Gedicht

Geen haar (een snaar)

en zo reis ik door de stilte
waar het koud is en zo zwart als nacht;
galactisch puin en tussen brokken ijs
raak ik verspreid (dissémination?) en
dusdanig desolaat -

het was zo snel gegaan de flits
die 't is maar ook geen weten van te gaan;
een laatste tik (de uiterste seconde?)
het vuur en weg de woorden
loze leegte in

nu tokkelt licht en wenkt
het wetteloze punt van loodzwaar nul;
een tijd is hier afwezig loopt niet om
- dat in dit (elegante?) universum mijn ik
mij voorgoed ontdoken is