 50 en heeft me dat doen besluiten een album aan te schaffen, ik weet het niet.

Mijn vroegste herinneringen aan Michael Jackson gaan overigens nog iets verder terug. Twee jaar eerder, in 1994, had Jackson een hit met 'Heal the World'. Dat nummer zongen ik en alle andere kinderen uit groep vier en uit de buurt met volle overgave mee. Puur fonetisch uiteraard, want het Engels waren we nog niet machtig. 'Heal the world, make it a better place, for you and for me and the entire human race' werd dan zoiets als 'Hiel de wult, meek it a bedder plees, for joe en for mie en die in tai joemenees'. Er bestaan beelden van mijn broertje en mij in een huisje van Centre Parcs in België, liggend in bad, luidkeels 'Heal the World' zingend. Misschien is het jammer dat videobanden door bijna niemand meer bekeken kunnen worden, misschien ook niet.

Terug naar 1996. HIStory was volledig getiteld: HIStory: Past, Present and Future, Book I. De eerste cd, 'History Begins', bevatte een soort van greatest hits, de tweede, 'History Continues', bestond uit nieuwe nummers. Op de voorkant stond een standbeeld van Michael Jackson afgebeeld. Het boekje binnenin vond ik zeer bijzonder, vooral de foto's van een jonge, zwarte Jackson waren nogal verrassend. Ook herinner ik me de loftuitingen van andere artiesten, zoals Liz Taylor.

Ik moet beide cd's toentertijd veel beluisterd hebben, vrijwel alle nummers kan ik terugroepen als ik nu de titels ervan bekijk. Van de eerste cd springen vooral 'Rock with You', 'Man in the Mirror', 'Wanna Be Startin' Something' en 'The Girl Is Mine', een duet met Paul McCartney - die ik toen helemaal niet kende als dé Paul McCartney, eerder als een wat aparte tweede zanger naast Jackson - weer prominent in het geheugen.

De tweede cd opende met het glasgerinkel van 'Scream', dat ik toen een minder nummer vond. Toppers waren het gevoelige 'Stranger in Moscow' en de 'Earth Song'. Die laatste ging vergezeld van een woeste videoclip. Ik zie wijlen mijn oma nog hoofdschuddend 'och, och, och' of iets dergelijks prevelen toen de clip op tv verscheen en mijn moeder mededeelde dat ik zojuist de cd had gekocht van de man die daar op het scherm door een storm de kleren van het lijf werd gerukt. Verder weet ik nog dat ik 'Tabloid Junkie' een heel intrigerende titel vond, vooral door dat 'Junkie'.

En toen was ik ineens niet meer geïnteresseerd in Jackson. Ik ging naar de middelbare school en verlegde daar de aandacht al snel naar rock en trance. Michael Jackson werd steeds meer die wacko jacko die vooral zielig en treurig was. Ik dacht dat Jacksons 'Blood on the Dance Floor' ergens halverwege de middelbare school een hit werd, maar dat blijkt al in 1997 te zijn geweest. Misschien verwar ik het nummer met 'You Rock My World', dat wel in 2001-2002 een hit was. Het deed me allemaal weinig meer. HIStory vergaarde steeds meer stof.

Tot afgelopen donderdagavond - ik was op een examenfeestje - ineens rondging dat hij dood was. Het was geen schok, ook geen verrassing. In de meest recente editie van de Top 2000 vertelde Bert Haandrikman ergens in de nachtelijke uren al dat de geruchten gingen dat het heel slecht ging met Michael Jackson. Op het feestje werden 'Thriller' en 'Billie Jean' meteen ingestart. Ook de nieuwe generatie kent Jacksons oude nummers.

Michael Jackson heeft nooit een mens kunnen worden. Zijn vader leidde hem als kind met harde hand op tot zangertje. Lukte het even niet, dan was daar de belediging dat Michael een dikke neus had. Vandaar de verminkende operaties op latere leeftijd. Hij werd een treurig figuur, dacht dat hij Peter Pan was, symbool voor de eeuwige kindertijd. Ondanks alle ellende laat hij een imposant oeuvre na. Op Bol.com werd elke 8 seconden een cd van Jackson verkocht. Ik heb HIStory nog niet onder het stof vandaan gehaald en in de cd-speler van de Sharp gestopt. Als de storm over een paar weken gaat liggen, dan is misschien het moment daar. Misschien.