Afonso Alves, Fenomeen

Stel, je bent een Braziliaanse voetballer die droomt van een carrière in Europa. Je wilt landgenoten als Ronaldo, Kaka, Adriano en Ronaldinho achterna, die allen sterspelers zijn in de grootste competities ter wereld. Je voetbalt in de spits bij Mineiro, scoort zo nu en dan een doelpunt, maar verder ben je een vrij beperkte voetballer. De topclubs staan dus niet in de rij.

Dan krijg je toch een aanbieding uit Europa. Het is geen Milaan, Madrid of Barcelona, maar het nietige Örgryte IS uit Zweden. Het vooruitzicht op het koude Scandinavië doet je sambabloed verkillen, maar je besluit het erop te wagen. In twee seizoenen weet je je aardig aan te passen aan het op Engelse leest geschoeide kick-and-rush-voetbal tegen boomlange Björns en Benny's. Je scoort zo gemiddeld een goal per twee wedstrijden en daarom mag je naar Malmö FF, een treetje hoger op de Zweedse ladder.

Met Malmö word je in je eerste seizoen kampioen; zelf scoor je een acceptabel aantal van 12 goals. Het jaar erop worden dat er 14 en dan krijg je een telefoontje uit Nederland. Het Friese SportClub Heerenveen manifesteert zich al jaren als een soort van Scandinavisch nationaal elftal en stroopt ook dit jaar weer de Zweedse competitie af op zoek naar nieuwe aanwas. Je bent dan wel een Braziliaan, maar vooruit, je mag komen ballen in de eredivisie. Ooit een aansprekende competitie, nu vrij marginaal, maar nog altijd met meer aanzien dan de Zweedse league.

Je begint uitstekend met de winnende treffer in blessuretijd tijdens de competitieouverture. Vervolgens kakt het wat in, maar als je in de noordelijke derby tegen Groningen 3 keer scoort, ben je los. De ballen vallen goed, verdedigers verworden tot houten klazen tegenover jou, alles lukt en aan het eind van de rit ben je glansrijk topscorer geworden met 34 goals in 31 gespeelde wedstrijden. Nog net voordat je op vakantie gaat, hoor je dat je bent geselecteerd voor het Braziliaanse nationale elftal. Je vertrekt richting Copa Cabana en je manager zal al die telefoontjes van Europese topclubs als Barcelona en Juventus wel verwerken...

Maar dan. Heerenveen houdt je aan je contract, niemand wil zo veel geld voor je neertellen en het nieuwe seizoen nadert met rasse schreden. Inmiddels maak je je gedroomde debuut voor de Goddelijke Kanaries. Al die grote namen, ze zijn je teamgenoten geworden. In de kleedkamer steken ze de draak met je. Haha, die Alves, speelt-ie nog bij Heerenveen; wij liggen lekker 10 maanden per jaar in de zon in Italië en Spanje, onderwijl een riant salaris opstrijkend. Je lacht schaapachtig en sms't op je hotelkamer je manager. Nog steeds niks? Nee... hoewel... AZ heeft belangstelling.

AZ. Weliswaar niet die vurig gewenste en verwachte Europese topclub, maar toch een stapje hoger dan Heerenveen. In Alkmaar waren ze bijna landskampioen en ze hebben daar een suikeroom uit Spanbroek met grote plannen. Maar ook nu lopen de onderhandelingen vast. Je manager blijkt ineens concurrentie te hebben gekregen van een heel leger adviseurs en dit schimmige clubje zakkenvullers maant je het spel hard te spelen. Na je volgende interland blijf je mooi een paar dagen extra in Brazilië.

In Heerenveen weten ze niet waar je uithangt. De competitie gaat van start, zonder jou. Je wint de Gouden Schoen, men laat als verrassing je voltallige familie - inclusief zoontje - overvliegen voor de uitreiking, maar op het laatste moment laat je verstek gaan: je bent psychisch in de war. De transferdeadline passeert, AZ slaagt er niet in je los te weken. Je keert alsnog terug in Heerenveen, maar daar doen ze ineens niet meer zo aardig tegen je. Gelukkig word je weer opgeroepen en vlieg je terug naar Brazilië. Je Braziliaanse zaakwaarnemer laat je persvoorlichter namens jou op je website Heerenveen betichten van 'moderne slavernij'.

In de weken die volgen duik je op en verdwijn je weer met regelmaat van de klok. Men spreekt inmiddels van een soap rondom je persoon. Als het okotber is, besluit je maar weer eens te gaan trainen. Je mag aansluitend een paar keer invallen en in de thuiswedstrijd tegen Heracles Almelo sta je weer eens in de basiself. Heerenveen heeft net een Europese oorwassing tegen het Zweedse (!) Helsingborgs IF achter de rug en het jou uitfluitende Friese publiek is sceptisch.

90 minuten later ben je weer een held. De arme Almeloërs zijn met 9-0 afgedroogd. Je hebt zojuist een absoluut eredivisierecord gevestigd door maarliefst zeven keer in één wedstrijd het net te vinden. Zeven goals. De verdedigers van Heracles leken dan wel op kettingrokende bejaarden met reuma, maar zeven goals... Als het nog niet duidelijk was: je bent een fenomeen.

Intussen ben je weer opgeroepen voor de interlands tegen Colombia (14-10) en Ecuador (17-10). Komende week vertrekt het vliegtuig. Heerenveen en heel Nederland wachten met angst en beven op je terugkeer: brengt de vlucht Rio-Amsterdam de negentiende oktober een Afonso Alves Martins jr. mee of blijft je stoel leeg?