[Euro 2008] Groep A

Met het EK in het vizier vliegen de prognoses ons om de oren. Zoggel waagt zich niet aan een voorspelling, maar kan het niet laten te analyseren. In de twee weken die ons nog scheiden van Euro 2008: vrijmoedige overpeinzingen bij de deelnemende landen. Vandaag: Groep A.

Portugal Wie Portugal zegt, zegt Cristiano Ronaldo. Vrouwen zwijmelen bij zijn zelfverzekerde charmeursgezicht. Mannen mijmeren over dubbele scharen en vlijmscherpe doelpogingen. Gelijk een fadodanser zweefde Ronaldo het voorbije voetbaljaar over de velden, stugge Engelse verdedigers degraderend tot hopeloze ploeteraars. Hij bekroonde een goddelijk seizoen met de Champions League. Een EK-titel met Portugal zou perfectie welhaast een aardse aangelegenheid maken. Maar resteert er nog voldoende kracht in de glanzende kuiten van de Madeirese wonderboy? De stuntelige misser in de beslissende penaltyreeks vorige week in Moskou kan een veeg teken zijn. De aanloop stokte, de motor pufte, het perpetuum mobile kwam na een jaar dan toch nog tot stilstand. Vindt hij nog een restje kwikzilver, dan kan Ronaldo de Portugezen tranen van vreugde brengen.

Zwitserland De blik naar binnen is een gefixeerde: Zwitsers doen nergens aan mee. Nu openen zij dan toch drie weken lang de armen en ontvangen de crème de la crème van het Europese topvoetbal. Alleen de Engelsen blijven thuis; de Zwitsers halen opgelucht adem en gaan verder met hun dagelijkse beslommeringen. Slechts een klein deel kijkt reikhalzend uit naar sportief succes. Niet EPO, niet nandrolon, maar thuisvoordeel is nog altijd het beste dopingmiddel. Een jonge, gretige groep slijpt de messen. Maar helaas, de mentor ontbreekt: Blaise Nkufo, wonderspits en wijsgeer, moet verstek laten gaan wegens een kwetsuur. Geen sokratische dialogen dus, voorafgaand aan de wedstrijd. De jeugd moet zelf op zoek naar waarheid en overwinning.

Tsjechië Hoe kunnen stoffige Tsjechen schitteren? Het mooiste voetbal kwam de laatste jaren dikwijls van de magiërs uit het grauwe Tsjechië. De virtuoze Rosicky in een kaats met de satijnen Poborsky. De subtiele pass op de wervelende Baros. De voorzet en de eenvoudige knik van de goliathgelijke Jan Koller. Niks geen roestige Tatra's; de Tsjechen scheurden als flitsende BMW's over de velden. Maar Poborsky is met pensioen en Rosicky is gestrand. Koller staat nog steeds in de spits, als een stramme boom met zijn wortels voor eeuwig vastgeklonken in de grond van de zestienmeter. Zijn nieuwe adjudant is de bonkige Sionko. De ster staat evenwel in het doel: Petr Cech, sinds een ongelukkige botsing vergezeld van een onafscheidelijke waterpolomuts. Mocht het gaan stortregenen, dan is Cech alvast in zijn element. Het toernooi wordt in juni gespeeld, dus geen maartse buien. Maar wie weet een nieuwe Praagse lente.

Turkije November 2005. Turkije moet in een kolkend Istanbul met drie doelpunten verschil winnen van Zwitserland om zich te plaatsen voor het WK in Duitsland. De missie faalt: het wordt 4-2, Zwitserland naar Duitsland, geen claxongeluiden en Turkse vlaggen in de Nederlandse straten. De Helvetiërs - de ganse wedstrijd geprovoceerd, beschimpt, bekogeld - spoeden zich wijselijk richting spelerstunnel. Daar staat de Turkse verzorger. De korte, dikke waterzakdrager lapt een Zwitser pootje. Diens teamgenoot reageert met een schopje. De hel breekt los. Turkse spelers vliegen als kamikazepiloten op de Zwitsers af en vellen deze met welgemikte high kicks. De belaagde Zwitsers laten zich ook niet onbetuigd. De als vanouds heetgebakerde Turken laten zich van hun slechtste kant zien en zweren wraak. Tweeëneenhalf jaar later: de loting voor Euro 2008. Het lot verbindt Turkije met Zwitserland. Datum en tijd staan in de agenda van elke Turk: Basel, woensdag 11 juni, 20.45 uur: Zwitserland - Turkije.