[N64]: Super Smash Bros

Vorig jaar besprak ik a.d.h.v. de top 25 van een zelfgemaakte lijst de muziek uit mijn jeugd. Dit jaar een tweede serie in de categorie 'wenken voor een toekomstige biograaf' met als onderwerp de Nintendo 64-games. Met welke spellen bracht ik menige regenachtige middag (maar ook als de zon scheen) op mijn kamertje door? Geen toplijst deze keer, maar in chronologische volgorde en in interviewvorm. In aflevering 10: Super Smash Bros.

Een vechtspel speciaal voor de Nintendo. Een kinderachtig spel dus?
Niet zo bevooroordeeld, waarde interviewer. Nintendo is dan wel een kei in het bedenken van veilige games met schattige karakters, dat wil nog niet zeggen dat er geen harde actiespellen voorradig zijn.
Maar Smash Bros is toch wel typisch Nintendo?
In die zin dat vele grootheden uit de rijke geschiedenis van de Japanse spellengigant aanwezig zijn in deze game. Naast Mario en Donkey Kong bijvoorbeeld ook Link uit het Zelda-epos, Pikachu van de Pokémon, Captain Falcon uit de F-Zero-reeks, en Samus van Metroid.
Inderdaad een breed aanbod. Zijn ze ondanks hun uiteenlopende aard wel geschikt gemaakt om tegen elkaar te vechten?
Je bedoelt: dikke loodgieter Mario tegen zwaar bewapende Samus?
Zoiets ja.
Elk karakter heeft zijn eigen specialiteit meegenomen naar de arena's van Smash Bros. Pikachu veroorzaakt dus een enorme bliksemschicht en Link keilt zijn boemerang tegen het bakkes van de opponent. Daarnaast vallen er voortdurend voorwerpen uit de lucht. Bommen, honkbalknuppels, pistolen, maar ook de mooie pokeball waaruit een willekeurige pokémon tevoorschijn springt.
Pistool pakken en doodschieten dus.
Nee, zo simpel ligt het niet. Het doel is namelijk niet je tegenstander tot moes te slaan, maar hem of haar van het speelveld af te laten sodemieteren. Elke arena zweeft namelijk in de middle of nowhere en je kunt er aan beide kanten af vallen. Ook de lucht in geblazen worden is trouwens een mogelijkheid.
Klinkt nogal saai.
Wat ben je opstandig vandaag, interviewer. Het vechten is juist heel onderhoudend. Naast het reguliere slaan, schoppen en springen voegen de items substantieel iets toe. Als je in het nauw gedreven wordt, kun je middels een item terug in het gevecht komen. Nadeel is misschien dat het spel wel heel makkelijk is en relatief kort. Een spel als Smash Bros draait echter grotendeels om de multiplayer.
Ik heb weinig vrienden.
Ook in je eentje vermaak je je wel een tijdje met deze game. Vooral als je net als ik een echte Nintendoid bent. De arena's verwijzen op aangename wijze naar Nintendoklassiekers, ook wat betreft de muziek. De thuishaven van Link is gesitueerd tegen de achtergrond van het Hyrulekasteel, bij Fox vecht je op een enorme Arwing en bij Pikachu thuis bevind je je op de wolkenkrabbers van Saffron City.
Nog meer minpunten?
Euh, dat waren positieve punten. Een minpunt is het lage aantal van 8 speelbare karakters. Gelukkig kun je nog vier verborgen personages vrijspelen. En tussen de items die op het veld vallen, zit wel heel vaak die verschrikkelijke waaier. Je tegenstander slaan met een waaier...
Acht gut, Gerard Joling kom er maar in. Ik ga Tekken 3 spelen op de PlayStation.
Zeker als het schattige dinosaurusje Gon?
Ach man...