Vorig jaar besprak ik a.d.h.v. de top 25 van een zelfgemaakte lijst de muziek uit mijn jeugd. Dit jaar een tweede serie in de categorie 'wenken voor een toekomstige biograaf' met als onderwerp de Nintendo 64-games. Met welke spellen bracht ik menige regenachtige middag (maar ook als de zon scheen) op mijn kamertje door? Geen toplijst deze keer, maar in chronologische volgorde en in interviewvorm. In aflevering 2: Banjo-Kazooie.
Waarom heb je dit spel ooit gekocht?
Na weken FIFA 64 wilden we een nieuw spel spelen. Toen zagen we op tv een reclame waarin dit spel gepromoot werd. Het zag er fantastisch uit en hé, er werd reclame voor gemaakt, dus dan moest het wel goed zijn. De spaarpotten werden aangesproken en Banjo-Kazooie werd ons eerste serieuze spel.
Banjo-Kazooie, stond dat niet op nummer één in de top 5 N64-games?
Dat is correct.
Meteen het tweede (en eerste serieuze) spel als all time favorite?
Ja, waarbij het één niet los van het ander gezien kan worden. Juist omdát Banjo-Kazooie het eerste goede spel was dat ik speelde, heeft het een speciale betekenis. Het zette als het ware een standaard en ieder mens verlangt altijd terug naar een aanvangssituatie.
Hoe dat zo?
De structuren en ervaringen uit je vroegste jeugd, je vroegste herinneringen, functioneren als norm voor 'hoe het altijd zou moeten zijn'.
Het zal wel. Vertel eens iets meer over het spel.
Luilakken Banjo de beer en Kazooie de vogel slapen weer eens een gat in de dag als buiten hun huisje de lieftallige Tooty ontvoerd wordt door Gruntilda de heks. Banjo en Kazooie trekken erop uit om Tooty te redden. Daarbij krijgen ze hulp van de weinig energieke mol Bottles. Wat het spel o.a. zo leuk maakt is de samenwerking tussen Banjo en Kazooie die een veelvoud aan mogelijkheden oplevert w.b. bewegen, aanvallen, verdedigen enz. Dat alles staat of valt natuurlijk bij de besturing.
En hoe is die besturing?
Die zit uitstekend in elkaar. De knoppen reageren goed waardoor je snel van tactiek kunt wisselen en je je ook in redelijk tempo kunt vootbewegen. Kazooie zit altijd in Banjo's rugzak. Dat betekent dat je nooit een van de twee los bestuurt maar ze altijd samen onder je hoede hebt. Zo kun je lopen met Banjo, waarbij Kazooie in de rugzak blijft, of met Kazooie, waarbij Banjo op de rug genomen wordt. Met Banjo kun je zwemmen, met Kazooie vliegen. Banjo doet koprollen en vuistvechten, Kazooie snavelpikken en eieren spugen, enz. enz.
Valt er genoeg te beleven tijdens de queeste?
Nou en of. Elk van de negen uitgestrekte werelden bevat tien 'opdrachten' die een puzzelstukje opleveren. Je hebt die puzzelstukjes nodig om de volgende wereld te openen. Je hebt steeds meer puzzelstukjes nodig om door te kunnen gaan. Daarnaast moet je ook voldoende muzieknoten verzameld hebben om überhaupt toegang te krijgen tot nieuwe kamers in Gruntilda's Lair waar de ingangen naar de werelden zich bevinden. In elke wereld zijn honderd muzieknoten te vinden. Alsof dat nog niet genoeg is zitten in elke wereld nog vijf Jinjo's (snoezige wezentjes) verstopt en zijn er honinggraten en rode en gouden veren te vinden. De werelden moeten dus volledig uitgekamd worden om alles te vinden.
Zijn ze ook leuk om te doorkruisen?
Elke wereld heeft een prachtig uitgewerkt thema. Piramides, sfinxen en drijfzand in Gobi's Valley; een kerstboom, cadeautjes en een gigantische sneeuwman in Freezeezy Peak; warenhuizen, machinekamers en een enorm schip in Rusty Bucket Bay, enz. Elke wereld is door de thematiek, muziek en figuren een sfeervolle aangelegenheid.
Wat maakt het spel nu zo bijzonder?
De 'eeuwige momenten'. Het spel barst van schitterende verrassende momenten die je altijd bijblijven. Als je bijv. boven op de enorme sneeuwman in Freezeezy Peak bent aangekomen staat daar een slee waarmee je een legendarische rush naar beneden maakt. Ook de vele mini-games en de typische humor - Kazooie is een meester in het afzeiken van gesprekspartners - dragen bij aan de algehele kwaliteit.
Klinkt goed. Nog extra's?
Jazeker. De hippe sjamaan Mumbo Jumbo kan Banjo veranderen in een dier. Dan speel je ineens met een walrus, met een krokodil of met een bij. Bovendien is er voor je aan het eindgevecht mag beginnen nog een heerlijk verslavend bordspel waarbij je kennis van het spel waarin je dan inmiddels vele fantastische uren hebt verwijld, op de proef wordt gesteld.
Een perfecte besturing, levendige karakters, sfeervolle werelden, humor en vele extra's, lange levensduur, origineel en inventief... Ik ga het spel ook spelen.
Juist!
1 opmerking:
Ben je verder nog iets vergeten, Marc?
- Jazeker! Die stemmetjes zijn FANTASTISCH!
Een reactie posten