Gisteren zag ik een aflevering van PREMtime. Normaal heb ik deze schreeuwlelijk niet zo hoog zitten. Hij manifesteert zich nogal gretig als het nationale linkse geweten.
De uitzending van gisteren was echter zowel ontluisterend als verhelderend. Prem bezocht de Utrechtse probleemwijk Overvecht om daar ter plekke de situatie in te schatten. Van fatsoenlijke gesprekken kwam echter weinig terecht door de constante overlast van jeugdige marokkaantjes. Deze ratjes waren niet te beroerd de cameraman van Prem een schop te verkopen, een buurthuisleidster tot huilens toe te beledigen en bovenal bij hoog en laag ontkennen dat zij problemen veroorzaken. Een 11-jarig jochie was zelfs volledig onzichtbaar door een rode sluier en een hoofddoek van dezelfde kleurschakering, daarmee aangevende dat hij tot 'The Bloods' behoorde. In Nederland! Elf jaar! Met zijn vrienden bracht hij zijn dagen door op straat, vechtend met jongens uit andere buurten, 'omdat die stoer doen'... Zodra men gefilmd werd verdwenen de gezichten achter capuchons en waren de krachttermen niet van de lucht. Enkele Marokkaanse studenten probeerden met deze jongetjes in discussie te gaan, maar zoals een van de welwillenden zei: zodra de tv-ploeg weg is vraagt zo'n jochie weer brutaal wie hij wel niet denkt dat hij is om hem terecht te wijzen voor het oog van de camera. Ook een vader werd geconfronteerd met de criminaliteit van zijn koter, maar deze besnorde meneer was zich van geen kwaad bewust: 'Is geen probleem met Mohammed.'
Dit alles is natuurlijk ontluisterend tot op het bot en ik zie het ook somber in wat betreft de toekomst van deze wijk en haar bewoners. Wat mij wel enige hoop bracht, was dat Prem op een gegeven moment uit zijn vel sprong en de jochies verbaal te lijf ging. Hij kon het niet meer aanhoren en liet al zijn principes varen. Het feit dat zo iemand als Prem zelfs zijn oogkleppen afzet biedt enige hoop voor de toekomst. Namelijk als de rest van links Nederland zijn voorbeeld volgt en met hem onderkent dat de problemen (te) groot zijn. Of zoals de hulpverlener zei: 'Het is een halve seconde voor twaalf'. En niet zoals het stereotiepe PvdA-meisje in het filmpje met halfzachte praatjes maar met krachtige daden. Om te voorkomen dat meer mensen in de richting van ultrarechts worden gedreven moet de huidige politieke macht laten zien dat zij bereid zijn maatregelen te nemen. De ouders zijn verantwoordelijk voor het gedrag van hun kinderen en zij dienen dan ook gestraft én getraind te worden. Dus niet alleen straffen (Wilders) of alleen praten (PvdA), nee een combinatie. De cultuur van de probleemgroep dient kritisch onder de loep te worden genomen. Het basisbegrip daarin is de 'eer'. Elke aanpassing aan gezag, elk toegeven van gemaakte fouten is een aantasting van de eer van de man. Zo ontstaat er een afkeer van aanpassing aan de maatschappelijke waarden en ontbreekt eerbied voor gezag. Over de schreef gaande kinderen worden niet gecorrigeerd. Het is van levensbelang om op dit gebied een cultuuromslag te realiseren. Of dit mogelijk is? Ik blijf hoop houden, al word ik vaak geplaagd door sombere toekomstverwachtingen. Als meer mensen zoals Prem gaan beseffen dat de tijd van handen boven het hoofd houden nu echt voorbij lijkt, is een kentering mogelijk.
Kijk hier naar de aflevering van PREMtime van gisteren 17 april.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten