Soms komt het voor dat een in enkele opzichten belabberde band een goede CD aflevert. Dit is het geval bij de band van de gebroeders Madden: Good Charlotte. Hun eerste CD 'The Young & Hopeless' was nog een simpel album zonder veel diepgang. Simpele deuntjes, nog simpelere teksten. Het verwachtingspatroon voor het tweede album was dan ook niet erg hoog. Des te opmerkelijker is het dan ook dat dit tweede album mij positief verraste. De plaat kreeg de titel The Chronicles of Life and Death mee.
Eerst moet ik opmerken dat op muzikaal gebied weinig verbetering te bespeuren is. Nog steeds weinig originele deuntjes, die bovendien slecht opgenomen zijn zodat het lijkt of je naar een drumcomputer luistert. Het verrassende zit hem echter in de teksten. Waren die bij de eerste CD nog nietszeggend, nu zijn ze veel volwassener en serieuzer. Existentiële vragen die twintigers plagen worden in mooie zinnen verpakt. Het haast onmerkbare verglijden van de tijd wordt prachtig compact verwoord: 'Years go by, and then they're wasted'. Ook de verborgen, akoestische, track 'Wounded' is een tekstueel hoogstandje. SOS staat ook in de top-25 vanwege de tekst. Het lied is één grote uitbarsting van angst en twijfel in een situatie van eenzaamheid. De dood ligt op de loer en het vergeefse hunkeren naar een helpende hand drijft de 'ik' tot waanzin.
I'm lost here, I can't make it on my own
Eerst moet ik opmerken dat op muzikaal gebied weinig verbetering te bespeuren is. Nog steeds weinig originele deuntjes, die bovendien slecht opgenomen zijn zodat het lijkt of je naar een drumcomputer luistert. Het verrassende zit hem echter in de teksten. Waren die bij de eerste CD nog nietszeggend, nu zijn ze veel volwassener en serieuzer. Existentiële vragen die twintigers plagen worden in mooie zinnen verpakt. Het haast onmerkbare verglijden van de tijd wordt prachtig compact verwoord: 'Years go by, and then they're wasted'. Ook de verborgen, akoestische, track 'Wounded' is een tekstueel hoogstandje. SOS staat ook in de top-25 vanwege de tekst. Het lied is één grote uitbarsting van angst en twijfel in een situatie van eenzaamheid. De dood ligt op de loer en het vergeefse hunkeren naar een helpende hand drijft de 'ik' tot waanzin.
I'm lost here, I can't make it on my own
I don't wanna die alone
I'm so scared, drowning now, reaching out
Holding on to everything I love
Crying out, dying now, need some help
Geen opmerkingen:
Een reactie posten