donderdag 3 juli 2014

[WK 2014]: Kroniek (V)



VRIJDAG 27 JUNI
De eerste rustdag, maar de gemoederen rond Luis Suárez zijn nog lang niet bedaard. Het slachtoffer Giorgio Chiellini heeft zich uitgesproken over de strafmaat, schrijft teletekst: '"Ik heb me altijd ondubbelzinnig neergelegd bij de straffen van tuchtcommissies, maar in dit geval geloof ik dat de voorgestelde sanctie buitensporig is", aldus Chiellini.'
Volgens mij is hier aan het eind een stukje tekst weggevallen; daar moet staan: 'aldus Chiellini, terwijl hij een tetanusprik kreeg.'

Even kijken of ze bij VI Oranje al een beetje bij zinnen zijn. Van der Gijp verschijnt in beeld. Hij betoogt dat de enige landen op dit WK die niets laten zien Iran en Nederland zijn.
Nee dus.
Bij de buren van Studio Brasil vallen we haast in slaap, dus we gunnen de borreltafel nog een herkansing. Johan Derksen is aan het woord, over de keuze voor Kuijt als linksback. 'Als Terence Kongolo kloten had, dan nam hij de eerste vlucht naar huis!'
Zucht. Hetzelfde zei hij eerder al over Sneijder en over Huntelaar. We hielden nauwelijks elf man over als het aan Johan lag.

ZATERDAG 28 JUNI
Vandaag gaat het toernooi dan echt van start. De achtste finales, er is geen mooiere ronde denkbaar. We beginnen met een dubbele Zuid-Amerikaanse tweestrijd. Dan twee keer Europa tegen Noord-Amerika, vervolgens twee keer Europa tegen Afrika, en tot slot twee keer Europa tegen Amerika -  Zuid- dan wel Noord-.

Brazilië-Chili (1-1 n.v.)
De Chilenen hebben de verhoudingen vooraf op scherp gezet door te roepen dat Brazilië dit toernooi door de arbitrage bevoordeeld wordt. Daar hebben ze natuurlijk volkomen gelijk in. Arbiter van dienst in Belo Horizonte is off all people Howard Webb, de klaverjasser van Johannesburg. Dat belooft wat.
Wie verwachtte dat Brazilië na de moeizaam verlopen groepsfase eindelijk tot ontbranding zou komen, komt bedrogen uit. De Goddelijke Armetierige Kanaries komen weliswaar op voorsprong, maar Chili trekt de stand snel weer gelijk. De goal van Brazilië is trouwens duidelijk een eigen doelpunt van Chili, maar men blijft hem doodleuk aan David Luiz toekennen. Zelfs hierin worden de Brazilianen bevoordeeld. En dan is het nu nog maar Luiz, stel dat het die engnek Neymar junior was geweest, die topscorer kan worden.
In het restant is Brazilië een vat vol onvermogen, vooral voorin. Fred bakt er weer helemaal niks van. 'Don Fred' en 'Fredgol' wordt hij genoemd, maar 'Fred Frot' zou hem beter passen. Want wat een frotkees. Nee dan Hulk, die ligt alleen maar op het gras te mekkeren; commentator Jeroen Elshoff steekt zijn ergernis hierover terecht niet onder stoelen of banken. Webb heeft hem overigens perfect in de smiezen en fluit voortreffelijk. Neymar junior is onzichtbaar. En ook invaller Jô kan er helemaal niks van.
Verlenging. Het dijbeen van Gary Medel, de pitbull, is inmiddels zo dik ingetapet dat we wel van een kunstbeen mogen spreken. Hulk gaat nog maar eens een keer naar de grond. Hij is zijn naam niet waard, de echte Hulk is veel stoerder dan dit watje.
De Chilenen houden stand. Vlak voor tijd ontsnapt Brazilië zelfs als Pinilla snoeihard op de lat pegelt.
In de strafschoppenserie mist hij uiteraard ook zijn penalty, zo gaan die dingen. Hij is lang niet de enige. Willian, Sánchez, Hulk, mis, mis, mis. Neymar junior scoort helaas wel, waarna Jara op de paal schiet en gans Brazilië, in het bijzonder het gezag, opgelucht adem haalt.

