Met die grandioze Sportzomer wil het maar niet lukken dit jaar. De Oranje-voetballers vroegtijdig en met de staart tussen de benen naar huis, de Nederlandse wielrenners ongelukkig en ondermaats presterend in de Ronde van Frankrijk en tot overmaat van ramp ook nog eens de vaderlandse topkandidaten voor een gouden medaille in Londen Henk Grol en Niki Terpstra in de lappenmand. Als het eenmaal tegenzit, dan zit ook alles tegen.
Misschien moeten we de blik daarom maar alvast richten op de Tweede Kamerverkiezingen van 12 september. Bovendien is de politiek tegenwoordig ook een soort topsport geworden: succes is kortstondig, het zwarte gat gaapt even groot, hoe men zich in de media presenteert en welke looks men heeft is belangrijker dan wat men daadwerkelijk kan. En politici vliegen er steeds vaker met gestrekt been in en hebben een grote mond tegen de scheidsrechter.
Afijn, om voor mij de altijd lastige drempel van een groot voetbaltoernooi naar de dagelijkse realiteit te vergemakkelijken begin ik mijn politieke beschouwingen maar eens met een profielschets van de belangrijkste deelnemende partijen op basis van een vergelijking met Euro 2012-deelnemers.
Partij Voor de Vrijheid (PVV) = Nederland
De hoop van het volk, appellerend aan vaderlandsliefde en het wij-tegen-de-rest-gevoel. Geert Wilders is net zo star en behoudend als Bert van Marwijk. Wilders houdt Richard de Mos - de KJ Huntelaar van Den Haag - buiten zijn basisopstelling. En zoals Bert zijn pupil Afellay de hand boven het hoofd hield, zo blijft Wilders maar de falende Dion Graus selecteren. Partij dreigt net als Oranje te breken door botsende ego's en ontevreden reservespelers.
Volkspartij voor Vrijheid en Democratie (VVD) = Spanje
Regerend kampioen, stelt concrete maatregelen eindeloos uit als de Spanjaarden deze zomer het schot op doel. Iedereen is er wel een beetje klaar mee, maar zal aan het eind van de rit toch weer als hoogste eindigen.
Socialistische Partij (SP) = Kroatië
Zoals Kroatië haast Spanje uit het toernooi kegelde, zo zaagt de SP aan de stoelpoten van de VVD. Het roodgeblokte tricot van de Kroaten zit de vuurrode socialisten, oftewel het Rood Blok, als gegoten. Beschikt over net zo'n groot leger voetvolk als de Kroatische fanschare, alleen gooiden die met bananen waar de SP'ers het op tomaten houden.
Partij van de Arbeid (PvdA) = Rusland
Het Russische woord 'apparatsjik' wordt in Nederland nog louter met de PvdA in verband gebracht. Lokale en provinciale PvdA-notabelen doen qua zelfverrijking en corruptie niet onder voor menige Russische miljardair. En bondscoach Diederik Samson probeert net zo verwoed als Dick Advocaat het kaal worden tegen te houden en te verbergen. Dickie heeft vast nog wel een foldertje voor Diedie?
Christen Democratisch Appèl (CDA) = (Italië)
Het CDA, traditionele topper, menigmaal in geslagen positie maar altijd weer boven komen drijven op karakter ('Als er tegenwind is fiets ik gewoon wat harder'). Nu echter net zo doodziek als Italië voorafgaand aan Euro 2012. Schandalen genoeg, met het briefje van Bleker als de rolex van Buffon. Maar er is een belangrijk punt waarop de vergelijking mank gaat: Sybrand Buma is natuurlijk geen Cesare Prandelli. Dan had Mona Keijzer bondscoach moeten worden of zo.
ChristenUnie (CU) = Zweden
Bondscoach Arie Slob, even oerdegelijk en deskundig als Erik Hamrén. De sympathieke Scandinaviërs gun je altijd wel een paar punten, zoals ook de Unie nooit misstaat in de Kamer. In het protestantse Zweden hebben ze het van hogerhand bovendien ook niet zo op alcohol. Maar wie is eigenlijk de Zlatan Ibrahimovic van de ChristenUnie? Jij, Joël Voordewind?
GroenLinks (GL) = Frankrijk
Jarenlang machteloos, maar toen was daar ineens het Lenteakkoord en brak de zon door, zoals Frankrijk weer licht aan het eind van de tunnel zag met de aanstelling van Laurent Blanc. GroenLinks zette gretig langgekoesterde wensen om in klinkende munt, zoals de Fransen een succesvolle serie boekten. Maar ineens was er gedonder in de gelederen, met Tofik Dibi als de stokende Samir Nasri. Blanc vertrok, wat doet Sap?
Staatkundig Gereformeerde Partij (SGP) = Denemarken
Oer-protestants, oerdegelijk, dodelijk saai. Morten Olsen is al bijna even lang bondscoach van Denemarken als Bas van der Vlies het voor de SGP was. En de huidige leider Kees van de Staaij is toch sprekend Dennis Rommedahl?
Democraten 66 (D66) = Duitsland
D66: sinds Paars altijd succesvol in de peilingen, lost de verwachtingen evenwel nooit in. Inderdaad als Duitsland dat altijd maximaal scoort in de kwalificatie, energiek richting finale wervelt om dan als het er echt om gaat, als ze zelf initiatief moeten tonen, niet thuis te geven. Wel veel jong talent, met Stientje van Veldhoven als de Marco Reus van D66. Bovendien een aantal Özils en Khedira's in de selectie. Maar de grootste overeenkomst is natuurlijk de bondscoach: Yogi Löw en Xander Pechtold, allebei ogenschijnlijk even voorkomend en beschaafd, maar in werkelijkheid arrogante demagogen.
Partij voor de Dieren (PvdD) = Oekraïne
Evgeni Levchenko, Oekraïense Nederlander, werd Vegetariër van het Jaar. One-issue-partij heeft niks te zoeken in Kamer, zoals One-player-team (Shevchenko) niks te zoeken had op het EK. PvdD vuurt waslijsten Kamervragen af als Oekraïne afzwaaiende voorzetten.
Vijftig Plus (50Plus) = Portugal
Henk Krol (Gaykrant) is de bondscoach van deze ouderenpartij. Portugals aanvoerder was Cristiano Ronaldo. Inkoppertje. En met pitbull Jan Nagel natuurlijk als Pepe.
Democratisch Politiek Keerpunt (DPK) = Ierland
Team van Hero Brinkman. De altijd goedlachse mannetjesputter is de Ier van de Tweede Kamerverkiezingen, qua altijd blijven lachen en optimistisch blijven doen terwijl je behoorlijk voor lul staat en zo. En qua zuipen natuurlijk, laten we dat niet vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten