[Euro 2012]: EK-kroniek #5

DONDERDAG 21 JUNI
Tsjechië-Portugal 0-1
Poulewinnaar Tsjechië (poule A) tegen runner-up Portugal (poule B), en toch geeft niemand een cent voor de kansen van de Tsjechen. Die hebben immers zo'n beetje per ongeluk de kwartfinale bereikt, terwijl Portugal met al zijn sterren na een stroef begin nu echt op stoom is gekomen.
De Tsjechische linksback David Limbersky heeft gelukkig begrepen wat de enige manier is om de Portugezen te kunnen verslaan: oorlog maken! Na een duel met het pieperdje Nani zoekt hij meteen ruzie in de beste traditie van Dré Ooijer.
De Tsjechen ontregelen zo het spel van Portugal. Centraal in de verdediging buffelt Michal Kadlec dat het een aard heeft. Commentator João Elshoff meldt dat Michals vader Miroslav Kadlec in 1996 nog de EK-finale heeft gespeeld tegen Duitsland, een finale die ik me nog goed kan herinneren. De wetenschap dat hier Kadlec junior actief is pepert me in dat ik echt oud word, 'so much older than I can take'.
Portugal slaagt er maar niet in de Tsjechen op de pijnbank te leggen, tot grote frustratie van C. Ronaldo. Het verwaande brillantinemannetje stampvoet en jammert als een klein kind dat geen ijsje krijgt. Hij heft de gemanicuurde handen ten hemel en roept de goden aan. Terwijl het dak van het National Stadium van Warschau potdicht zit. C-acteur Ronaldo.
Eerder deze week stelde politiek analist Hans II Kraay in het filosofische discussieprogramma VI Oranje aan Diederik Samsom de inhoudelijke vraag of Samsom ook denkt dat Ronaldo homosueel is. Die discussie ettert ook maar door. Om daar voor eens en voor altijd een eind aan te maken is hier het door mij na zorgvuldig filologisch onderzoek verzamelde bewijsmateriaal: als je uit de naam RONALDO de A weghaalt, en je vervangt de L door de G, en je schuift wat met de letters, dan krijg je GORDON. Dat kan toch geen toeval zijn?!
Na rust dringt Portugal Tsjechië steeds meer met de rug tegen de muur. Jirácek kan zijn befaamde rushes niet etaleren, het dribbelaartje Pilar komt nog maar spaarzaam aan de bal en de oude Baros is machteloos tegen de vies bruine Bruno Alves. Toch valt de goal niet en zien de Tsjechen de begeerde verlenging naderen.
Tien minuten voor tijd valt toch de goal. Nota bene het theatrale jankgezicht C. Ronaldo zet zijn hoofd tegen de bal, raakt het leer half met zijn moisturizer-voorhoofd en half met zijn conditioner-haardos waardoor de bal via een gemene stuit achter Petr Cech in het dak van het doel valt: 0-1.

VRIJDAG 22 JUNI
Duitsland-Griekenland 4-2
Was een wedstrijd Duitsland tegen Griekenland tot voor kort nog gewoon een voetbalwedstrijd, tegenwoordig is het politiek geworden. De geknechte Grieken hopen vurig via de edele voetbalsport wraak te kunnen nemen op de financiële bezetter. Of zoiets.
Volgens Arno Vermeulen werd in Duitsland al de grap gemaakt dat arbiter Skomina bij de toss moest opletten dat de Griekse aanvoerder Katsouranis het muntstuk niet meteen in zijn zak zou steken. Duitse humor.
Joachim Löw tovert een verrassing uit de hoge hoed. Klose speelt voor Gomez en Müller en Podolski hebben plaats moeten maken voor Reus en Schürrle. Reus speelde afgelopen seizoen bij Borussia Mönchengladbach en Schürrle bij Bayer Leverkusen. Het zijn feitelijk de Luciano Narsingh en Luuk de Jong van Duitsland. Löw durft dus wel wat Van Marwijk niet durfde.
Voor het Griekse team hebben we de voorbije twee weken van de weeromstuit grote sympathie gekregen, door de epische heldhaftigheden van Karagounis en zijn kompanen, door koning Fernando Santos en natuurlijk door het EK-meisje van 2012. De Grieken hebben er zelf weinig fiducie in, want meteen na het eerste fluitsignaal beginnen ze de bal achterin rond te spelen in een tempo dat geheel en al aansluit bij het Griekse credo van 'de hartslag laag houden'. Tijdrekken in de eerste minuut, ongeëvenaard.
Duitsland neemt de regie snel over en bestookt de Griekse verdediging met aanvallen. De naamhelden Sokratis Papastathopoulos en Kyriakos Papadopoulos onderscheppen net als tegen Rusland echter weer het gros van de aanvallen. Löw, die volgens de kenners de rust zelve is, gaat helemaal door het lint. Lahm probeert het daarom maar eens van afstand: 1-0.
De muur is geslecht, de ban gebroken, de wedstrijd beslist. Zou je zeggen. Kort na de pauze verbijstert Griekenland de wereld door de gelijkmaker te scoren. Geen kans gehad, beduidend de mindere en toch op gelijke hoogte komen, Griekenland flikt het weer. Uitgerekend Giorgios Samaras, Griekse deegsliert, is het eindstation van een feilloos uitgevoerde counter.
Duitsland is even van slag maar schakelt nog een tandje bij. Khedira ramt de 2-1 binnen en als niet veel later ook Klose scoort is het sprookje van de Griekse comeback kids definitief uit. Marco Reus maakt zelfs nog op schitterende wijze 4-1. Quasimoda Merkel gaat uit haar plaat.
Dat de score niet nog verder oploopt is een klein mirakel. Keeper Michalis Sifakis laat werkelijk elke bal uit zijn handen glippen. Het is te hopen dat hij buiten het voetbal niet als ober in een Grieks restaurant werkt, want dan gaan alle mixed grills over de vloer.
Salpingidis maakt uit een penalty nog 4-2, maar Fernando Facepalm blijft net zo gekweld kijken als altijd.
Griekenland zwaait af, Duitsland dendert door.

ZATERDAG 23 JUNI
Spanje-Frankrijk 2-0
Wat een kutwedstrijd.
De galactische sterren van Spanje zien er wederom geen been in de smachtende kijker een slaapverwekkende voorstelling voor te schotelen. De vroege 1-0 van Xabi Alonso draagt bovendien niet bepaald bij aan de amusementswaarde van het treffen, de buit is alvast binnen. Del Bosque is teruggekeerd naar zijn vertrouwde 4-6-0 formatie en het gras op het middenveld heeft het daarom weer zwaar te verduren.
Frank ‘Goethe’ Snoeks: ‘Bij overdrijving wordt kunst vanzelf kitsch.’
In het Franse kamp is na de nederlaag tegen Zweden alsnog de pleuris uitgebroken. Naar mannetje Nasri is er naast gezet en Blanc heeft twee rechtsbacks de wei in gestuurd. Voor het verrassingseffect of zo. Ook de Fransen laten zich echter in slaap sussen door het gefriemel van de Spanjaarden.
Tiki-taka is verworden tot het tik-tak van de pendule.
Een vers binnenkomend nieuwtje van de Balotelli-nieuwsdienst doet ons wakker schieten. ‘Ik ben net Peter Pan,’ heeft Mario verklaard. ‘Ik hou ook van vrijheid. Alleen ben ik wel een stuk mannelijker.’ Hij draagt inderdaad geen bosgroene tuniek maar een drollenvanger.
Knikkebollend naderen we het einde van de wedstrijd. Del Bosque brengt voorwaar nog Pedro en Torres in, maar leuker wordt het er niet op.
Vlak voor tijd krijgt Spanje tot overmaat van ramp ook nog een goedkope penalty cadeau van scheidsrechter Rizzoli. Roodbaard X. Alonso schiet raak: 2-0.
Vanzelfsprekend heeft René van der Gijp als enige wel genoten van de Spanjaardjes. Ik apprecieer zijn visie en analyses zeer, maar als het onderwerp Spanje/Barcelona, Özil of Zlatan Ibrahimovic is wordt Gijp blind van idolatrie en is hij voor geen rede meer vatbaar.
Bij de concurrent is het al niet veel beter:
Jack van Gelder: ‘Ik denk dat we hier de aanstaande Europees kampioen aan het werk hebben gezien.’
Jantje van Halst: ‘Frankrijk?’

ZONDAG 24 JUNI
Engeland-Italië 0-0; strafschoppen: 2-4
Na drie kwartfinales met een gedoodverfde winnaar en een underdog staan vanavond dan eindelijk twee ploegen tegenover elkaar die weinig voor de ander onderdoen.
Engeland en Italië zijn toplanden waarvan niemand vooraf hoge verwachtingen had maar die wonderbaarlijk fris van de lever voor de dag komen. Engeland met een door Roy Hodgson gesmede ploeg jonge honden, heel on-Engels vanuit een strakke organisatie opererend, Italië dynamisch en heel on-Italiaans vol op de aanval spelend, met Pirlo als de bron van alle aanvalsgolven.
Engeland en Italië beschikken bovendien over de mooiste, krachtigste nationale hymnen. Tom Egbers is het met me eens: ‘Let u vooral op de volksliederen.’ Terry en Buffon winnen de prijzen voor gepassioneerd meeblèren.
Beide ploegen beginnen vol op de aanval en na 5 minuten hebben we al meer actie gezien dan gisteren de hele wedstrijd. De Rossi volleert op de paal, Buffon redt op een inzet van Johnson.
Roy the Redeemer ziet in zijn ooghoek op het scherm dat hij in beeld genomen wordt en voelt subtiel of zijn gulp wel dichtzit.
Jeroen Grueter meldt dat de neutrale fans op de hand zijn van Italië omdat de Engelse fans weigeren mee te doen aan de wave. Waarmee meteen bewezen is dat Engeland de beste fans heeft. Zo’n treurige wave is typisch iets voor het Toppers-publiek dat op zulke toernooien de tribunes bevolkt. De Engelse fans zijn in de regel wel echte clubsupporters, wat al blijkt uit die mooie traditie van de met favoriete clubnaam beschreven Engelse vlaggen. Dit toernooi heb ik al gespot: Swindon Town, Barnsley, AFC Hornchurch, Leeds United, Ipswich Town, Chorley FC, Grimsby Town, Nottingham Forest.
In de rust meldt Ronald Waterreus dat we na 5 minuten al meer actie hebben gezien dan gisteren de hele wedstrijd. Kijk, met Ronald kunnen we praten. Hij toont ook feilloos aan hoe Engeland via Rooney en Welbeck probeert Pirlo onaanspeelbaar te maken. Kan Ronald Waterreus niet de nieuwe bondscoach worden?
Ook de tweede helft is onderhoudend en spannend. Italië heerst nu, de Engelsen komen er nauwelijks meer uit. Bij Steven Gerrard schiet het in zijn kuit. Grueter denkt aan kramp, maar dat is toch onmogelijk bij iemand met ijzeren longen?
Balotelli is weer nadrukkelijk aanwezig. Hij schiet uit alle hoeken en standen, meestentijds bizarre hoeken en krankzinnige standen, maar toch.
De Rossi moet eruit voor zijn tweelingbroer Nocerino, Cassano voor naamheld Diamanti. Het sorteert geen effect, Engeland blijft overeind en we noteren de eerste 0-0. Balotelli gaat even lekker zitten chillen in de dug-out, Gerrard eet een Lange Jan. De verlenging is ook nu wat zij vrijwel altijd is: een halfuur uitstel van het penalty schieten. Aan de ene kant doet zo’n loterijbeslissing de wedstrijd geen recht, aan de andere kant wil ik Buffon weleens in actie zien. Hij gaat in ieder geval nog snel even de catacomben in om te pissen. Of om een Rolex te verkopen natuurlijk.
Prandelli laat Balotelli de eerste nemen. Joe Hart gedraagt zich als een idioot door met zijn tong uit zijn bek Gene Simmons-achtige grimassen te trekken. Balotelli goes bananas? Nee, hij plaatst de bal beheerst in de hoek. Montolivo schiet wel van schrik naast.
Andrea Pirlo beslist echter hoogstpersoonlijk de wedstrijd. Met een verrukkelijke panenka – mooier dan het origineel – verschalkt hij Hart. Zo superieur, zo goddelijk, een goal per koninklijk besluit. Engeland weet zich mentaal gebroken: Young jankt de bal tegen de lat, Buffon pareert de inzet van Cole en Diamanti maakt het karwei af.