Colombia-Uruguay (2-0)
In Rio staan op het menu: een wervelend Colombia, een getergd Uruguay en twee heetgebakerde supportersscharen. De FIFA heeft dan ook Björn Kuipers aangesteld als oom agent.
Het wordt echter nooit een echte wedstrijd, de Uruguayanen zijn simpelweg een maatje te klein. Colombia komt op voorsprong door een wonderschone goal van James Rodriguez, die kort na rust met zijn tweede het duel in het slot gooit: 2-0.
Er worden her en der flink wat schoppen uitgedeeld, maar Kuipers blijft beheerst en heerst als een keizer. Hij geeft zelfs nog iemand op de bank geel, wat altijd mooi is. Het is Diego Lugano, zien we. Terecht! Die verdiende sowieso nog straf voor zijn stupide uitspraken rond de zaak Luis S.: de vermeende bijtafdruk in de schouder van Chiellini zou gewoon een 'moedervlek' zijn, aldus Lugano de amateur-dermatoloog.
De Colombianen maken dus opnieuw veel indruk. Commentator Arno Vermeulen: 'Wat zit er in het water in Colombia?' Wat zou je denken, Arno? Wij weten wel iets. Wat ook in Volendam in hoge concentraties wordt aangetroffen. Maar we zullen het maar niet opschrijven voor de Colombianen opnieuw hun gebrek aan zelfspot etaleren en we onze functie als ambassadeur moeten neerleggen - van wat dan ook.

Tom Egberts sluit vanuit Brazilië de dag met een gedicht van Kees Buddingh', waarop Hugo Borst ook zijn Buddingh' blijkt te kennen en zowel het grafschrift voor Gijs van Amerongen als een strofe uit 'De Blauwbilgorgel' reciteert. Mooi!

ZONDAG 29 JUNI

Nederland-Mexico (2-1)
In de verschroeiende hitte van Fortaleza staat Oranje voor de loodzware opgave het imponerende Mexico te bedwingen. Kuijt staat weer linksback, Verhaegh verdringt om onnaspeurbare redenen Janmaat uit de basis. Als het bedoeld is om de opkomende linksback Layún te beteugelen, dan mislukt die opzet, want Verhaegh wordt in het eerste halfuur keer op keer voorbijgelopen.
Sterkhouder Nigel de Jong zijn we dan al kwijt door een lieskwetsuur. Bruno Martins Indi moet er al na 8 minuten in, terwijl hij maar maximaal 20 minuten zou kunnen spelen. Wordt hij dus in de 28ste weer gewisseld?
Hij is wel weer meteen de held, Bruno, als hij de bal onder de door hem naar de grond gewerkte Dos Santos uit schopt en dan als een koning wegschrijdt te midden van furieuze Mexicanen.
De eerste helft is weer erg armoedig van Oranjezijde. Kort voor rust gaat Robben naar de grond, maar Proença wuift het weg. Uit de herhaling blijkt echter dat Robben wel degelijk geraakt werd, tot twee keer toe zelfs. (Na afloop blijkt dat een van de daders, Hector Moreno, nota bene zijn scheenbeen heeft gebroken bij de tackle.) Ter verdediging van de scheidsrechter: voordat we de herhaling zagen leek het ons ook geen strafschop.
Ach en wee in het café, kort na rust, want Dos Santos schiet Mexico plotseling op voorsprong. Nederland moet nu uit de schulp. Na de 0-1 laat het gelukkig zien dat het zelf ook best aardig kan voetballen. Met als aanjager de weergaloze Kuijt, die van linksback naar rechtsback naar rechtsbuiten verhuist, rolt de ene na de andere aanval op Ochoa af. Die heeft de paal en veel geluk nodig om De Vrij het scoren te beletten.
Van Gaal benut de drinkpauzes om het tactisch om te zetten. De Mexicanen hebben hier geen antwoord op, lopen alleen nog maar achteruit. Miguel 'Bertje' Herrera staat te stampvoeten en wordt bijna weggestuurd door Proença.
Toch verdwijnt die 0-1 maar niet van het bord en tikt de tijd weg in het nadeel van Oranje. Als het zo blijft, dan zal deze wedstrijd voor altijd de wedstrijd blijven van Wat als Nigel de Jong niet...
Van Gaal brengt zelfs Klaas-Jan Huntelaar in. Een revolutie! We dachten dat als Van Gaal door al zijn opties heen zou zijn, en hij alleen Huntelaar nog over had, dat hij dan tegen zijn assistent Patrick Kluivert zou zeggen: 'Patrick, warmlopen.'
Maar uitgerekend de Hunter forceert de ommekeer. Uit een corner kopt hij terug op Sneijder, die met één vlammend schot alle frustraties van zich af poeiert. Het café ontploft. En Louis kan eindelijk JUICHEN!!!
Verlengen in verzengende hitte is ook niet alles, maar het komt er niet van. In de extra tijd haalt Robben gerechtigheid door een strafschop te versieren, die door Huntelaar feilloos wordt benut: 2-1.

