Terugblik op de Tour 2007

Dit is de laatste bijdrage over de Tour de France 2007.

Met een klassieke sprintzege van Daniele Bennati is de Tour de France gisteren geëindigd. Tijd voor een terugblik.

Ik heb de laatste weken genoeg geschreven over de verwikkelingen rondom Rasmussen. De geletruidrager werd uit de Tour gehaald en de niet minder verdachte Alberto Contador was nu met zijn Discovery Channel-ploeg het stralende middelpunt op de Champs Elysées. De meningen over de beslissing van Theo de Rooy Rasmussen alsnog terug te trekken lopen sterk uiteen. Voorstanders prijzen de Rabobank, tegenstanders komen met allerlei argumenten die de onschuld van Rasmussen moeten aantonen. Zo is er nu zelfs een site te vinden die een buienradar van midden juni gebruikt om aan te tonen dat het toen niet regende in de Dolomieten, terwijl Davide Cassani Rasmussen 'verlinkte' door te beweren hem in de stromende regen te hebben zien trainen in Italië.

Ook schrijver en ex-wielrenner Tim Krabbé - auteur van het zeer lezenswaardige De renner - spreekt in De volkskrant ferme taal: ‘Ik ben woedend op de Rabobank. Ik overweeg mijn rekening op te zeggen. Het is typisch Nederlands met regeltjes het levenswerk van iemand te vernietigen. Schokkend van kleinheid. Het past precies bij hun slogan: ‘groot geworden door klein te blijven. (...) De Rabobank is bezweken onder de druk. Als ze ballen hadden gehad, was de president-directeur in Frankrijk achter Rasmussen gaan rijden.’

De strijd tegen de doping is in ieder geval losgebarsten en met de positieve gevallen van Patrik Sinkewitz, Alexandre Vinokourov, Cristian Moreni en - vandaag - Iban Mayo zijn enkele rotte appels uit de boom geschud.

Op sportief gebied was het een mooie Tour. Spannend was het vaak genoeg, enkele bergetappes waren heroïsch en de manier waarop de Rabobank-formatie het geel verdedigde was een lust voor het oog. Dag in dag uit dat Rabo-treintje vol in beeld te zien was prachtig. De ontknoping in de laatste tijdrit was echt wielrennen op zijn mooist, met drie renners in een secondenspel om het geel verwikkeld. Met sommige etappeoverwinningen was ik oprecht blij. Ik noem Linus Gerdemann, Mauricio Soler, Robert Hunter, Daniele Bennati (2x) en natuurlijk de twee zeges van Rasmussen. In mijn nopjes was ik met de uitverkiezing van Amets Txurruka tot 'meest strijdlustige renner' van deze Tour. Het rijden van de Baskische smurf was echt genieten. Altijd in de aanval, nooit opgevend, heerlijk naïef de beuk erin.

Zat ik woensdag en donderdag nog dicht tegen een depressie aan, vrijdag kwam alles weer goed. En door wie anders dan door Michael Boogerd. Daar waar Menchov afstapte liet Bogey zich niet kennen en koos hij de aanval. Hoe mooi was het geweest als hij in zijn laatste Tour op de laatste dag dat het nog kon zijn derde etappezege in de Tour had kunnen vieren. Ik was net zo nerveus als Boogerd zelf, gaf hem nochtans een goede kans, maar helaas gaf de Fransman Sandy Casar geen blijk van respect voor een oude krijger door zelf de zege op te eisen. Geef hem eens ongelijk.

Zo eindigde de Tour voor het tweede jaar op rij zonder Nederlandse etappezege. De eindoverwinning voor de Nederlandse Rabobank had dit natuurlijk volledig naar de achtergrond geschoven, maar het mocht niet zo zijn. Het uitblijven van de champagne is echter geen reden om de prestaties als slecht te bestempelen. Een rapport.

Michael Boogerd: 9
In zijn laatste Tour gaf hij nog een keer alles. Het resultaat was een fraaie rol als meesterknecht, sterke klimprestaties, een bijna-overwinning, zelfs twee magistrale tijdritten en - ondanks de knechtenrol - een 12e plaats in het eindklassement. Hier past slechts een diepe buiging.



Thomas Dekker: 8
In zijn eerste Tour gaf de pas 22-jarige Noord-Hollander meteen zijn visitekaartje af. Het was genieten geblazen hoe hij in het hooggebergte het peloton deed kraken. 8e in de proloog en in de derde week zelfs nog 11e in de tijdrit. Mét heuppijn. Werd keurig 35e in het eindklassement. Ter vergelijking: Boogerd werd in zijn eerste Tour 32e.




