De oorlog van Ella Vogelaar

Een vergelijking maken met Hitler of nazi's is een beproefde alles-of-niets-poging van de wanhoop nabij zijnde politici of van rancuneuze zielenpootjes die hun gram willen halen.

In de eerste categorie valt Marco Pastors, die in 2006 met zijn partij EénNL op zo'n vijftien á twintig zetels bij de Tweede Kamerverkiezingen mikte. Pastors stond vlak voor de verkiezingsdag op 1 á 2 zetels in de peilingen en een krachtig slotoffensief was dus hard nodig. Daarom besloot Pastors in een radiospotje de immigratiestroom van moslims te vergelijken met de opkomst van het nazisme in de jaren dertig van de twintigste eeuw.

Zoals de politieke machthebbers toen verzuimden het oprukkende nazisme de kop in te drukken, zo zou de gevestigde orde van vandaag de dag de islamisering van Nederland niet bestrijden. We weten allemaal wat deze strategie opleverde: EénNL behaalde 0 zetels en de partij was even snel weer verdwenen als ze gekomen was.

In de tweede categorie kunnen we Ella Vogelaar situeren. Tweeënhalf jaar na Pastors besluit de incompetente ex-minister de vergelijking maar weer eens onder het nauwelijks neergedaalde stof vandaan te halen. In een opiniestuk in NRC Handelsblad van vrijdag jongstleden veroordeelt Vogelaar de optie om Geert Wilders regeringsverantwoordelijkheid te geven. Ze vergelijkt daartoe de opkomst van Wilders met die van het nationaal-socialisme: 'In de jaren dertig van de vorige eeuw onderkenden velen ook pas de dramatische gevolgen van het nationaal-socialisme toen het te laat was.'

Vogelaar gruwt van het 'wij-zij-denken' dat ontstaan is in Nederland. 'We', schrijft Ella dan ook, 'we moeten stoppen Wilders te behandelen als een democratisch politicus met acceptabele opvattingen.' Wie die 'we' in dit schimmige wij-zij-denken zijn, blijft onduidelijk. Hoe kan het ook anders, toen Vogelaar zelf op het pluche zat, zweeg ze als ze het graf. 'Stelling nemen tegen Wilders moet samengaan met het serieus nemen van de onzekerheden van mensen die nu hun heil bij hem zoeken.' Opmerkelijk dat dit idee nu pas tot Vogelaar doordringt. In haar functie als minister heeft ze niets, maar dan ook niets van de 'onzekerheden' bij de mensen weggenomen, integendeel.

Pastors en Vogelaar. Eén vergelijking met het nazisme, twee diametraal tegenover elkaar staande politici die haar maken. Dit toont al aan hoe mank zo'n vergelijking gaat. Het is holle retoriek, een leeg etiket. Een ultieme schreeuw om aandacht van angsthazen en teleurgestelden. Zelf hebben zij gefaald, maar één ding weten ze zeker: als de nieuwe nazi's komen, hebben zij alvast ingetekend op een plaatsje in het verzet.

Vogelaar gaat echter nog een stap verder. 'Waarom hebt u zelf niks gedaan?' vroeg Frits Wester bij Knevel & Van den Brink aan Vogelaar. Nee, dat was de schuld van Wouter Bos, antwoordde ze. En daarmee hebben we ook de essentie van het opiniestuk te pakken: de hele vergelijking is een instrument in de vuile oorlog die Vogelaar voert tegen Bos, die geen leider zou zijn: 'De nederlaag van de PvdA bij de jongste verkiezingen is het gevolg van gebrek aan zulk leiderschap, wat de zoveelste onderzoekscommissie daar ook over gaat melden.'

Het moddergooien en natrappen gaat maar door. Qua argumenten voor een harde aanpak van Wilders blijft het bij enkele platitudes en boutades, het stuk leidt alleen maar naar een frontale aanval op de kopstukken van Vogelaars eigen PvdA. Bos is geen leider, Hamers optreden is 'tenenkrommend' en Plasterk moet niet denken dat een bezoekje aan Volendam de neuzen weer dezelfde kant op doet gaan.

Een vergelijking maken met het nazisme voor politiek-electoraal gewin is al bijzonder laakbaar. Maar zo'n vergelijking maken om het eigen nest te bevuilen en een eigen kleine oorlog uit te vechten is niet minder dan afschuwelijk. Vogelaar is iemand die tot op het bot gekrenkt is door haar ontslag als minister en nu in haar nietsontziende kruistocht tegen haar inquisiteurs geen middel schuwt om wraak te nemen en persoonlijke rancune te botvieren, zelfs niet het zwaaien met de zwartste bladzijde uit de geschiedenis van de mensheid. Ella Vogelaar is niet alleen incapabel en 'knettergek', ze is ook nog eens hardleers, gewetenloos en voor geen enkele rede meer vatbaar.