Doemdenken op zwarte maandag: Te wapen!

WORDT het weer oorlog? Sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog is een derde mondiale wereldbrand vele malen voorspeld en verwacht. Wapenwedloop, kernwapens, de overbevolking, koloniale wraak: allemaal als mogelijke lonten voor het kruitvat aangemerkt. En nu is er het geld.

Kan de huidige financiële crisis tot oorlog leiden? Een 'monetaire oorlog', waarvoor Sarkozy al eens waarschuwde? De dreiging zou - wederom - uit het Oosten komen: China, met Rusland in de zijspan. Nu houden Amerika en China elkaar nog in een, paradoxaal dankbare, wurggreep: Amerika ergert zich aan de onderwaardering van de yuan door China, maar dat kan zijn munt alleen zo laag houden doordat het Amerikaanse staatsobligaties blijft kopen.

Als de dollar gaat vallen, wat slechts een kwestie van tijd schijnt te zijn, stort het systeem in. Veel lijkt af te hangen van de nieuwe hogepriesters van het kapitaal: de kredietbeoordelaars. Waar die ineens vandaan komen... Ze zijn machtiger dan nationale regeringen. Het is toch onbegrijpelijk dat zulke bedrijfjes in feite de hedendaagse rode knop controleren? En wat helemaal eng is: ze worden ingehuurd door de banken! En China heeft gewoon lekker zijn eigen beoordelaar. (Zie hier)

China is een beetje een mysterieus land. Je weet niet wat ze in petto hebben daar. Het schijnt dat meer dan de helft van de bevolking een koude oorlog met de VS verwacht en het merendeel van de militaire officieren zelfs een hete, echte. Er is een zelfs een kolonel, ene Meng Xianging, die meent dat China zich de komende tien jaar in militair opzicht dusdanig zal gaan bewapenen dat het 'sterk genoeg zal zijn om een direct gevecht met Amerika af te dwingen'. (Zie hier en hier.) Goed, dat wordt dus vechten. En wij zullen dan natuurlijk Amerika moeten gaan helpen. Laten we alvast een strategie uitstippelen.

ONLANGS moest ik mijn bureau op mijn oude kamertje in het ouderlijk huis uitmesten. Tussen de papieren viste ik de brief op die ik rond mijn achttiende verjaardag van Defensie had ontvangen. Ik was dienstplichtig geworden, stond erin, maar de opkomstplicht was opgeschort. Alleen als de veiligheidssituatie erom vraagt, moet ik me melden. Die dienstplicht geldt tot het 45ste levensjaar. Laten we dus in de eerste plaats proberen de situatie nog zo'n twintig jaar te downplayen.

Als de vlam toch in de pan slaat, dan zal ik mijn snor niet drukken. Maar, laten we op dat moment bepaalde mensen eerst naar het front sturen. Allereerst natuurlijk de schuldigen, de veroorzakers. De bankiers dus, of beter: de hele financiële sector. Laptops aan de kant, lichtbruine schoenen uit en kistjes om de voeten. Vooruit sturen we de grootste wittenboordenkliek die er is: de consultants. Deze misdadige beroepsgroep kan mooi als kanonnenvoer dienen.

Verder nog in het eerste peloton: strafrechtadvocaten, trendwatchers, Mounir El Hamdaoui, krakers en de bedenkers van de OV-chipkaart. Zum Frühstück auf nach Peking. Ik ga alvast mijn krediet beoordelen, mijn status verhogen en vervolgens flink wat pangang inslaan. Want een hongerwinter zie ik niet zo zitten.