Vandaag kwam de aankondiging die gedoemd was ooit te komen: Michael Boogerd stopt aan het eind van het seizoen met professioneel wielrennen. Sneller dan verwacht - ik had hem nog minstens een jaar door zien gaan - hangt Nederlands grootste wielrenner van de afgelopen jaren zijn helm aan de wilgen. Hij was mijn lichtend voorbeeld in donkere jaren, hoofdverantwoordelijke voor mijn passie voor het wielrennen. Zonder Boogerd was het Nederlandse wielrennen de afgelopen decennia nagenoeg onzichtbaar geweest. Vaak afgeschreven kwam hij telkens weer boven om te bewijzen dat hij nog steeds de grootste was. En is. En het hele jaar door; klassiekers, grote rondes, voorjaar, najaar. Waar iemand als Armstrong alles op de Tour richtte, was Boogerd vaak het hele jaar goed. Nadeel was dat hij daardoor vaak de eerste plaats misliep en genoegen moest nemen met een podiumplaats.
De overwinning in La Plagne in 2002 staat voor altijd in mijn geheugen gegrift: 's ochtends al voor de tv, want live-televisie vanaf de start; geen commentaarverbinding en daarom de magische Jean Nelissen ouderwets als commentator, in zijn eigen huis vanuit zijn stoel voor de tv via de telefoon; Boogerd die vroeg de aanval zoekt. Want aanvallen zat in zijn aard. Vrienden gaan zwemmen, maar ik blijf kijken, voorvoelend getuige te zijn van iets groots. Over de hoogste cols gaat hij dansend op de pedalen. Ook als Armstrong in de achtervolging gaat, blijft Bogey op kop en hij wint glansrijk. Met de karakteristieke smile over de finishlijn. Vorig jaar in Morzine heb ik deze Boogerd van dichtbij mogen zien. Ouderwets sterk in de bergen. Als hij niet voor zijn kopman had moeten werken had hij met gemak in de top-10 van de eindrangschikking geëindigd. Deze zomer zal de laatste Tour met Boogerd zijn. Daarna zal er een leegte ontstaan, maar daar wil ik nu nog niet aan denken. Michael, bedankt voor de mooie jaren en maak er een mooie afscheidstournee van het komende half jaar.
Oranje tricot, brede witte lach
Een held in al die jaren
Rabobank, sinds jaar en dag
Kwam nimmer tot bedaren
Lombardije, Gold Race, Bastenaken
het NK en de Tour de France
Altijd een lichtend baken
Op karakter en cadans
Het afscheid nadert met rasse schreden
Want niets is voor de eeuwigheid
Maar de herinneringen zullen leven
Boogerd blijft mijn held, voor altijd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten