[Euro 2008] Brazilië op het EK

In de analyse van Groep B bracht ik de 'Kroatische' spits Eduardo naar voren. Door een lelijke beenbreuk kan hij niet deelnemen aan Euro 2008. Verschillende landgenoten van Eduardo geven echter wel acte de présence in Oostenrijk en Zwitserland. Het is schrikbarend om te zien hoeveel Brazilianen of andere 'buitenlanders' in de nationale teams terechtkomen. Het clubvoetbal wordt al overspoeld door buitenlandse spelers die de supporters doen vervreemden van hun eigen club, de doorstroming van de jeugd ernstig blokkeren en bovendien door gebrek aan loyaliteit bij de eerste de beste aangeboden zak geld alweer vertrekken. Het landenvoetbal was het laatste bastion waar deze tendens geen vat op kreeg, en uiteraard niet zonder reden, toch? In de nationale teams komen immers voetballers uit voor hun eigen land. Duitsland-Nederland met elf Duitsers tegen elf Nederlanders, dat is de charme van het landenvoetbal.

Euro 2008 laat zien dat ten langen leste dan ook het landenvoetbal besmet is geraakt. Voor bijna elk land komt wel een 'omgebouwde' speler uit, dat wil zeggen een speler die in principe weinig kans maakt voor zijn eigen land geselecteerd te worden en daarom speciaal een paspoort krijgt om voor het nationale team van het land waarin hij voetbalt uit te komen. Brazilianen spannen wat dat betreft de kroon. In het Portugese team blinkt Pepe uit in de verdediging. De Braziliaan met de kolderieke kop is sinds augustus 2007 een Portugees. Marco Aurélio Brito dos Prazeres speelt op het EK onder de naam Mehmet Aurelio voor het Turkse team. Sinds 2006 is hij een Turk. Het Spaanse middenveld wordt aangevoerd door Marcos Senna, pas sinds 2006 een Spanjaard. Leo Beenhakker maakt met graagte gebruik van de behendige Roger Guerreiro. De Poolse staat gaf hem op 18 april jl.(!) een Pools paspoort.

Ook in Nederland ging het gerucht dat een Braziliaan ons kwam 'versterken'. Mooiprater Heurelho Gomes wilde wel voor Nederland gaan keepen. Sinds zijn aanmatigende gedrag bij PSV is het echter plotseling opvallend stil rondom deze transfer. Nog voor Gomes speelde in Nederland al een zaak rondom een speler die Nederlander wilde worden. Gelukkig was Rita Verdonk toen minister en stelde zij de eis dat Salomon Kalou eerst Nederlands moest leren voor hij een paspoort kreeg. Kalou zag dat niet zo zitten en besloot gewoon voor Ivoorkust te blijven spelen, zoals het hoort.

Buiten beschouwing moeten uiteraard de vele Turkse spelers worden gelaten. Vooral voor Oostenrijk en Zwitserland spelen vele Turken. Zij zijn echter in de regel daar geboren of op zeer jonge leeftijd naar de Alpen verhuisd. Omdat ze tussen de bergen opgegroeid zijn is het niet minder dan logisch dat zij niet voor Turkije uitkomen. In Nederland kennen we die situatie overigens al in het geval van Surinaamse of Antilliaanse spelers als Kluivert, Seedorf, Davids en momenteel Engelaar en Melchiot, die in bijna alles Nederlander zijn. Ook Marokkaanse spelers zullen steeds vaker doorbreken, nu al waar te nemen bij bijvoorbeeld spelers als Bouhlarouz en Afellay.

Eén opvallende speler dient nog genoemd te worden. Aan de zijde van Mehmet Aurelio strijdt Kazim Kazim, zoon van een Turkse moeder, op het Turkse middenveld. In het dagelijkse leven kent men hem als Colin Richards...