[N64] Star Wars: Rogue Squadron

Vorig jaar besprak ik a.d.h.v. de top 25 van een zelfgemaakte lijst de muziek uit mijn jeugd. Dit jaar een tweede serie in de categorie 'wenken voor een toekomstige biograaf' met als onderwerp de Nintendo 64-games. Met welke spellen bracht ik menige regenachtige middag (maar ook als de zon scheen) op mijn kamertje door? Geen toplijst deze keer, maar in chronologische volgorde en in interviewvorm. In aflevering 8: Star Wars: Rogue Squadron.

Is Star Wars leuk?
Ja. Best wel. Ik ben geen liefhebber van science-fiction, maar Star Wars heb ik toch altijd wel erg mooi gevonden. De eerste drie films (4, 5 en 6) waren erg sfeervol en authentiek en de laatste drie (1, 2 en 3) visueel overdonderend en inventief.
Hoe zit dat met de game die we hier behandelen?
Die is eveneens sfeervol en inventief. Visueel overdonderend is dan weer te veel eer.
Lelijke graphics?
Lelijk is het verkeerde woord. De vliegtuigen zien er prima uit. De omgevingen zijn echter een standaardvoorbeeld van wat altijd foggy graphics werd genoemd: mist. Dat betekent dat je niet ver kon kijken, dat een level ter plekke 'opgebouwd' werd. Bij een game als Rogue Squadron leverde dat weleens problemen op.
Beschrijf Star Wars: Rogue Squadron eens.
In Rogue Squadron kruip je in de huid van Luke Skywalker. Het is geen avonturengame en er komt ook geen lichtzwaard in voor. Alles draait om de luchtgevechten. Samen met je compagnon Wedge Antilles (wat een legendarische naam) voer je het bevel over een speciale elite-eenheid: het Rogue Squadron. Met je team word je de lucht in gestuurd om uiteenlopende missies tot een goed einde te brengen. De opdrachten lopen uiteen van simpele karweitjes als het beschermen van een konvooi en het aanvallen van een vijandelijke basis tot grotere klussen als het vernietigen van een keizerlijke gevechtseenheid tot een all out luchtoorlog boven een planeet of maan.
Het vliegen is dus het hoofdonderwerp van deze game. Is de besturing in orde? En zijn er genoeg voertuigen om je langere tijd te vermaken?
De besturing is oké. De snelheid is weliswaar vaak te laag, maar de wendbaarheid en precisie van je vechters zijn nauwkeurig en makkelijk onder de knie te krijgen. Het aanbod is dik in orde. Alle bekende gevechtsvliegtuigen zijn aanwezig. De X-Fighters, Y-Fighters en V-Fighter zijn het bekendst, maar ook buitenbeentjes als de Millennium Falcon en de Naboo Starfighter zijn vrij te spelen.
Valt er op de missies genoeg te beleven?
Dat verschilt. Sommige missies zijn wel heel erg beperkt van opzet, andere bevatten meerdere doelen en duren lang genoeg. Missies die hier thuis een klassieke status hebben zijn bijvoorbeeld 'Ambush at Mos Eisley', 'The Jade Moon', 'Liberation of Gerrard V', 'Imperial Construction Yards' en 'Battle above Taloraan'. Absolute topper is 'The Search for the Nonnah', een zoektocht naar een neergestort luchtschip dat, eenmaal gelokaliseerd, beschermd moet worden tegen vanuit alle windstreken aanstormende vijandelijke eenheden.
Nog legendarische momenten?
Het neerhalen van de Imperial Walker. Dat is dat enorme dinosaurusachtige pantservoertuig dat met kogels en raketten niet te vernietigen is. De enige manier is hem te laten struikelen over zijn eigen poten. Daartoe moest je een kabel afschieten en vervolgens ettelijke rondjes vliegen om het beest heen. Na een tijdje ging hij door de knieën. Genieten geblazen.
Mogen we Star Wars: Rogue Squadron een klassieke status toekennen?
Dat gaat wellicht net te ver. De levensduur is wellicht net iets te kort om van een absolute topper te spreken. Niettemin hebben mijn broer en ik me prima vermaakt met Rogue Squadron. Ik wil afsluiten met klassieke citaten uit de game:
(als het mis dreigde te gaan:) "Rogue Squadron, where's our cover!!??"
(als je een narrow escape had gemaakt:) "That didn't even scratch me..."
(een collega over de radio:) "I'm clear but my fighter is down!"
(over de radio, na een succesvolle missie:) - "Did Skywalker make that shot?"
- "That was me!"
- "I thought I was the best..."
- "Heeeyyy..."