Bram Tankink: 8
Bewees deze Tour zijn veelzijdigheid. Was in de eerste week constant in beeld, op kop van het peloton zich leegrijdend om de vluchters bij te halen en Boonen aan de sprintzege te helpen. Ging in het hooggebergte echter ook gewoon met de besten mee omhoog met als resultaat een 40e plek in de eindrangschikking. Tankink kan veel meer dan knechten en vertrekt dan ook terecht bij Quickstep.

Steven de Jongh: 7
Sleepte als wagon van de Boonentrein met Quickstep vier etappezeges in de wacht. Reed bovendien voor het eerst de Tour uit. Het Quiksteptreintje ontspoorde echter wel enkele keren. De Jongh kent zijn plaats en van hem mag dan ook niet meer verwacht worden.

Bram de Groot: 6,5
Voldeed in zijn rol als knecht van Freire in week 1 en van Rasmussen op het vlakke in week 2 en 3. Was verder onzichtbaar. Zijn traditionele aanvalspoging in een overgangsetappe bleef ditmaal uit. Zijn harde werken is echter een goed excuus daarvoor.

Stef Clement: 5,5
Kampte met bloedarmoede in week 1, kwam er bovenop en ging prompt in de aanval in de Alpen. Gaf blijk van karakter door keer op keer terug te komen bij Hincapie c.s. In de overgangsetappe tussen Alpen en Pyreneeën ging het echter mis. Clement viel weer eens, was gekwetst en kwam te laat binnen. Clement heeft veel potentie, maar is wel erg vaak betrokken bij valpartijen. Dat is vaak geen toeval.

Pieter Weening: 5
Tegenvallende Tour voor de Fries. Moest vaak nog eerder lossen dan Flecha in de bergen, normaal toch zijn terrein. Deed later wel nuttig werk voor Rasmussen, maar van hem werd toch echt meer verwacht. Lijkt stil te staan in zijn ontwikkeling na zijn mooie etappezege in 2005.


Als mogelijk antwoord op de dopingproblematiek door commercialisering gaan geluiden op te switchen naar landenteams. Gezien de talenten die in Nederland staan te wachten is dat niet eens zo'n gekke gedachte. In 2009 een Tour met voor Nederland: Thomas Dekker, Theo Eltink, Joost Posthuma, Robert Gesink, Stef Clement, Marc de Maar, Koen de Kort, Kai Reus en Martijn Maaskant. Wie weet...?

Tot slot nog enkele 'awards':
Mooiste tricot: Rabobank
Lelijkste tricot: Discovery (dat groen...)
Mooiste fiets: Saunier Duval
Lelijkste fiets: Quickstep
Grootste verrassingen: Amets Txurruka, Mauricio Soler, Kim Kirchen
Grootste tegenvallers: Complete Ag2r, Markus Fothen, Juan Miguel Mercado

Kan het nog steeds: Michael Boogerd
Kan het niet meer: Christophe Rinero
Deden die ook mee?: Bert en Ralf Grabsch
Pechvogels: de Aussies (drie uitvallers op 1 dag, Rogers, O'Grady en McEwen)
Mooiste berg: Port de Balès

Top vijf Maarten Ducrot: 1. "Hij verliest hier tien minuten. Weet je we hoe lang dat is? Ga maar eens tien minuten met je vingers tussen de deur zitten" (Dertiende etappe, over de achterstand van Moreau).
2. Herbert: "En inderdaad, als je daar rechtdoor schiet......" Maarten: "Dan daal je nog harder" (Over de gevaarlijke afdaling van de Port de Balès).
3. "Nou mensen u bent er getuige van dat Leipheimer voor het eerst in zijn hele carriere op kop rijdt" (De aanklamper Leipheimer plaatst een aanval).
4. "Klöden, wat gaat hij nu doen? Een jack aanpakken? Is hij soms bang voor z'n stembanden ofzo? Wat is dit nou weer voor onzin joh!" (Over Klöden, die op de top van de Port de Balès een jack aanpakt).
5. "Dat Boonen gister nog kon winnen, op zijn kapotte fiets, mag wel in de krant!... Het stond trouwens ook in de krant." (Over de sprintzege van Tom Boonen in de zesde etappe).