Oef! Voor de poorten van de hel weggesleept, maar zoals The Guardian schrijft: 'And yet by the final whistle, Holland could claim to have deserved it.' 
Niet volgens Herrera evenwel: 'Als een scheidsrechter wordt aangewezen uit hetzelfde continent als dat van de tegenstander, dan moet je daar vraagtekens bij zetten.' Scheidsrechter Proença is een Portugees... Wij adviseren Bertje een cursus Recente Voetbalgeschiedenis, hoofdstuk 'Ontmoetingen Nederland en Portugal'.

Costa Rica-Griekenland (1-1 n.v.)
Het stadion in Fortaleza telde opvallend veel lege plekken. Door de extreme hitte, maar naar verluidt ook omdat mensen vóór het toernooi kaarten kopen voor een achtste finale, dan nog niet wetende welke twee ploegen daarin uit zullen gaan komen. Blijkt het affiche tegen te vallen, dan komen ze niet opdagen.
Als dat zo is, dan zou het stadion vanavond in Recife halfleeg moeten zijn. De kopers kochten immers een kaartje voor de winnaar van poule D, hopende op Italië of Uruguay of Engeland, maar ze krijgen nu Costa Rica. En niet eens tegen Colombia of Ivoorkust of Japan, maar tegen Griekenland. Kat in de zak.
De Arena Pernambuco is desalniettemin aardig gevuld, maar het publiek is vrij mat. Jorge Luis Pinto en Fernando Santos maken nog de meeste herrie. 'Het zijn twee emotionele coaches', zegt commentator Philip Kooke. Het zijn twee mafketels, bedoelt-ie.
Costa Rica kan het hoge niveau uit de groepsfase voor rust niet aantikken, de grootste kans is zelfs voor Salpingidis. In de tweede helft gaat het beter en Costa Rica opent de score via een heerlijke goal van Bryan Ruiz: een verfijnde schuiver met veel effect die de binnenkant van het zijnet streelt. Fernando Santos gooit er nog maar eens een paar facepalms uit.
De lepe Grieken flikken 't echter weer in de uiterste slotfase: Sokratis Papastathopoulos dwingt in de rebound een verlenging af.
In de penaltyserie wordt de arme Theofanis Gekas de schlemiel door als enige zijn strafschop te missen. Costa Rica blijft foutloos met vijf feilloos ingeschoten penalty's.
Eén ding is zeker: Nederland moet het zaterdag maar niet op penalty's laten aankomen. Na Claudio Bravo (Chili) en Guillermo Ochoa (Mexico) treffen we met Keyron Navas bovendien opnieuw een geweldige keeper.

Het is inmiddels ver na middernacht, en Ron Jans en Hugo Borst doen op de huiskamerbank alsof ze slapen. Humor op z'n NOS'.

MAANDAG 30 JUNI

Frankrijk-Nigeria (2-0)
Nigeria, 'de laatst overgebleven Afrikaanse deelnemer', aldus commentator Frank Snoeks. Hilversum roept snel in zijn oortje dat Algerije er ook nog is, maar dat telt niet volgens Snoeks: 'Ik heb het over het echte Afrika.' Het zijn de laatst overgebleven negers bedoelt-ie waarschijnlijk. Zeg dat dan.
Na Argentinië heeft ook Frankrijk het lastig tegen Nigeria. Met hun tomeloze inzet zijn de stoere knapen van Stephen Keshi een plaag voor de Franse heertjes.
Claude Makélélé mag dan wel gestopt zijn, dat wil niet zeggen dat met hem ook de smeerlapperij uit het Franse team is verdwenen. Na de elleboogstoot van Sakho tegen Ecuador is er nu de schandalige aanslag van Matuidi, die scheen- én kuitbeen van de arme O'nazi breekt. Een gele kaart volstaat, vindt scheids Geiger.
Vincent Enyeama staat geweldig te keepen, maar de 1-0 van Pogba is wel zijn schuld. Griezmann scoort nog de 2-0, maar uit de herhaling blijkt dat de bal er via het been van Yobo in rolde. Eigen doelpunt Yobo, corrigeert de FIFA.
De 1-0 van Brazilië staat intussen nog altijd op naam van David Luiz.

Groot nieuws in de vooravond! 'Suárez betuigt eindelijk spijt.'
Close-reading van zijn spijtbetuiging leert dat dit reuze mee valt, of tegen zo u wilt. Het spijt hem dat Chiellini 'fysiek heeft geleden als gevolg van een beet in de botsing met mij'... Hete brij is het, waar S. hier omheen draait. Een beet? En hij heeft het nog steeds over een 'botsing'! Bepaald geen spijtoptant, die Luis. Doe er nog maar een maandje schorsing bij.

Duitsland-Algerije (2-1 n.v.)
Sinds bekend werd dat Duitsland en Algerije elkaar treffen in de achtste finale gaat het alleen nog maar over 'het Bedrog van Gijon', de salonoverwinning van West-Duitsland op Oostenrijk (1-0) in 1982 waardoor Algerije op doelsaldo uitgeschakeld werd.
In april jl. hadden we hier te lande nog het Bedrog van Almelo, dus we voelen mee met de Algerijnen.
Veel kans op revanche lijkt er niet te zijn met de huidige krachtsverhoudingen. Nulletje of vier, vijf, zullen ook de Duitsers vooraf gedacht hebben. De hartverwarmende Algerijnen - nooit gedacht dat ik deze combinatie van adjectief en substantief nog eens zou opschrijven - zijn echter minstens gelijkwaardig. En als de Duitsers al voor de goal opduiken stuiten ze steevast op keeper M'Bolhi, die eruitziet als het neefje van B.A. Baracus en met meer geluk dan wijsheid alles tegenhoudt.
M'Bolhi heet van voren trouwens Raïs, wat niet onlogisch is, wat je kunt inderdaad een embolie krijgen van een lange rais.
Joachim Löw acteert kalmte in zijn eeuwige strakke blauwe overhemd, maar hij zweet ongetwijfeld peentjes. Het kan niet anders of Löw moet voor elke wedstrijd een paar Tena Lady's onder zijn oksels stoppen, want we zien nooit ook maar het begin van een zweetplek opdoemen onder zijn armen.
Vlak voor tijd kijken we plotseling naar Funniest Home Video's. De Duitsers denken: iedereen kan tegenwoordig maar een schwalbe maken, terwijl wij dat toch ooit hebben bedacht. En dus tilt Thomas Müller bij een vrije trap de schwalbe naar een nieuw level, de variant 'epileptische aanval'.
Meteen aan het begin van de verlenging hakt Schürrle - ook met meer geluk dan wijsheid - toch de 1-0 achter M'Bolhi. Het wordt uiteindelijk 2-1, maar de Woestijnvossen verdienen alle lof.

DINSDAG 1 JULI

Argentinië-Zwitserland (1-0 n.v.)
Argentinië tegen Zwitserland, door commentator Jan Roelfs genoemd: Messi tegen de 'Alpen-Messi'. Wat is dat nu weer? We kennen wel Alpenmeisjes en Alpenzusjes, maar Alpen-Messi is nieuw. Het blijkt te gaan om Xherdan Shaqiri, Zwitserse hoop in verder niet eens zo heel bange dagen. Een vierkant kereltje van twee turven hoog dat drie keer scoorde in de vorige wedstrijd en nu praatjes heeft voor tien.
Wederom valt Argentinië tegen. Bovendien is de Zwitserse doelman Benaglio schier onpasseerbaar.
Angel di Maria is de enige speler die überhaupt op doel schiet, en het is dan ook alleszins juist dat hij het is die in de 118de minuut eindelijk de ban breekt. Het lijkt daarmee gedaan, maar de laatste 5 minuten maken alle voorgaande 117 in één klap goed. Blerim Dzemaili kopt in de slotseconde op de paal, waarna de terugkaatsende bal via zijn scheenbeen naast caramboleert. Caramba! roepen tienduizend Argentijnen in koor. Maar ze zijn door.

België-Verenigde Staten (2-1 n.v.)
België. Land van treinstakingen en dat ze dan zeggen: 'We bewijzen de reiziger hiermee een dienst.' België, het surrealisme tiert er nog altijd welig.
De VS is meer van het realisme. Dat belooft wat.
'All in one rhythm', luidt de officiële slogan van dit WK. Alles in één ritme, dat is evenwel geen aanbeveling voor een voetbalwedstrijd. Ook België en de VS doen alles in één ritme, maar dat ritme is wel 'moordend tempo', of 'de hoogste versnelling', zodat we ons geen moment vervelen. Het is ren-je-rot, een open wedstrijd met kansen over en weer.
De meeste zijn voor de Belgen, al vanaf minuut één. Nederland kan dit toernooi net zo goed telkens de eerste helft overslaan, maar België gaat daar nog overheen: vóór de 70ste minuut wil de bal er met geen mogelijkheid in - ook vanavond niet. Tim Howard keept bovendien de wedstrijd van zijn leven en de 0-0 blijft nu ook tot en met de 90ste minuut op het bord.
Wilmots laat Kevin Mirallas invallen, die klaarblijkelijk de videoband Dennis Rommedahl - Greatest Moments heeft bestudeerd, want hij draaft steevast als een dolle stier richting de achterlijn.
Chris Wondolowski komt erin bij de Amerikanen, volgens commentator een afstammeling van de indianen. Dat roept een prangende vraag op bij ons: Waar is onze eigen Oranje-indiaan, Graatje Hindriks, eigenlijk gebleven?
'Strijder die over de heuvel komt', is de betekenis van Wondolowski's indianennaam. Dat kan dan na vanavond veranderd worden in 'Kneus die reuzenkans om zeep helpt', want vlak voor tijd tekent hij van dichtbij voor een hopeloze mispeer. Het was ook onverdiend geweest.
Wéér verlenging, de derde avond nacht op rij. Net als Duitsland is ook België er vlug bij in extra time: de verlossende 1-0 is van De Bruyne. En eveneens net als Duitsland wint het uiteindelijk met 2-1.
Nederland-België komt steeds dichterbij. Wij gaan alvast een schuilkelder graven.

WOENSDAG 2 JULI
Op de tweede rustdag constateren vriend en vijand: dit is nu al het aantrekkelijkste WK in jaren. Het is geen moment saai, iedereen geeft 110% en het doelpuntenrecord is al gesneuveld.
In de achtste finales werd overigens relatief weinig gescoord - geen land maakte meer dan twee goals -, maar niet omdat er alleen maar werd verdedigd. Het was eerder de ronde van de keepers. Bravo, Navas, M'Bolhi, Neuer, toch ook Enyeama, Benaglio, Howard, Courtois. De doelmannen - veelal van de verliezende ploeg - waren de mannen van stavast.
De 1-0 van Brazilië staat intussen nog altijd op naam van David Luiz.

Geen opmerkingen: