dinsdag 31 maart 2009

Gedicht

Oorlog op één oor

IV
de aarde schuift achter woedende wolken
de gele maan weet niets van deze storm
weilanden worden laatste gronden
zandverstuivingen en heilanden
inderhaast verdonkeremaand
wat in deze windvlagen verguigelt
en vergruizelt in mijn hand
het teistert het gekluisterde land
en de kuis bepleisterde huizen
de storm kan bomen geselen
of zij dansen wild op zijn muziek
de maan de onnozelheid zelve
de kogels de brieven de milde vuren
en gestaag vermeerderen de cesuren

Geen opmerkingen: