Balkenendus Rex

Vandaag vond het kamerdebat over het beleidsprogramma van het nieuwe kabinet plaats. Wat ik ervan meegekregen heb is het gebruikelijke beeld: de oppositiepartijen die het beleid blind afkraakten, de regeringspartijen met zo nu en dan een klein puntje van kritiek en het kabinet moeiteloos in de verdediging.

- Geert Wilders trok uiteraard weer fel van leer tegen alles en iedereen. Hij vond het een schande dat de woorden 'islam' en 'islamisering' niet voorkwamen in de beleidsplannen. Daarnaast wilde hij Marokkaanse crimineeltjes naar Marokko sturen. En hun ouders mochten wat hem betreft ook mee. Er waren immers veel te veel moslims in Nederland. Wilders was kortom weer schandalig ongenuanceerd bezig. De hardwerkende, Nederlands sprekende moslim werd weer gelijkgesteld aan de criminele Marokkaanse jongere. En alsof naar Marokko sturen überhaupt mogelijk is of een oplossing kan zijn. De weg van de minste weerstand is een doodlopende weg.

- Alexander Pechtold riep zo mogelijk nog meer irritatie op. De grootste zeurkous van Den Haag had blijkbaar in zijn tunnelvisie niet begrepen dat de Partij voor de Vrijheid níet in de regering zat. Hij beperkte zich uiteraard weer tot het beschimpen van Wilders en sprak het kabinet alleen aan op hoe het omgaat met Geert. Bovendien draafde hij daarbij enorm door door te eisen dat het kabinet álle ideeën en meningen van de PVV per definitie zou negeren. Ook de strengere wetgeving rondom boerka's. Pechtold was dus weer principieel tegen alle vormen van beleid die mogelijk van invloed zijn op moslims en de rechtstaat. Waar zijn de dagen van Hans van Mierlo en D66 als liberale middenpartij?

- Mark Rutte wierp zich op als buikspreekpop van Rita Verdonk. Hoewel hij geen gelegenheid voorbij laat gaan om te benadrukken dat hij de leider is, bleek vandaag al wie werkelijk de koers van de VVD bepaalt. Al zijn meningen waren een letterlijke weergave van die van Verdonk als minister. Zo is binnen de VVD een merkwaardige situatie ontstaan. Verdonk wordt zo goed als mogelijk op de achtergrond gehouden om heisa te voorkomen en men zegt de lijn-Rutte te volgen, maar tegelijkertijd is het Verdonk die, ongetwijfeld gesteund door de grote schare volgelingen binnen de partij, het brein achter de partijideologie is geworden.

- En dan Balkenende. Normaliter ziet een heerser langzaamaan zijn macht afbrokkelen om tenslotte ten val te komen. Bij Balkenende lijkt echter het omgekeerde het geval. Werd hij in het begin nog om van alles en nog wat beschimpt en was hij al afgeschreven voor hij goed en wel was begonnen, tegenwoordig voelt hij zich als een vis in het water en blijft hij moeiteloos overeind in het politieke wespennest. Vandaag ook weer. Zonder zichtbare moeite laveerde hij tussen het spervuur van kritiek door en wimpelde haast achteloos alle kanttekeningen weg. Wilders werd terechtgewezen, Pechtold nog meer door te wijzen op zijn belachelijke eis die afbreuk zou doen aan het recht op vrije meningsuiting.

Balkenende ontpopt zich steeds meer tot de beheerste leider die niet meer van zijn stuk te brengen is door voorbarige kritiek en die zonder overhaaste kortetermijnbeslissingen een stevig fundament aan het bouwen is. Zijn leiderschap is inmiddels onbetwist. Of zoals Boris v/d Ham al met lichte tegenzin moest toegeven: Balkenende is misschien wel de nieuwe Fortuyn aan het worden.